Μύθος 68: Λαγωοί και βάτραχοι
| Λαγωοί και βάτραχοι Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Λαγωοί και βάτραχοι. |
Συνελθόντες τῶν δρυμώνων παντὸς εἴδους λαγωοὶ
μὲ τὰ τρέμοντά των ὦτα,
μὲ τὰ τρέμοντά των νῶτα,
«δὲν εἶν', εἶπαν, ἄλλου ζώου χειροτέρα ἡ ζωή!
Λαγωοῦ ἡμέραν νύκτα τὴν ἀδύνατον καρδίαν
ὁ Θεὸς νὰ πάλῃ μόνον ὥρισεν ἀπὸ δειλίαν,
καὶ αὐξάνουσι τὸν φόβον τὸν ἐνδόμυχον αὐτὸν
τόσοι διωγμοὶ ἀνθρώπων καὶ κυνῶν καὶ ἀετῶν·
ἐπειδὴ ἀδυνατοῦμεν ἀπ' αὐτὸν νὰ ἰαθῶμεν
εἰς τῆς Κωπαΐδος λίμνης τὰς πλημμύρας ἂς πνιγῶμεν,
παρὰ καὶ ἀπ' ἄλλα ζῶα τὴν ψυχὴν ψοφοδεῆ
νὰ καλούμεθα Ἑβραῖοι σήμερον οἱ λαγωοί.»
Εἶπαν κ' ἔτρεξαν ἀμέσως 'ς τὰ νερά νὰ βυθισθῶσι·
πλὴν τὸν κτύπον τῶν ποδῶν των ἅμα ἤκουσαν τὸν μόνον
ἄρχισαν ἀπὸ τὸν φόβον εἰς τὴν λίμνην νὰ πηδῶσι
οἱ δειλότεροι ἐκείνων βάτραχοι τῶν καλαμώνων·
«θάῤῥος λάβετε! ὁ ῥήτων ἔκραξεν ἐκείνων, στῆτε!
στῆτε! τῆς ἀπελπισίας τὸν σκοπὸν αὐτὸν ἀφῆτε·
καθὼς βλέπετε καὶ ἄλλα ζῶα εἰς τὴν γῆν πολλὰ
ἕρπουσι, καὶ ζῶσι πλέον καὶ ἀπὸ ἡμᾶς δειλά.»
Ἔλεγεν ὁ Δημοσθένης τῶν λαγῶν, κ' εἰς τὸν δρυμὸν
ἐκενώθ' ἡ Πνύξ του ὅλη φοβηθεῖσα τὸν πνιγμόν·
ὁ δειλὸς δὲ ἠκολούθει ῥίψασπις τῆς Χαιρωνείας
«οὐ μὰ τὰς ἐν Σαλαμίνι κράζων θαλασσομαχίας!
Οὐ μὰ τὰς ἐν Μαραθῶνι τῶν προγόνων παρατάξεις!
Οὐ μὰ τόσας ἀθανάτους τῶν λαμπρῶν προγόνων πράξεις!
Οὐχ' ἡμάρτετε γενναῖοι τῆς Ὲλλάδος λαγωοὶ
ἀπὸ σᾶς ἂν προτιμᾶται τοῦ θανάτου, ἡ ζωὴ,
ἀφ' οὗ βάτραχοι, τοσοῦτοι ῥήτορες ἐλευθερίας
τὴν σιγὴν εἰς τὴν Ἑλλάδα ἐγκολποῦνται τῆς δουλείας».
Ἐπιμύθιον.
Εἰς τὴν θέαν τῶν κακούργων οἱ κακοὶ δὲν διορθοῦνται·
ἐνθαῤῥύνοντ' ἔτι μᾶλλον καὶ κακοὶ διατηροῦνται.