Ετήσιον Ημερολόγιον του Έτους 1890/Ιωάννης Ζαμπέλιος
| ←Γνώμη, ἂν μὴ συμβουλή | Ἐτήσιον Ἡμερολόγιον τοῦ Ἔτους 1890 Ἰωάννης Ζαμπέλιος |
Ἡ εὐτυχία→ |
.jpg)
ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΑΜΠΕΛΙΟΣ
Ἰωάννης Ζαμπέλιος, οὗ τὸ ὄνομα συνδέεται στενῶς μετὰ τῶν πρώτων σελίδων τῆς φιλολογικῆς ἀναγεννήσεως τῆς Ἑλλάδος, διότι ὑπῆρξεν ὁ πρῶτος δραματογράφος κατὰ τοὺς πρώτους χρόνους τῆς ἀνεξαρτησίας αὐτῆς, ἐγεννήθη ἐν Λευκάδι τῷ 1787 ἐξ ἐπιφανοῦς οἰκογενείας. Νεώτατος ἐν Ἰταλίᾳ ἀποδημήσας ἐπεδόθη εἰς τὴν σπουδὴν τῶν νομικῶν καὶ ἠθικοπολιτικῶν ἐπιστημῶν, ἐπανελθὼν δὲ εἰς τὴν ἰδίαν πατρίδα διετέλεσεν ἀνώτατος δικαστικὸς λειτουργός, θαυμασθεὶς διὰ τὴν εὐθύτητα καὶ τὸ φιλοδίκαιον τοῦ χαρακτῆρος. Οὐχ ἧττον δὲν ἔπαυσεν ἐργαζόμενος μετ’ ἐνθουσιασμοῦ ὑπὲρ τῆς ἐθνικῆς παλιγγενεσίας, διαφλεγόμενος ἐξ ἀκραιφνοῦς πατριωτισμοῦ, ὅςτις διαπνέει εἰς πάντα ἀνεξαιρέτως τὰ δραματικὰ αὐτοῦ ἔργα. Εἰς τὴν θεραπείαν τῶν Μουσῶν, εἰς ἣν ἐξ ἁπαλῆς ἡλικίας ἀκράτητον ᾐσθάνετο κλίσιν, ἀφιερώθη συστηματικώτερον μετὰ τὴν ἀπὸ τοῦ δημοσίου ὑπηρεσίας ἀπομάκρυνσίν του καὶ ὑπὸ τοὺς κρότους τῶν πολεμικῶν παιάνων καὶ τὰς ἐνθουσιώδεις ἐξιστορήσεις τοῦ ἀναγεννωμένου ἔθνους, ἔγραψε τὰς πλείστας αὑτοῦ τραγῳδίας, ὧν ἠ ἀπὸ σκηνῆς διδασκαλία ἐπτέρου τὸ πατριωτικὸν φρόνημα καὶ ἐκράτυνε τὸν πρὸς τὴν πατρίδα ὑπεκκαιόμενον ἔρωτα. Ἐκ τῶν τραγῳδιῶν τοῦ Ζαμπελίου, ἐν αἷς διαλάμπει κάλλος ἰδεῶν καὶ αἰσθημάτων μεγάλων, ἡ κατ’ ἐξοχὴν ἐπιτυχεστέρα εἷνε ὁ Τιμολέων διδαχθεῖσα τὸ πρῶτον ἀπὸ τῆς ἐν Βουκουρεστίῳ σκηνῆς. Ἀλλὰ καὶ αἱ ἄλλαι αὐτοῦ τραγῳδίαι: Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος, Μάρκος Βότσαρης, Ρήγας Φεραῖος, Μήδεια, κλπ., πᾶσαι εἰλημμέναι ἐξ ὑποθέσεων τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας καὶ ἐξυμνοῦσαι γεγονότα καὶ ἥρωας αὐτῆς ἐπισήμους, ἀπλήστως ἀνεγινώσκοντο καὶ μέχρις ἐσχάτων δέ, πρὶν ἢ εἰςέτι ἡ ἑλληνικὴ σκηνὴ δανεισθῇ κακόζηλα καὶ ἀπειρόκαλα ἐν πολλοῖς μεταφράσματα ἐκ τῆς ξένης δραματικῆς φιλολογίας, συνεκρότουν τὸ πενιχρὸν αὐτῆς δραματολόγιον, καὶ προςείλκυον τὴν προςοχὴν καὶ τὸν ἐνθουσιασμὸν τῆς προκατόχου γενεᾶς. Ὁ Ζαμπέλιος εἶνε ὁ πρῶτος ὅςτις ἀπέβαλεν ἐκ τῶν δραματικῶν ἔργων του τὴν μονότονον ὁμοιοκαταληξίαν τῶν στίχων, γράψας τὸ πλεῖστον εἰς ἰάμβους. Ἀπέθανεν ἐν ἔτει 1856 ἑβδομηκοντούτης περίπου.