| ←Ἀπάντηση ἐπιστολῆς | Ἀθηναΐς-Ἔτος Α΄, τεῦχος 10 Φριτιὸφ: Σκανδιναυϊκὴ παράδοσις |
Αἴνιγμα→ |
Μείνας μόνος μετὰ τοῦ Βιόρου ὁ Φριτιὸφ παρασκευάζεται εἰς ἀναχώρησιν. Ἅς ὑπάγωσι νὰ πολεμήσωσιν, ἂν θέλωσιν, οἱ υἱοὶ τοῦ Βήλη· ὅσῳ τὸ κατ’ αὐτὸν θέλει πετάσει πρὸς τὰ ἱερὰ τοῦ Βαλδοὺρ ἄλση, πρὸς τὸ ἱερὸν ἐκεῖνο ἀναχωρητήριον, ὅπερ στοιχίζει δι’ αὐτὸν πλέον ἢ ὅλος ὁ κόσμος· ἐνταῦθα εἰς ἓν βλέμμα τῆς Ἰνγεβόργης του θέλει ἀντλήσει τὴν τοῖς θεοῖς μόνον ἐπιφυλαττομένην εὐδαιμονίαν. Οὐδὲν τὸν φοβίζει· οὐδ’ αὐτὴ ἡ ἐκδίκησις τῶν ἡγεμόνων. Ἤδη φθάνει τὸν κολπίσκον ὅστις τὸν χωρίζει ἀπὸ τῆς φίλης του καὶ ἀσπάζεται τὸ ἱερὸν ἔδαφος. Μόνος πλανώμενος παρὰ τὴν ὄχθην χαράττει ἐπὶ τῆς ἄμμου διὰ τῆς ἄκρας τοῦ ξίφους του τὸ φίλτατον ὄνομα. Ἡ σελήνη τὸν ὁδηγεῖ, ἡ δὲ ἀηδὼν τονίζει ᾆσμα ἔρωτος αἰωνίου: νομίζεις ὅτι τὸ ῥεῖθρον ψιθυρίζει τὸ προσφιλὲς ὄνομα Ἰνγεβόργη.«—Ὤ! χαῖρε, θεία νὺξ, εἶπεν ὁ Φριτιὸφ, μήτηρ τῶν θεῶν ἐν τῷ κόσμῳ τῶν διαλαμπῶν μαργαριτῶν σου, οἵτινες διακοσμοῦσι τὸν νυμφικὸν κρήδεμνόν σου· σὺ, ἥτις ἐπιτρέπεις μοι, ἀποφεύγων τὰ βλέμματα τῶν ἐχθρῶν μου νὰ πλησιάσω τὴν φίλην μου!»
Ἀλλ’ ἔφθασεν εἰς τὸν ναόν·—ἰδοὺ ἡ νέα κόρη ἁγνὴ ὡς ἡ θεία δύναμις, ἐρωτύλη ὡς ἡ Freya. «Ὤ! ἄφες με νὰ ἀσπαστῶ τὸ μέτωπον σου ἐπίτρεψόν μοι νὰ σὲ θλίψω ἐπὶ τῆς καρδίας μου. Μὴ φοβοῦ· ἰδοὺ ὁ Βιόρου μετὰ τῶν πολεμιστῶν μου εἶναι ἕτοιμοι νὰ μᾶς ὑπερασπισθῶσι· καὶ ἐγὼ… πῶς θέλω πολεμήσει ὑπὲρ σου;! Πῶς εὐχαρίστως ἤθελον εἰσέλθει ἐν τῇ Βαλχάλᾳ, ἐὰν ἐγνώριζον ὅτι ὡς Βαλκώρ μου θὰ ἦσο σύ».
(ἀκολουθεῖ).