Ο πρεσβυτικός υμέναιος
| ←Ὁ καλοκαιρινὸς χειμών | Ἡ Βάρβιτος Συγγραφέας: Ὁ πρεσβυτικὸς ὑμέναιος |
Τὸ δισάκκιον τοῦ Αἰσώπου→ |
| Η Βάρβιτος, Αθήνα 1860 |
Παρὰ τὰς θύρας τοῦ γαμβροῦ
Νέοι, χορεύσατε, ἁβροῦ
Ποδὸς ἀμείβοντες παλμὸν,
Κ’ ἀναβοᾶτε πρὸς ῥυθμὸν,
Ὑμὴν, ὦ Ὑμέναιε!
Ὑμὴν, ὦ Ὑμέναιε!
Ὁ γέρων κύκνος κ’ ἡ τρυγὼν
Εἰς πάλην ἔρχονται· ἀγὼν
Ἄνισος, ἄνισος! φανοῦ,
Ὦ Ἔρως, βοηθὸς γενοῦ!
Ὑμὴν, ὦ Ὑμέναιε!
Κ’ ὁ κισσὸς χαίρει λιγυρὸν
Ἀνάστημα καὶ δροσερὸν
Εἰς γηραιᾶς δρυὸς κορμὸν
Χιλιετῆ ἀνακρεμῶν.
Ὑμὴν, ὦ Ὑμέναιε!
Κλίνη, παστὰς ἐπαγωγὸς,
Παλαίστρα ὅπου ὁ γοργὸς
Καὶ νέος ἀθλητὴς νικᾷ
Ὀλύμπια ἐρωτικά,
Ὑμὴν, ὦ Ὑμέναιε!
Τὶς τόσον σ’ ἔστησ’ ὑψηλὰ;
Δὲν ἐφοβήθ’, ἄφρων πολλά!
Μὴ ὅταν μέλλῃ ν’ ἀναβῇ
Πέσ’ ὁ γαμβρὸς καὶ συντριβῇ;
Ὑμὴν, ὦ Ὑμέναιε!
Τοιοῦτοι γάμοι ἠθικῶς
Τελοῦνται καὶ σωφρονικῶς.
Δὲν εἶναι φόβος μὴ τριῶν
Μηνῶν μᾶς δώσ’ ἡ νύμφ’ υἱόν.
Ὑμὴν, ὦ Ὑμέναιε!
Κ’ ἂν λείψῃ ἐκ τῶν νυμφικῶν
Στεμμάτων ἔριον λευκὸν,
Ἡ τοῦ νυμφίου κεφαλὴ
Παρέχει πρόχειρον πολύ.
Ὑμὴν, ὦ Ὑμέναιε!
Παρὰ τὰς θύρας τοῦ γαμβροῦ
Νέοι, χορεύσατε, ἁβροῦ
Ποδὸς ἀμείβοντες παλμὸν,
Κ’ ἀναβοᾶτε πρὸς ῥυθμὸν,
Ὑμὴν, ὦ Ὑμέναιε!
Ὑμὴν, ὦ Ὑμέναιε!