Παλατινή Ανθολογία/V/273 Αγαθία
< Παλατινή Ανθολογία | V
| ←Βιβλίο 5o, 272 | AP V 273 Ἡ πάρος ἀγλαΐηισι μετάρσιος Συγγραφέας: Παλατινή Ανθολογία, V (βιβλίο 5ο, Ερωτικά επιγράμματα) |
Βιβλίο 5o, 274→ |
| Ἡ πάρος ἀγλαΐηισι μετάρσιος, Αγαθία του Σχολαστικού, Παλατινή Ανθολογία, βιβλίο 5, επίγραμμα 273 (AP V 273) |
V 273 Αγαθία Επεξεργασία
- Ἡ πάρος ἀγλαΐηισι μετάρσιος, ἡ πλοκαμῖδας σειομένη πλεκτὰς καὶ σοβαρευομένη,
- ἡ μεγαλαυχήσασα καθ' ἡμετέρης μελεδώνης γήραϊ ῥικνώδης τὴν πρὶν ἀφῆκε χάριν.
- μαζὸς ὑπεκλίνθη, πέσον ὀφρύες, ὄμμα τέτηκται, χείλεα βαμβαίνει φθέματι γηραλέωι.
- τὴν πολιὴν καλέω Νέμεσιν πόθου, ὅττι δικάζει ἔννομα ταῖς σοβαραῖς θᾶσσον ἐπερχομένη.
- Αυτή που κάποτε ήταν ξυπασμένη
- για την ωραιότητά της, κι όλο σειούσε
- -με πόση περηφάνεια- τις πλεξούδες,
- που αλαζονικά είδε τον καημό μου,
- ρυτίδιασε πια κι έχασε τη χάρη.
- Τα στήθια της επέσαν κι εκατέβη
- το φρύδι το περήφανο, έχει σβήσει
- το βλέμμα και γεροντικά τραυλίζει.
- Τ΄ άσπρα μαλλιά είν’ η Νέμεση του πόθου,
- τί δίκια τιμωρούν τις αλαζόνες
- κι αυτές πολύ πιο γρήγορα τις βρίσκουν.