Βικιθήκη

Γεωγραφία Στοιχειώδης/Μέρος Β΄/Βιβλίον Α΄/Κεφάλαιον Α΄

< Γεωγραφία Στοιχειώδης
←Εισαγωγή Γεωγραφία στοιχειώδης μαθηματικὴ, φυσικὴ καὶ πολιτικὴ, ἀρχαία καὶ νεωτέρα, περιόδου Β′
Μέρος Β΄, Βιβλίον Α΄, Κεφάλαιον Α΄ 		Κεφάλαιον Β΄→


ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α′.
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ.
§. Α′. Μικρὰ Ἀσία.

203. Οἱ παλαιοὶ ὠνόμαζον Μικρὰν Ἀσίαν, ἢ Κάτω Ἀσίαν, τὴν Χερσόνησον ἐκείνην, ἥτις ὁρίζεται πρὸς Βοῤῥᾶν μὲν ἀπὸ τὸν Εὔξεινον Πόντον, πρὸς δὲ τὸ Β: Δ: ἀπὸ τὴν Προποντίδα, πρὸς Δ: ἀπὸ τὸ Αἰγαῖον πέλαγος καὶ πρὸς Ν: ἀπὸ τὴν Μεσόγειον. Ὁ τόπος οὗτος, γέμων ἀπὸ ἀποικίας Ἑλληνικὰς, περιεῖχε πολλὰς ἐπαρχίας ἀνεξαρτήτους ἀπ’ ἀλλήλων, τὰς ὁποίας θέλομεν διαιρέσει εἰς ἐπαρχίας Βορείας, Δυτικὰς, Μεσημβρινὰς καὶ προσκέντρους.

204. Ὅλαι αἱ ἐπαρχίαι αὗται εἶναι· ά.) πρὸς βοῤῥᾶν, ἡ Βιθυνία, Παφλαγονία, ὁ Πόντος. β′.) πρὸς Δυσμὰς, ἡ Τρῳὰς, Μυσία, Αἰολίς, Ἰωνία, Δωρίς. γ′.) πρὸς Νότον, ἡ Καρία, Λυκία, Παμφυλία, Πεισιδία, Ἰσαυρία, Κιλικία· δ′.) εἰς τὸ κέντρον, ἡ Λυδία, Φρυγία, Γαλατία, καὶ ἡ Καππαδοκία.

205. αρκτωαι. Ἡ Βιθυνία πρὸς Ἀν. ἔχει τὸ ὅρος Ὄλυμπον, τοὺς ποταμοὺς Ῥύνδακον καὶ Σαγγάριον, καὶ τὴν Ἀσκανίαν λίμνην.

Πόλεις. Ἡ Χαλκηδὼν (Καδίκιοϊ), ἐπὶ τοῦ Βοσπόρου, κτίσμα τῶν Μεγαρέων, καὶ πλησίον αὐτῆς κώμη ἡ Χρυσόπολις (Σκούταρι) κατάντικρυ τῆς Κωνσταντινουπόλεως·—Νικομήδεια, ἐπὶ τοῦ Ἀστακηνοῦ κόλπου (Ἰσμίτ).—Νίκαια, ὀνομαστὴ διὰ τὴν ἐν αὐτῇ συγκροτηθεῖσαν πρώτην Οἰκουμενικὴν σύνοδον ἐπὶ Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου, καὶ Προῦσα κτισθεῖσα ὑπὸ Ἀννίβου, ὅπου διέτριβον οἱ βασιλεῖς.

206. Ἡ Παφλαγονία· εἶχε ποταμοὺς πρωτίστους, Παρθένιον καὶ Ἴρον, χυνομένους εἰς τὸν Εὔξεινον Πόντον, καὶ πόλιν σημαντικὴν τὴν Σινώπην, ἐν ᾖ ἐγεννήθη Διογένης ὁ κυνικός.

207. Ὁ Πόντος ἐποτίζετο ἀπὸ τὸν Ἅλυν καὶ Θερμώδοντα συνορεύων πρὸς Ἀν. μὲ τὴν Κολχίδα καὶ τὴν Ἀρμενίαν.

Πόλεις. Τραπεζοῦς, Κερασοῦς, ὅθεν ἐφέρθησαν καὶ τὰ κεράσια εἰς τὴν Εὐρώπην, καὶ Ἀμάσειαν, ἡ πατρὶς τοῦ Γεωγράφου Στράβωνος.

208. δυτικαι. Ἡ Τρῳὰς εἶχεν ὀλίγην ἔκτασιν· περιελάμβανε δὲ τὴν Β: Δ: ἄκραν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἕως εἰς τὸ Σίγειον ἀκρωτήριον, τὸ σχηματίζον τὴν εἴσοδον τοῦ Ἑλλησπόντου (202), καὶ ὠνομάζετο ἀπὸ τὴν πόλιν Τροίαν, τὴν κατεδαφισθεῖσαν ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων κατὰ τὸ 1290 ἐπὶ τοῦ Τρωϊκοῦ πολέμου ([1]). Ὁ Σιμόεις καὶ Σκάμανδρος, ῥύακες ὀλίγης προσοχῆς ἄξιοι, ἐπότιζον αὐτὴν καθ’ ὅλην σχεδὸν τὴν ἔκτασίν της· εἶχον δὲ τὰς πηγάς των εἰς σειρὰν ὀρέων, τῶν ὁποίων αἱ ὑψηλότεραι κορυφαὶ ὠνομάζοντο Ἴδη καὶ Γάργαρον.

209. Ἡ Μυσία, διαιρουμένη εἰς μικρὰν καὶ μεγάλην, περιεκύκλονε τὴν Τρῳάδα. Ὁ πρώτιστος ποταμὸς αὐτῆς ἦτον ὁ Γρανικὸς, εἰς τοῦ ὁποίου τὴν διάβασιν ἔκαμε τὴν πρώτην καὶ περίφημον μάχην ὁ Ἀλέξανδρος πρὸς τοὺς Πέρσας.

Πόλεις. Λάμψακος ([2]), καὶ Ἄβυδος ἐπὶ τοῦ Ἑλλησπόντου κατάντικρυ τῆς Σηστοῦ. Δάρδανος πλησίον τῆς Ἀβύδου. Εἰς τὴν μεγάλην Μυσίαν, Πέργαμος ἡ πρωτεύουσα τοῦ βασιλείου τοῦ Ἀττάλου, καὶ πατρίς τοῦ ἰατροῦ Γαληνοῦ. Εἰς αὐτὴν ἐφευρέθη καὶ ὁ Περγαμηνὸς χάρτης.

210. Πρὸς Νότον τῆς Μυσίας παρὰ τὴν παραλίαν ἐκτείνεται ὁ τόπος, τὸν ὁποῖον κατεῖχον αἱ Ἑλληνικαὶ ἀποικίαι τῶν Αἰολέων, Ἰώνων καὶ Δωριέων.

* 211. Αἰ διασημότεραι πόλεις αὐτῶν ἦσαν·

ά) Εἰς τὴν Αἰολίδα, Κύμη εἰς τὸν ὁμώνυμον της κόλπον κειμένη (νῦν κολ. τοῦ τσανταρλῆ), μεγίστη καὶ λαμπροτάτη τῶν Αἰολικῶν πόλεων, ἀμφισβητοῦσα καὶ αὕτη περὶ τῆς γεννήσεως τοῦ Ὁμήρου. Μαγνησία ἢ πρὸς Μαιάνδρῳ (πλησίον τοῦ Μαιάνδρου ποταμοῦ, νῦν Γκιουζὲλ ἰσάρι), τασσομένη ὑπ’ ἄλλων Γεωγράφων εἰς τὴν Ἰωνίαν.

212. Εἰς τὴν Ἰωνίαν. — Φώκαια (Παλαιαὶ Φῶκαι) πόλις ἀρχαία καὶ ἐμπορικὴ, ἐκ τῆς ὁποίας ἀπῳκίσθη ἡ Μασσαλία τῆς Γαλλίας περὶ τὸ 800 π. χ.—Σμύρνα (Σμύνη) παλαιόθεν ἐπίσημος καὶ ἰσχυρὰ πόλις· πλησίον αὐτῆς ἔῤῥεεν ὁ Μέλης ποταμὸς, παρὰ τὰς ὄχθας τοῦ ὁποίου λέγουσιν ὅτι ἐγεννήθη ὁ Ὅμηρος, ὅθεν ἔλαβε καὶ τὸ πρῶτον αὐτοῦ ὄνομα Μελησιγενής.—Κλαζομεναὶ (Κισλιμὰν), ἡ πατρὶς τοῦ Φιλοσόφου Ἀναξαγόρου.—Ἐρυθραὶ, περίφημες διὰ τὴν ἐρυθραίαν Σιβύλλην.—Τέως (Σεγέσι), πατρὶς τοῦ Ἀνακρέοντος. — Λέβεδος (Λεβεδίτσι), καταστραφεῖσα ὑπὸ τοῦ βασιλέως τῆς Μακεδονίας Λυσιμάχου.—Κολοφὼν (Σιγατσὶκ), περίφημος διὰ τὴν θαλάσσιόν της δύναμιν, καὶ πατρίς τοῦ Φιλοσόφου Ξενοφάνους. Μεταξὺ, Κλάρος ἐν ᾗ ἄλσος καὶ Μαντεῖον Ἀπόλλωνος.—Ἔφεσος (Ἀϊασολοὺκ), ἐνδοξοτάτη τῶν Ἰωνικῶν Πόλεων καὶ ἐπίσημος διὰ τὸ ἐμπορεῖόν της καὶ τὸν τῆς Ἀρτέμιδος ναόν. Ὁ Φιλόσοφος Ἡράκλειτος καὶ ὁ Ζωγράφος Παῤῥάσιος ἐγεννήθησαν εἰς αὐτὴν—Μίλητος, ὄχι ὀλιγώτερον ἔνδοξος, καὶ ἐμπορικὴ πόλις ἀπὸ τὴν Ἔφεσον· ἔστειλε πλῆθος ἀποικιῶν εἰς τὸν Εὔξεινον πόντον, εἰς τὴν Προποντίδα καὶ εἰς ἄλλους πολλοὺς τόπους. Ἄνδρες ἐπίσημοι ἐγεννήθησαν ἐξ αὐτῆς· Θαλῆς τῶν ἑπτὰ σοφῶν εἷς, διδάξας πρῶτος τοὺς Ἕλληνας φυσικὰς καὶ μαθηματικὰς θεωρίας· ὁ μαθητὴς τούτου Ἀναξίμανδρος, ὁ ἱστορικὸς Ἑκαταῖος, καὶ ἡ περίφημος Ἀσπασία.

Πριήνη, ὅπου ἐγεννήθη ὁ Βίας, εἷς τῶν ἑπτά σοφῶν καὶ αὐτὸς, καὶ ἡ Μυοῦς· ἦσαν καὶ αὐταὶ δύο ἐκ τῶν δώδεκα Ἰωνικῶν πόλεων, ἐξ ὧν συνερχόμενοι κατ’ ἔτος οἱ Ἴωνες εἴς τινα τόπον τῶν Πριηνέων, Πανιώνιον καλούμενον, ἐτέλουν τὰ Πανιώνια, κοινὴν πανήγυριν καὶ θυσίαν εἰς τὸν Ποσειδῶνα ([3])

Ὄρη τῆς Ἰωνίας ὁ Μίμας, τοῦ ὁποίου ἀκρωτήριον ὀνομαστόν ἦν ἡ λεγομένη μέλαινα ἄκρα (Καραμπουρνοῦ)· Μυκάλη, ὄρος δασῶδες πρὸς Β: τῆς Πριήνης καὶ ἀντικρὺ τῆς Σάμου, οὗ ἄκρα Τρωγίλιος, ὀνομαστόν εἰς τὴν ἱστορίαν διὰ τὴν παρ’ αὐτῷ μάχην τῶν Ἑλλήνων κατὰ τῶν Περσῶν· ποταμοὶ δὲ Ἕρμος κλ. οἱ τῆς Λυδίας (215).

213. Εἰς τὴν Δωρίδα (εἰς τὰ παράλια τῆς ἄλλως λεγομένης Καρίας) ἦσαν πόλεις·—Ἰασσὸς, κειμένη μετὰ τὸ Ποσείδιον τῶν Μιλησίων, ἔπειτα Μύνδος, ἔπειτα ἡ Ἁλικαρνασσὸς (Βουδροῦμι), καθέδρα τῶν βασιλέων τῆς Καρίας. Εἰς αὐτὴν ἦτο ὁ περίφημος τάφος τοῦ Μαυσώλου (τὸ Μαυσωλεῖον), ἓν τῶν ἑπτα θαυμάτων, κτισθεὶς εἰς μνημόσυνον αὐτοῦ ὑπὸ τῆς γυναικός του Ἀρτεμισίας. Εἰς αὐτὴν τὴν πόλιν ἐγεννήθησαν καὶ οἱ περίφημοι Ἱστοριογράφοι Ἡρόδοτος καὶ Διονύσιος. — Κνίδος, πατρὶς τοῦ Εὐδόξου καὶ Κτησίου, κειμένη εἰς τὴν κορυφήν τινος Χερσονήσου, καὶ ἔχουσα δύο λιμένας.—Καῦνος (ἴδε κατ. 219).

* 214. Νῆσοι παρακείμεναι τῶν προειρημένων παραλίων. Ἀρχίζοντες ἀπὸ τὰ ἔσχατα τῆς Καρίας καὶ προχωροῦντες κατὰ τὴν παραλίαν πρὸς βοῤῥᾶν ἀπαντῶμεν τὴν Ῥόδον. Αὕτη κατ’ ἀρχὰς εἶχε τρεῖς πόλεις, ἀποικίας δωρικὰς, Ἰάλυσον, Κάμειρον καὶ Λίνδον, ἐκ τῆς ὁποίας ἐγεννήθη ὁ Κλεόβουλος εἷς τῶν ἑπτὰ σοφῶν. Μετέπειτα κατὰ τὸν Πελοποννησιακὸν πόλεμον, συνῴκισαν οἱ Ῥόδιοι μίαν πόλιν λαμπρὰν, ὁμώνυμον τῆς νήσου των, εἰς τὸ ἀνατολικὸν ἀκρωτήριον, καὶ ηὔξησαν εἰς τὰ ναυτικὰ τόσον, ὥστε πολὺν χρόνον ἐφάνησαν θαλασσοκράτορες καὶ φίλοι τῶν Ῥωμαίων, καὶ σύμμαχοι ἔγειναν ὁμοῦ καὶ ἄλλων βασιλέων φιλοῤῥωμαίων καὶ φιλελλήνων. Ἐστολίσθη δὲ ἡ πόλις καὶ μὲ πολλὰ ἀναθήματα εἰκόνων καὶ ἀγαλμάτων, ἐξ ὧν ἄριστα ἦσαν ὁ Κολοσσὸς τοῦ Ἡλίου, ἓν τῶν ἑπτὰ θαυμάτων, καὶ αἱ ζωγραφίαι τοῦ Πρωτογένους.—Πρὸς Β: αὐτῆς ἡ Κὼς πατρὶς τοῦ Ἱπποκράτους.—ἡ Ἰκαρία (Νικαριά).—Ἔπειτα ἡ Σάμος πατρὶς τοῦ Πυθαγόρου, καὶ ἡ Χίος, ὅλαι οὖσαι περίφημοι διὰ τὰ κρασία των.—Ἡ Λέσβος (Μιτυλήνη) ἔχουσα τρεῖς πόλεις, Μιτυλήνην, Μήθυμναν καὶ Ἐρεσσόν. Εἰς αὐτὴν τὴν νῆσον, οὖσαν σχεδὸν μητρόπολιν τῶν Αἰολικῶν πόλεων, ἐγεννήθησαν ἡ Σαπφὼ, Κόῤῥινα, Ἀλκαῖος, Ἀρίων, Τέρπανδρος, ποιηταὶ, ὁ μαθητὴς τοῦ Ἀριστοτέλους Θεόφραστος, καὶ ὁ Πιττακὸς εἷς τῶν ἑπτά σοφῶν,—Τένεδος, Λῆμνος καὶ Ἴμβρος ἄντικρυ τοῦ Ἑλλησπόντου.—Μέσα δ’ εἰς τὴν Προποντίδα ἦτο ἡ Κύζικος, νῆσος εὔφορος, ἥτις ἡνόνετο μὲ τὴν στερεὰν διὰ δύο γεφυρῶν, καὶ ἐφημίσθη διὰ τὴν εἰς αὐτὴν κτισθεῖσαν, πλησίον τῶν δύο γεφυρῶν, ὁμώνυμον πόλιν. Αὕτη ἔχουσα δύο λιμένας κλειστοὺς, ναυτικὸν καὶ ἐμπορεῖον ([4]) ἐχρημάτισε λαμπρὰ καὶ δυνατὴ, καὶ ἴση μὲ τὰς πρώτας τῶν πόλεων τῆς Ἀσίας, δοξασθεῖσα μάλιστα εἰς τὸν Μιθριδατικὸν πόλεμον.—Ἔμπροσθεν τῆς Κυζίκου ἄλλη νῆσος περίφημος διὰ τὰ μάρμαρά της ἦτο ἡ Προκόννησος (Μαρμαρᾶς).

215. αι εις το κεντρον χωραι. Ἡ Λυδία πρὸς Ἀν. τῆς Ἰωνίας, ποτιζομένη ἀπὸ τὸν Πακτωλὸν, καταιβάζοντα χρυσοῦ ψήγματα, ἀπὸ τὸν Ἕρμον, Κάϋστρον, καὶ τὸν Μαίανδρον, οἵ τινες εἰσὶ ποταμοὶ καὶ τῆς Ἰωνίας. Ὄρη ὁ Τμῶλος καὶ Σίπυλος—*Πόλεις. Σάρδεις, πόλις μεγάλη, ἥτις ὑπῆρξε καθέδρα τοῦ βασιλείου τῶν Λυδῶν (οἵ τινες ἐλέγοντο Μαίονες καὶ Μῄονες). Φιλάδελφεια, ὑποκειμένη εἰς πολλοὺς σεισμοὺς, καὶ Μαγνησία (ἡ ὑπὸ Σιπύλῳ) ἐκ τῆς ὁποίας ὠνομάσθη ἡ μαγνητικὴ λίθος, εὑρισκομένη εἰς τὰ πέριξ.

216. Ἡ Φρυγία διῃρεῖτο εἰς μεγάλην Φρυγίαν καὶ εἰς μικράν· ἡ μικρὰ λέγεται καὶ ἐπίκτητος, (καὶ ἦτο χώρα τῆς Τροίας)· ποταμοί· ὁ Λύκος χυνόμενος εἰς τὸν Μαίανδρον, ὅστις δέχεται καὶ τὸν Μαρσύαν σιμὰ τῆς Ἀπαμείας· Κάϋστρος, Ἕρμος, Σαγγάριος.

* Πόλεις. Ἀπάμεια παρὰ τὴν συμβολὴν τοῦ Μαρσύου μὲ τὸν Μαίανδρον, μητρόπολις τῆς χώρας καὶ ἐμπορεῖον τῆς Ἀσίας ἀξιόλογον μετὰ τὴν Ἔφεσον ([5]). Ἰψὸς, ἐπίσημος διὰ τὴν μεταξὺ τῶν διαδόχων τοῦ μεγάλου Ἀλεξάνδρου γενομένην μάχην κατὰ τὸ 301 Π. Χ.

Πρὸς τὸ Ν: Δ: ἦτο ἡ Λυκαονία, ἔχουσα πόλεις Λαοδίκειαν τὴν κατακεκαυμένην, τὸ Ἰκόνιον (Κόνια), καὶ τὰ Ἴσαυρα (Σαῦρα), τὰ ὁποῖα ἦσαν δύο πόλεις, ἐξ ὧν ἡ μὲν ὠνομάζετο Παλαιά, ἡ δὲ Εὐερκὴς, καὶ ἐσύστηνον κατ’ ἄλλους τὴν Ἰσαυρικήν.—Ἄλλαι πόλεις σημαντικαὶ τῆς Φρυγίας ἦσαν αἱ Κολοσσαὶ (Χῶναι), πρὸς τοὺς κατοίκους τῆς ὁποίας ἔγραψεν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τὴν ἐπιστολὴν πρὸς Κολασσαεῖς.—Ἰεράπολις, ἔχουσα πολλοὺς ναοὺς καὶ θερμὰ λουτρά· Ἀντιόχεια ἡ πρὸς Πισιδία λεγομένη, μεγάλη καὶ ἰσχυρὰ πόλις πρὸς Ἀν: τῆς Ἀπαμείας. Δορύλαιον καὶ Κοτιάειον (Κιουτάϊα) πρὸς Β: ἐμπορεῖα ἐπίσημα.

* Ἡ Φρυγία εἶχεν εὐφορωτάτην χώραν ποτιζομένην ἀπὸ τοὺς διαφόρους αὐτῆς ποταμούς. Ἠρημώθη δὲ πολλάκις ὑπὸ σεισμῶν. Ὁ τόπος ὢν Ἡφαίστειος, ὡς φαίνεται, ἐσείετο ὑπὸ τοῦ ὑπογείου πυρός· διὰ τοῦτο καὶ ἓν μέρος αὐτῆς τῆς χώρας ἐλέγετο Κατακεκαυμένη, ἥτις εἶχε ὁλοκλήρους πεδιάδας ἐλαιώνων καὶ πολλὰς ἀμπέλους, δίδουσα καὶ ἀξιόλογον οἶνον τὸν Κατακεκαυμενίτην.

217. Γαλατία καὶ Ταλλογραικία. Ὠνομάσθη ἀπὸ τοὺς Γαλάτας, παλαιούς Γάλλους ἢ Κελτοὺς, τοὺς μετὰ τοῦ Βρέννου ἐκστρατεύσαντας, ἐξ ὧν μέρος ἐκατοίκησεν εἰς τὸν τόπον τοῦτον τῆς Φρυγίας περὶ τὸ 390 Π. Χ. ἦσαν δὲ τρία ἔθνη, Τολιστοβόγιοι, Τρόκμοι καὶ Τεκτόσαγες([6]). Πόλεις Πεσσινοῦς, ἐμπορεῖον πλησίον του Σαγγαρίου ποταμοῦ, ἔχουσα καὶ μέγιστον ναὸν τῆς Κυβέλης ἐπίσημον, ὅθεν οἱ Ῥωμαῖοι μετέφερον τὸ ἄγαλμα αὐτῆς εἰς τὴν Ῥώμην. Ἄγκυρα (Ἄγγορα ἤ Ἔγγιουρλι) πόλις ἐπίσημος.

218. * Καππαδοκία (ἡ μεγάλη, ἀρχαιότερα μέρος αὐτῆς ἦτο καὶ ὁ Πόντος) ποταμὸς ὁ Ἅλυς. Πόλεις. Τὰ Μάζακα μητρόπολις τοῦ ἔθνους· ἐκαλεῖτο ἔτι Εὐσέβεια ἡ πρός τῷ Ἀργαίῳ, διότι ἔκειτο ὑπὸ τὸ ὄρος Ἀργαῖον, τὸ ὑψηλότατον πάντων· ἔπειτα ὠνομάσθη Καισάρεια, τῆς ὁποίας Ἱεράρχης ἐχρημάτισεν ὁ Μέγας Βασίλειος. Τὰ Τύανα, πατρὶς Ἀπολλωνίου τοῦ Τυανέως. — Κόμανα, καὶ Νίσα πλησίον τοῦ Ἅλυος, τῆς ὁποίας ἐπίσκοπος ἐχρημάτισεν ὁ ἅγιος Γρηγόριος .

219. μεσημβριναι. — Ἡ Καρία. Ν. Δ. μέρος τῆς ὁποίας κατείχετο ἀπὸ τὰς Δωρικὰς ἀποικίας (213). Παρὰ τὰς ἐκεῖ ῥηθείσας σημαντικὰς πόλεις ἦτο καὶ ἠ Καῦνος, πατρὶς τοῦ ζωγράφου Πρωτογένους, ἔχουσα λιμένα κλειστὸν καὶ τόπον εὔφορον, ἀλλὰ νοσερόν.

Σημ. Ἡ Καρία εἰς τὰ παράλιά της, ἀπὸ τὸ σύνορον τῆς Ἰωνίας ἕως τὴν Κρόνου, ὠνομάζετο Δωρίς· ἐκεῖθεν δὲ ἕως Δαίδαλα, ὠνομάζετο Περαία χώρα, ἄντικρυ τῆς Ῥόδου.

220. Λυκία. *Ἐδῶ εἶναι ἡ Δυτικὴ ἀρχὴ τοῦ μεγάλου ὅρους τῆς Ἀσίας Ταύρου ἄντικρυ τῶν παρακειμένων εἰς τὰ παράλια τριῶν νήσων, αἱ ὁποῖαι ὀνομάζονται Χελιδόναι.—Πόλεις. Τελμισσὸς, εἰς τὰ σύνορα τῆς Καρίας· Ξάνθος, πλησίον τοῦ ὁμωνύμου της ποταμοῦ· Πάταρα, πόλις μεγάλη, ἔχουσα καλὸν λιμένα, καὶ ὀνομαστὸν τοῦ Ἀπόλλωνος ἱερόν. Τὰ Μύρα, περίφημος λιμὴν καὶ πόλις ἐπίσημος· Φασηλὶς, ἡ ἐσχάτη πόλις τῆς Λυκίας εἰς τὰ παράλια, ἔχουσα τρεῖς λιμένας καὶ λίμνην.

220.α *Ἡ Παμφυλία (μεταξύ Λυκίας, Κιλικίας καὶ μεσογ: θαλάσσης). Πόλεις. Ὀλβία, ἀρχὴ τῆς Παμφυλίας μετὰ τὴν Φασηλίδα (220). Ἀττάλεια· Πέργη παρὰ τὸν Κέστρον ποταμόν· Ἄσπενδος, πολυάνθρωπος πόλις ὑπεράνω τῶν ἐκβολῶν τοῦ Εὐρυμέδοντος ποταμοῦ, ὅπου ὁ Κίμων ναυμαχῶν ἐνίκησε τοὺς Πέρσας. Πτολεμαῒς, εἰς τὰ σύνορα Παμφ: καὶ Κιλικίας.

*220β Ἡ Πισιδία ὑπεράνω τῆς Παμφυλίας οὖσα, καὶ ἡ σύνορος αὐτῆς Ἰσαυρικὴ (τῆς ὁποίας πόλεις ἦσαν τὰ Ἴσαυρα· (216) ἦσαν τόποι ὀρεινοὶ ἐπὶ τοῦ Ταύρου καὶ ἀσήμαντοι.

*221 Κιλικία· (μεταξὺ Παμφυλίας πρὸς Δ: Συρίας πρὸς Ἀν: καὶ μεσογ: θαλ: πρὸς Ν.) ἐδιαιρεῖτο εἰς τραχεῖαν ἢ ὀρεινὴν, καὶ εἰς πεδινήν. Ποταμοί. Πύρανος, Σάρος, Κύδνος (Καρασοῦ) ὅπου ὁ Ἀλέξανδρος λουσθεὶς ἐκινδύνευσε ν’ ἀποθάνῃ ἀσθενήσας. — Πόλεις. Σελινοῦς, μεγάλη τὸ παλαιὸν πόλις παραθαλάσσιος, ὠνομάζετο καὶ Τραϊανούπολις ἀπὸ τοῦ Αὐτοκράτορος Τραϊανοῦ ἀποθανόντος εἰς αὐτήν.—Σελεύκεια Τραχεῖα (Σελέχια) εἰς τὸ μέσον τοῦ τόπου. Εἰς δὲ τὴν πεδιάδα ἦσαν οἱ Σόλοι, μετονομασθεῖσα ἔπειτα Πομπηϊούπολις.—Ταρσὸς, διὰ μέσον τῆς ὁποίας ῥέει ὁ Κύδνος ποταμός. Αὕτη, οὖσα κτίσμα τῶν μετὰ τοῦ Τριπτολέμου περιπλανωμένων Ἀργείων εἰς ζήτησιν τῆς Ἰοῦς, ἐχρημάτισε περίφημος διὰ τὴν φιλομάθειαν τῶν κατοίκων της. Πολλοὶ ἐπίσημοι ἄνδρες εἰς παιδείαν ἐπὶ τῶν Ἀλεξανδρινῶν ἐγεννήθησαν ἐξ αὐτῆς, καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. — Ἰσσὸς, ὅπου ὁ Ἀλέξανδρος κατεπολέμησε τὸν Δαρεῖον. Ἀπ’ αὐτὴν τὴν πόλιν ὠνομάσθη καὶ τὸ κατ’ αὐτοὺς τοὺς τόπους μέρος τῆς μεσογ: θαλάσσης κόλπος Ἰσσικός. Τὸ δὲ βόρειον τῆς Κιλικίας περιζώνεται ἀπὸ σειρὰν ὑψηλῶν ὀρέων τοῦ Ταύρου, τοῦ ὁποίου τὸ ἀνατολικὸν μέρος λέγεται Ἀμανός.

222. Πρὸς νότον τῶν παραλίων τῆς Κιλικίας παράκειται μεγάλη νῆσος ἡ Κύπρος, εἰς τὴν ὁποίαν ἦσαν πολλαὶ πόλεις ὀνομασταὶ, ἐξ ὧν Σαλαμὶς, τῆς ὁποίας ἐβασίλευεν ὁ Εὐαγόρας· — Πάφος, ἐπίσημος διὰ τὸν εἰς αὐτὴν ναὸν τῆς Ἀφροδίτης. — Ἀμαθοῦς, ὅπου ἐλατρεύετο ἡ αὐτὴ θεά. Κίτιον, εἰς τὸν μεσημβρ: Αἰγιαλὸν, ὅπου ἐγεννήθη Ζήνων ὁ ἀρχηγὸς τῆς Στωϊκῆς φιλοσοφίας.

223. Ἡ Ἀρμενία εἶναι τόπος βουνώδης, ὅπου ἔχουσι τὰς ἀρχάς των οἱ ποταμοὶ Τίγρις καὶ Εὐφράτης. — Πόλεις· Ἀρτάξατα, παλαιὰ μητρόπολις, — Ἀρτέμιτα, καὶ Τιγρανόκερτα, εἰς κορυφὴν βουνοῦ, μητρόπολις τοῦ Τιγράνου.

224. Ἡ Κολχὶς (Μιγγρελία) εἰς τὴν Ἀν: ἀκτὴν τοῦ Εὐξείνου πόντου, ποτιζομένη ἀπὸ τὸν Φάσιν ποταμόν.—Πόλεις. Διοσκουριὰς καὶ Αἴα. Κῆποι, ἀποικία Μιλησίων.—Ἡ δὲ Ἰβηρία ἦτο πρὸς Ἀν: ποτιζομένη ἀπὸ τὸν Κῦρον ποτ. Ἡ δὲ Ἀλβανία παρὰ τὴν Ἀκτὴν τῆς Κασπίας θαλάσσης. Οἱ τρεῖς ἀνωτέρω τόποι κατεῖχον τὸν Ἰσθμὸν, ὅστις χωρίζει τὴν Κασπίαν ἀπὸ τὴν Μαύρην θάλασσαν, καὶ διὰ τοῦ ὁποίου διέρχεται ἡ σειρὰ τῶν ὀρέων τοῦ Καυκάσου.

§. Β′. Χῶραι πρὸς Δ: τοῦ Τίγριος.

225. Συρία· πρὸς Β: ὁρίζεται ἀπὸ τὸν Ταῦρον τῆς Κιλικίας, πρὸς Δ: ἀπὸ τὴν Μεσόγειον, πρὸς Μ: ἀπὸ την Ἰουδαίαν, πρὸς Ἀν: ἀπὸ τὸν Τίγριν. Ὄρη Λίβανος, Ἀντιλίβανος, καὶ ἡ Πιερία, ὅρος συνεχόμενον μὲ τὸ Ἀμανόν. Ποταμὸς διάσημος εἶναι ὁ ὁρμητικώτατος Ὀρόντης.

Πόλεις. Σαμόσατα, πατρὶς τοῦ Λουκιανοῦ. — Ἀντιόχεια ἡ ἐπὶ δάφνῃ πλησίον τοῦ Ὀρόντου (Ἀντακιὰ), μητρόπολις τῆς Συρίας καὶ ἐπίσημος πόλις ὅλης τῆς Ἀσίας. — Σελεύκεια ἡ ἐν Πιερίᾳ (Κεψέ). — Χαλυβὼν ἢ Βέροια (Χαλέππι). — Λαοδίκεια, ἔχουσα σημαντικὸν λιμένα. — Ἔμεσσα (Χέμς), πόλις λαμπρὰ εἰς καρποφόρον πεδιάδα πλησίον τοῦ Ὀρόντου. — Ἡλιόπολις (Βαλβὲκ) ἐπίσημος διὰ τὴν εἰς αὐτὴν λατρείαν τοῦ ἡλίου ἢ ἠλιογαβάλου. — Παλμύρα ἢ Ταδάμορα, πόλις λαμπρὰ, ὡς μαρτυροῦσι τὰ διασωζόμενα ἔτι αὐτῆς ἐρείπια εἰς τὴν ἔρημον, τῆς ὁποίας ποτὲ ἐβασίλευεν ἡ Ζηνοβία, μαθήτρια τοῦ φιλοσόφου Λογγίνου, ἥτις ὑπεδουλώθη ὑπὸ τῶν Ῥωμαίων. — Δαμασκὸς, πόλις ἀρχαία καὶ ἐπίσημος τῆς λεγομένης Κοίλης Συρίας (τῆς μεταξὺ τοῦ Λιβάνου καὶ Ἀντιλιβάνου χώρας).

226. Φοινίκη. Πρὸς Ν: τῆς Συρίας κεῖται ὡς στενὴ λωρὶς ἐκτεινομένη κατὰ μῆκος τῶν παραλίων. Πόλεις. — Ἄραδος, κτισμένη ἐπὶ ξηροννήσου παρακειμένης εἰς τὴν στερεάν. — Ἀντάραδος, ἐπὶ τῆς ξηρᾶς. — Τρίπολις, κτίσμα τριῶν πόλεων Ἀράδου, Τύρου καὶ Σιδόνος.—Βύβλος, ἀφιερωμένη εἰς τὸν Ἄδωνιν· πλησίον αὐτῆς ἔῤῥεε καὶ τὸ ποτάμιον Ἄδωνις, καὶ ὀλίγον μακρύτερα ὁ Λύκος ποταμός.—Βηρυττὸς (Βερούτιον), πατρὶς τοῦ Σαχθωνιάθωνος. — Σιδὼν, (Σέϊδη) ἡ μεγίστη τὸ πάλαι καὶ δυνατωτάτη πόλις, ἥτις εἶχε δύο λιμένας καὶ ὑελουργεῖα περίφημα.—Τύρος (τσοὺρ), μεγίστη καὶ ἀρχαιοτάτη ἐπὶ τῆς στερεᾶς κατ’ ἀρχὰς κτισμένη, ἔπειτα κυριευθεῖσα ὑπὸ τοῦ Ναβουχοδονόσορος κατὰ το 386 Π: Χ: μετεκτίσθη εἰς πλησίον τῆς στερεᾶς νῆσον. Αἱ δύο αὗται πόλεις διὰ τὸ ἐμπόριον, τὰς τέχνας καὶ τὰς ἀποικίας των ἕως ἔξω τῶν στηλῶν τοῦ Ἡρακλέους, ἐχρημάτισαν ἔνδοξοι καὶ λαμπραί.—Πτολεμαῒς καὶ Ἄκη λεγομένη πρότερον (τὸ Ἄκρι).—Καισάρεια, κτισθεῖσα, ὑπὸ Ἡρώδου. — Ἰόππη (Γιάφας), γνωστὴ εἰς τὰ μυθευόμενα περὶ Ἀνδρομέδας. — Ἀσκάλων μικρὰ πόλις, τῆς ὁποίας ἡ γῆ ἔφερε μικρὰ κρομμύδια ἐπονομαζόμενα Ἀσκαλώνια (eschalottes). — Γάζα, ἐρημωθεῖσα ὑπὸ Ἀλεξάνδρου. Μετ’ αὐτὴν δὲ Ῥαφία καὶ Ῥινοκόλουρα.

227. Παλαιστίνη καὶ Ἰουδαία λεγομένη (ἡ ἄνω τῆς Φοινίκης) ἐποτίζετο ἀπὸ τὸν Ἰορδάνην, χυνόμενον εἰς τὴν Ἀσφαλτίτιδα λίμνην (Νεκρὰν θάλασσαν) γινομένην ἐκ συῤῥοὴς ὑδάτων ἀσφαλτωδῶν. Εἰς τὰς ὄχθας τῆς λίμνης ταύτης ὑπῆρχόν ποτε αἱ πέντε πόλεις, Σόδομα, Γόμοῤῥα, Ἄδαμα, Σηγὼρ καὶ Σεβοῒμ, τὰς ὁποίας κατέκαυσε πῦρ πεσὸν ἐξ οὐρανοῦ. Εἰς τὸν καιρὸν τοῦ Ἀβραὰμ ὁ τόπος οὗτος ἐκατοικεῖτο ἀπὸ ἕνδεκα ἔθνη μικρά. Οἱ Ἑβραῖοι ἀποκατασταθέντες εἰς αὐτὸν ἐσύστησαν, διαμερισθέντες τὴν γῆν, ἕνδεκα φυλάς· τὴν τοῦ Ῥουβὶμ, Συμεὼν, Ἰούδα, Ἰσσάχαρ, Ζαβουλὼν, Δὰν, Νεφθαλεὶμ, Γὰδ, Ἀσὴρ, Βενιαμὶν, Μανασσῆ καὶ Ἐφραίμ. Ἡ φυλή τοῦ Λευῒ δὲν ἔλαβε μερίδιον γῆς, ἀλλ’ ἐνησχολεῖτο εἰς τὴν τήρησιν τῶν νόμων καὶ τῶν θρησκευτικῶν τελετῶν. — Πόλεις Ἱεροσόλυμα καὶ Σαμάρεια.

228. Μεσοποταμία· ὁ μεταξὺ τῶν δύο ποταμῶν Εὐφράτου καὶ Τίγριος τόπος, χωριζόμενος πρὸς Β: ἀπὸ τὴν Ἀρμενίαν διὰ τοῦ Ταύρου. Πόλεις. Ἔδεσσα. Κάῤῥαι ἢ Χαῤῥὰν, ὅπου ὁ Κράσσος ἐνικήθη ἀπὸ τοὺς Πάρθους.—Νίσιβις, ὀνομαζομένη καὶ Ἀντιόχεια τῆς Μυγδονίας.—Κούναξα, ὅπου Κῦρος ὁ νεώτερος καταπολεμηθεὶς ὑπὸ τοῦ Ἀρταξέρξου ἀπέθανε τὸ 401 Π. Χ. Οὗρ, ἀρχαία πόλις ἀναφερομένη εἰς τὴν ἱστορίαν τοῦ Ἀβραάμ.

229. ασσυρια. Β: Ἀν: τῆς Μεσοποταμίας ἐξετείνετο ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν τοῦ Τίγριος. Πόλεις· Νινευῒ, (κατάντικρυ τῆς Μοσοὺλ).—Ἄρβηλα, ὅπου ὁ Δαρεῖος κατετροπώθη ὑπὸ τοῦ Ἀλεξάνδρου. — Δημητριὰς ἡ περὶ Ἄρβηλα. Ποτ. ὁ Τίγρις· οἱ δύο Ζάβατοι, ὁ μέγας καὶ ὁ μικρός ([7]).

230. βαβυλωνια. Πρὸς Ν: τῆς Μέσοποταμίας μέχρι τῶν ἐκβολῶν τοῦ Εὐφράτου καὶ Τίγριος, ὅπου ἔκειτο ὁ τόπος ὁ ὀνομαζόμενος Χαλδαίων χώρα. Πόλεις Βαβυλὼν κτισθεῖσα ὑπὸ τοῦ Νεμβρὸδ καὶ καλλωπισθεῖσα ὑπὸ τῆς Σεμιράμιδος. Διὰ τῆς πόλεως διέβαινεν ὁ Εὐφράτης. Οἱ κρεμαστοὶ κῆποι αὐτῆς ἦσαν ἓν τῶν ἑπτὰ θαυμάτων τοῦ κόσμου· ὁ τάφος τοῦ Βήλου ἦτο κτισμένος ἐπὶ ὑψηλοτάτου πύργου, κειμένου εἰς τὴν δυτικὴν ἄκραν τῆς ἐπὶ τοῦ Εὐφράτου γεφύρας.

§. Γ′. Χῶραι πρὸς Ἀν: τοῦ Τίγριος.

231. Μηδία. Πρὸς Ν: τῆς Κασπίας θαλάσσης, τόπος ψυχρὸς καὶ βουνώδης. Πόλεις· Ἐκβάτανα, (Χαμαδὰν) ἡ μητρόπολις τοῦ τόπου — Ῥάγα ἢ Ἀρσακία· αὐτοῦ εἶναι τὰ στενὰ τὰ λεγόμενα Κάσπιοι πύλαι.

περσια. Πρὸς Ν: τῆς Μηδίας κειμένη περιεῖχε πολλὰς ἐπαρχίας·—ἡ Περσίς· πόλεις Ἀσπάδανα (Ἰσπαχάν).—Περσέπολις, ἡ καθέδρα τῶν βασιλέων τῆς Περσίας, κατακαεῖσα ὑπὸ τοῦ Ἀλεξάνδρου. Πασαργάδαι, ἡ παλαιὰ τῆς χώρας μητρόπολις.

Ἡ Σουσιανὴ ἐπὶ τοῦ Περσικοῦ Κόλπου, μητρόπολις τὰ Σοῦσα.

232. Παρὰ τὰς ἄνω εἰρημένας ἐπαρχίας ἦσαν καὶ ἄλλαι ὀλιγώτερον ἐγνωσμέναι· Ἡ Καρμανία πρὸς Ἀν: τῆς Σουσιανῆς. - Πόλεις Κάρμανα καὶ Ὀρμουσία (Ὀρμοῦς).—ἡ Γεδρωσία παρὰ τὴν Ἰνδικὴν θάλασσαν κατοικουμένη ἀπὸ λαοὺς ἰχθυοφάγους·—ἡ Ὑρκανία καὶ Παρθυαῖα, τόποι βουνώδεις—Β: Ἀν: τῆς Περσίας. Ἀρία, Μαργιανὴ, Βακτριανὴ, ὅπου μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Ἀλεξάνδρου οἱ Μακεδόνες ἐσύστησαν ἓν βασίλειον.—Ἡ Σογδιανὴ, τῆς ὁποίας μητρόπολις ἦτο τὰ Μαράκανδα (Σαμαρκάνδη), ποτιζομένῃ ἀπὸ τὸν Ὄξον καὶ ἀπὸ τὸν Ἀξάρτην χυνόμενον εἰς τὴν Ἀράλην λίμνην ([8]).

233. Ἡ πέραν τοῦ Ὄξου χώρα ὠνομάζετο καὶ Σκυθία· τοῦτο δὲ τὸ γενικὸν ὄνομα ἐδίδετο εἰς ὅλην τὴν Βορεῖαν Ἀσίαν, τῆς ὁποίας μικρότατον μέρος ἐγνώριζον οἱ παλαιοί. Ἡ Σκυθία ἐδιαιρεῖτο διὰ τοῦ Ἰμάου ὅρους εἰς δύο μέρη· τὸ μὲν ἐντεῦθεν, τὸ δὲ ἐκεῖθεν τοῦ Ἰμάου, ἐπίσης ὀλίγον ἐγνωσμένα καὶ τὰ δύο.

234. Μεταξὺ Σκυθίας, ἐκεῖθεν τοῦ Ἰμάου, καὶ Ἰνδίας ἔκειτο, ὡς φαίνεται, ἡ Σηρικὴ χώρα, ὅθεν οἱ παλαιοὶ ἐλάμβανον τὰ σηρικά. Ταῦτα δὲ νομίζουσιν ὅτι εἶναι ἐκ τῶν αἰγιδοτρίχων ὑφάσματα, ἐκ τῶν ὁποίων κατασκευάζονται τὴν σήμερον τὰ λαχούρια, καὶ τὸ σηρικὸν ὕφασμα ἢ τὰ μεταξωτά. Ἄλλοι Γεωγράφοι θέτουσιν ἔτι ἀπωτέρω πρὸς Ἀν: τὴν Σηρικήν.

235. Πρὸς Ν: ἐκτείνεται ἡ Ἰνδικὴ διὰ τοῦ Γάγγου ποτ: διαιρουμένη εἰς δύο, εἰς τὴν ἐντεῦθεν καὶ εἰς τὴν ἐκεῖθεν τοῦ Γάγγου χώραν.—Πόλις ἐπίσημος, Παλιβόθρα ἐπὶ τοῦ Γάγγου. Εἰς δὲ τὴν ἐκεῖθεν τοῦ Γάγγου ἐγνώριζον οἱ παλαιοὶ τὴν Χερσόνησον τοῦ Χρυσοῦ, ἥτις εἶναι τὸ δυτικὸν μέρος τῆς αὐτοκρατορίας τῶν Βιρμάνων. Ταπροβάνην δὲ ὠνόμαζον τὴν νῆσον Κεϋλάνην, εἰς τὴν ὁποίαν ἀπέδιδον καὶ πλειοτέραν τῆς ὅσης ἔχει ἐκτάσεως.

236. Εἰς τὸ Ν: Δ: τῆς Ἀσίας ἐκτείνεται ἡ μεγάλη Χερσόνησος, ὑπὸ τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης, πρὸς Δ: καὶ τοῦ Περσικοῦ Κόλπου πρὸς Ἀν: περικλειομένη, καὶ καλουμένη Ἀραβία. Ταύτης δὲ οἱ παλαιοὶ δὲν ἐγνώριζον ἄλλο παρὰ τὰ παράλια ἀπὸ δὲ τὴν τοῦ Αἰλίου Γάλλου ἐκστρατείαν, γινομένην περὶ τὸ 20 ἔτος Π: Χ: ἔμαθάν τινας γνώσεις, ἀλλὰ καὶ αὐτὰς πολλὰ ἀτελεῖς, περὶ τῶν ἐσωτερικῶν μερῶν τῆς χώρας. Ἐδιαιρεῖτο δ’ ὑπ’ αὐτῶν εἰς Ἀραβίαν Πετραίαν, Ἔρημον καὶ Εὐδαίμονα: * Ἡ Πετραία Ἀραβία ἔκειτο εἰς τὸ βόρειον μέρος συνορεύουσα μὲ τὴν Ἰουδαίαν, καὶ διαιρουμένη εἰς Ἰδουμαίαν χώραν, ἥτις ἔκειτο ὑπὸ τὴν Ἰουδαίαν, καὶ εἰς Ναβαταίαν, ἥτις ἐξετείνετο πρὸς τὰ κάτω ἕως εἰς τὴν Εὐδαίμονα Ἀραβίαν. — Πέτρα, ἡ μητρόπολις ἐπάνω βράχων κτισμένη, ἐκ τῆς ὁποίας καὶ ἡ χώρα ἐπωνομάσθη Πετραία. — Αἴλανα πλησίον τῆς θαλάσσης παρὰ τῇ ὁποίᾳ καὶ τὸ ὅρος Σινᾶ καὶ Χωρήβ· εἰς τὴν Νοβαταίαν ἔκειτο ἡ Μαδιάμ.

Ἔρημος Ἀραβία ἐλέγετο ὅλον τὸ ἀνατολικὸν μέρος τῆς χώρας κατοικούμενον ἀπὸ λαοὺς νομαδικούς· τὸ δὲ νότιον καὶ νοτιοδυτικὸν μέρος ἐλέγετο Εὐδαίμων Ἀραβία.—Μεσόγειοι πόλεις. Ἰάθριππα (Μεδινὰ) καὶ Μακόραβα (Μέκκα)· παραθαλάσσιος δὲ, ἡ Εὐδαίμων Ἀραβία (Ἀδέν), ἥτις ἐχρημάτισεν ὡς ἀποθήκη ὅλων τῶν Ἰνδικῶν ἀρωμάτων, τὰ ὁποῖα ἐντεῦθεν μετεβιβάζοντο εἰς τὴν Αἴγυπτον. Ἐκ τούτου δὲ ἐξηγεῖται καὶ ἡ ἀρχὴ τοῦ ὀνόματος τῆς χώρας, καὶ ἡ ἀπάτη, ὅτι τὰ Ἰνδικὰ ἀρώματα ἐγεννῶντο εἰς τὴν Ἀραβίαν. Ἡ εὐδαίμων Ἀραβία ἦτο κατὰ τόπους εἰς ὑπερβολὴν εὔφορος, φέρουσα καὶ λιβανωτὸν, σμύρναν καὶ βάλσαμον· οἱ δὲ κάτοικοι αὐτῆς εἶχον ἐκ τῆς ἐμπορίας μεγίστην εὐτυχίαν ([9]).

  1. ↑ Ἡ ἐπαρχία αὕτη ἔχουσα πλειοτέραν ἔκτασιν ἀπὸ τὴν διωρισμένην ἐνταῦθα, ἐλέγετο Τροία, οὖσα διῃρημένη εἰς ἐννέα δυναστείας, καὶ τεταγμένο ὑπὸ τὸν Πρίαμον ἐπὶ τῆς ἐκστρατείας τῶν Ἑλλήνων· ἡ πόλις δὲ τοῦ Πριάμου ὠνομάζετο Ἵλιον. Ἴδε εἰς τὸν Στραβ: τὴν ἀκριβῆ περιγραφὴν αὐτῆς. Βιβλ. 13. Ὁ Μ.
  2. ↑ Λέγεται ἔτι τὴν σήμερον Λαμψάκι· ἦτο δὲ πολύοινος, ὅπου ὁ Ξέρξης τὴν ἐχάρισεν εἰς τὸν Θεμιστοκλέα διὰ νὰ ἔχῃ ἀπ’ αὐτὴν τὸ κρασίον· καθὼς καὶ τὴν Μαγνησίαν τὴν πρὸς Μαιάνδρῳ, διὰ τὸν ἄρτον, καὶ τὴν Μυοῦντα διὰ τὸ προσφάγιον. Ὁ Μ.
  3. ↑ Ἴδε Στραβ. Γεωγρ. Βιβλ. Η′. 2 καὶ ΙΔ′. 20. ὅστις συγκατατάσσει τὴν Χίον νῆσον καὶ Σάμον εἰς τὰς Ἰωνικὰς ἀποικίας. Ἴδε βιβλ. 11. 3. Ὁ Μ.
  4. ↑ Ἴδε περὶ τούτων Στρ. Γεωγρ. Βιβλ. ΙΒ′. 11, ΙΓ′. καὶ Β′. καὶ Βιβλ. ΙΑ′.
  5. ↑ Ἐπωνομάζετο Ἀπάμεια ἢ Κιβωτὸς, ἐπειδὴ ἡ πολλῶν ποταμῶν συῤῥοὴ τὴν περιέκλειον ὡς κιβώτιον. Εἰς Σύν. Γεωγρ. ὑπὸ Κούμα.
  6. ↑ Ἴδε Στρ. Γεωγρ. Βιβλ. ΙΒ′. κεφ. Ε′.
  7. ↑ Ἴδε Στρ. Βιβλ. ιστ′ ὁποίαν ἔκτασίν ποτε εἶχεν ἡ Ἀσσυρία καὶ τίνες ὠνομάζοντο Ἀσσύριοι. Ὁ Μ.
  8. ↑ Ὅλοι σχεδὸν οἱ ἀνωτέρω τόποι ἐσύστηνον τὸ βασίλειον τῆς Περσίας, τὸ ὁποῖον περιλαμβάνεται καὶ ἀλλοῦ, ἔχον καὶ τὰ Σοῦσα πρωτεύουσαν. Ὁ Μ.
  9. ↑ Εἰς σύνοψιν τῆς Παλ. Γεωγρ. ὑπὸ Κούμα σελ. 45. Ὁ Μ.
Ανακτήθηκε από «https://el.wikisource.org/w/index.php?title=Γεωγραφία_Στοιχειώδης/Μέρος_Β΄/Βιβλίον_Α΄/Κεφάλαιον_Α΄&oldid=111958»