Μύθος 90: Ταώς και γέρανος
| Ταώς και γέρανος Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Ταώς και γέρανος. |
Ὕβριζεν αἰθεροβάτην γερανόν ταὼς φαυλίζων·
τὴν ἀστόλιστόν του πλάτην ἔσκωπτεν ἐκμηδενίζων,
κ' ἔλεγεν «ὀσάκις ὅλα τὰ πτερὰ ἐγὼ τανύσω
ἀπὸ λάμπονας σμαράγδους μεστὸν δίσκοον στρέφ' ὀπίσω
καὶ μεστὸν ἀπὸ χιλίους
καὶ ἀστέρας καὶ ἡλίους.
Ὄμματα εἰς τὴν οὐράν μου τόσον λάμπουσι πολὺ
ὥστε ὄμματα ὁ κόσμος Ἀρχαγγέλων τὰ καλεῖ·
ἐν ᾧ σὺ τὸν μαυροφόρον ὁμοιάζεις Ἀθωνίτην
ὅταν ῥάσον σκεπασμένος ἔρχεται ἀπὸ τὴν σκήτην.»
Ἀλλ' ἐκεῖνος ἀπεκρίθη· «πρὸς τὰ ὕψη τῶν ἀστέρων
τὸ θρασὺ κελάδημά μου ἐν ᾧ τρέχω ἐγὼ φέρων,
τὸ αἰσχρὸν σὺ λάλημά σου
κρύπτεις εἰς τὸν λάρυγγά σου·
κ' ἐν' ᾦ ἔχεις Ἀρχαγγέλων ὀφθαλμοὺς εἰς τὴν οὐρὰν
'ς τοὺς αἰσχρούς σου μόνον πόδας στρέφεις ὄψις κλαυθμηράν.
Ὅτε δὲ ὡς χήνα μένεις πτερυγίζων εἰς τὴν γῆν,
ἐγὼ φθάνω εἰς τῶν πάντων τὴν ἀένναον πηγήν.»
Ἐπιμύθιον.
Ὡς μὴ ὅντας ἐν τοῖς οὖσι
τοὺς σοφοὺς περιφρονοῦσι
διὰ φαεινῶν στεμμάτων στολισμένοι βασιλεῖς
καὶ τὰ ἑρπετὰ ἐκείνων, οἱ μεγάλοι τῆς αὐλῆς.