Μύθος 44: Ο των θεών μεμφόμενος
| Ο των θεών μεμφόμενος Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Ανήρ δηχθείς υπό μύρμηκος και Ερμής. |
Αὔτανδρον ἰδών τις πλοῖον βυθισθὲν ἐντὸς θαλάσσης,
κατηγόρει ὡς ἀδίκους τοῦ Διὸς τὰς ἀποφάσεις,
ἐπειδὴ δι' ἕνα μόνον ἀσεβῆ ἀθῶοι τόσοι
ἔπρεπε νὰ σκορπισθῶσι
εἰς τὰς ἀλμυρὰς ἀβύσσους, ὅπου φῶκαι, καρχαρίαι,
καὶ λεόντων θαλασσίων ζῶσι σύνοικοι ξιφίαι;
Ταῦτα κατὰ τὸν ἀγρόν του
τὸν παραθαλάσσιόν του,
ὅτε τοῦ θεοῦ τὰ δῶρα ἐκελάδουν ἀηδόνες,
κίχλαι, κόσσοφοι ἐλάλουν κ' ἐτερέτιζαν τρυγόνες
ταῦτα ἔλεγε, μυρμήκων φελωὰν αὐτὸς πατῶν·
τοῦ ἐδάγκασεν τὴν πτέρναν εἷς ἐξαίφνης ἐξ αὐτῶν,
καὶ πρὸς λους ὀργῆς στρέφων ὀφθαλμούς ἀστραπηβόλους
κατεπάτησεν ἐκεῖνος καὶ κατέθλασέ τους ὅλους.
Πλὴν πτερὰ εἰς τοὺς σφυρούς του κ' εἰς τὴν κεφαλήν του ἔχων
καὶ κρατῶν ἀπ' ὄφεις δύο ῥάβδον περιτυλιγμένην,
ὁ Ἑρμῆς 'ς τὴν παραλίαν ἔφθασεν, ὡς τὸ φῶς τρέχων
τὸ ἐν ἀκαρεῖ τὴν πᾶσαν διαβαῖνον οἰκουμένην·
καὶ τὸν ἀσεβῆ ῥαπίσας
καὶ αὐτὸν ἐπιτιμήσας
«ἄδικον κριτὴν τὸν Δία, ἔκραξε, σὺ παριστάνεις!
καὶ δὲν βλέπεις κριτὴς ποῖος τῶν μυρμήκων ἀνεφάνης;»
Ἐπιμύθιον.
Διὰ ὅσας κακὰς πράξεις πράττομεν καὶ σιωπῶμεν,
κατακρίνομεν τοὺς ἄλλους αὐστηρῶς κ' ἐπιτιμῶμεν,
καὶ τὸ θράσος ἡμῶν φθάνει
μέχρι καὶ τοῦ πλάστου ὅστις πώποτε δὲν ἁμαρτάνει.