Αισώπου Μύθοι/Ταών και γέρανος

Αἰσώπου Μῦθοι Ταὼς καὶ γέρανος

Ταὼν γεράνου κατεγέλα, κωμῳδῶν τὴν χροιὰν αὐτοῦ καὶ λέγων ὡς «ἐγὼ μὲν χρυσὸν καὶ πορφύραν ἐνδέδυμαι, σὺ δὲ οὐδὲν καλὸν φέρεις ἐν πτεροῖς.» Ὁ δέ· «Ἀλλ’ ἐγώ, ἔφη, τῶν ἀστέρων ἔγγιστα φωνῶ, καὶ εἰς τὰ οὐράνια ὕψη ἵπταμαι· σὺ δέ, ὡς ἀλέκτωρ, κάτω μετ’ ὀρνίθων βαίνεις.»

Ὅτι κρεῖττον περίβλεπτον εἶναί τινα ἐν πενιχρᾷ ἐσθῆτι ἢ ζῆν ἀδόξως πλούτῳ γαυρούμενον.

Στα νέα Ελληνικά

Ένα παγώνι κορόιδευε τον γερανό, γιατί ο γερανός είναι μονόχρωμος, γκρίζος ή σκούρο καφετίς, με άχαρο κ σκέτο ένα χρώμα. Ενώ εγώ, έλεγε το παγώνι, ντύνομαι σάν βασιλιάς με χρυσά κ πορφυρά κ πολυποίκιλα ενδύματα. Απάντησε ο γερανός, αλλα εγώ πετάω κοντά στα άστρα, κ η φωνήμου ακούγεται ώς τη γή, κ όλοι με θαυμάζουν όταν πετώ. Ενώ εσύ μόνο περπατάς στη γή σάν τις κότες. Απο ψηλά ούτε κάν φαίνεσαι.

Ο μύθος ήθελε να πεί για τους ανθρώπους που ντύνονται όμορφα ή γενικώς έχουν μεγαλοπρεπή εμφάνιση, σε σχέση με εκείνους που στο ντύσιμο κ στην εμφάνιση δέν λένε πολλά, κ ωστόσο έχουν αρετή κ αξία.