Προς τον Ελληνικόν λαόν (Μεταξάς 1936)
| Πρὸς τὸν Ἑλληνικὸν λαὸν Συγγραφέας: |
| Δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 323 Α΄ - 4.8.1936 |
Ἐνῷ ἡ Βουλὴ ἡ ἐκλεγεῖσα μετὰ τὰς μακρὰς ἐσωτερικὰς περιπετείας τοῦ Ἔθνους τὸν Ἰανουάριον τοῦ 1936, ὅπως ἀποκαταστήσῃ τὴν ἐσωτερικὴν γαλήνην καὶ τάξιν, ἀπεδείχθη εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς ἀνίκανος καὶ εἰς τοῦτο καὶ εἰς τὸ νὰ δώσῃ Κυβέρνησιν εἰς τὴν Χώραν καὶ ἡ ἀνικανότης αὕτη ἀπεδείχθη καὶ κατόπιν καὶ τελευταίως ἀκόμη ἕνεκα τῶν ἀθεραπεύτων κομματικῶν ἀντιθέσεων καὶ προσωπικῶν ἐρίδων, αἵτινες ἐλάχιστα ἐνδιέφερον τὴν μεγίστην μᾶζαν τοῦ ἐργαζομένου λαοῦ, ὁ Κομμουνισμὸς ἐπωφελούμενος καὶ τῆς περιστάσεως ταύτης καὶ τῆς πρὸς αὐτὸν δοθείσης ὑποστηρίξεως διαφόρων πολιτικῶν μερίδων, ἤγειρε θρασυτάτην τὴν κεφαλὴν τοῦ ἀπειλῶν σοβαρώτατα τὸ κοινωνικὸν καθεστὼς τῆς Ἑλλάδος.
Ἀπὸ μακροῦ χρόνου, ἀλλὰ ἰδίως κατὰ τοὺς τελευταίους μῆνας ἐντατικώτατα πλέον, ὁ Κομμουνισμὸς παρεσκέυαζε τὴν κοινωνικὴν ἐπανάστασιν καὶ τελευταίως ἐπίστευσεν ὅτι εὑρίσκεται εἰς τὰ πρόθυρα αὐτῆς. Αἱ σκηναὶ τῆς Θεσσαλονίκης κατὰ τὸν παρελθόντα Μάϊον ὑπῆρξαν τὸ προοίμιον.
Καὶ πρὸ αὐτῶν καὶ ἔκτοτε μετὰ μεγαλειτέρας ἐντατικότητος κατεπλυμμύριζε τοὺς στρατῶνας διὰ πρακτόρων καὶ ἐντύπων προκηρύξεων καλῶν τοὺς στρατιώτας εἰς τὴν κοινωνικὴν ἐπανάστασιν.
Ἐκ παραλλήλου εἰσεχώρει ἀπὸ καιροῦ εἰς τὴν ἐκπαίδευσιν, διαφθείρων μέγα μέρος τοῦ Ἐκπαιδευτικοῦ Σώματος, ἀπὸ τοῦ Πανεπιστημίου μέχρι τῶν διδασκάλων τῆς στοιχειώδους ἐκπαιδεύσεως ἐπιδρῶν οὕτω ὀλεθριώτατα ἐπὶ τῆς Νεολαίας τοῦ Ἕθνους, τὴν ὁποίαν ἐπιζητεῖ νὰ παρασύρῃ εἰς ἀντιπατριωτικὴν λήθην τῶν ὡραίων Ἑλληνικῶν παραδόσεων, ὑποσκάπτων οὕτω καὶ αὐτὴν τὴν ἐλπίδα καλλιτέρου μέλλοντος τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς.
Εἰσεχώρησεν ἐπίσης εἰς τὸν ὑπαλληλικὸν ἐν γένει κόσμον ἐπιζητῶν νὰ καλλιεργῇ μεταξὺ τῶν ὑπαλλήλων τὸ αἴσθημα ὅτι τὸ κράτος εἶνε ὁ κοινὸς ἐχθρὸς τοῦ ὁποῖου καὶ αὐτοὶ πρέπει νὰ ὑποσκάψουν τὰ θεμέλια, ὅπως οὕτω κατὰ τὴν στιγμὴν τῆς ἐνάρξεως τοῦ στασιαστικοῦ ἀγῶνος εὑρεθῇ εἰς παραλυσίαν ὁ κρατικὸς μηχανισμός.
Ἐκμεταλλευόμενος ὁ κομμουνισμὸς τὴν οἰκονομικὴν δυσπραγίαν τῆς χώρας, προελθοῦσαν κατὰ μέγα μέρος καὶ ἐκ τῆς κακοδιοικήσεως τοῦ παρελθόντος, ὁπότε τὰ ἀλληλοδιαδεχόμενα εἰς τὴν ἐξουσίαν κόμματα ἀπερροφῶντο ἀπὸ τὰς μεταξύ των ὀξυτάτας ἔριδας, στρέφοντα κυρίως τὴν δρᾶσίν των εἰς τὴν διὰ τῆς κομματικῆς συναλλαγῆς ἐνίσχυσίν των, ἐκμεταλλευόμενος ὁ κομμουνισμὸς τὴν κατάστασιν ταύτην ἐξήγειρε συστηματικῶς τοὺς ἐργάτας καὶ τὰς πενεστέρας τάξεις κατὰ τοῦ ἀστικοῦ Κράτους παραπλανῶν αὐτοὺς διὰ μυρίων διοβολῶν καὶ δημαγωγιῶν καὶ ἀπατηλῶν καὶ ἀνεκπληρώτων ὑποσχέσεων.
Ἡ Κυβέρνησίς μου, ἡ τελείως ἀκομμάτιστος, κληθεῖσα εἰς τὴν ἀρχὴν τὸν Ἀπρίλιον τοῦ ἔτους τούτου καὶ διαγνώσασα εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς τοὺς κινδύνους τοὺς ὁποίους διέτρεχεν ἡ Ἑλληνικὴ κοινωνία καὶ εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς ἀποφασισμένη νὰ λάβῃ ἅπαντα τὰ μέτρα τὰ ὁποῖα ἐξήγγειλε διὰ τῶν προγραμματικῶν αὐτῆς δηλώσεων, τὰ ἀποσκοποῦντα εἰς τὴν ἠθικὴν καὶ ὑλικὴν βελτίωσιν ἁπάσης τῆς κοινωνίας καὶ ἰδιαιτέρως τῶν ἀγροτῶν, τῶν ἐργατῶν, καὶ τῶν πενεστέρων ἐν γένει τάξεων, εἰς μάτην ἤλπισεν ὅτι θὰ εἶχεν ἔκθυμον καὶ εἰλικρινῆ τὴν ὑποστήριξιν τῶν πολιτικῶν κομμάτων εἰς τὸν ὑπὲρ τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας ἀγῶνά της, μολονότι καὶ εἰς ὑποχωρήσεις καὶ συγκαταβάσεις προέβη πρὸς τὰ ἀντιμαχόμενα ταῦτα κόμματα, τὰς ὁποίας ὑπὸ ἄλλας περιστάσεις δὲν θὰ ἔκαμνεν.
Εἰς κάθε της βῆμα ἡ Κυβέρνησις συνήντα τὴν ὑπόκωφον κομματικὴν ἀντίδρασιν ἀποσκοποῦσαν τὴν μείωσιν τοῦ κύρους της καὶ τὴν παρακώλυσιν τῆς πραγματοποιήσεως τοῦ προγράμματος αὐτῆς, ἡ δὲ ἀντίδρασις αὕτη εἶχε συνεπίκουρον καὶ μεγίστην μερίδα τοῦ τύπου, ἥτις διὰ ἀχαλινώτου καὶ δημαγωγικῆς ἀρθρογραφίας, καὶ διὰ ψευδοῦς καὶ κακοβούλου εἰδησεογραφίας, σπουδαίως συνέτεινεν εἰς τὴν εὐόδωσιν τῆς ἀνατρεπτικῆς τοῦ κομμουνισμοῦ προσπαθείας.
Τὰ τελευταῖα γεγονότα, συνεχῶς καὶ διαρκῶς ἐντεινόμεναι ἀπεργίαι, αἱ πλεῖσται τῶν ὁποίων ὑπῆρξαν τελείως ἀδικαιολόγητοι ἀπὸ οἰκονομικῆς ἀπόψεως, ἡ χαρακτηριστικὴ τελευταία στάσις τῶν ἐμφανιζομένων ὡς ἡγετῶν τῆς συντηρητικῆς ἐργατικῆς τάξεως, οἵτινες παρέδοσαν ἑαυτοὺς εἰς τὸν κομμουνισμόν, ἡ ἐπὶ τῇ βάσει προμελετημένου σχεδίου προπαρασκευασθεῖσα πανεργατικὴ ἀπεργία, ἥτις κατὰ τὰς ἰδιαιτέρας διαπιστώσεις τῆς Κυβερνήσεως ἀπετέλει τὴν ἀπαρχὴν γενικωτέρας στασιαστικῆς ἐκδηλώσεως, ἔπεισαν τὴν Κυβέρνησιν ὅτι εὑρίσκεται εἰς τὰ πρόθυρα ὠργανωμένης κινήσεως πρὸς ἀνατροπὴν τοῦ κοινωνικοῦ καθεστῶτος.
Ἡ πεποίθησις αὕτη τῆς Κυβερνήσεως ἀπεδεικνύετο ἀκριβὴς καὶ ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι τὴν 31ην Ἰουλίου ἐπιτροπὴ κομμουνιστῶν βουλευτῶν παρουσιασθεῖσα εἰς τὸ Πολιτικόν μου Γραφεῖον ἐδήλωσεν εἰς τὴν Κυβέρνησιν ἰταμώτατα, ὅτι ἂν αὕτη, ἡ Κυβέρνησις δηλαδή, δὲν ἐγκατέλειπε τὰ μέτρα αὐτῆς τὰ ὑπὲρ τῶν πραγματικῶν συμφερόντων τῶν ἐργατῶν, ἅτινα ἐφαρμοζόμενα θὰ ἀπελύτρωνον αὐτοὺς ἀπὸ τὸν τυραννικὸν ζυγὸν τοῦ κομμουνισμοῦ, ὅτι «θὰ κάμουν ἀπεργίαν ὄχι μόνον εἴκοσι τεσσάρων ὡρῶν, ἀλλὰ καὶ σαράντα ὀκτὼ καὶ διακοσίων σαράντα ὀκτὼ ὡρῶν καὶ θὰ ἀγωνισθοῦν εἰς τὰ πεζοδρόμια μέχρις ὅτου ἐπιβάλουν τὴν θέλησίν των»·
Πρὸ τοιαύτης ἐν γένει καταστάσεως, ἥτις ἀπετέλει ἄμεσον ἀπειλὴν κοινωνικῆς καὶ ἐθνικῆς καταστροφῆς εὑρισκομένη ἡ Κυβέρνησις καὶ θεωροῦσα ἐπιτακτικὸν αὐτῆς καθῆκον νὰ προλάβῃ τὴν ἐκδήλωσιν τῆς ἀνατρεπτικῆς στάσεως, διὰ τὴν καταστολὴν τῆς ὁποίας θὰ ἔρρεεν ἀσφαλῶς ἄφθονον τὸ αἷμα, προέβη τῇ ἐγκρίσει τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ Βασιλέως εἰς τὴν κήρυξιν τοῦ Στρατιωτικοῦ Νόμου καθ’ ἅπασαν τὴν Χώραν καὶ τὴν διάλυσιν τῆς Βουλῆς.
Συγκεντρώσας οὕτω ὡς ὑπεύθυνος ἀρχηγὸς τῆς Κυβερνήσεως ὁλόκληρον τὴν ἐξουσίαν, τῆς ὁποίας ἔχω ἀνάγκην διὰ νὰ σωθῇ ἡ Ἑλλὰς ἀπὸ τὴν ἐπαπειλουμένην καταστροφήν της δηλῶ κατηγορηματικῶς ὅτι εἶμαι ἀποφασισμένος νὰ φέρω διὰ παντὸς μέσου καὶ μὲ γοργὸν βῆμα εἰς πέρας τὴν βαρεῖαν ἀποστολὴν τὴν ὁποίαν ἀνέλαβον ἀπέναντι τῆς A. Μ. τοῦ Βασιλέως καὶ ἀπέναντι τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ.
Ἐπικαλοῦμαι πλήρη. καὶ ἀμέριστον τὴν συνδρομὴν ὅλων τῶν Ἑλλήνων, οἵτινες ἀγαποῦν τὴν πατρίδα μας ὑπὲρ πᾶν ἄλλο καὶ θέλουσι νὰ βλέπουσιν αὐτὴν ἰσχυρὰν καὶ εὐημεροῦσαν.
Ἐπικαλοῦμαι πλήρη καὶ ἀμέριστον τὴν συνδρομὴν ὅλων τῶν Ἑλλήνων, οἵτινες πιστεύουσιν ὅτι πρέπει νὰ παραμένωσιν ἀλώβητοι αἱ ἐθνικαὶ ἡμῶν παραδόσεις καὶ ὁ Ἑλληνικὸς μας πολιτισμός.
Ἐπικαλοῦμαι πλήρη καὶ ἀμέριστον τὴν συνδρομὴν ὅλων τῶν Ἑλλήνων, οἵτινες θέλουσι νὰ ἀποκτήσωσι πραγματικὰς ἐλευθερίας καὶ νὰ ἀπολυτρωθῶσιν ἀπὸ τὴν τυραννίαν τῶν δημαγωγῶν καὶ τῶν ἀνατρεπτικῶς δρώντων ἀναρχικῶν στοιχείων, ὑπὸ τὸν ζυγὸν τῆς ὁποίας στενάζει καὶ φθείρεται ἀπὸ καιροῦ ἡ Ἑλληνικὴ κοινωνία.
Ὁ Ἑλληνικὸς Λαὸς δύναται ἀπὸ τῆς στιγμῆς ταύτης νὰ ζῇ καὶ νὰ ἐργάζηται ἥσυχος καὶ ἀπερίσπαστος καὶ μὲ ἀπόλυτον τὸ αἴσθημα τῆς ἀσφαλείας, καθὼς καὶ μὲ πλήρη τὴν πεποίθησιν ὅτι ἡ Κυβέρνησις ἑδραιοῦσα τὸ κοινωνικὸν καθεστὼς θὰ ἐργασθῇ ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῆς Α. Μ. τοῦ Βασιλέως ἀποτελεσματικῶς διὰ τὴν εὐημερίαν τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας ἐν γένει καὶ ἰδιαιτέρως τῶν πενεστέρων καὶ πασχουσῶν αὑτῆς τάξεων.
Πρὸς τοῦτο ζητῶ ἀπὸ πάντας πλήρη πειθαρχίαν πρὸς τὸ Κράτος, ἀπαραίτητον διὰ τὴν σωτηρίαν τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας καὶ ἄνευ τῆς ὁποίας πειθαρχίας πραγματικὴ ἐλευθερία δὲν δύναται νὰ ὑπάρξῃ.
Ὀφείλω ὅμως νὰ δηλώσω ἐπίσης κατηγορηματικῶς ὅτι πᾶσαν οἱανδήποτε ἀντίδρασιν κατὰ τοῦ ἐθνικοῦ τούτου ἔργου τῆς Ἑλληνικῆς Ἀναγεννήσεως εἶμαι ἀποφασισμένος νὰ τὴν ἐξουδετερώσω διὰ τοῦ τραχυτέρου τρόπου.
- Ἐν Ἀθήναις τῇ 4ῃ Αὐγούστου 1936.