| ←Ὁ τουρκοφάγος Νικήτας (καλλιτεχνικὴ σκιαγραφία) | Ἀθηναΐς-Ἔτος Α΄, τεῦχος 6 Χαρακτὴρ ὡραιότητος |
Τελευταῖαι συμβουλαὶ πατρὸς πρὸς υἱοὺς→ |
Ὁ μεγαλείτερος ἡγεμὼν τοῦ κόσμου, ὁ ἀρχαιότερος καὶ συγχρόνως, ὁ νεώτερος πάντων, εἰς ὃν οὐ μόνον οὐδείς ἀνθίσταται ἀλλὰ καὶ πάντες ἑκόντες ὑποτάσσονται, συρόμενοι ὑπὸ ἀκαταμαχήτου κλίσεως εἶναι ἡ καλλονή! Οἱ ποιηταὶ ὕμνησαν τὴν ὡραιότητα καθ’ ὅλας αὐτῆς τὰς φάσεις……ἐκτὸς μιᾶς! Ἐνεκωμίασαν τοὺς ὀφθαλμοὺς, τὸ σχῆμα, τὸ χρῶμα τὸ ἀπαστράπτον ἢ θωπεῦον βλέμμα των. Ἐξύμνησαν τὴν εὐγένειαν τοῦ μετώπου, τὴν ἀλαζονίαν τῆς ῥινὸς, τὸν χρωματισμόν καὶ τὸ λεῖον τῶν χειλέων, τὴν λεπτότητα τοῦ πώγωνος.
Περιέγραψαν τὴν χάριν τοῦ λαιμοῦ, τὴν εὐκαμψίαν τοῦ σώματος καὶ τὴν λευκότητα τῆς χειρός· ἀλλ’ ἐλησμόνησαν νὰ ὁμιλήσωσι περὶ τῶν ὀνύχων! καὶ μ’ ὅλα ταῦτα οἱ ὄνυχες δὲν εἶναι μία τῶν πρωτίστων καλλονῶν τῆς χειρός; ὑπάρχει χεὶρ, ἔστω καὶ αὐτὴ ἡ τῆς Ἀφροδίτης, ἣν θὰ ἐτόλμα τις νὰ ὀνομάσῃ καλὴν, ἐὰν τὰ ἄκρα τῶν δακτύλων αὐτῆς ἦσαν παρεμορφωμένα δι’ ὀνύχων ἅμαυρων, χονδροειδῶν, ἐστρεβλωμένων ἢ καὶ ἐστερημένη τοῦ χρησίμου τούτου κόσμου δι’ οἱανδήποτε αἰτίαν;
Ἐν ᾧ ἀφ’ ἑτέρου τίς χεὶρ δύναται νὰ ἐκλειφθῇ ὡς δυσειδὴς, ἐὰν οἱοσδήποτε καὶ ἂν ἦναι ὁ σχηματισμός της τὸ χρῶμα ἢ καὶ ἡ ἡλικία εἶναι κεκοσμημένη διὰ κομψῶν καλλιμόρφων ὀνύχων ἑρυθρωπῶν, οὔτε πολὺ σκιερῶν, οὔτε πολὺ διαφανῶν, ἐχόντων ῥάχιν ἐπιμήκη καὶ ἡδέως πως καμπυλουμένην κατὰ τὰς γωνίας;
Ὁ καλὸς ὄνυξ συνενοῖ ἐν ἑαυτῷ τὰ ἑξῆς τρία συνήθη τῆς τελειότητος προσόντα: τὴν καλλονήν, τὴν χρησιμότητα καὶ τὴν ἰσχύν.
Ὁ ὄνυξ πρέπει νὰ εἶναι χαρίεις, ὡς πέταλον ῥόδου· ἰσχυρὸς, ὡς ἐργαλεῖον· καὶ ἐπίφοβος, ὡς ὅπλον.
Οἱ ὄνυχες ἀναμφισβητήτως χρησιμεύουσιν ὡς ἐργαλεῖα. Ἡ χεὶρ πιέζει ἰσχυρότερον καὶ οἱ δάκτυλοι εἶναι εὐστροφώτεροι ὅταν αἱ προσπάθειαί της συγκεφαλαιοῦνται καὶ συγκεντροῦνται οὕτως εἰπεῖν, εἰς σειρὰ καλῶς ὀργανισμένων ὀνύχων.
Εἶναι ὡσαύτως ὅπλον καὶ πληγώνουσι πολυτρόπως· ἕκαστος γνωρίζει ποῖα ἴχνη δύναται νὰ ἀφήσῃ ἐπὶ προσώπου ἐχθροῦ καὶ ἡ λεπτοφυεστέρα χείρ· καὶ εἶναι βέβαιον ὅτι ἡ κερατώδης τοῦ ὄνυχος οὐσία εἶναι τοξική. Ὀξὺ δηλητήριον, ἐὰν λειφθῆ εἰς μεγάλην δόσιν, βραδὺ δὲ καὶ φαρμακῶδες ἐὰν λαμβάνηται εἰς μικράς· ὡς πολλάκις πολλοῖς συμβαίνει, οἵτινες ὡς λἰμοκτονοῦντες λέοντες κατατρώγουσι συνεχῶς τοὺς ὄνυχάς των· ἀλλ’ ἡ συνήθεια αὕτη ἐκτὸς τοῦ ὅτι βλάπτει τὴν ὑγείαν, ἀλλ’ ἐπιφέρει εἰς τὸ σῶμα καὶ τὴν φυσιογνωμίαν οἰκτρὰ ἀποτελέσματα.
Ὁ συρμὸς (mode), διότι ὁ συρμὸς ἔχει τὴν ἀδιακρισίαν νὰ ἀναμιγνύηται παντοῦ, ὁ συρμὸς λέγω μᾶς ἔφερε πρό τινων ἐτῶν εἰς διενέξεις πρὸς τοὺς ὄνυχάς μας. Ὑπὸ τὴν πρόφασιν τῆς τελειοποιήσεως ἀφίνει αὐτοὺς νὰ αὐξάνωσιν εἰς σχῆμα γελοῖον καὶ διὰ τὴν πρόθεσιν καὶ διὰ τὰ ἀποτελέσματα του. Οἱ ὄνυχες μηκυνθέντες οὕτω ὑπὲρ τὸ δέον δίδουσιν εἰς τὴν χεῖρα εἴτε τοῦ ἀνδρὸς, εἴτε τῆς γυναικὸς ἐξωτερικόν ποδὸς δυδακτύλου βραδύποδος.
Οἱ πολὺ βραχεῖς ἀφ’ ἑτέρου ὄνυχες δεικνύουσι τοὺς δακτύλους ὁμοίως πρὸς ἄμορφα σχεδιάσματα μᾶλλον ἢ πρὸς δακτύλους.
Οἱ, ὡς πενθοῦντες, περικυκλωμένοι διὰ μελανῆς ταινίας εἶναι δεῖγμα τῆς καθαριότητος τοῦ κτήτορος αὐτῶν.
Τέλος διὰ τοὺς ὄνυχας ὡς καὶ διὰ πᾶν ἄλλο δύναταί τις νὰ εἴπῃ ὅτι ἡ τέχνη δὲν συνίσταται τόσῳ εἰς τὸ καλλωπίζειν τὴν φύσιν ὅσῳ εἰς τὸ καλλιεργεῖν καὶ τιμᾷν αὐτήν.
Miss Cockett.