Μύθος 91: Όνος και ίππος
| Όνος και ίππος Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Όνος ίππον μακαρίζων. |
Εἰς ἀγρὸν ἀπὸ πολλῶν του ἀνεπαύετο ἀγώνων
πολεμάρχης ἔχων ἅμα ἕναν ἵππον κι' ἕναν ὄνον·
εἶχεν ἄνεσιν ὁ ἵππος καὶ κατέχαπτε ξανθὴν
καὶ μακρόκκοκην κριθήν.
Τοῦ ἐκτένιζαν τὴν χαῖτην λούοντές τον καθ' ἡμέραν,
καὶ τὸν ἔστρωναν χορτάρι καὶ τριφύλλι τὴν ἑσπέραν·
ἀλλ' ὁ κακομοίρης ὄνος πληγωμένην εἶχε πλάτην
καὶ δερνόμενος ἐπίδα καὶ ὠγγάνιζεν εἰς μάτην·
δὲν τὸν ἔδιδαν νὰ φάγῃ, παρὰ ὅσο χόρτο μόνον
ἔδιδαν αἱ ξεραὶ γαῖαι τῶν τριγυρινῶν δρυμώνων.
Πλὴν ὁ κύριος τοῦ ἵππου ἀναβὰς ἡμέραν μίαν,
εἰς τὴν ῥήξιν τοῦ πολέμου ἔδραμε τὴν αἰφνηδίαν·
ἀκολούθαεν ὁ ὄνος, κ' εἰς τὸν ὦμον εἶχε πάρει
τὴν τροφὴν τοῦ πολεμάρχου καὶ τοῦ ἵππου τὸ κριθάρι.
Εἰς τῆς συμπλοκῆς τὸν τόπον ὁ ἱππεὺς ἐν τούτοις φθάσας,
καὶ τὸν ἵππιν ἐν τῷ μέσῳ τῶν πολλῶν ἐχθρῶν ἐμβάσας,
ἔσφαξεν ἱππέα ἕνα, ἄλλον ἔτρωσεν ἱππέα·
ἐχρεμέτιζεν ὁ ἵππος κ' ἐπολέμαε γενναία·
ἀλλ' ἀπ' ἕναν λογχοφόρον εἰς τὰ στήθη ἐπληγώθη·
τὸν ἀφῆκε πληγωμένον ὁ αὐθέντης του κ' ἐσώθη·
κ' ἐπανῆλθε κουρασμένος 'ς τὸν ἀγροτικόν του βίον,
τὸν πανέκλαμπρον του ὄνον σύρων ἀπὸ τὸ σχοινίον.
Καὶ τὰ φιλοσοφιικά του ἀνορθῶν ἐκεῖνος ὦτα,
«Τί ἀπέγινεν ὁ μέγας ἵππος, ἑαυτὸν ἐρώτα
ἐμακάριζα τὸν ἵππον! ἐβλασφήμουν ἑμαυτόν!
ἐμὲ τώρα μακαρίζω κ' εὐσπλαχνίζομαι αὐτόν.»
Ἐπιμύθιον.
Τῶν περιφανῶν ἀνθρώπων ἐπικίνδυνος ὁ βίος·
πίπτει καὶ τοὺς κατακαίει κεραυνός τις αἰφνηδίως.