Πάπυρος του Μιλάνου/47
| ←Πάπυρος του Μιλάνου/46 | Πάπυρος του Μιλάνου / Ποσειδίππου 47 οὗτος Ὀνασαγορᾶτιν ἔχει τάφος, ἥτις ἐπεῖδε Συγγραφέας: Πάπυρος του Μιλάνου |
Πάπυρος του Μιλάνου/48→ |
| οὗτος Ὀνασαγορᾶτιν ἔχει τάφος, ἥτις ἐπεῖδε, Ποσειδίππου, Πάπυρος του Μιλάνου, επίγραμμα 47 |
Ποσειδίππου 47 Επεξεργασία
- οὗτος Ὀνασαγορᾶτιν ἔχει τάφος, ἥτις ἐπεῖδε τέκνα τε καὶ τέκν̣[ω]ν̣ εἰρομένας γενεάς,
- τετράκις εἴκοσι πλῆθος· ἐν ὀγδώκοντ’ ἄ̣[ρα] παίδω[ν] χερσὶ παλαίγηρως στήθεσί τ’ ἐτρέ̣[φετ]ο̣·
- ἣν ἑκατονταέτιν Πάφιοι μακαριστὸν Ὀν[ασᾶ] θρέμμα πυ[ριβρώτ]ωι τῆιδ’ ἐπέθεντο κόνει.
Μετάφραση: Νίκος Σαραντάκος
Νίκος Σαραντάκος/Ιστολόγιο/Ποσείδιππος/47
Ποσείδιππος 47 (μετάφραση Ν. Σαραντάκος) Επεξεργασία
- Ενθάδε κείται η Ονασαγοράτις
- που έφτασε τόσα παιδιά να δει
- κι αρμαθιαστές γενιές παιδιών απ’ τα παιδιά της,
- τέσσερις εικοσάδες όλα τους μαζί·
- ζούσε στα χέρια και στην αγκαλιά λοιπόν
- γριούλα ογδόντα απογόνων λατρεμένη
- και σαν έφτασε χρόνους εκατό
- τη στάχτη απ’ το πυρ τη φαγωμένη
- απ’ το ευτυχισμένο του Ονασά το θρέμμα
- οι Πάφιοι την απόθεσαν εδώ.