Παλατινή Ανθολογία/VII/427

←Βιβλίο 7o, 426

AP VII 427 ἁ στάλα, φέρ᾽ ἴδω, τίν᾽ ἔχει νέκυν Συγγραφέας: Αντίπατρος ο Σιδώνιος (επιγραμματοποιός) Παλατινή Ανθολογία, VII (βιβλίο 7ο Επιτύμβια επιγράμματα)

Βιβλίο 7o, 428→

ἁ στάλα, φέρ᾽ ἴδω, τίν᾽ ἔχει νέκυν, Αντιπάτρου του Σιδωνίου, Παλατινή Ανθολογία βιβλίο 7ο, επίγραμμα 431 (AP VII 431)

VII 426 Αντιπάτρου

ἁ στάλα, φέρ᾽ ἴδω, τίν᾽ ἔχει νέκυν. ἀλλὰ δέδορκα

γράμμα μὲν οὐδέν πω τμαθὲν ὕπερθε λίθου,

ἐννέα δ᾽ ἀστραγάλους πεπτηότας: ὧν πίσυρες μὲν

πρᾶτοι Ἀλεξάνδρου μαρτυρέουσι βόλον,

οἱ δὲ τὸ τᾶς νεότατος ἐφήλικος ἄνθος, ἔφηβον,

εἷς δ᾽ ὅ γε μανύει Χῖον ἀφαυρότερον.

ἦ ῥα τόδ᾽ ἀγγέλλοντι, Καὶ ὁ σκάπτροισι μεγαυχὴς

χὠ θάλλων ἥβᾳ τέρμα τὸ μηδὲν ἔχει;

ἢ τὸ μὲν οὔ: δοκέω δὲ ποτὶ σκοπὸν ἰθὺν ἐλάσσειν

ἰόν, Κρηταιεὺς ὥς τις ὀιστοβόλος.

ἦς ὁ θανὼν Χῖος μέν, Ἀλεξάνδρου δὲ λελογχὼς

οὔνομ᾽, ἐφηβαίῃ δ᾽ ὤλετ᾽ ἐν ἁλικίᾳ.

ὡς εὖ τὸν φθίμενον νέον ἄκριτα καὶ τὸ κυβευθὲν

πνεῦμα δι᾽ ἀφθέγκτων εἶπέ τις ἀστραγάλων.

  Ἐλα να δούμε ποίος κείτεται κάτω απο την πέτρα. αλλά δεν βλέπω
  κανένα γράμμα να είναι σκαλισμένο πάνω του,
  εννέα έριξαν αστραγάλους: από τούς οποίους οι τέσσερεις πρώτοι
  αντιπροσωπεύουν τη βολή του Αλεξάνδρου,
  οι άλλοι τέσσερεις που λέγονται έφηβος το άνθος της νεότατης ενηλικίωσης
  και ο πιό άτυχος λέγεται Χίον.
  είναι άραγε αυτό που διακηρύττεται ,και ο περήφανος σκηπτροφόρος 
  και ο νέος στο ανθισμένο τέλος του δεν τελιώνουν στο τίποτα;
  ή δεν είναι έτσι: νομίζω οτί θα ρίξω ευθεία στο στόχο
  όπως κάποιος Κρητικός τοξοβόλος.
  αυτός που πέθανε ήταν Χίος, του ἐλαχε το όνομα Αλέξανδρος,
  χάθηκε στην εφηβική ηλικία .
  πως επαινεί κάποιος το χαμένο νέο  και 
  τη ζωή του που παίχτηκε στα ζάρια ανόητα απο τα ηλίθια ζάρια