Μύθος 95: Λέων και κώνωψ
| Λέων και κώνωψ Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Κώνωψ και λέων. |
Οὐρὰν φέρων σειομένην
καὶ τὴν χαίτην του χυμένην,
καὶ βασλικῶς ὡς πέμπτος Κάρολος περιπατῶν,
καὶ πετῶντα μόνον βλέπων ἄνω του τὸν ἀετὸν,
λέων ἔλεγε εἰς φαῦλον κώνωπα «τί μὲ ζαλίζεις;
τί νὰ μὴ ζητήσῃς ἦλθες κ' εἰς τὰ ὦτά μου σφυρίζεις;
Εἰς τοὺς μεγαλειοτάτους παριστῶνται οἱ μικροὶ
ἀλλὰ πρόλογον δὲν ἔχουν καὶ προοίμιον μακρύ·
λέγε μας λοιπὸν τί θέλεις· μὴν ἀργῆς εἰπέ το πλέον·
μὴ μᾶς διώχνῃς· περνᾷ κάτι καὶ ἀπὸ ἡμᾶς ὦ λέων!»
Ἀπὸ σὲ τί θὰ περάσῃ τί κακὸν καὶ τί καλόν;
Ἐπανέλαβεν λέων ὑπερήφανα γελῶν.
Ἡ τιμὴ τοῦ ζωϊφίου ἔλαβε πληγὴν μεγάλην.
Προσκαλῶν τὸν βασιλέα λέοντα εὐθὺς σὲ πάλην
γίνεται αὐτὸς ἡ σάλπιγξ καὶ ὁ ἥρως· τὸν κεντᾶ
στήθη πρόσωπον· τὸν πέρνει ἀπ' ἐμπρός κι' ἀπὸ κοντά.
Ἐρεθίζεται ὸ λέων καὶ βρυχᾶται καὶ ἀφρίζει·
καὶ ἀστροβολεῖ καθεὶς του ὀφθαλμὸς καὶ σπινθηρίζει·
ἀλλ' ὁ κώνωπας ὡς ἄλλος Λεωνίδας πολεμεῖ,
κ' εἰς τὴν μύτιν του ἐμβαίνων δίδει δάγκαμα δριμύ·
σιδηρᾶν οὐρὰν ὁ λέων σείει καὶ κτυπᾶται μόνος·
αἱματόνει τὰ πλευρά του ὁ μονάρχης τοῦ δρυμῶνος
καὶ ἀπαυδισμένος πίπτει· καὶ ὁ κώνωψ παρευθὺς
ἐπιβάλλει τὴν εἰρήνην ὡς πολεμιστὴς καμφθεὶς
λέγουσαν «μὴ σεῖς Μεγάλοι! τοὺς μικροὺς περιφρονεῖτε.
Τὸν μικρότερον πολίτην ἡγεμόνες! σεβασθῆτε.