Γλώσσαι/Φ

←Υ

Γλώσσαι Συγγραφέας: Ησύχιος Φ

Χ→

<Φᾶ>

εἰπέ, λέγε

<φᾶν>

λέγειν

<φάανθεν>

ἐφάνησαν

<φαάνθη>

ἐφάνη

<φαάντερον>

λαμπρότερον

<φάβα>

μέγας φόβος. καὶ τὸ σύνηθες. ὄσπριον

<φαβοτύπος>

εἶδος ἱέρακος, καὶ περιστερᾶς ἀγρίας σπερμοφάγου

<φαβοκτόνος>

ἱερακοκτόνος

<Φαβρίς>

νησίδιον πρὸ τῆς Ἀττικῆς

<φαγανθρώπων>

ἀκαθάρτων

<φάγαινα>

φαγέδαινα νόσος ..... ἑλκῶδες νεμόμενον

<φαγέσωρ[ι]ον>

πολυφάγον

<φάγιλος>

ἀμνός

<φαγλαός>

χείμαῤῥος

<φαγόνες>

σιαγόνες, γνάθοι

<φάγυλοι>

μαστοί. μάρσιπποι

<φάγωρος>

ἰχθῦς ποιός

<φαδάσαι>

γνάψαι

<φάεα>

ὀφθαλμοί

<φαέθει>

καίει, λάμπει, φαίνει

<φαέθοντα>

ἐπιφανῆ, λάμποντα

<φα(έ)θοντα

τόκον> ἐπιφανῆ καὶ καταπληκτικὸν τῇ προσόψει

<φαέθων>

φαίνων, λάμπων

<φαεινή>

λαμπρά, φαιδρά

<φάεν>

ἐπέστειλεν

[<φαένθεν>

ἐφάνησαν]

<φαεινόν>

λαμπρόν, φαιδρόν, ὡραῖον

<φαέσασθαι>

ἰδεῖν, μαθεῖν

<φαεσίμβροτος>

ἡ τὸ φῶς τοῖς ἀνθρώποις παρεχομένη. καὶ ἥλιος

<φαεσφόρος>

γνώσει φωτίζων, καὶ ὁ τὸ φῶς παρέχων

[<φαζακηνίαις>

δειλίαις]

<φαζάλη>

πάθος σωματικόν, ὃ γίνεται τοῖς ἐρυθρὰν θάλασσαν πλέου- σιν

<φάηκες>

ὀφθαλμοί

<φάθι>

εἰπέ

<φαῖ>

δῆμος

<Φαίακες>

ἔθνος

<Φαιάκων>

αὐτὰ τὰ ἔθνη

<φαίδει>

ὄψει

<Φαίδιμος>

ὄνομα κύριον. ἢ λαμπρός. κατὰ ψυχὴν ἰσχυρός. ἐπίσημος. σπουδαῖος

<φαιδρός>

καθαρός. γεγηθώς. φανερός

<φαιδρυντής>

ὁ τὸ ἕδος τοῦ θεοῦ θεραπεύων

<φαιδρωπόν>

χάριεν τὸ πρόσωπον

<φαῖεν ἂν>

[φαίειν ἄν,] εἴποιεν ἄν

<φαί(η)>

εἴ(ποι)

<φαί(ην)>

εἴποιμι

<φαίην ἄν>

εἴποιμι ἄν

<φαίκανον>

πήγανον

<φαικάσιον>

ὑποδήματος εἶδος γεωργικοῦ

[<φαίκελον>

φορτίον]

<φαικόν>

ἐλαφρόν. ἰταμόν. κοῦφον. λαμπρόν

<φαικῷ>

ἐνεργῷ, ἀκμάζοντι, ἀπὸ τοῦ φαίνειν οἷον λαμπρόν

<φαικῶς>

λαμπρῶς. ἢ λίαν, καὶ τὰ ὅμοια

[<φαιλόνης>

εἰλητάριον μεμβράϊ(ν)ον. ἢ γλωσσόκομον]

<φαῖμεν>

εἴποιμεν. ὑπολάβοιμεν

[<φαινακίζει>

πλανᾷ, ἀπατᾷ, χλευάζει

<φαινακισθείς>

ἀπατηθείς

<φαινακισμός>

τὰ ὅμοια]

<φαίνει>

λάμπει, φαντάζει

<φαίνεται>

δοκεῖ. καὶ ὅμοια

<φαινόλα>

τὸ ὕφασμα οὕτως "ἔχουσα καινὰν φαινόλαν">

<φαινόλις>

λαμπρά, φωσφόρος

[<φαινόν>

φωτεινόν]

<Φαινύλιος>

ὄνομα ἥρωος

<φαίνων>

δεικνύων, δηλῶν

<φαιόν>

μέλαν

<φαιούς>

ἄρτους ῥυπαρούς

<φαιρίδδειν>

σφαιρίζειν

<φαιρωτήρ>

(ς)κύτος

<Φαιστός>

πόλις Κρήτης

<φάκελον>

φορτίον εὐάλωτον

<φακέλους>

φόρτους

<φάκελοι>

ὁμοίως

<φακός>

βρύον τὸ ἐν τῇ λίμνῃ. καὶ μέλασμά τι ἐν τῇ ὄψει. καὶ μέρος τοῦ χαλινοῦ. καὶ ἡ λεπτὴ τῆς μεταλλικῆς λίθου. καὶ ἰατρικὸν σκεῦος

<φάκται>

ληνοί, σιπύαι, πύελοι

*<Φακεέ>

διάνοιξις

*<φρακτεῖν>

φράττειν. <Φρακτός> γὰρ ὁ φραγμός. καὶ τὸ μέτρον φάκτον

<φάλαγγες>

πολεμικαὶ τάξεις, ἀπὸ τοῦ πέλας ἀλλήλων εἶναι. καὶ τὰ τῶν δακτύλων ἄρθρα. καὶ νεῶν ὑπερείσματα

<φαλάγγια>

στρογγύλα ξύλα καὶ σύμμετρα. Ἀττικοὶ δὲ <κόρακας>

*<φαλαγγηδόν>

κατὰ τάξεις

<φάλα(γ)ξ>

ζῶον παραπλήσιον ἀράχνῃ, ὃ δὴ καὶ αὐτὸ <ὑφαίνειν> δοκεῖ

<φαλάγγωμα>

πομπή τις ἐν τοῖς Διονυσίοις

<φαλαγγῶσα>

τεθηριωμένη, ἠρεθισμένη

<φάλαγξ>

πολεμιστῶν παράταξις

<φάλαι>

ὅρα, σκόπει

*<φαλαγγοστορύναι>

ὄργανα πολεμικά

<Φαλάκραι>

τόπος τῆς Ἴδης, καὶ νύμφαι .......

<Φαλάκρας>

ἄκρας τῆς Εὐβοίας

<Φάλακρον>

ἀκρωτήριον Ἴδης

[<φαλακτόνοιο>

εἶδος ἱέρακος]

<φαλάνθη>

ἐριουργός

<φάλανθον>

πολιόν. καὶ ἡ Νέστορος κάρα. οἱ δὲ φαλακρόν

*<φάλα>

ἡ μικρὰ κάρα

<φάλαρα>

ἀστραγαλίσκος ὁ ἐπὶ τῆς περικεφαλαίας, καὶ παραγναθίδες. χαλινοί, ἢ ἱπποκόσμια

[<Φαλαρεῖς>

δῆμος τῆς Αἰαντίδος φυλῆς]

[<φαλάρικα>

εἶδος λόγχης]

<φαλαρόν>

λευκόν

<φαλαρός>

φαλιός, φαλακρός, λευκομέτωπος, λευκός, καὶ φαλέον

<φαλεριαῶ>

πέφρικα

<φάληρα>

λευκά. ἀφρίζοντα, φρίσσοντα

<Φαληρεύς>

πολίτης

<Φαληρικαί>

αἱ ῥάφανοι ἀπὸ τῆς Ἀττικῆς

<φαληριόωντα>

λευκανθίζοντα, ἢ λευκαινόμενα

<φαληρίς>

ὄρνις λιμναῖος. καὶ τὸ .......

<Φάλης>

δερμάτινον καὶ ἀνδρεῖον

<φαλίζει>

θέλει

<φαλικρόν>

ἄκρατον

<φαλιόν>

[λαμπρόν]

*<φαλίς>

κάνναβις

<φαλιόπουν>

λευκόπουν. <Φαλ[α]ιοὶ ταῦροι>· λευκομέτωποι

<φαλίπτει>

μωραίνει

<φαλίσσεται>

λευκαίνεται. ἀφρίζει

<φάλκη>

ὁ τῆς κόμης αὐχμός. ἢ νυκτερίς

<φάλ(λ)αι>

φάλ(λ)αιναι

*<φαρισαῖος>

ἀφωρισμένος, μεμερισμένος, καθαρός

*<φαλλός>

τὸ ξύλινον αἰδοῖον ἀνδρικόν

*<Φαραά>

διασκεδασμός. ἢ νόσος

<φάλ(λ)αινα>

ἡ ἐν τῇ κεφαλῇ θρίξ. καὶ ἰχθῦς κητώδης

[<φάλλα>

ἄκρα τῆς Εὐβοίας]

<φάλλη>

ἡ πετομένη ψυχή

<φα(λ)λικά>

ᾠδὴ πεποιημένη εἰς τὸν Διόνυσον, τοῦ φαλ(λ)οῦ ἀγομένου

<φαλλικόν>

ὄρχημά τι. οἱ δὲ μέλος. ἄλλοι ᾠδὴν αὐτοσχέδιον ἐπὶ τῷ φαλ(λ)ῷ ᾀδομένην

<φαλ[λ]ός>

λευκός. ἢ βόλος. καὶ [τὸ] φαλ[λ]ὸν τὸν ἐμμανῆ

[<φαλλοαί>

πέφρικεν]

<φαλόν>

τὸ στερεὸν κύκλωμα τοῦ στέρνου. οἱ δὲ τὸν μωρόν

<φάλος>

ὁ λόφος τῆς περικεφαλαίας. καὶ <τρυφάλεια> ἡ τρεῖς κεφα- λὰς ἔχουσα. ἔνιοι λευκὸς ἧλος. ἄλλοι ψελλός. ἄλλοι κωφός

<φαλύγματα>

ὑγράσματα

<φαλύνει>

λαμπρύνει

<φαλύσσεται>

καταῤῥήσσει. περιέρχεται

<φαλωθείς>

παρατραπείς

<φάμαν>

φήμην

<φαμάξαι>

φάσεις

[<φαμένων>

τετελευτηκότων

<φαμελία>

ὁμόδου<λ>]

*<φαμέν>

λέγομεν

*<φάμενος>

εἰπών

*<φάμην>

εἶπον

<φάμμη>

ἄλφιτα

<φαμμάστρια>

τὰ ψαιστά. καὶ ἑορτή τις

<φᾶν>

[ὑπέλαβον] λέγειν

<φάναι>

εἰπεῖν

<Φαναῖος>

Ἀπόλλων. Ἀχαιὸς Ὀμφάλῃ. παρὰ Χίοις οὕτω λέγεται

<φανᾶν>

θέλειν

<φάναοι>

ἄρνες

<φάνας>

[ἐκλάμψας, ἢ] τὰς ἐκλάμψεις

<φανόν>

τὸ φαινόμενον, φωτεινὸν καὶ λαμπρόν. Ἀττικοὶ δὲ <λυχνοῦ- χον> ἐκάλουν, ὃ ἡμεῖς νῦν φανόν

<φάντα>

λάμποντα

<φαντάζομαι>

συκοφαντοῦμαι

<φαντάζου δόμων .....>

φαίνου

<φαντάσας>

δείξας

<φαντασία>

τὸ μὴ ὂν ἀληθές, ἀλλὰ σχήματι

<φάντι>

εἰπόντι

<φαντίζοιτο>

φαίνοιτο

<φάντος>

εἰπόντος. [ἢ πλάτανος φανωτάτη, περιφανής, λαμπρά

[<φανοτάτη>

φωτεινοτάτη

<φαορκίς>

τρυγίς]

<φάος>

φώς, ὄρθρου ἀνατολή

<φάος ἠελίοιο>

ἡ αὐγή

<Φάπην>

τὴν Παφίην

<φαραγγαῖον>

τῆς φαρέτρας τὸ κάλυμμα

<φάραγξ>

τάφρος, κοίλωμα

<φάραγξι>

κοιλάσι

<φάραι>

ὑφαίνειν, πλέκειν

<φαραιδάκη>

μυρίκη

<φάργμα>

φραγμός

<φαρέτρα>

βελοθήκη

<φαρετρεών>

τοξότης

<φάρη>

ἱμάτια. νεφέλαι

<φαρικόν>

φάρμακον σύνθετον θανάσιμον

<φάριον>

τὸ(ν) ἐρεοῦν ......

<Φᾶρις>

ὄνομα πόλεως

<φαρκάζει>

κλέπτει

<φαρκιδούμενοι>

στυγνάζοντες

<φαρκίς>

ῥυτὶς ἡ ἐκ τοῦ γήρους γινομένη. ἢ ῥίζα, πρὸς ῥυτίδας ποιοῦ- σα. [ἢ στολίς

<Φαρκίδων>

ῥυτίδων. ἢ πόλις

<φάρκες>

νεοσσοί

<φάρκτου>

φυλακὴν σκεύαζε

<φάρμακα>

βοτάναι. χρώματα. καὶ πᾶσα πόα

<φαρμακεύεται>

σκευάζεται, ἀρτύεται

<φαρμακίτης>

ἀδ[δ]ηφάγος

<φαρμακίς>

ἐπὶ γυναικὸς φαρμακίδος. καὶ εἶδος φαρμάκου. ἢ ἀκρίς

<φαρμακοί>

καθαρτήριοι. περικαθαίροντες τὰς πόλεις, ἀνὴρ καὶ γυνή

<φαρμακή>

ἡ χύτρα, ἣν ἡτοίμαζον τοῖς καθαίρουσι τὰς πόλεις

<φάρμακον>

ἡ ὑποστάθμη. ἄλλοι σύνθεσις ᾗ κηδεύουσι τὰ ἱερὰ τῶν ζώων

<φαρμακῶνες>

τὰ βαφεῖα, διὰ τὸ τὰ βάμματα φάρμακα καλεῖσθαι

<φαρμάξαι>

ὀξῦναι. βάψαι

<φαρμάξασα>

ἀπατήσασα

<φαρμάσσει>

[φαρμακεύεται,] θεραπεύει, φαρμακεύει

<φαρμάσσων>

βάπτων. στομῶν, στομοποιῶν. φαρμακεύων

<φαρματτόμενος>

κολακευόμενος. ἀλειφόμενος

<Φάρος>

ἱμάτιον, περιβόλαιον. ἀκρωτήριον καὶ νῆσος ἐν Αἰγύπτῳ

<φάρος στέλ(λ)ων>

τὸ περιβόλαιον στέλ(λ)ων, ἢ τὸ ἅρμενον

<φαροῦν>

ἀροτριᾶν

<φάρσος>

τρύφος, κλάσμα. πτερύγιον. [ἀκρωτήριον]

<φαρύγεθρον>

ὁ κατὰ τὰ παρίς(θ)μια τόπος

<φαρυγίνδην>

ἀντὶ τοῦ (κατὰ) γαστριμαργίαν

<φάρυγξ>

λάρυγξ, βρό(γ)χος, στόμα

<φαρυμός>

τολμηρός, θρασύς

<φαρβό>

ὁμοίως

<φαρύνει>

λαμπρύνει

<φαρῶσαι>

ἀρόσαι, νεῶσαι. λαμπρῦν[θῆν]αι

<φάς>

εἰπών

<φάσακες>

συκοφάνται

*<φάσγανον>

ξίφος, παρὰ τὸ <φάσαι>, ὅ ἐστιν ἀνελεῖν

<φασγάνεται>

ξίφει ἀναιρεῖται

<φασγανιῶσαν>

ἐξιφισμένην

<φασγανίων>

ἐξιφισμένων

<φάσεις>

ἐγκλήματα, συκοφαντίαι. ἢ ἐνυπνίων ὄψεις. λόγοι. φῆμαι

<φάσθαι>

λέγειν

<Φασιανοί>

ὄρνεις ποιοί. οἱ δὲ τοὺς Ποντικούς φασιν

<Φᾶσις>

ποταμὸς Κόλχων

<φασκάδες>

ὄρνεις ποιοί

*<φασί>

λέγουσι

<φάσκει>

λέγει

<φάσκοντα>

λέγοντα

<φάσκος>

τὸ ἐπὶ τῶν δρυῶν γενόμενον

<φασκώλιον>

βαλάντιον δερμάτινον. <Φάσκωλος> δὲ τὸ μέγα, εἰς ὁ τὰ ἱμάτια ἐμβάλλεται

*<φάσκω>

λέγω

<φάσμα>

φάντασμα. σημεῖον, τέρας

<φασσοφόνῳ>

τῷ τὰς φάσσας φονεύοντι. ἔστι δὲ εἶδος περιστερᾶς ὑπὸ τὴν τρυγόνα

<φάτε>

εἴπατε

<φατέ>

λέγετε

<φατίζει>

λέγει. χωρίζει

<φατιρίς>

εἶδος ὀρχήσεως

<φάτης>

ψεύστης

<φάτις>

φήμη. δόξα. λόγος. κλῃδών

<φάτνη>

καὶ ἡ τράπεζα, καὶ ἡ τῶν κτηνῶν, καὶ εἴτι τῶν τοιούτων

<φατνώματα>

σανιδώματα

<φατνωτῶν>

σανιδωτῶν

<φάτο>

εἶπε. διενοήθη, ὑπέλαβεν

<φατοί>

τεθνεῶτες. ῥητοί

<φατός>

ὁμοίως

<φατόν>

τεθνηκός. ῥητόν

<φατός>

στοίβη. φήμη

<φᾶτραι>

σύστημα

<φατρία>

σύνταγμα, σύστημα

<φάτριν>

τόπον ὕπαιθρον, ἐρείπιον, φάνα

<φατῶσαν>

γνῶθι

<Φαῦδα(ι)>

γένη Σκύθαι

<φαύειν>

ποιεῖν .....

<φαύζειν>

φρύγειν

<φαῦλα>

κακά. δόλια. εὐτελῆ

<φαυλία>

εἶδος ἐλαίας. οἱ δὲ τὰς λεύκας

<φαύλια>

μῆλα τὰ μεγάλα

[<φαύλιον>

ἁδρόν, καλόν]

<φαύλιξ>

ὀρθός

<Φαῦνος>

Ἰταλικὸς θεός

<φαυλίστρια>

ἡ καταγελῶσα

<φαῦλον>

ἁδρόν, καλόν, εὐειδές, μέγα. μοχθηρόν. ἀραιόν. παληλθιτόν

<φαῦλος>

κακός, δόλιος, χαλεπός. εὐτελής, ἁπλοῦς. καταγέλαστος

<φαύλως>

ὁλοσχερῶς, καὶ τὰ ὅμοια

<φαῦνος>

φαίνων αὑτόν

<φαυόν>

ἀκανθῶδες φυτόν

<φαυόφοροι>

Αἰολεῖς, ἱέρειαι

<φαῦρος>

κοῦφος

<φαύσιγγες>

αἱ ἐν ταῖς πτέρναις γινόμεναι ῥαγάδες. ἔνιοι τὰς ἀπὸ τοῦ πυρὸς ἐν ταῖς κνήμαις καὶ τοῖς σκέλεσι γινομένας φλυκταίνας. δηλοῦσι δὲ καὶ αὐγὰς καὶ ἀκτῖνας. ἄλλοι δὲ αἱμοῤῥοΐδας καὶ φλυκταί- νας καὶ λαμπηδόνας

<φαῦσις>

φῶς, φέγγος, φωταυγία

<φαῦσμα>

σπλάγχνα ἐκ σίτων πεποιημένα. καὶ αἱ ἀπαρχαὶ τῶν πεμ- μάτων

<Φαῶν>

εὐμόρφων, ἐγένετο ἠρέσθην

[<Φέακες>

ἔθνος Φεάκων]

<φέβεσθαι>

φεύγειν

<φέβομαι>

φεύγω, φοβοῦμαι

<φέβοντο>

ἐφοβοῦντο, ἔφευγον

*<φοβεῖ>

διώκει, φεύγει

*<φοβψίς>

λαμπρὸν φαίνουσα

<φέγγουσαν>

λαμπρύνουσαν

<φέγγος>

φῶς ἡμέρας, φέγγος σελήνης

<Φειά>

πόλις Θεσσαλίας

<φειδαλφιτῆσαι>

φειδωλὸν περὶ τὰ ἄλφιτα γενέσθαι

<φείδεσθαι>

ἐλεεῖν

[<φειδικόμισος>

ἡ διὰ μαρτύρων πίστις]

<φειδός>

φειδωλός

<φειδοῦς>

φειδωλίας

<φειδώ>

τὸ φείδεσθαι

<φειδώλιον>

δίφρος, σφέλας. χόρτος

<φειδωλός>

φειδόμενος δαπάνης, σκνιφός

<Φείδων>

ὄνομα κύριον

*<Φεισών>

ποταμὸς παραδείσου, ὃ ἑρμηνεύεται στόμα κόρης· παρὰ δὲ Ἕλλησι Γάγ(γ)ης

*<φεῖσαι>

ῥῦσαι, σῶσαι

<φελγύνει>

ἀσυνετεῖ, ληρεῖ

<φελλά[ν]τας>

λίθος σκληρὸς ἀπὸ τόπου

<φελλεῦον>

ἐπιπλέον

<φελλεύς>

τὸ δυσεργὲς χωρίον

<φελλίνιοι>

ὀροβάκχαι

<φελλίνας>

κοῦφος, ἀπὸ τοῦ φελλοῦ

<φελλός>

[σκληρὸς τόπος καὶ δυσεργής, καὶ ἐξ ἐπιπολῆς πετρώδης. καὶ] φλοιὸς δένδρου, καὶ ξύλον ἐλαφρόν. [τὸ δὲ αὐτὸ καὶ <φελλεύς.>] [καὶ τὸ τῶν βιβλίων ἔξωθεν σκέπασμα.] [καὶ ἀλαζών]

<φένακας>

ἀπατεῶνας

<φέναξ>

χλευαστής, ἀπατεών, ψεύστης, πλάνος

<Φενεός>

[Φενέα] πόλις Ἀρκαδίας

[<φεννίδα>

παιδιὰν σφαίρας]

<φεννίον>

μηδικὴ ὁδός. Παμφύλιοι

[<φεννίς>

εἶδος παιδιᾶς μετὰ σφαίρας]

<φέννος>

θάνατος. ἐνιαυτός

<Φέραι>

πόλις τῆς Ἠλείας

<Φεραία>

Ἀθήνησι ξενικὴ θεός. οἱ δὲ τὴν Ἑκάτην

<φεραυγές>

κατάλαμπρον

<φέρβειν>

τρέφειν, βόσκειν

<φέρβεται>

τρέφεται

<φέρβητας>

νομεῖς

<φερβόμενος>

τρεφόμενος

[<φερέγγους>

φέρων τὸ βιβλίον, ἢ τῇ βίβλῳ ἐμφερομένους]

<φερέγγυος>

ἀξιόπιστος, ἐγγυητής, καὶ βεβαιωτής. <Ἔγγυος> βέβαιος

<φερέγγυον>

βέβαιον, δυνατόν

<φέρειν>

λαμβάνειν. βαστάζειν. ὑπομένειν

<Φερεκλέα>

τὸν Ἄδωνιν

[<φερεντάριοι>

τάγμα στρατιωτικόν]

<φερέοικος>

ὁ κοχλίας. ἔνιοι ζῶον ὅμοιον γα[λ]λῇ ὑπὸ δ(ρ)υσὶ καὶ ἐλάταις γινόμενον. οἱ δὲ ζῶον σφηκὸς μεῖζον

<φερέσβιος>

ὁ τὰ πρὸς τὸν βίον φέρων καὶ σώζων, ἢ ζωοποιός

<φέρεσκον>

ἔφερον

<Φέρητος>

ὄνομα κύριον

[<φέρι>

ἄγριε ἢ ἄγριαι]

<φέριστε>

βέλτιστε, κράτιστε, ἐξοχώτατε, ἀγαθέ. [καλλίον. μείζον]

<φ(έ)ρμια>

ἃς ἔνιοι ἀσίλλας τὰς ἐκ σχοίνων πλεκομένας, καὶ ἰχθυηρὰ ἀγγεῖα, οἷον σπυρίδια

<φερνάς>

προῖκας, δῶρα νυμφικά, ἀπὸ τοῦ φέρειν φεράς, καὶ πάντα τὰ φερόμενα

<φερνή>

προίξ, δῶρα νυμφικά

<φέροντο>

προσεφέροντο

<φεῤῥεύει>

ἀποφέρει

<Φερ(ρ)εφάττιον>

τόπος ἐν ἀγορᾷ

<Φερσεφόνεια>

ἡ τῆς Δήμητρος θυγάτηρ, ἡ φέρουσα τὸ ἄφενος, του- τέστι τὸν πλοῦτον, διὰ τὸν καρπόν, (ἢ) ἀπὸ τοῦ φέρειν ὄ(ν)ησιν

<φερτάζει>

φέρει

<φέρτατος>

ἀγαθώτατος

<φέρτε>

φέρετε, κατὰ συγκοπήν

*<φέρτατον>

κράτιστον, ἀγαθώτατον. φέριστον, βέλτιστον

<φέρτερον>

κρεῖσσον, ἀπὸ τοῦ φέρειν βέλτιον

<φέρτρον>

φορεῖον. καὶ ἡ τῶν νεκρῶν κλίνη

<φέρτρυς>

ἆθλος. Θούριοι

<φέρων>

λαμβάνων

<φερώνυμος>

ἀληθεύων τῷ ὀνόματι

<φετμαῖς>

ἐντολαῖς, παραγγελίαις

<φεῦ>

σχετλιασμοῦ ἐπίῤῥημα

<φεύγει>

ἀποδιδράσκει, ἀντὶ τοῦ εὐθύνεσθαι, ὡς καὶ φεύγειν κλοπῆς ἢ μοιχείας φαμέν

<φευκτά>

φεύξιμα

<φευκταῖοι>

ἀποτρόπαιοι

<φεύξεσθαι>

φεύγεσθαι

<φεῦ φεῦ>

ἴσον τῷ οἴμοι

<φεψάλυξ>

φέψελος, σπινθήρ, ἄνθραξ

<Φηγαιεύς>

δῆμος Αἰγηΐδος

<φήγινος>

δρύϊνος

<φηγός>

ἡ δρῦς

<φηδαινής>

ἀφρενής

[<φηδῶσαι>

ἀπατῆσαι. φθεῖραι, ἀπολέσαι]

<φηληκόθρεπτον>

ὑπὸ ὄλυνθον τῆς συκῆς τεθραμμένον

<φήληξ>

ὄλυνθος, τὸ μὴ πεπεμμένον σῦκον

*<φῆ>

εἶπεν, ἔλεγεν

<φηλήτῃσι>

λῃσταῖς

<φῆλον>

ἀπατηλόν, ληθαργόν, κακοῦργον, ἐπίβουλον

<φηλωθείς>

ἀπατηθείς

<φηλωθεῖσα>

ἀπατηθεῖσα

<φηλώσωμεν>

ἀντὶ τοῦ βοήσωμεν

<φήματα>

ῥήματα. φάσματα

<φημασι.μεν>

βοήσωμεν

<φήμη>

ἀκοή, ὀνομασία

<φημί>

λέγω. ὑπολαμβάνω

<φημίζεται>

μαντεύεται. λέγει

<φῆμις>

φήμη, κλῃδών, φωνή, λόγος

<φῆν>

εἶπον, λέγων

<φήνας>

δείξας

<φηνάσης>

δειξάσης

<φήνη>

ἀετοῦ εἶδος

<φηνόν>

λαμπρόν

<φήνωσι>

δείξωσι

<φῆρα>

θῆρα. εἶπεν

<Φῆρες>

οἱ Κένταυροι, Αἰολικῶς

<φηρία>

θηρία. Αἰολεῖς

<φῆρον>

ἡ τῶν ἀρχαίων θεῶν τροφή

<φῄς>

λέγεις. ὑπολαμβάνεις

<φῆσθα>

λέγεις. ἔφησθα

<φήσομαι>

λέξομαι, βοήσομαι

[<φητώ>

στρόφιγξ]

<φθαίημεν>

φθάσωμεν

<φθάν>

ἔφθασαν δὲ πολλῷ τοὺς ἱππέας οἱ πεζοί

<φθάνει>

καταλαμβάνει, προλαμβάνει

<φθατήση>

φθάσῃ

<φθεί(ει)>

θνήσκει

*<φθαρτόν>

θνητόν

<Φθειάδος>

Θετταλικῆς

[<φθειμένων>

ἀποθανόντων]

*<φθάνει>

ἀναλίσκεται

[<φθεινόπωρον>

τροπὴ κατὰ τὸ θέρος. ἢ νόσος]

<φθείρ>

ὁ τῆς πίτυος καρπός. καὶ μέρη τῆς νεὼς πρὸς τῇ πρύμνῃ. καὶ ἰχθῦς τις

<φθεῖρα>

φθειρίασις

<φθείρεται>

πλανᾶται. ἀπόλλυται

<φθειροκομίδης>

φθειρῶν γέμων

*<φθείης>

φθαρείης

<φθειρῶν ὄρος>

πιτυῶδες ὄρος, διὰ τὸ πληθύνειν ἐν αὐτῷ πίτυς[ι]. τῶν γὰρ στροβίλων τὰ ἐντὸς <φθεῖρας> καλεῖσθαι

*<Φηρσί>

Κενταύροις

<φθείσονται>

διαφθαρήσονται

<φθῆ>

ἔφθασεν

<φθήῃ>

φθάσῃ πρότερος

<φθῆναι>

φθάσαι, προλαβεῖν. [δεῖξαι]

<φθήσεται>

καταλήψεται. φθάσει [καὶ

<Φθία>

πόλις Θεσσαλίας

<φθιακόν>

τμητικόν

<φθιεῖ>

φθίσει

<φθίμενοι>

θανόντες

<φθίμενος>

φθαρείς, θανών

<φθίνα>

ἡ ἐρυσίβη. καὶ εἶδος ἐλαίας

<φθινὰς ἁμέρα>

τὴν ἱσταμένου τρίτην τριμήνιον λέγει

<φθινάσμασι>

φθίσεσι

*<φθίναντος>

λήγοντος, παυομένου, ἀναλισκομένου

<φθίνοντος μηνός>

λήγοντος τοῦ μηνός. Φθίνων δὲ μὴν καλεῖται ὁ ἀπὸ εἰκάδος ἕως τριακάδος· μέσος δὲ μὴν ὁ ἀπὸ δεκάδος ἕως εἰκά- δος· ἱστάμενος δὲ μὴν ὁ ἀπὸ πρώτης ἕως πέμπτης

<φθινόντων>

φθειρομένων

<φθινόπωρον>

ὁ ἀπὸ τῆς πεντεκαιδεκάτης αὐγούστου μηνὸς ἕως τῆς πεντεκαιδεκάτης δεκεμβρίου. οἱ δὲ ἀπὸ τῆς εἰκοστῆς δευτέρας αὐγού- στου ἕως πάλιν εἰκοστῆς δευτέρας δεκεμβρίου

<φθινύθειν>

φθείρεσθαι, τήκεσθαι

<φθινύθουσιν>

εἰς φθίσιν ἄγουσιν

<φθινύουσι>

φθείρονται

<φθίνουσαν>

ἐλαττουμένην

<Φθῖοι>

οἱ ὑπὸ Πρωτεσιλάῳ τεταγμένοι

<φθίρ>

ὁ τῆς πίτυος καρπός

<φθῖσα>

ἡ λεπτὴ ἀπὸ φθίσεως

<φθίσεσθαι>

θανεῖν

<φθισήνορα>

ἡ τοὺς ἄνδρας διαφθείρουσα, ἢ τὴν ἀνδρείαν

[<φθισκός>]

φθισικός

*<φθίσει>

ἀπολέσει

*<φθίσθαι>

ὀλές(θ)αι

<φθισίμβροτος>

ἀνθρωποκτόνος, διαφθείρων τοὺς ἄνδρας

<φθίσων>

εἰς φθίσιν ἄξων, [καὶ φθέρσων] καὶ φθερῶν

<φθ[ίνο]ῖτο>

θάνοι[το] ἢ ἔθανεν

<φθιτοί>

φθαρτοί, θνητοί, νεκροί. ἢ εἴδωλα

<Φθιώταν>

Θετταλικήν

<φθογγή>

φθέγμα, ἢ φωνή

<φθόγγος>

φθογγή, φωνή, καὶ τὰ ὅμοια

<φθόη>

φθίσις, φθορά, λύμη

*<φθοατήσει>

φθάσει <κτήσασθαι>

<φθόϊς>

πλακοῦς. καὶ τὰ πρὸς λεπτὸν ἀληλεσμένα. καὶ τὸ ἀποῤῥέον ψῆγμα τοῦ χρυσίου

<φθονεῖς>

ζηλοῖς, βασκαίνεις

<φθονερός>

ζηλωτής, ζηλότυπος

<φθόνος>

πάθος ἐπὶ τῇ τοῦ πέλας εὐπραγίᾳ

<φθορά>

ὄλεθρος

<φθόσις>

φθίσις

*<φθίδιον>

ὀλιγοχρόνιον, ὀλίγον

*<φθήρεται>

ὀδύρεται

<φία>

πιονία

<φιαρόν>

λαμπρόν, καθαρόν

<φιαρύνει>

λαμπρύνει

<φιβάλεως>

εἶδος σύκων, καὶ ἡ συκῆ ὁμωνύμως. τινὲς δὲ ἰσχάδας

[<φίβλα>

πόρπη], φικίον [περόνη]

<Φῖγα>

φῖκα. σφίγγα

<Φιγάλ(ε)ια>

ἀπὸ ἑνὸς τῶν Λυκάονος παίδων

<φιδάκνη>

π[ε]ιθάριον μικρὸν στενόν

<φιδίτια>

συσσίτια

[<Φιδίαι>

λιθοξόοι]

[<φίδωλος>

ἐπιθυμητός]

<φίδνα>

ῥίζα ἡ Ἀχίλλειος καλουμένη

[<φιδρόν>

καθαρόν, λαμπρόν, ἁγνόν, ἱλαρόν]

<Φίκιον>

ὄρος Θηβῶν

<φίλα>

προσφιλέστατα

<φῖλαι>

φίλησον

<φιλαίμων>

φιλῶν τὸ αἷμα

<φιλαίτατος>

φίλος σφόδρα

<φιλαίτιοι>

μεμψίμοιροι

<φιλαίτιος>

μεμψίμοιρος

<φιλακριβοῦντες>

μετ' ἀκριβείας διαχωρίζοντες

<φιλακροάμονας>

.......

<φιλαλήθης>

ὁ τὴν ἀλήθειαν φιλῶν

<φιλαλληλίαν>

οἱ φιλοῦντες ἀλλήλους

<φίλαξ>

δρῦς, νέος. Ἠλεῖοι

<φιλαπεχθημόνως>

φιλομίσως, φιλοῦντα μισεῖσθαι

<φιλαργυρία>

φιλοχρηματία

<φίλατο>

ἐφίλησεν, ἠγάπησεν

[<φιλαυρᾶ>

τὰ κακά, τὰ ἄτοπα]

<φιλαυτία>

τὸ πάντα πρὸς τὰ ἑαυτῷ ἀρέσκοντα πράττειν

<φίλαυτοι>

οἱ ἑαυτοὺς φιλοῦντες

<φιλεῖ>

εἴωθεν. ξενίζει, ἢ κατὰ ψυχὴν ἀγαπᾷ

*<φιλέεσκεν>

ἐξένισεν

[<φιλεκήδωτον>

κηδεμονικόν]

<φιλένδοτος>

ἐλεήμων

<φιλεόντων>

φιλείτωσαν, ὡς τὸ ἔστων ἔστωσαν

<φιλέουσα>

φιλοῦσα

<φιλεργήσασι>

<φιλεργοί>

οἱ τὸ ἔργον φιλοῦντες

<φιλέριδες>

οἱ ἀγαπῶντες ἐρίσασθαι

<φιλέταιρος>

πεφιλημένος

<φιλέψιος>

φιλοπαίγμων. φιλοπάλαιστρος

<φίλη σχίνου>

παραφυάς

<φίληθεν>

ἐφιλήθησαν

<φιλήμης>

φιλίας

<φίλην>

φιλίαν, ἢ τὴν προσφιλεστάτην

<φιλήρετμοι>

φιλόκωποι, φιλοναῦται

<φίλησα>

ἐξένισα, ἠγάπησα

<φιλήσια>

φιλοτήσια, προσφιλῆ

<φιλησίαις>

κλεψοσύναις

<φιλήτης>

κλέπτης, λῃστής

<φιλήτωρ>

ἐραστής

<φιλητῶν γένος>

κλεπτῶν

<φίλια>

προσφιλέστατα

[<φιλιάζετο>

ἐχωρίσθη αὐτῶν]

[<φιλίδα>

σύριγγα]

<φιλιός>

ὁ ἀποτρόπαιος, κατ' εὐφημισμ[έν]όν

<φίλιπποι>

μοιχοί

<Φιλιστίδ(ε)ιον>

νόμισμά τι

<φιλίων>

ἀντὶ τοῦ φίλτερος, προσφιλέστερος. ἐσχημάτισται δὲ διὰ τὸ μέτρον, ὡς τὸ καλλίων· ξείνων τηλεδαπῶν φιλίων ἐμὸν ἵκετο δῶμα

<φιλόδικος>

φιλοπράγμων

[<φιλοδοτεῖν>

λεπίδας ἔχοντι]

<φιλόθακος>

ἀργή

<φιλοθεάμων>

φιλοθεωρητής

<φιλοθεάμοσι>

φιλοθεωρηταῖς

<Φιλοθερς(ε)ίδης>

Φιλοθέρσου παῖς

<φίλοιφος>

πασχητής

*<φίλοι>

προσφιλέστατοι

*<φιλοκαλία>

[φιλοῦσα τὰ σπάστρα

*<φιλοΐστωρ>

φιλῶν ἱστορεῖν

<φιλόκαλος>

φιλόκοσμος

<φιλοκέρτομε>

φιλῶν σκώπτειν

<φιλοκηδής>

ὁ κηδεμονικός

<φιλοκνήμιδες>

φίλοπλοι

<φιλοκρινεῖν>

διαιρεῖν

<φιλοκτέανος>

φιλοκτήμων, φιλοχρήματος

<φιλοκτεανώτατε>

φιλοχρηματώτατε

<φιλοκτήμων>

φιλοχρήματος

<φιλολάμπαδος>

ἡ Ἄρτεμις

<φιλολόγος>

ἀσκητής. πολυλάλος

<φιλολόγος>

λαλιός, λάλος

<φιλομειδής>

φιλόγελως, φιλῶν τὰ μειδιάματα. ἱλαρά

<Φιλομηλείδης>

οἱ μὲν κύριον ὄνομα. πολλάκις γὰρ πατρωνυμικῷ τύπῳ κύριον δηλοῦται, ὡς Εὐηρίδης, Ἡρακλείδης

[<φιλομύθω>

πεπλασμένω λόγω]

<φίλον>

προσφιλές

<φιλόνεικος>

μάχιμος, φίλερις. <Φιλονεικία> γὰρ ἡ μάχη

<φιλοπευστεῖν>

ἀκούειν. μανθάνειν. ἐρωτᾶν

<φιλοπευστοῦντα>

ἡδέως ἀκούοντα. ἢ ἐρωτῶντα

<φιλοποιός>

φιλεργός

<φιλοπονία(ι)>

σπουδαῖα ἔργα

<φιλοπόνος>

φιλεργός, σπουδαῖος

<φιλόπυστος>

φιλοπράγμων

<φιλόσοφος>

ὁ πάντων πειραθείς, φιλομαθής

<φιλόστοργος>

φιλότεκνος. [<Φιλοσόφους> τέ φασι Λυδούς, τοὺς κιθαριστὰς καὶ μουσικούς. οἱ ἀρχαῖοι σοφοὺς [καὶ φιλοσόφους] καὶ σοφιστὰς ἔλεγον

<φιλόστροφος>

εὐμετάβολος

<φιλό[σύμ]μαχος>

φιλολοίδορος, μάχιμος

<φίλος>

ὁ προσφιλής

<φιλότης>

φιλία, ἡ συνουσία

<φιλοτησία>

πρόποσίς τις μετὰ τὸ δεῖπνον ὑπὲρ φιλίας

<φιλοτήσια ἔργα>

ἀφροδίσια, τὰ συνουσιαστικά

<φιλοτιμεῖται>

μεγάλα φρονεῖ, ἐπαίρεται, πλουτεῖ

<φιλοτιμία>

δωρεά. κενοδοξία. πλοῦτος. μεγαλοφροσύνη

<φιλότιμος>

ὁ φιλῶν τιμᾶν μεγάλως. ἢ θέλων αὐτὸς δοξάζεσθαι

<φιλοτιμούμενοι>

δαψιλῶς τιμῶντες

<φιλοτίμως>

φιλοδόξως. πλουσίως. μεγαλοψύχως. δαψιλῶς

<φιλοφρονοῦμαι>

δεξιῶς καὶ προθύμως εἰσδέχομαι, ἢ ἀποδέχομαι

<φιλοφροσύνη>

προθυμία, διάθεσις, σπουδή. ἀγάπη. παρὰ τὸ φίλα ἢ φίλια φρονεῖν

<φιλοχωρῶν>

τὴν χώραν ἀγαπῶν

<φιλοψεύστης>

ὁ τὸ ψεῦδος φιλῶν

<φιλόψυχον>

ἄψυχον

<φίλτατα>

τὰ ὄμματα καὶ προσφιλέστατα

<φίλτατοι>

φιλικώτατοι

<φίλτρον>

φιλία

<φίλυδρα>

(ἃ) φιλεῖ τὸ ὕδωρ

<φιλύρινον>

ἀσθενές

<φιλυρόν>

εὐῶδες. [ἐλαφρόν

<Φιλωνίδας>

ὑποκοριστικῶς ἀντὶ τοῦ φιλεῖν Φιλωνίδης

<φίλως>

ἡδέως

<φίλως χ' ὁρόῳτε>

ἡδέως ἂν βλέποιτε

<Φιλώψ>

κρήνη. ἢ φίλος

<φιλωτερίς>

κασταναία

*<φιλώτατα>

φίλτατα

*<φιλώτατος>

φίλτατος

<φίμα>

κημός, παραστόμιον, φιμός

<φιμοῖ>

δεσμεύει. ἐμφράττει. ἄγχει. ἐπιστομίζει

<φιμοῖ>

δεσμοῖ

<φιμοῦν>

δεσμεύειν, καὶ τὰ ὅμοια

<φίν>

αὐτοῖς, ἢ αὐταῖς

<φίνακα>

δρῦν

<φίνηται>

συντιθῇ

<φίσκος>

δημόσιον, ταμεῖον πολύχρημον

<φισκοσυνήγορος>

ὁ ταμιείων συνήγορος

<φίτρον>

μέτρον. μάταιον. ῥᾴδιον. καὶ τὸ μέσον τοῦ ῥινίου, τὸ κοῖλον. καὶ ὁ κορμὸς τοῦ ξύλου, παρὰ τὸ φύεσθαι

<φῖτυ>

φυτόν, φύτευμα

<φίτυμα>

τέκνον, γέννημα

<φιτύσατο>

ἐγέννησεν

<φλᾷ>

θλᾷ, μαλάττει, συντρίβει

<φλαδιᾶν>

θλαδιᾶν, μαλάττειν, τύπτειν

<φλᾶν>

μαλάσσειν πληγαῖς

<φλανύσσει>

φλυαρεῖ, ληρεῖ

*<φλασμός>

τῦφος

<..φλασμένος>

τετυφωμένος

<φλάσας>

θλάσας

<φ(λ)αυρικῶς>

ἀηδῶς

<φ(λ)αῦρα>

φαῦλα, κακά, πονηρά, κοῦφα, ἀσθενῆ

<φλέβαι>

νεῦρά τινα αἵματος δεκτικά

*<φίλιππος>

στόμα χειρῶν, ἢ λαμπάδος

<φλέγει>

καίει. λαμπρύνει

[<Φλέγεια>

ἡ νῦν Πελλήνη]

<φλέγεται>

καίεται. λαμπρύνεται

<φλέγμα>

φλόξ, καῦσος, παρὰ τὸ φλέγειν

<φλεγμαίνει>

ὀγκοῦται, φυσοῦται

<φλεγματίς>

ἡ φλέγματα ἔχουσα

<φλεγματόεν ἔκρηγμα>

τῆς φλογός

<φλεγμός>

τὸ αἷμα

<φλέγος>

τὸ φλέγμα

<Φλεγύαι>

ἔθνος ὑβριστικὸν καὶ ἀσεβές

<φλεγύας>

ἀετὸς ξανθός, ὀξύς

*<φλέγωμεν>

καίωμεν. λαμπρύνωμεν

<φλεγυρά>

ὑβριστική. λαμπρά

*<φλέγουσι>

βλάπτουσι

<φλεγυροῦ>

βλαβεροῦ

<φλεδονεῖ>

ἀναισθητεῖ, φλυαρεῖ. καὶ <φλεδονεύεσθαι> τὰ αὐτά

<φλεδονώδη>

φλύαρα, ληρώδη

<φλέδων>

φλυαρία. καὶ ὁ ἀλαζών, εὐήθης

<φλεῖ>

γέμει. εὐκαρπεῖ, πολυκαρπεῖ

*<φλέβηα>

φλυαρία

<φλέξαι>

κατακαῦσαι

<φλεξεντιής>

ἱππικὴ τάξις παρὰ Ῥωμαίοις

<φλέοντας>

φιλοῦντας, ἢ φλυαροῦντας

<φλεός>

βασκανία. φθορά. καὶ ὁ αἴλιος φλοιός

<φλέψ>

μώλωψ. καὶ τὸ ἀναλογοῦν τῷ σώματι

<Φλέω(ς)>

Διονύσου <ἱερόν>

<φληδῶντα>

ληροῦντα

<φληναφᾷ>

φλυαρεῖ, μωρολογεῖ

<φληναφοι>

μωρολόγοι

<φλήναφος>

φλύαρος, λῆρος, μωρολόγος

<φληναφῶντα>

φλυαροῦντα

[<φλῆφος>

φλύαρος]

<φλιαρά>

χλιαρά

<φλιᾶς>

τῆς θύρας παραστάδος

*<Φλίαισμος

<φλιδᾶν>

σήπεσθαι

<φλιδάνει>

διαπίπτει, διαῤῥεῖ

<φλιδιόωντο>

διε(ς)πῶντο. ἐτέμνοντο

<φλιδόνες>

τὰ ἐν τοῖς ἱματίοις σπάσματα, καὶ ῥυτίδες. τινὲς δὲ σφυγμοί

<φλιδόωσα>

ῥηγνυμένη

<φλίεθος>

καρποφόρος

<φλίη>

πρόθυρον, ἢ παραστὰς τῆς θύρας

<φλιοῦς>

ἡ τῶν καρπῶν ἔκχυσις

<φλίψεται>

ἀποθλιβήσεται

<φλῖψις>

θλῖψις

<φλόγα>

φλογερόν

<φλογερόν>

θερμόν, λαμπρόν

<(φ)λόγε(α)>

λαμπρά, φλογώδη

<φλογίδες>

κρέα ὀπτά. διὰ τὸ φλογίζεσθαι

*<φλεγμονή>

ὄγκος πορώδης συῤῥυέντων ἐπὶ τὸ ἀσθενῆσαν μέρος τῶν ὑγρῶν, καὶ τῇ παρὰ φύσιν θερμασίᾳ φλεγόντων τὸ πεπονθός

<φλογίδια>

αἱ κεγχρίδες δι' ἐλαίου σκευαζόμεναι

<φλογίνη>

καυστική

<φλογίσει>

καύσει

<φλογμός>

καῦσος, [βρασμός,] καύσων, φλογισμός

<φλογμῷ>

κατακαύσει, καταφλέξει

<φλογόδερπνοι>

ἄνθρακες

<φλογῶδες>

καυστικόν

<φλογόλευκον>

ἐρυθρόλευκον

<φλογώματα>

τῶν ἄρτων τὰ ἐπικεκαυμένα

<Φλοιά>

τὴν Κόρην τὴν θεὸν οὕτω καλοῦσι Λάκωνες

<φλοιδιᾶν>

πεπρῆσθαι

<φλοιδούμενος>

ταραττόμενος

<φλοινόν>

φλοιόν

<φλοιόν>

τὸ λέπος τοῦ ξύλου

<φλοῖ(ς)βος>

τάραχος. ἀφρός. ταραχή

<φλόμος>

πόα τις, ᾗ καὶ ἀντὶ ἐλλυχνίου χρῶνται. ἡ αὐτὴ δὲ καὶ <θρυαλλίς>

<φλονίδες>

λεπίδες

<φλόξ>

ἡ τοῦ πυρός. καὶ ἄνθος τι

<φλουάζει>

φλυαρεῖ, ληρεῖ

<φλοῦκτος>

εἶδος ῥοφήματος

<φλοῦς>

φλοιός, λεπύχανον, λεπυρόν

[<φλυάκια>

τὰ ψυδράκια]

<φλύαξ>

μέθυσος, μεθυ[α]στής. γελοιαστής

<φλύαρος>

φαῦλος, εὐήθης

<φλυάσσει>

φλυαρεῖ. φλύει

<φλυδᾶν>

διαχεῖσθαι

<Φλυεῖς>

δῆμος τῆς Πτολεμαΐδος φυλῆς

<φλύζει>

ἀναζεῖ

<φλύζειν>

ἀναζεῖν, φλύζεσθαι

<Φλυήσιος>

ὁ Ἑρμῆς. καὶ μήν τις

<φλυκτά>

κακά, σχέτλια

<φλύκταινα>

τὸ ἀπὸ πυρὸς φύσημα γενόμενον ἐν τῷ σώματι

<φλύον>

βιβλίον. καθαρόν

<φλύσει>

ἀποβαλεῖ. ἐμέσει. ζέσει

<φλυσός>

στυβή. οἱ δὲ φλοιός

<φλύσσει>

ἐρυγγάνει

<φλυς(ς)ῶσα>

μαινομένη

*<φοβεῖται>

φεύγει. κνίζεται

<φόα>

ἐξανθήματα ἐν τῷ σώματι

<φοβεῖ>

κνίζει. διώκει

<φοβερόν>

δειλόν, ἔμφοβον

<φοβερόν>

δηλητήριον

<φοβεύμενος>

διωκόμενος

<φόβη>

κόμη. χαίτη, θρίξ. οἱ δὲ ἐκτενισμένη, ἀπὸ τοῦ φοίβου, ὅ ἐστι καθαροῦ

<φοβῆσαι>

ῥῖψαι

*<φόβος>

φυγή

<φοβήσας>

ἔνθουν ποιήσας

<φοβηθείς>

εἰς φυγὴν τραπείς

<φοίβα>

ἀγὼν δρόμου

<φοιβάζει>

μαντεύεται

<φοιβαζόντων>

προλεγόντων

<φοιβᾶναι>

λαμπρῦναι. μαντεύσασθαι. κοσμῆσαι. καθᾶραι. ἁγνίσαι. καὶ <φοιβάσαι> ὁμοίως

<φοιβᾶσθαι>

καθαίρε[ῖ]σθαι

<φοιβητεύειν>

χρησμῳδεῖν

<φοιβήτρια>

καθάρτρια

<φοῖβοι>

Ἀττικοὶ ἐπὶ τῶν λυσσωδῶν. οἱ δὲ καθαρούς

<φοῖβος>

καθαρός, λαμπρός, ἁγνός, ἀμίαντος

<φοίνια>

πυῤῥά

<φοινιά(ς)>

ἐρυσίβη

*<φοίνικι>

ἐρυθρῷ βάμματι

<Φοινικελίκτην καὶ λόγων ἀλαζόνα>

ἀπατηλὸν καὶ κάπηλον

<Φοινικίοις γράμμασι>

Σοφοκλῆς Ποιμέσιν. ἐπεὶ δοκεῖ Κάδμος αὐτὰ ἐκ Φοινίκης κεκομικέναι

[<Φοινικήϊ(α) γράμματα>

ἀπὸ Φοινίκης τῆς Ἀκταίονός φασιν ὠνο- μάσθαι αὐτά

*<φοιν(ή)εντα>

λεπιδωτὸν ὁ Ἀπίων φησί. οἱ δὲ φόνιον, ἢ ἐρυθρὸν τῷ χρώματι, ἢ καταπληκτικόν, ἢ φονευτικόν

<φοινικάδες>

αἱ ῥάφανοι ὑπὸ Εὐβοέων

<Φοίνικες>

γένος τι Ἀθήνησιν

<Φοινικκία>

Λυδοὶ καὶ Ἴωνες τὰ γράμματα ἀπὸ Φοίνικός τινος ......

[<φοινικέγκτον>

ἀπατηλόν]

<φοινικήϊον>

πυῤῥόν

<φοινικ[η]ίδες>

αἱ ἀνεμῶναι, ἢ πόα. οἱ δὲ τὰ φοινικᾶ ἐνδύματα·

<φοινικιστής>

παρὰ Ξενοφῶντι ἐν πρώτῳ ἀναβάσεως· "<ἀπέκτεινεν ἄνδρα Πέρσην, Μεγαφέρνην, φοινικιστὴν βασίλειον>"

(*)<φοίνια>

κύναρος πυῤῥά

*<φοίνικι φαεινόν>

φοινικίνῳ χρώματι λελαμπρυσμένον

*<φοινικολόφοιο>

ξανθο[ῦ]λόφου

*<φοίνικος ἔρνος>

περιφραστικῶς τὸν φοίνικα

*<φοινικῆς>

ὅπλον ἐρυθρόν

<φοινικοβάλανα>

τὸ τράγημα. [καὶ εἶδος ἀμπέλου

<φοινικόεσσα>

πυῤῥὰ τῷ χρώματι, ἐρυθρά

<φοινικόλεγνον>

Ἴων τὸν πηνέλοπα, τὸ ὄρνεον. τὸν γὰρ τράχηλον ἐπίπαν φοινικοῦν. ἡ δὲ λέγνη παρέλκει

<φοινικοῦν>

πυῤῥόν, κόκκινον, αἱματῶδες

<φοινίκουρος>

ὄρνις ποιός, καὶ ὁ ἐρίθακος

<φοινικοῦς μάστιγας>

διὰ τὸ τὰ νῶτα φοινίσσειν

<φοινικόχλοος>

ξανθόχλοος

<φοῖνιξ>

τὸ δένδρον "φοίνικος νέον ἔρνος" καὶ ὁ καρπός. καὶ ὁ πυῤῥὸς τῷ χρώματι

<φοινίξαι>

αἱμάξαι. βάψαι

<φοίνιον>

φο(ι)νόν, δεινόν. ἐρυθρόν

<φοίνισσα>

εἶδος ἀμπέλου

<φοινίσσων>

βάπτων, ἐρυθρῶν

<φοίνικες>

γλυφαί

<φοινιχθέντων>

αἱμαχθέντων, αἱματωθέντων

<φοινόν>

πυῤῥόν

<φοιτᾷ>

ἔρχεται, βαδίζει. μαίνεται. περίεισιν, ἀφικνεῖται, περιέρχεται, παραγίνεται

<φοιταλέος>

παράκοπος, μανιώδης

<φοίτης>

ὁ κήρυξ. παρὰ τὸ φοιτᾶν πανταχοῦ

<φοιτήσας>

παραγενόμενος

<φοιτητής>

μαθητής

<φοῖτος>

μανία, λύσσα

<φοιτῶν>

ἀναστρεφόμενος

<φοιτῶντα ἄνδρα μανιάσι>

λυσσήμασι. τὴν .. ἑδραίαν μανίαν <φοῖτον> ἔλεγον, τουτέστι τὸν μεθ' ὁρμῆς μεμηνότα

<(Φο)λέγανδρος>

νῆσος ἐρήμη

<φολιά>

πάθα. Χρύσιππος δὲ καὶ τὸ σέλινον οὕτω καλεῖ

<φολίδες>

αἱ λεπίδες τοῦ ὄφεως

<φολίς>

λεπίς. καὶ σύριγξ πολυκάλαμος

<φολκός>

στραβός. οἱ δὲ λιπόδερμον

<φόλυες κύνες>

οἳ πυῤῥοὶ ὄντες μέλανα στόματα εἶχον. οἱ δὲ φυλακάς

<φολύνει>

μολύνει, καταπ(ί)μπλησιν

<φοναί>

οὕτω καλοῦνται οἱ τόποι ἔνθα τινὲς ἀναιροῦνται

<φονᾶν>

τὸ ἐπὶ φόνον μαίνεσθαι

<φονίαις>

φονοκτόνοις

[<φονίς>

ἰχθῦς ποιός]

<φόνος>

ὁ διὰ σφαγῆς θάνατος, καὶ αὐτὸ τὸ φονεύειν. ἢ αἷμα

<φονώντων>

πρὸς φόνον θρασυνομένων καὶ λυσσώντων

<φονῶσα>

φόνου ἐπιθυμοῦσα

<φοξός>

λιπόδερμος. ὀξυκέφαλος

<φορά>

πλημμύρα. σύστημα. καὶ ἡ τῶν μηχανικῶν ὀργάνων λαβή

<φοράδες>

αἱ θήλειαι ἵπποι

<φοράδην>

ὁ φερόμενος βασταγμῷ

<φοράν>

τὸ φέρεσθαι, τὴν ὁρμήν, κίνησιν

<φορβάδες>

νομάδες. φοιτάδες. βοσκήματα

<φορβάδην>

πάντα φερόμενον. νομάδων, βοσκημάτων

<φόρβαντα>

ἰατρικὰ φάρμακα

<Φόρβας>

Ἀττικὸς ἥρως

<φορβε(ι)ά>

ἕλκυστρον, περιστόμιον, καπίστριον

<φορβειά>

ἡ αὐλητικὴ στομίς. λέγεται δὲ καὶ ὁ χειλωτήρ

<φορβή>

βορά, τροφή, βοτάνη, βρῶσις

[<φορβαίαν>

περιστόμιον, καπίστριον]

<φόρβια>

φάρμακα. οἱ δὲ <φόρβα

φορβώμενος>

τρεφόμενος

<φόρβον>

ἀπάνονα

<φόρβυ>

τὰ οὖλα. Ἠλεῖοι

<φοργάνη>

ἡ ἀραιότης

<φορέεσκον>

ἔφερον, ἐβάσταζον, ἐφόρουν

<φορεήσεται>

οἴσεται

<φορεῖς>

οἱ τὴν μεταλλικὴν ὕλην ἐκκομίζοντες παῖδες. καὶ οἱ τῶν ἀσπίδων ἱμάντες. καὶ οἱ φέροντες

<φορε(ῖ)σθαι>

φέρεσθαι

<φορεύμενα>

φορούμενα

<φορεύουσι>

φοροῦσιν

<φορῆες>

οἱ βαστάζοντες ἢ φέροντές τι

<φορητά>

ἀκτά, βαστακτά, ἃ δύναταί τις φέρειν

<φορητούς>

ἐνεχθέντας βαστάκτως

[<φορί>

τὸν ὑπὲρ τοῦ ἀγροῦ σῖτον]

<φόριμος>

λυσιτελής

<φορίνη>

ἡ παρ' ἐνίοις πυρίνη

<φόριγγες>

τὰ ὕδνα

<φόρκες>

χάρακες

<Φορκίς>

μονόφθαλμος

<φορκόν>

λευκόν, πολιόν. ῥυσόν

*<φόρμικι>

τῇ κιθάρᾳ

*<φορμίζειν>

κιθαρίζειν

*<φόρμιξ>

κιθάρα ἡ τοῖς ὤμοις φερομένη

<φόρμικα>

μύρμηκα

<φορμίς>

σπυρίς

<Φορμίων>

οὗτος στρατηγὸς ἐγένετο Κροτωνιατῶν

<φορμίον>

πλέγμα ψιαθῶδες, φορμίδιον

<φορμός>

ἀγγεῖόν τι πλεκτὸν ψιάθοις ὡς κόφινος

<φορμο(ρ)ραφούμεθα>

ὡς φόρμοι κατα(ρ)ραπτόμεθα

<φορμοσίκων>

παχύς

<φόροι>

δημόσιοι ἀπαιτήσεις

<φορολογῆσαι>

φόρους συνάξαι

<φορολόγητοι>

ὑποτελεῖς, λειτουργοί

<φορολόγος>

ἐξάκτωρ. ὁ ἀπα(ι)τῶν τοὺς φόρους

<φόρος>

ἡ τῶν χρημάτων καταβολή, ἢ νέον τέλεσμα

[<φοροτόν>

ὠγκώμενον, βαρύ]

<φορτικά>

τὰ γελοῖα, καὶ τὰ ὑπεροψίας σκώμματα

<φορτικόν>

ὅμοιον

<φορτίς>

φορτηγὸς ναῦς, πλοῖον

<φόρτος>

φορτίον

<φορύκαια>

δένδρον ποιόν

<φορύνει>

φυρᾷ, μολύνει, συγχεῖ

<φορύνετο>

ἐμολύνετο

<φορύξαι>

συγχέαι, φυράσαι

<φορύξαντες>

συγχέαντες, μολύναντες

<φόρυς>

δακτύλιος ὁ κατὰ τὴν ἕδραν

<φορυσσέμεναι>

μολύνειν

<φορυτόν>

ἄχυρα, φρύγανα

<φορυτός>

φρύγανα, ἄχυρα, καὶ ἀπὸ γῆς αἰρόμενος ὑπὸ ἀνέμου χόρ- τος, φρυγανῶδες, συρφετός, βόρβορος, ἀκαθαρσία

<Φορωνεύς>

ὄνομα βασιλικόν

*<φοροστά>

κιθαριστά

[<φόσσατον>

ὄρυγμα]

<φουάδδει>

σωμασκεῖ

<φούαξιρ>

ἡ ἐπὶ τῆς χώρας σωμασκία τῶν μελλόντων μαστιγοῦσθαι

<φοῦἱξ>

φῦσιγξ

<φοῦσκος>

ὀξυκέφαλος

<φοῦαι>

ἀλώπεκες

<φουλίδερ>

παρθένων χορός. [δωρι]

*<φυλλόμενοι>

τιλλόμενοι. Δωριεῖς

<φ(ο)ύρκορ>

ὀχύρωμα

<φόως>

φῶς. χαρά. σωτηρία

<φόως ἐρέουσα>

τὴν ἀνατολὴν τοῦ ἡλίου σημαίνουσα

<φράγματα>

καταστρώματα

<φραγμός>

τριγχός. ἢ καὶ ὁ νόμος

[<φρᾶ>

φρένας]

<φράδεν>

ἔλεγεν

<φραδάον>

ἑρμηνεῦον

<φραδέος>

συνετοῦ

<φραδαῖσι>

βουλαῖς

<φραδεύουσι>

λέγουσιν

<φράδμονες>

ἔμπειροι, συνετοί

<φραδῇ

[φράζε>· λέγει]

φρονήσει, συνέσει

<φραδμοσύνη>

σκέψις, βουλή, νόησις

<φραδῶς>

φραστικῶς, φανερῶς

<φράζει>

δεικνύει, σημαίνει, λέγει, διηγεῖται, σκέπτεται, διανοεῖται

<φράζεο>

λέγε, καὶ τὰ ὅμοια

<φράζεται>

φραζόμενος, φράζουσιν>· ὁμοίως

<φρανίζειν>

σωφρονίζειν

<φραξάμενος>

κλείσας. ὁπλισάμενος

<φράσαι>

διανοήθητι, σκέψαι

<φράσαντας>

εἰπόντας. δείξαντας. λέξαντας.

<φράσας ἢ φράσει>

τὰ αὐτά

<φρασθέν>

λεχθέν. δειχθέν, καὶ τὰ ὅμοια

<φρασίζωον>

διασκεπτόμενον εἰς ζωήν

*<φράσμων>

προσέχων

*<φράσασθαι>

φρασθῆναι, συνιέναι

<φράσις>

λέξις. διάλογος. ἑρμηνεία. <Φράσις> δὲ γένος Ἀθήνησι

<φρασσάμενος>

σκεψάμενος, νοήσας, λογισάμενος

<φράσσεται>

ἀσφαλίζεται. πληροῦται. ἀντέχεται

<φράσον>

εἰπέ, λέξον. ἑρμήνευσον

<φρασσόμεθα>

βουλευόμεθα. εἴπομεν

<φραστῆρες>

μηνυταί

<φραστύς>

σκέψις, ἔννοια. βουλή. φράσις. [καὶ <φράτωρ>· ἀδελφός]

<φράτορας>

τοὺς τῆς αὐτῆς μετέχοντας φρατρίας, συγγενεῖς

<φράτορσιν>

ἑταίροις, συμμάχοις

<φραχθέντες>

ἀσφαλισάμενοι ἑαυτούς

<φρέαρ>

πηγή, λάκκος

<φρέαρ ὀρύττειν>

σκιοθ(η)ρεῖν· οἱ γὰρ ἀπὸ τῶν μαθημάτων εἰώθασι τὰς μεσουρανήσεις λαμβάνειν καὶ σκιοθηρεῖν ἐκ τῶν φρεάτων

<Φρεάριοι>

δῆμος τῆς Λεοντίδος φυλῆς

<φρεάτεια>

τὰ βαθέα ὀρύγματα

<φρεατοτύπανα>

ὄργανά τινα παρὰ Πολυβίῳ

<φρείατα>

φρέατα

*<φρεναπατᾷ>

χλευάζει

<φρεναρτίους>

φρενήρεις

[<φρέναι>

ἔννοιαι, φρονήσεις]

*<φρένας ἐΐσας>

ἴσας φρένας, οἷον ἡρμοσμένας, συμφώνους

[<φρενεῖν>

φρονεῖν διδάσκειν]

<φρεμπάρωσις>

βλαψίφρων

<φρένες>

μέρος τι τῶν ἐντοσθίων τὸ ὑπὸ τῷ ἥπατι κείμενον, τὸ διά- φραγμα τοῦ στήθους

<φρενήρης>

ἀ(ρ)τίφρων

<φρενοβλάβεια>

ἡ τῶν φρενῶν βλάβη

<φρενί>

διανοίᾳ

<φρενοκλοπεῖ>

ἐξαπατᾷ

<φρενὸς ἔκστασις>

ὁ εἰς ἑαυτὸν μὴ ὤν ....

<φρενοῦν>

φρονεῖν διδάσκειν, νουθετεῖν

<φρενοῦται>

νουθετεῖται

<φρενώσας>

παραλογισάμενος, ἀπατήσας

<φρενώσει>

νουθετήσει

<φρενωτήριον>

παραίνεσις

<φρεσί>

διανοίαις

<φρεσὶν ὁρμαίνοντα>

διανοούμενον

<Φρεωρύχοι>

γένος Ἀθήνησιν. ἢ οἱ τὰ φρέατα ὀρύσσοντες

*<φριμεῖται>

φριμάσσεται

*<φρίν>

φρένα, διάνοιαν, γνώμην

*<φρίζει>

φοβεῖται

<φρήτηρ>

ἀδελφός

<φρητία>

στόμα φρέατος

<φρήτρα> καὶ <φρήτρη>

φρατρία, συγγένεια, πατρικὴ γενεά. καὶ στιβά- δες. καὶ συσσίτια

<φρίκα>

λεπτοκυμία, ἡ ἀρχὴ τοῦ κύματος

<φρίκες>

χάρακες

<φρίκη>

ψῦχος, τρόμος

<φρικνόν>

φρικαλέον, δεινόν, φοβερόν

<φρικτόν>

φρικῶδες, φοβερόν, πάνυ δεινόν

<φρικωδέστερον>

φοβερώτερον

<φριμάσσεται>

σκιρτᾷ. ἐπεγείρεται

*<φρυᾶται>

βριμμένα

<φρίξ>

ἡ ἐπιπολῆς ἀνωμαλία τοῦ κύματος, ἢ ὁ ἐπιπολάζων τῷ κύματι ἀφρός, ὅταν ἄρχηται ἄνεμος πνεῖν

<φρίξας εὐλόφῳ ς(φ)ηκώματι>

ἀντὶ τοῦ ἀναφὺς ἄρτιος

<φρῖξαν ἔθειραν>

ὀρθὴν ἔστησαν τὴν τρίχα

<φριξολόφος>

ὀρθοχαίτης

<φρίσσει>

διεγείρεται, ἐξορθοῦται. δέδοικε, τρέμει

<φρίσσει νῶτον>

τὰς τρίχας ὀρθοῖ τοῦ νώτου, ἤγουν ἐγείρει

<φρίσσει>

φοβεῖται, δέδοικεν

<φροίμια>

προοίμια, προῤῥήσεις. Ἀττικοί

<φρόκλος>

περίπολος

<φρονεῖν>

νοεῖν, διανοεῖσθαι

<φρονέω>

φρονῶ, διανοοῦμαι

<φρονέων>

φρονῶν, διανοούμενος

<φρόνημα>

βούλημα, θέλημα

<φρόνιμος>

σοφός, διανοητής

<φρονηματισθείς>

ἐπαρθεὶς τῷ φρονήματι

<φρόνιν>

φρόνησιν. τὴν καταφρόνησιν ἐκδεκτέον, οὐ τὴν λείαν, ὥς τινες

<φρόνις>

φρόνησις. βουλή. διάνοια

*<φρόνησις ἀκριβής>

νοῦς πράττων καλῶς

<φροντίζει>

μεριμνᾷ

<Φρόντις>

ὄνομα τοῦ κυβερνήτου Μενελάου· Φρόντιν Ὀνητορίδην

<φροντισταί>

φιλόσοφοι

<φροντιστήριον>

διατριβή. καὶ τὸ οἴκημα Σωκράτους. καὶ τὸ σχο- λ(ε)ῖον. καὶ μοναστήριον

<φρονῶ>

σωφρονῶ

<φροῦδα>

ἀφανῆ, ἄφαντα. [φρυγανώδη]

<φροῦδος>

πρόοδος, ἐξ οὗ τὸ οὐκ ἔρχεσθαι δηλοῦται. οἱ δὲ ἐληλυθώς, ἔκδημος, ἀφανής

<φροῦδον>

ἄρδην, παντελῶς ἀφανές, οὐ κεχωρηκός, ἔρημον

<φροῦδον>

τὰ αὐτὰ ........

<φρουρά>

φυλακή. στρατός

<φρουρεῖ>

φυλάττει, ἢ προφυλάττει

<φρούριον>

προφύλαγμα, προφυλακτήριον

<φρουρός>

φύλαξ, σωματοφύλαξ

<φρύαγμα>

ἔπαρσις, μετεώρισμα, ὑπερηφάνεια

<φρυάσσεται>

ἐπεγείρεται, μεγαλοφρονεῖ, γαυριᾷ

<φρυάττεται>

ἐπαίρεται

<φρύγανα>

ὕλη λεπτὴ καὶ ξηρά

<φρύγετρον>

ξυλήφιον, ᾧ κινοῦσι τὰς πεφρυγμένας κριθάς

<φρυγία>

ἡ φρύγουσα

<φρυγίνδα>

παιδιᾶς εἶδος διὰ κυάμων

<φρύγιον>

ξύλον ξηρόν

<Φρύγιον ἱστόρησον>

πέπαιχεν Ἐπίχαρμος ἐν Κωμασταῖς ἐπικενώ- μενος

<φρύγιος>

ξηρός

<φρυκτά>

ξηρὰ ἰχθύδια εὐτελῆ

<φρυκτός>

μάντις. κλῆρος, σύμβολον. πυρσός

<φρυκτὸς δελφίς>

κλῆρος. ἐχρῶντο δὲ τοῖς κλήροις μαντευόμενοι ἐν Ὀλυμπίᾳ

<φρυκτωρία>

πυρκαϊά, πυρσεία, λαμπάς, καῦσις

<Φρυνίχου πάλαισμα

ἐκφεύγειν τὰ Φρυνίχου κακά>

<φρῦνος>

βάτραχος ἢ παχύς

<Φρυνώνδας>

πονηρούς

<Φρύξ ἢ Φρύγιος>

ἀπὸ Φρυγίας ἐθνικόν

*<φρουρεῖ>

στρατεύεται

*<φρυγά>

φυγή, τροπὴ εἰς φυγάς

<φρῶν ἢ φρονοερῶν>, γυναικῶν

<φῦ>

ἔφυ. ἐφήψατο

*<φυγάς>

ἐξορίας

<φυαῖς>

φύσεσι

<φυγήν>

φεῦξιν

*<φρυγμόν>

καῦσιν

<φυγόσκειν>

φεύγειν

<φύει>

γεννᾷ

<φύεσθαι>

βλαστάνειν

<φύζα>

φυγή. φόβος, ἀθυμία, δειλία

<φυζακινή>

δειλή

<φυζακινός>

δειλός. φυγάς. [δειλός]

<φυζάναι>

φυγεῖν, δειλιάσαι

<φύζηλος>

δειλός, φυγάς

<φυή>

φύσις σώματος, ἡλικία

[<φύημα>

κόπρος]

<φυῆς>

φύσεως. [καὶ ἡ τοῦ σώματος ὑπόστασις

<φύκα>

σχέτλια, οὐκ ἀνεκτά

<φύκει>

εἶδος κομμωτικὸν γυναικεῖον

<φυκία>

θαλάττια βρύα

<φυκιόεν>

φυκία ἔχον. οἱ δὲ πορφύρεον, βαθύ

<φυκιοχαίτην>

ψαφαροχαίτην

<φῦκος>

τὸ προσβρασσόμενον ἀπὸ τῆς θαλάσσης τῇ γῇ, ὅπερ ἔνιοι καὶ πράσον καλοῦσι. καὶ ἀκρωτήριον Λιβύης. ἢ βρύα, ἢ φλακτά.

<φυκτά>

φευκτά

[<φυκτῆρες>

φύλακες]

*<Φυλιστιείμ>

πίπτον ποτίματι, ἤγουν μέθῃ

<Φυκοῦντα>

Φυκοῦς ἀκρωτήριον περὶ τὴν ἀρχὴν τῆς Λιβύης, καὶ πο- λίχνιον ὁμώνυμον

<Φυλάδα>

ἡ Ἑκάτη

*<φῦλα>

ἔθνη. συγγενικὰ γένη

*<φῦλα θεοῦ>

ἔθνη θεοῦ

<Φυλακή>

φρουρά, εἱρκτή. τήρησις ἐντολῶν. πόλις Θεσσαλίας. ὀξυτό- νως δὲ ἀγρυπνία

<φύλαξ>

φυλακτήρ

<φυλακτῆρες>

φύλακες

<φυλακτηρία>

παννυχίς

<φυλαρχία>

πομπή τις

<φύλαρχος>

φυλῆς ἄρχων

<φύλαρχον>

χορήγιον

<φυλάς>

τὰς κατοικίας, ἀποχωρήσεις. καὶ τὰ τετράποδα

<Φυλάσιοι>

οἱ ἐκ τοῦ δήμου. καλεῖται δὲ οὕτω καὶ φυλή τις

<φυλάσσειν>

ἐπιτηρεῖν. ἄλλοι <δῶμα φυλασσέμεναι>

<φυλατός>

ἡ λέξις παρὰ Βλαίσῳ. σημαίνει δὲ ᾠδήν

<φυλέτης>

ἐκ τῆς (αὐτῆς) φυλῆς, ὅ ἐστιν ὁμόφυλος

<Φυλείδης>

Φυλέως παῖς ὁ Μέγης

<φυλ[ε]ίης>

Φυλία ἐστὶν εἶδος ἀγριελαίας, ἄλλοι συκῆς, οἱ δὲ εἶδος δένδρου ὅμοιον πρίνῳ

<Φυλή>

τόπος τῆς Ἀττικῆς οὕτω λεγόμενος

*<φυλίη>

ἀγριελαία

<φυλή>

τάγμα, μέρος πόλεως

<φύλλα>

τὰ τῶν δένδρων

<φυλλάδες>

οἱ ξηροὶ κλάδοι καὶ φύλλα ἔχοντες

<φυλλάς>

ξηρὰ δάφνη ἔχουσα φύλλα

<φυλλεῖα>

τὰ τῶν λαχάνων ἃ προστιθέασι τοῖς ὠνουμένοις ἕωλα καὶ φαῦλα

<φυλλιᾶν>

τοπάζειν

<φυλλιάς>

ἐκ λαχάνων ὑπότριμμά τι σκευαζόμενον. ἐκαλεῖτο δὲ <θρῖα>

<Φυλλί[α]δαι>

γένος ἰθαγενῶν

*<φύλλιον>

πέταλον. ἢ τὰ ἐκ τῆς γῆς ἄνθη

*<φυλλεῖν>

ἀδολεσχεῖν

*<φύλλες>

ἀλώπεκες

<φυλλίδες>

τὰ τῶν ἀνθῶν, ἅ τινα <φύλλα> ἐκάλουν

<φυλλίναι>

ἀγῶνες, ἐν οἷς μὴ ἐτίθετο ἀργύριον, ἀλλὰ στέφανοι μόνοι. καὶ εἶδός τι κυκεῶν(ος)

<Φυλλίς>

ἡ Σάμος τὸ πάλαι

<φυλ[λ]οβασιλεῖς>

ἐκ τῶν φυλ[λ]ῶν αἱρετοί, οἱ τὰς θυσίας ἐπιτε- λοῦντες

<φυλ[λ]οκρινεῖν>

τὰς φυλὰς διακρίνειν

<φυλοκρινο(ῦ)μαι>

ἐν τῇ φυλῇ διακρίνομαι

<φῦλον>

ἔθνος, γένος

<φύλοπις>

πόλεμος, μάχη

<φῦμα>

ψώρα, ἢ ἕτερον φῦμα

<φύματα>

ψυδράκια, ψῶραι

<φύντων>

γεννηθέντων

<φύξαι>

φύξειν. φυγεῖν

<φύξηλιν>

φυγάδα, δειλόν, φυγοπόλεμον

<φυξήλιδας>

δειλούς

<φυξήλιον>

φυγαδικὸν <βίον>

*<φυξῆ>

φυγῆ

<φυξίμηλα>

δένδρα τὰ διὰ ὕψος ἐκπεφευγότα ἐσθίεσθαι ὑπὸ τῶν βοσκημάτων

<φύξις>

φυγή

<φυομένας>

γεννωμένας

<φύος>

φύτευμα, γέννημα

<φύππαξ>

ὅπερ ἡμεῖς <βόμβαξ>

<φύραμα>

ζύμη. σπέρμα. ἢ ζημία

<φυρᾶν>

ζυμοῦν. ταράσσειν τὰ ἄλευρα

<φυραυτίς>

ὃ ἡμεῖς φύραν

<φυρδήσκια>

σκωλήκια

<φύρδην>

ἀτάκτως, συγκεχυμένως, ἀναμίξ

<φύρει>

μολύνει. μαλάσσει. μιγνύει

<φύρεσθαι>

μίγνυσθαι

<φυρκηλίτοι>

τειχήρεις

<φύρκος>

τεῖχος

<φῦρμα>

κόπρος, ῥύπος

<φυρμᾶται>

πτάρνυται

<φυρμός>

μολυσμός, ῥύπος, μίασμα

<φυροῖ>

μολύνει, ῥυποῖ

*<φύρακες>

ἐλαφροί

<φύρσω>

μολυνῶ

<φυρτήτης>

οἶνος

<φυρτίζεσθαι>

τὸ παίζειν συνεστραμ(μ)ένοις φυροῖς τοῖς ἱματίοις

<φυρτοῖσιν>

εἰκαίοις, συμπεφυραμένοις. [οἱ δὲ ἄλφιτα οἴνῳ δεδευμένα]. συμπεφυρμένοις

<φύς>

γεννηθείς. βλαστήσας

<φῦσα>

φαρέτρα. καὶ ἰχθῦς ποιὸς ἐν τῷ Νείλῳ γενόμενος. οἱ δὲ τὸ πνεῦμα καὶ ὁ ἀήρ. ἢ ἀσκός

<φυσᾷ>

πέπρηται. ἐπήρτηται

<φυσακτήρ>

ἄρτος ποιός τις ποπανώδης

<φυσαλλίδες>

φυσητήρια. αὐλοί

<φύσας>

γεννήσας. ἢ τοὺς ἀσκοὺς πληρώσας

<φύσασθαι>

γεννῆσαι

[<φυσγετός>

συρμός.] [φύσει δὲ σκληρόν]

<φύσει>

βλαστήσει, ἀληθῶς φύει

<φυς[ς]ητήρ>

ὁ τῶν κητωδῶν ἰχθύων αὐλός

<φύσιγγος>

εἶδος σκορόδου. ἄλλοι δὲ σκορόδων κεφαλίδας. [καὶ οἱ πρόλοβοι τῶν ὀρνίθων. καὶ τὰ ἐν ταῖς κνήμαις ἐγκαύματα

<φυσίζοος>

(ἡ τὰ) πρὸς τὸ ζῆν φύουσα

<φυσικῇ ποιότητι>

*<φυσίωσις>

ἔπαρσις, ὑψηλοφροσύνη

<φυσιολογεῖ>

περὶ φύσεως διαλέγεται

<φυσιολογία>

λόγοι φύσεως ἐξαγγελτικοί

<φυσίον>

τὸ καθήλιον

<φυσιούμεθα>

ἐπαιρόμεθα, τυφούμεθα

<φυσιόων>

φυσιῶν, ἀσθμαίνων, πνευστιῶν

<φύσις>

γένος. οὐσία. προαίρεσις

<φυσίφρονες>

πεφυσημένοι τὰς φρένας, μάταιοι

<φύσκων>

γάστρων, παχύς

<φύσκη>

κοιλία, καὶ τὸ παχὺ ἔντερον

<φυστὴ μᾶζα>

ἄτριπτος

<φυταλιαῖς>

κήποις. [ἢ ταῖς γονίμαις καὶ φυτευτικαῖς]

<Φυταλίδαι>

γένος παρὰ Ἀθηναίοις

<φυταλίζειν>

φυτεύειν. πλησιάζειν

<φυταλιῆς>

κήπου, δενδροφόρου γῆς

<φυταλμίοις>

φυτευτικοῖς, γονίμοις

<φυτάλμιος Ζεύς>

συγγενής, ἢ ζωογόνος

<φυτάλμιοι>

ὁμοίως πληθυντικῶς

<φυτεύει>

κατασκευάζει. γεννᾷ

<φυτηκόμος>

σύνδε(ν)δρος τόπος

<Φύτιος>

ἥλιος. ἢ Ζεύς

<φύτλη>

γέννα, γένεσις, γένος

<φύτορες>

γεννήτορες

<φυτοσμῶν>

φεύγων

<φυτοῦ>

φύματος

<φύτρα>

φύσις. οἱ δὲ φυτήρια

<φῦ χειρί>

ἐμπεφυκότως λαβοῦσα τῇ χειρί

*<φύ.νται>

γεννῶνται

<φυῶς>

φύσει

<φῶ>

εἴπω

<φώγειν>

φρύγειν

<Φῶγος>

......

<φωΐδες>

τὰ πρὸ πυρὸς ἐν σώματι γινόμενα ἐκφυσήματα. οἱ δὲ τὰς φλυκταίνας

<φώκη>

ζῶον θαλάσσιον

<Φωκαεῖς>

ὄνομα ἔθνους. καὶ τὸ κάκιστον χρυσίον

<φωκίων>

ὄρνις ποιός

<φῶκος>

κῆπος θαλάσσιος ὅμοιος δελφῖνι

<φωλάδες>

ἐμφωλεύουσαι

<φωλάδι>

ἐμφωλευούσῃ

<φωλάζει>

ἐμφωλεύει

<φωλαΐδες>

ὀστράκινά τινα βρωμώδη

<φωλεόν>

διδασκαλεῖον. ἢ οὗ τὰ θηρία κοιμᾶται. ἢ οὗ χορεύουσι καὶ διδάσκουσιν. οἱ δὲ σπήλαιον

<φωλεύει>

οἰκουρεῖ, κρύπτε(τα)ι

<φωλητηρίοις

φωλητήρια> καὶ <φωλεαὶ> τῶν θ[ε]ιας(ωτ]ῶν καὶ συνόδων οἶκοι

<φωλητήρ>

ὁ ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ καθεζόμενος ἀεί

<φωλίς>

ἰχθῦς ποιός

<φῶμεν>

εἴπωμεν

<φωνασκεῖ>

φωνὴν ἀποτελεῖ, ἢ φωνῆς ἐπιμελεῖ

<φωνεῖ>

λέγει

<φωνή>

ἡ τοῦ ἀνθρώπου

<φωνήεις>

λαλῆσαι δυνάμενος

<φωνήσας>

εἰπών, λέξας

*<φωνεῖ>

λαλεῖ, λέγει

<φῶντα>

λάμποντα

<φώρ> καὶ <φῶρας>

κλέπτας, λῃστάς. κατασκόπους, πληθυντικῶς καὶ ἑνικῶς

<φωρά>

κλοπή

<φωρᾷ>

ζητεῖ

<φωραθείς>

εὑρεθείς, φανείς

<φωραθῆναι>

γνωσθῆναι, (ἐ)λε(γ)χθῆναι

<φωρᾶν>

τὸ τὰ κλεψιμαῖα ζητεῖν. καὶ <φωριᾶν. Φώρην> δὲ τὴν ἔρευναν

<φωράσαντες>

εὑρόντες <τὰ καλά

φωράσας>

ἐλέγξας

<φωρά(σε)σθαι>

ἐλεγχθήσεσθαι

<φωριαμός>

κιβωτός. "<(φ)ωριαμῶν> ......."

<φώριον>

κλέμμα. καὶ θρόνου εἶδος

<φώριος>

εἶδος μελίσσης

<φῶρος>

κατάσκοπος

<φωρυτόν>

συρφε[ρ]τόν. ἢ φρυγάνων σωρός. ἢ βόρβορος καὶ ἀκαθαρ- σία. καὶ χόρτος τῆς γῆς

<φῶς>

τὸ ὁρώμενον τὸ παρὰ τοῦ θεοῦ δημιουργηθέν. καὶ τὸ πῦρ. καὶ ἡ χαρά. ὀξυτόνως δὲ ὁ ἄνθρωπος

<φῶσαι>

φῶξαι, φρύξαι, θάλψαι

<φώσκει>

διαφαύει

<φωστήρ>

θυρίς

<φωσφόρεια>

ἑορτή

<φωσφόρος>

φωτοδότης, λαμπρὸς ἀστήρ

<φώς[ς]ων>

τὸ λινοῦν ἅρμενον

<φῶτα>

ἄνθρωπον. ἢ ὄμματα καὶ θυρίδες

<φωταγωγός>

ὁ τὸ φῶς φέρων

<φῶτας>

ἄνδρας, ἀνθρώπους

<φῶτας ἐννέα>

ἄνδρας ἐννέα

<φῶτε>

ἄνδρες, δυϊκῶς

<φωτί>

ἀνδρί

<φῶτες>

ἄνθρωποι, ἄνδρες

<φωτεύει>

γεννᾷ

<φωτία>

λαμπρία. καὶ ὄμματα

<φῶτιγξ>

[αὐγή.] σῦριγξ. λώτινος αὐλός, [ὡς] εἶδος σάλπιγγος

<φώτιον>

προσφιλές, ἡδύ

<φωτισμός>

αὐγὴ [τηλαυγές, καταυγάζον

<φωτολόγιον>

τυφλόν. νεκρόν

<φωτῶν>

ἀνδρῶν

<φωτός>

ἀνδρός

<φωτός>

ἡμέρας

<φώψ>

φάος