δὲν ἤθελον νὰ τὸν ἀκολουθήσωσι παρέχει, πολλὰ τῶν ζώων του προσβληθέντα ὑπὸ τῆς τρομερᾶς μυίας τσετσὲ ἀπωλέσθησαν καὶ οὕτως οἱ ὁδοιπόροι ἠναγκάσθησαν νὰ ἐπιστρέψωσι.
Γνωρίζετε τὸν Ζαμβίρην, ποταμὸν ὅστις πηγάζων ἐκ τοῦ κέντρου τῆς Ἀφρικῆς χύνεται εἰς τὸν Ἰνδικὸν ὠκεανόν. Ἐκεῖ ἐφέροντο αἱ σκέψεις τοῦ περιηγητοῦ. Διὰ τοῦ ποταμοῦ τούτου ἔλεγε θὰ εὕρῃ ὁδὸν ὁ πολιτισμὸς ὅπως εἰσδύσῃ ἀκόπως εἰς τὸ κέντρον τῆς ἀφρικανικῆς ἠπείρου. Συλλαβὼν ὅθεν τὴν ἰδέαν νὰ ἀναπλεύσῃ αὐτόν, ἀνεχώρησεν ἐν ἔτει 1853. Ἐπροχώρησε μέχρι τοῦ τριγώνου ὅπερ ἀπὸτελεῖ τὴν δυτικὴν Ἀφρικὴν καὶ ἤρχισε νὰ ἀνέρχηται αὐτὴν διὰ ξηρᾶς ἀπὸ δυσμῶν πρὸς ἀνατολάς. Ἡ μεγαλοπρεπὴς βλάστησις, αἱ ἀξιόλογοι θέαι, καὶ ἡ ἀφέλεια, ἔστι δ’ ὅτε καὶ ὁ τρόμος, μεθ’ οὗ ὑπεδέχοντο αὐτὸν οἱ κάτοικοι τῶν παροχθίων χωρίων, διεσκέδαζον ἀρκετὰ τὸ πνεῦμα τοῦ περιηγητοῦ, ὅστις ἄλλως τε ἐξηκολούθει τὴν ὁδόν του χωρὶς οὐδὲν τούτων νὰ ἰσχύσῃ ὅπως τὸν κρατήσῃ. Μονάρχαι τινες μαῦροι ἐδέχθησαν τὸν Λιβιγκστῶνα ἐκ καρδίας. Ὁ Σίντα ἡγεμὼν τοῦ Λονδὰ παρέσχεν αὐτῷ συνοδείαν χάρις εἰς τὴν ὁποίαν ἠδυνήθη νὰ φθάσῃ εἰς τὰ παράλια, τοῦ Ἀτλαντικοῦ ὠκεανοῦ, ἐν Ἁγίῳ Παύλῳ τῆς Λοάνδης.
Οἱ πτωχοὶ μαῦροι οἱ συνοδεύοντες αὐτὸν ἐξεπλάγησαν βλέποντες διὰ πρώτην φορὰν εὐρωπαϊκὰς οἰκίας, πλοῖα, καὶ λευκοὺς ἀνθρώπους· καὶ μετ’ οὐ πολὺ ἀνεχώρησαν ἀποκομίζοντες πλούσια δῶρα ἐκ μέρους τῶν ἐμπορευομένων κατοίκων πρὸς τὸν κύριόν των. — Μετὰ πολλοὺς δὲ κινδύνους ὁ Λιβιγκστὼν κατώρθωσε νὰ φθάσῃ τὴν ἀνατολικὴν παραλίαν καὶ ἐκεῖθεν ἐπιβιβάσθη δι’ Ἀγγλίαν, ὅπου ὑπελόγιζε νὰ ἀνακουφισθῇ ὀλίγον τῶν κόπων του, προπαρασκευαζόμενος διὰ δευτέραν καὶ ἀκριβεστέραν ἐξερεύνησιν τοῦ Ζαμβίρου.
(Ἕπεται τὸ τέλος).
Τὸ φιλομαθὲς κοινὸν ὁμοιάζει κατά τι τὰ παιδία, ἅτινα τότε καταπίνουσι τὸ μέλλον νὰ τοῖς δώσῃ τὴν ζωὴν φάρμακον, ὅταν τὸ δι’ οὗ προσφέρεται κύπελλον εἶναι μελιστεφές… Δυνηθῆτε πρῶτον νὰ διεγείρητε τὴν περιέργειάν του, ἢ νὰ τὸ εὐχαριστήσετε ὁπωσδήποτε καὶ κατόπιν δύνασθε νὰ τὸ διδάξητε καὶ νὰ μορφώσητε τὰ ἤθη του ἀπόνως.
«Μηδενὶ μηδὲν οφείλετε, ειμὴ τὸ αλλήλους αγαπᾷν». (Ῥωμ. ιγ’, 8).
«Ὁ δανειζόμενος εἶναι δοῦλος τοῦ δανείζοντος». (Παροιμ. κβ’, 7).
«Ὁ αὐξάνων τὴν περιουσίαν αὐτοῦ διὰ τόκου καὶ πλεονεξίας, συνάγει αὐτὴν διὰ τὸν ἐλεοῦντα τοὺς πτωχούς». (Παροιμ. κη’, 8).
Ἐξαγωγὴ τοῦ καφὲ ἐκ τῶν διαφόρων τόπων τῆς παραγωγῆς.
Ἐκ Μέκκας Χεδέϊδας καὶ ἄλλων λιμένων τῆς Ἀραβίας τόννοι 8,000· ἐκ Ἰάβας τόν. 55,000· ἐκ Σουμάτρας καὶ ἄλλων μὴ ἀγγλικῶν τῆς Ἰνδίας λιμένων τόν. 8,000· ἐκ Βρασιλίας τόν. 160,000· ἐκ Haïti τόν. 16,000· ἐκ Κούβας καὶ Πορτορίκου τόν. 7,000· ἐκ Βρετανικῶν δυτικῶν Ἰνδιῶν τόν. 2.000· ἐξ Ἰνδίας καὶ Κεϋλάνης τόν. 38,000· ἐκ τῶν Ἀγγλικῶν δυτικῶν Ἰνδιῶν τόν. 2,000· ἐκ τῶν Γαλλικῶν δυτικῶν Ἰνδιῶν καὶ τῆς νήσου Βουρτὲν τόν. 2,000.
Εἰσαγωγὴ καὶ κατανάλωσις εἰς διαφόρους χώρας.
Εἰς Μεγάλην Βρετανίαν τόν. 16,000· εἰς Κάτω Χώρας καὶ Ὁλλανδίαν τόν. 40,000· εἰς Γερμανίαν, Ῥωσσίαν καὶ τὰς περὶ τὴν Βαλτικὴν χώρας 60,000· εἰς Γαλλίαν, Ἱσπανίαν, Ἰταλίαν, Τουρκίαν καὶ Ἀνατολὴν τόν. 55,000· εἰς Ἑλλάδα τόν. 4,000· εἰς Ἡνωμένας Πολιτείας τόν. 90,000· εἰς Καναδᾶ, Αὐστραλίαν κ.τ.λ. 30,000.
Κατ’ ἀναλογίαν ἐν Γαλλίᾳ καὶ Ἑλλάδι γίνεται ἡ ἐλαχίστη τοῦ καφὲ χρῆσις ἐὰν πιστεῦσωμεν τὴν κάτωθι στατιστικὴν.
Ἐν Ἀγγλίᾳ μεθ’ ὅλην τὴν κατάχρησιν τοῦ τεΐου, ἕκαστον ἄτομον δαπανᾷ κατὰ μέσον ὅρον 1 καὶ ⅛ λίτρας καφὲ κατ’ ἔτος· ἐν’ Γερμανίᾳ 4· ἐν Δανίᾳ 5 ½· ἐν Ἡνωμέναις Πολιτείαις 7· ἐν Γαλλίᾳ 2 ½· ἐν Ἑλλάδι 2 ½. Ἀλλ’ οὐδαμοῦ ἡ κατάχρησις εἶναι τόσῳ κατάδηλος ὡς ἐν Καλλιφορνίᾳ ἔνθα ἀναλογοῦσιν εἰς ἕκαστον ἄτομον 20 ½ λίτραι καφὲ κατ’ ἔτος.
Ἡ δύστηνος ἦν ἀδελφὴ τοῦ ἀποθανόντος ἀδελφοῦ.
Ἔλυσαν αὐτὸ οἱ κκ. Κ. Ἀναγνώστου, Π. Κ. Γουλιμῆς, Β. Χριστόπουλος, Μιχ. Θειάφης, Γεώρ. Πουλῆς, Ἰωαν. Δ. Μακρῆς καὶ ἡ κυρία Ἑλένη Δεράκη.
Τέσσαρες οἱ στρατιῶται κι’ εἷς ὁ ἀρχηγὸς αὐτῶν
ἀλλ’ ἐν τούτοις παριστῶσι ξενοφώντειον στρατόν.
Άν συμβῇ ἀποστασία καὶ ἡ τάξις ἀλλαχθῇ,
κι’ ὁ στρατηγὸς ἐν τέλει ὅλου τοῦ στρατοῦ ταχθῇ.
Φεῦ! ἀπώλεια μεγίστη γίνετ’ ὅλου τοῦ στρατοῦ·
κι’ ο στρατάρχης μένει μόνος ἄνευ τοῦ στρατοῦ αὐτοῦ·
Τῷ α’. λύτῃ δωρεῖται ἀντίτυπον τοῦ «Ἀποίκου Παιδός».
Τίς ὁ ἀριθμός ὅστις ἐπαυξηθείς κατὰ 16 διαιρεῖται διὰ 16 δίδων πηλίκον 16;
