Ετήσιον Ημερολόγιον του Έτους 1889/Δύο ύμνοι εις τον βασιλέα Γεώργιον επί τη εικοσιπενταετηρίδι της εις τον θρόνον αναβάσεως του

←Δύο λέξεις ἀπαραίτητοι

Ἐτήσιον Ἡμερολόγιον τοῦ Ἔτους 1889 Συγγραφέας: Ιωάννης Καμπούρογλου Δύο ὕμνοι εἰς τὸν βασιλέα Γεώργιον ἐπὶ τῇ εἰκοσιπενταετηρίδι τῆς εἰς τὸν θρόνον ἀναβάσεώς του

Ἡ τιμὴ τῶν γυναικῶν→

Ἰωάννης Κ. Καμπούρογλου

ΔΥΟ ΥΜΝΟΙ^[1]

ΕΙΣ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ ΓΕΩΡΓΙΟΝ

ΕΠΙ ΤΗι ΕΙΚΟΣΙΠΕΝΤΑΕΤΗΡΙΔΙ ΤΗΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΡΟΝΟΝ ΑΝΑΒΑΣΕΩΣ ΤΟΥ

[γραφέντες κατ’ ἐντολὴν τῶν μελοποιῶν, ἵνα ψαλῶσιν ἐν χορῷ κατὰ τὰς ἑορτὰς ταύτας].

ΥΠΟ

ΙΩΑΝΝΟΥ Κ. ΚΑΜΠΟΥΡΟΓΛΟΥ

---

Α′.

[Ἐμελοποιήθη ὑπὸ τοῦ κ. Ναπολέοντος Λαμπελὲτ καὶ ψαλήσεται ὑπὸ τ’ ἀνάκτορα ὑπὸ χοροῦ ἐκ 40 ἀοιδῶν μετὰ εἴκοσι μανδολίνων].

ΓΕΩΡΓΙΩι ΤΩι Α′.

Τῆς Ἑλλάδος τὸν ἥλιο ἀντικρύζεις
κι’ ὡς ἐκεῖνος θερμαίνει τὴ γῆ.
’Στὸ λαό σου μιὰ λάμψι σκορπίζεις,
Βασιληᾶ, σὰν ἀθάνατη αὐγή.

Τὸ στεφάνι, ποῦ σοὔχανε βάλλει
τὰ ἑφτὰ τοῦ Ἰονίου νησιά,
μὲ διαμάντια τὸ ’στόλισε κι’ ἄλλη
ἀπ’ τὰ Τέμπη ἐλευθέρα δροσιά.

Πιὸ πολὺ καὶ φωτᾷς καὶ θερμαίνεις
ὅσῳ ὁ δρόμος σου βαίνει ἀγλαός,
κι’ ὅσω ἐπάνω ’ς στὰ χρόνια ἀνεβαίνεις,
τόσῳ αὐξάνει γιὰ σὲ κι’ ὁ λαός.

Ὡς ποῦ νἄρθη μιὰ ’μέρα μεγάλη,
ποῦ τὸ λόγο του ὁ Θεὸς θὰ εἰπῇ:
Τὴν μεγάλην Ἑλλάδα καὶ πάλι
νὰ ξυπνήσῃς, μεγάλη ἀστραπή!

---

Β′.

[Ἐμελοποιήθη ὑπὸ τοῦ μουσικοδιδασκάλου κ. Ραμαντᾶ καὶ ψαλήσεται ὑπὸ ἄλλου θιάσου ἐρασιτεχνῶν νέων εἰκοσιπέντε].

ΕΙΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΟΥ Α′. ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ

Ἐλευθέρου Ἑλλήνων βίου
κόρη ὡραία κ’ ἐκλεκτή,
Χαῖρε, χαῖρε τοῦ Γεωργίου
βασιλεία λατρευτή.

Ὁποῦ μόλις ἐγεννήθης
καὶ μ’ ἀδάμαντας λαμπροὺς
Ἑπτὰ νήσων ἐκοσμήθης
ἀπ’ τῆς γῆς τοὺς ἰσχυρούς.

Κ’ οἱ παλμοί σου εἰς τὴν καρδίαν
τῆς Εὐρώπης ἀκουστοί,
ἔφεραν τὴν Θεσσαλίαν
νέον φῶς νὰ σοῦ κρατῇ.

Σὺ ποῦ μᾶς δωρεῖς καὶ μέλλον
ἔνδοξον καὶ κραταιόν,
μὲ κάθε ἄστρον ἀνατέλλον,
κάθ’ ἐπίζηλόν σου υἱόν.

Ἐλευθέρου Ἑλλήνων βίου
κόρη ὡραία κ’ ἐκλεκτή,
Χαῖρε, χαῖρε τοῦ Γεωργίου
βασιλεία λατρευτή!

---

1. Ἡ Διεύθυνσις τοῦ Ἡμερολογίου μυρίας ἀπονέμει εὐχαριστίας πρὸς τὸν κάλλιστον συνεργάτην καὶ φίλον κ. Ἱω. Καμπούρογλου, ἐπιτρέψαντα τὸ πρῶτον νῦν εἰς τὰς σελίδας αὐτοῦ τὴν καταχώρισιν τῶν δύο ἄνωθι ἀνεκδότων τέως ὕμνων, ποιηθέντων ἐπίτηδες ὑπὸ τῆς τρυφερᾶς καὶ ἐνθουσιώδους Μούσης τοῦ ποιητοῦ ὅπως μελοποιηθῶσι καὶ ψαλῶσιν ἐπὶ τῇ εἰκοσιπενταετηρίδι τοῦ Σεπτοῦ ἡμῶν Ἄνακτος.