Νεοελληνική Φιλολογία/Νικόλαος Σεκουνδινός
| ←Μανουὴλ Μοσχόπουλος | Νεοελληνική Φιλολογία: Βιογραφίαι των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων από της καταλύσεως της βυζαντινής αυτοκρατορίας μέχρι της ελληνικής εθνεγερσίας (1453-1821) Συγγραφέας: Νικόλαος Σεκουνδινός |
Γεώργιος Φραντζής→ |
Ἐγεννήθη ἐν Εὐβοίᾳ περὶ τὰ τέλη τοῦ ΙΔʹ. αἰῶνος, καὶ ἐξεπαιδεύθη πιθανῶς εἰς τὰ ἐν Κωνσταντινουπόλει σχολεῖα. Ὅταν ὁ αὐτοκράτωρ Ἰωάννης Παλαιολόγος μετέβη εἰς Ἰταλίαν πρὸς συγκρότησιν τῆς περὶ ἑνώσεως τῶν δύο ἐκκλησιῶν συνόδου παρέλαβεν ἐν τῇ ἀκολουθίᾳ καὶ τὸν Εὐβοέα Σεκουνδινὸν, γιγνώσκοντα τὴν λατινικὴν γλῶσσαν ἄριστα. Ἐπίσημος διερμηνευτὴς τῆς συνόδου διορισθεὶς ὁ Νικόλαος ἐδικαίωσε καθ’ ὁλοκληρίαν τὴν ἐκλογὴν τοῦ αὐτοκράτορος. Ἡ πρὸς μετάφρασιν ἐκ τοῦ προχείρου καταπληκτικὴ εὐχέρεια τοῦ ἀνδρὸς ἐθαυμάσθη ὑπὸ τῶν ἀλλοεθνῶν, καὶ ἄνδρες ἐπίσημοι ἔπλεξαν. τὸν στέφανον τοῦ Εὐβοέως. Ὁ πάπας Πίος λέγει ταῦτα περὶ τοῦ Σεκουνδινοῦ· «vir Graecae et latinae historiæ peritissimus.»
καὶ ἀλλαχοῦ «interpres Saguntinus utraque linguæ disertissimus illustre nomen adeptus est». Καὶ ὁ Ματθαῖος Παλμέριος «Nicolaus Euboicus latinæ et græcæ linguæ atque elegantiæ princeps laudatissimus habetur»[1].
Ὕστερον ἐλθὼν ὁ Νικόλαος εἰς Βενετίαν διωρίσθη δουκικὸς γραμματεὺς. Ἀναχωρήσας δ’ ἔπειτα διὰ τὴν πατρίδα του ἔλαβε τὸ δυστύχημα νὰ ἴδῃ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα καταποντιζόμενα μεθ’ ἁπάσης τῆς περιουσίας του. Ἀπαρηγόρητος ἐπὶ τῇ συμφορᾷ ἐπανέστρεψεν εἰς Βενετίαν, καὶ ἡ Δημοκρατία ἐδωρήσατο αὐτῷ ἑξακόσια δουκάτα.
Τῷ 1453 διέτριβεν ἐν Νεαπόλει, ὅθεν χρονολογεῖται ἡ πρὸς Ματθαῖον Ἀσάνην ἐπιστολή του. Τὴν 7 Μαΐου 1469 εὑρισκόμενος εἰς Παδούην μετέφρασε λατινιστὶ τὸν Ὀνήσανδρον, τὸν ὁποῖον προσεφώνησεν εἰς τὸν βασιλέα τῆς Νεαπόλεως, ὑφ’ οὗ, κατὰ πᾶσαν πιθανότητα, εἶχεν εὐεργετηθῆ. Μεταβὰς ἐπὶ τέλους εἰς Ῥώμην προσελήφθη εἰς ὑπηρεσίαν τοῦ πάπα Πίου Β΄. καὶ ἐνταῦθα ἀπεβίωσε τὴν 26 Μαρτίου 1463.
Συνέγραψεν ὁ Σεκουνδινὸς ἑλληνιστὶ μὲν—Γενεαλογίαν τῶν Τούρκων σουλτάνων, τυπωθεῖσαν ἐν Βασιλεία τῷ 1556—Περὶ χρησμοῦ τοῦ Ἀπόλλωνος πρὸς διατρύπησιν τοῦ Ἰσθμοῦ τῆς Κορίνθου—Ἐπιστολὰς πρὸς Ἀνδρόνικον Κάλλιστον, καὶ Ματθαῖον Ἀσάνην· λατινιστὶ δέ—Gubernaculum Consiliorum—καὶ 44 ἐπιστολὰς πρὸς διαφόρους.
Πρὸς τούτους δὲ μετέφρασεν ἀπὸ μὲν τοῦ ἑλληνικοῦ εἰς τὸ λατινικόν— Ὀνησάνδρου Σρατηγικόν—Ἀῤῥιανοῦ Ἀνάβασιν Ἀλεξάνδρου—καὶ τὰ πολιτικὰ τοῦ Πλουτάρχου, τυπωθέντα ἐν Βριξίᾳ τῇ 1485· ἀπὸ δὲ τοῦ λατινικοῦ μετήνεγκεν εἰς τὸ ἑλληνικὸν—Ζητήματα Ἰουλιανοῦ καρδιναλίου, τυπωθέντα ἐν Φλωρεντίᾳ τῷ 1762[2].
- ↑ Hodii, de Græcis illustribus, lib I, cap. VI. — Καὶ ἐν τοῖς πρακτικοῖς τῆς συνόδου σημειοῦνται ταῦτα περὶ τοῦ Σεκουνδινοῦ, «ἀνὴρ ἄριστος, καὶ ἀξιολογώτατος, καὶ ἄκρως μὲν ἐν τῇ τῶν λατίνων γλώσσῃ ἐξησκημένος, καλῶς δὲ λίαν καὶ τὴν ἡμετέραν ἐπιστάμενος. »
- ↑ Hodius—Feller, Biographie Universele, tom, XI, σελ. 205—Fabricii, Bibliottieca Græca, tom, XI, σελ. 275, καὶ, 705.