Ετήσιον Ημερολόγιον του Έτους 1889/Δύο λέξεις απαραίτητοι
| ←Ἑορτολόγιον, Μηνολόγιον | Ἐτήσιον Ἡμερολόγιον τοῦ Ἔτους 1889 Συγγραφέας: Δύο λέξεις ἀπαραίτητοι |
Δύο ὕμνοι εἰς τὸν βασιλέα Γεώργιον ἐπὶ τῇ εἰκοσιπενταετηρίδι τῆς εἰς τὸν θρόνον ἀναβάσεώς του→ |
Πρὸ παντὸς ἄλλου μία ἐξήγησις.
Τὸ ἀνὰ χεῖρας Ἠμερολόγιον, συνεπὲς πρὸς τὸν χρονογραφικὸν κυρίως χαρακτῆρα καὶ προορισμόν, εἰς ὃν ἀποβλέπει ἅτε σκοποῦν τὴν ἐν σμικρῷ ὑποτύπωσιν τῆς φιλολογικῆς ἑκάστου ἔτους φυσιογνωμίας καὶ τοῦ κοινωνικοῦ πνεύματος τῆς ἐποχῆς, φρονεῖ ὅτι συμβάλλει πρὸς τὸν τελικὸν αὑτοῦ σκοπὸν διὰ τῆς ἐν τῷ κειμένῳ παραθέσεως τῶν προσωπογραφιῶν τῶν ἡμετέρων ἀξιοτίμων συνεργατῶν, οἵτινες εἰσὶ πάντες γνωστοὶ εἰς τοὺς ἀναγνώστας καὶ φίλους τοῦ ἡμετέρου Ἡμερολογίου καὶ ἐκ τῶν προηγουμένων ἐτῶν, καὶ οἵτινες ἐπὶ πλέον εἰσὶν οἱ κυρίως ἐκπροσωποῦντες τὰ διάφορα εἴδη τῆς ἐν Ἑλλάδι συγχρόνου φιλολογικῆς, δημοσιολογικῆς καὶ λογοτεχνικῆς ἐν γένει ἐργασίας.
Ἀγνοῶ κατὰ πόσον ἡ καινοτομία αὕτη, τὸ πρῶτον νῦν εἰσαγομένη παρ’ ἡμῖν —διότι ἀλλαχοῦ εἶνέ τι πλέον ἢ σύνηθες— ἔσται εὐπρόσδεκτος ἢ ἂν τοὐναντίον κριθήσεται αὐστηρῶς καὶ διὰ συνωφρυωμένου ὕφους. Γνωρίζω ὅτι ὑπάρχουν καὶ δύσκολοι καὶ φιλύποπτοι καὶ ἐξ ἐπαγγέλματος δυσμενεῖς ἐπικριταί, διονυχίζοντες καὶ ἀναστρέφοντες ἐκ τῆς σκιερᾶς ἀπόψεως τὰ πάντα, ἐπὶ τῷ σκοπῷ τοῦ νὰ αἰσθανθῶσι μόνον τὴν ἡδονὴν τῆς ἐπικρίσεως. Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει προλαμβάνω νὰ παρατηρήσω ὅτι ἡ δημοσίευσις τῶν εἰκόνων δὲν ἐγένετο οὔτε ὅπως κολακεύσῃ αἰσθήματα ματαιοφροσύνης παρὰ τοῖς κυρίοις συνεργάταις, οὔτε ὅπως ἐποικοδομηθῇ τι πλέον εἰς τὴν φιλολογικὴν ἑκάστου ἀξίαν. Ἄλλως τε οἱ πλεῖστοι εὐτυχῶς εἰσὶ τοσοῦτον ἤδη γνωστοὶ εἰς τὸν κόσμον τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων καὶ τοιαύτην περιφανῆ ἐν αὐτῷ κατέχουσι θέσιν, ὥστε θὰ ἦτο ἄδικος, εἰ μὴ κακεντρεχής, τοιαύτη τις τυχὸν ὑπόνοια.
Τὸ μέτρον τῆς δημοσιεύσεως τῶν προσωπογραφιῶν, ὅπερ ἐτήρησα γενικὸν διὰ τὸν λόγον ὅτι οὐδεμίαν ἄλλην παράτολμον ἀξίωσιν ἔχει πλὴν ταύτης, ἐγένετο ὅπως γνωρίσῃ ἁπλῶς καὶ μόνον εἰς τοὺς ἀναγνώστας τοῦ Ἡμερολογίου, καὶ ἰδίως εἰς τοὺς μακρὰν τῶν Ἀθηνῶν ἐν ταῖς Ἐπαρχίαις καὶ τῇ ἀλλοδαπῇ, τὰς φυσιογνωμίας τῶν ἀξιοτίμων συνεργατῶν, μεθ’ ὧν ἤδη ἐκ τοῦ παρελθόντος διατελοῦσιν ἐν πνευματικῇ ἐπικοινωνίᾳ καὶ ὧν πολλάκις ἀναγνόντες τὰ πνευματικὰ προϊόντα καὶ διατεθέντες οὕτως ἢ ἄλλως ἐκ τῶν ἐντυπώσεων αὐτῶν θὰ ᾐσθάνθησαν βεβαίως καὶ τὴν εὔλογον περιέργειαν νὰ γνωρίσωσι καὶ τοὺς χαρακτῆρας τῆς μορφῆς καὶ τοῦ προσώπου.
Αὐτὸ μόνον. Πᾶσα ἄλλη ἐξήγησις, ἄσχετος πρὸς τὴν διατυπωθεῖσαν δικαιολογίαν, θεωρητέα ὡς αὐθαίρετος καὶ μοχθηρά.
Ἐλπίζω ὅτι οἱ ἀναγνῶσται τοῦ Ἡμερολογίου, ἀπὸ τοιαύτης ἀπόψεως ἀποδεχόμενοι τὸν νεωτερισμόν, θέλουσιν ὁμολογήσει χάριτας ἡμῖν ὅτι, μηδεμιᾶς φεισθέντες δαπάνης, παρέσχομεν ἐπὶ πλέον καὶ ἓν εἰκονογραφημένον λεύκωμα περικλεῖον ὡς ἔνεστι πιστότερον τὰς φυσιογνωμίας πάντων σχεδὸν τῶν καθ’ ἡμᾶς λογογράφων, ὅσοι ὁπωσδήποτε ἀγωνίζονται πρὸς μόρφωσιν τῆς μόλις ἡβώσης παρ’ ἡμῖν νεωτέρας φιλολογίας.
Κ. Φ. ΣΚΟΚΟΣ