Μύθος 99: Οι ψαράδες
| Οι ψαράδες Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Αλιείς λίθον αγρεύσαντες. |
Ἔσυραν ψαράδες δίκτυ, καὶ αὐτὸ ἦτον βαρύ·
τῶν χειρῶν των, τῶν ποδῶν των ὅλαι φούσκοναν αἱ ἴνες,
κ' ἔλεγαν «πῶς ἡ καρδία καθενός μας θὰ χαρῇ,
ὅταν θὰ σκιρτῶσι θῦνοι καὶ ξιφίαι καὶ δελφῖνες!»
«Εἶα μάλα· εἶα λῦσε·» χαίροντες ἐτραγουδοῦσαν·
κ' ἑκατὸν δραχμὰς τὸ κέρδος καθενός των ἐμετροῦσαν·
ἐγὼ ἔλεγεν ὁ ἕνας «μίαν λέμβον θ' ἀγοράσω»
ἐγὼ ἔλεγεν ὁ ἄλλος «στοὺς ὑπάνδρους θὰ περάσω,
καὶ θὰ πάρω μίαν νέαν
γυναικούλαν Ἀθηναίαν.»
Αὐτὰ κι' ἄλλα τόσα εἶπον,
καὶ μετὰ χορῶν πολλῶν
ἔξω ἔφερον τὸν γρύπον
ἀπὸ τὸν αἰγιαλόν·
ἀλλὰ οὔτε συναγρίδας
κολοιοὺς καὶ παλαμίδας
καὶ οὐδ' ἀθερίνας ηὗραν· ηὗραν λίθον παμμεγέθη·
καὶ τὸ δίκτυ τρυπημένο καὶ ὁλόσχιστο εὑρέθη·
κάτω ἔῤῥιψαν τὸν γρύπον
καὶ τὰ στήθη των ἐκτύπων·
κ' ἔλεγαν «μετὰ τοιαύτην ἡμεῖς τέρψιν κ' εὐθυμίαν
νὰ γευθῶμεν ἡμεῖς τώρα τόσην λύπην καὶ πικρίαν!»
ἀλλὰ φρόνιμός τις γέρων
εἰς αὐτοὺς τὸν λόγον φέρων
«δὲν ἠξεύρετε τοὺς εἶπε μετὰ τόσην σας χαρὰν·
ὅτι ἔπρεπε τοιαύτην νὰ ἰδῆτε συμφοράν;
δὲν ἀκούσατε ἀκόμη, δὲν σᾶς ἔμαθε κανεὶς
πῶς ἡ λύπη ἐγεννήθη ἀδελφὴ τῆς ἠδονῆς;»
Ἐπιμύθιον.
Οὔτε εἰς τὰς εὐτυχίας
μὴ πολὺ χαιρώμεθα!
Οὔτε εἰς τὰς δυστυχίας
μὴ πολὺ λυπώμεθα·
ἐπειδὴ αἱ θλίψεις ἔχουν πρόσκαιρον καὶ ταχὺ πέρας,
τὰς χαρὰς ἀκολουθοῦσαι ὡς αἱ νύκτες τὰς ἡμέρας.