| Ἀθηναΐς-Ἔτος Α΄, τεῦχος 1 Ὀλίγαι λέξεις πρὸς τοὺς ἀναγιγνώσκοντας |
Συνδιασμὸς τῆς ἠθικῆς μετὰ τῆς θρησκείας→ |
Ἀναγνωρίσαντες τὴν παρ’ ἡμῖν κοινῶς αἰσθανομένην ἔλλειψιν ὀργάνου εἰς τὴν ἐν γένει ἀνάπτυξιν, ἅμα δὲ καὶ τέρψιν τῆς νεότητος ἀποβλέποντος, ἀναλαμβάνομεν τὴν ἔκδοσιν τῆς Ἀθηναΐδος, εἰς τὴν σύνταξιν τῆς ὁποίας θέλουσι λαμβάνει μέρος ἐνδιαφερόμενα πρόσωπα ἀμφοτέρων τῶν γενῶν. Συναισθανόμεθα τὴν εὐθύνην, ὡς καί τὸ δυσχερὲς τῆς ἐπιχειρήσεως, ἀλλὰ πεποιθότες εἰς τὴν ἀγαθὴν συνδρομὴν τῶν ὑπὲρ τῶν νέων ἐνδιαφερομένων, ὡς καὶ εἰς τὴν ἡμετέραν διάθεσιν τοῦ νὰ ὑποστῶμεν πάντα κόπον καὶ πᾶσαν θυσίαν πρὸς εὐόδωσιν αὐτῆς, εἰσερχόμεθα εἰς τὴν ἐκτέλεσιν σκοποῦ τόσῳ ἀγαθοῦ μετὰ προθυμίας καὶ ζήλου.
Ὠνομάσαμεν τὴν ἐφημερίδα ταύτην Ἀθηναΐδα διότι ἐν τῇ διαγωγῇ καὶ ἰδίως ἓν τῷ ἱερῷ συνθήματι «πίστις καί σοφία» τῆς νεαρᾶς καὶ ἀγαθῆς Ἀθηναΐδος εὑρίσκομεν ἀκριβῶς τὸν σκοπὸν, ὃν εἴχομεν ἐκδίδοντες ἐφημερίδα τῶν Νέων.
Οὐδενὸς διαφεύγει τὴν γνῶσιν, ὅτι ἐν τοῖς χρόνοις τῆς ἀκμῆς τοῦ Βυζαντίου, Ἀθηναΐς, ἡ θυγάτηρ Λέοντος τοῦ Ἀθηναίου, ἠξιώθη τοῦ τίτλου αὐτοκρατείρας, γενομένη σύζυγος Θεοδοσίου τοῦ ΙΙ. διὰ μόνα τὰ προσόντα αὐτῆς, τὴν χριστιανικὴν δηλ. πίστιν καὶ τὴν σοφίαν.
Σοφὴ ὅσῳ καὶ ὡραία ἡ Ἀθηναῒς δεκατετραέτις ἔτι ἐκλήθη φιλόσοφος. Λέγεται ὅτι, ὅτε ἐλθοῦσα εἰς διενέξεις πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς αὐτῆς, ζητοῦσα τὸ ἀνῆκον αὐτῇ ἐκ τῆς πατρικῆς κληρονομίας, ἔλαβον εἰς ἀπάντησιν: Σὺ ἔχεις τὴν καλλιτέραν μερίδα καθ’ ὅτι εἰς ἡμᾶς μὲν τὰ κτήματα, εἰς σὲ δὲ τὰς γνώσεις του ἐκληροδότησεν ὁ πατήρ.
Πτωχὴ καὶ ἄπειρος ἡ νεαρὰ φιλόσοφος μετέβη εἰς τὴν βασιλεύουσαν, ὅπως ἐκεῖ ἐπικαλουμένη τὴν συμπάθειαν καὶ τὴν συνδρομὴν τῆς βασιλείας διεκδικήσῃ τὴν ὑπόθεσιν καὶ λάβῃ δικαιοσύνην. Ἐνταῦθα δὲ ἡ φυσικὴ καλλονὴ καὶ τὸ ἔξοχον τοῦ πνεύματός της ἐκέρδησεν ὑπὲρ αὐτῆς τὴν βασιλείαν.
Τοῦ πνεύματος αὐτῆς ἀρκούντως πεφωτισμένου ὄντος ὑπὸ τῆς φιλοσοφίας, ἅμα γνωρίσασα τὰς ἀρχὰς τοῦ Εὐαγγελίου, εὐθὺς ἠσπάσθη αὐτὰς καὶ ἐδέχθη τὸ Χριστιανικὸν βάπτισμα μετονομασθεῖσα Εὐδοκία καὶ ἐξομόσασα τὰς πλάνας τῆς εἰδωλολατρείας. Μετ’ οὐ πολὺ δὲ ἡ ἄπορος ἀλλ’ ἐνάρετος καὶ εὐσεβὴς Ἀθηναΐς ἀνέρχεται εἰς αὐτὸν τὸν θρόνον τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας ὡς μόνον προσὸν φέρουσι τὸ σύνθημα «πίστις καὶ σοφία».
Ἡ Ἀθηναΐς ἐκδιδομένη ἅπαξ τοῦ μηνὸς εἰς τὸ σχῆμα τοῦ πρώτου φύλλου καὶ διὰ δύο ἢ πλειόνων, ὅσῳ τὸ ἐπιτρέπει ἡ ἀνάπτυξις τῆς τέχνης ἐν Ἑλλάδι, καλῶν εἰκόνων κοσμουμένη, θέλει περιλαμβάνει,
- α’) Ὕλην ἀφορῶσαν εἰς τὴν καλλιέργειαν τοῦ θρησκευτικοῦ παρὰ τοῖς νέοις αἰσθήματος καὶ ἐν γένει εἰς τὴν ἠθικὴν αὐτῶν μόρφωσιν.
- β’) Ὕλην ὠφέλιμον, τερπνὴν καὶ περίεργον, ἐν εἴδει διηγημάτων προτοτύπων τε καὶ ἐκ μεταφράσεων.
- γ’) Ἐκ τῶν ἐπιστημῶν διάφορα.
- δ’) Περιηγήσεις καὶ γεωγραφικὰ διαφόρων χωρῶν, ὧν θὰ προτιμᾶται πάντοτε ἡ Ἑλλάς.
- ε’) Βιογραφίας.
- ς’) Ποιημάτια· καὶ
- ζ’) Ὑπὸ τὸν τίτλον ΠΟΙΚΙΛΑ ἐκτὸς τῶν διαφόρων στατιστικῶν ἀνεκδότων, αἰνίγματα, γρίφους, εἰκόνας, λογογρίφους, προγλήματα, κλεῖδας καὶ ἄλλα τοιαῦτα πρὸς ἄσκησιν τοῦ νοὸς κατάλληλα. Πρὸς δὲ
καὶ συντόμους βιβλιογραφίας, ὅσων βιβλίων ἀντίτυπον ἤθελεν ἀποσταλῆ πρὸς τήν Διεύθυνσιν αὐτῆς.
Οὐδέποτε δὲ καὶ κατ' οὐδένα λόγον θέλει ἀναμιγνύεσθαι εἰς τὴν ἐνεργὸν πολιτικήν.
Τῆς ἐφημερίδος τέλος ταύτης ἡ ἐτησία καὶ προπληρωτέα συνδρομὴ ὡρίσθη·
Διὰ μὲν τοὺς ἐν Ἑλλάδι εἰς Δρ. 2.—
Διὰ δὲ τοὺς ἐν τῷ Ἐξωτερ. » » 2:50
Πᾶσα—πρὸς τὴν Διεύθυνσιν τῆς Ἀθηναϊδος — ἐπιστολὴ πρέπει νὰ ἦναι ἀπηλαγμένη ταχυδρομικῶν τελῶν.
- Ἐν Ἀθήναις, Ἰανουάριος 1876.
Ἡ Διεύθυνσις.