Αισώπου Μύθοι/Ανήρ δηχθείς υπό μύρμηκος και Ερμής

Αἰσώπου Μῦθοι Ἀνὴρ δηχθεὶς ὑπὸ μύρμηκος καὶ Ἑρμῆς

Ναῦν ποτε μετὰ τῶν ἀνδρῶν βυθισθεῖσαν ἰδών τις ἀδίκως ἔλεγε τοὺς θεοὺς κρίνειν· δι’ ἕνα γὰρ ἀσεβῆ συναπώλοντο καὶ ἀναίτιοι. Ταῦτα αὐτοῦ λέγοντος, μυρμήκων πολλῶν ὄντων ἐν τῷ τόπῳ ἐν ᾧ ἔτυχεν ἱστάμενος, συνέβη ὑφ’ ἑνὸς δηχθῆναι τοῦτον. Ὁ δὲ ὑφ’ ἑνὸς δηχθεὶς συνεπάτησε τοὺς πάντας. Ἑρμῆς δὲ ἐπιστὰς αὐτῷ καὶ τῇ ῥάβδῳ παίων εἶπεν· «Εἶτα οὐκ ἀνέχῃ σὺ τοὺς θεοὺς δικαστὰς εἶναι οἷος εἶ σὺ τῶν μυρμήκων;»

Ὅτι μηδεὶς θεοῦ βλασφημείτω, συμφορᾶς ἐπελθούσης, μᾶλλον δὲ σκοπείτω τὰς οἰκείας ἁμαρτίας.

Στα νέα Ελληνικά

Ένας άνθρωπος είδε ένα καράβι που βυθίστηκε αύτανδρο, όλοι οι επιβαίνοντες πνίγηκαν, και είπε: «Πόσο άδικα κρίνουν οι θεοί τους ανθρώπους. Βέβαια, θα υπήρχε οπωσδήποτε κάποιος ασεβής μέσα στο πλοίο· αλλά τι φταίγανε και τόσοι αθώοι να πνιγούν μαζί;» Καθώς έλεγε τέτοια πράγματα, ήταν εκεί κάτι μεγάλα μυρμήγκια πλήθος, και ένα μυρμήγκι τον δάγκωσε. Θύμωσε τότε και ζούληξε πατώντας όλα τα πλήθη των μυρμηγκιών. Τότε ο θεός Ερμής του εμφανίστηκε, τον χτύπησε με το ραβδί του και του λέει: «Γιατί κρίνεις άδικους τους θεούς; εσύ ίδια και χειρότερα δεν κάνεις στα μυρμήγκια;»

Οι άνθρωποι βλέπουν το κακό που παθαίνουν από τις ανώτερές τους δυνάμεις, αλλά πολύ σπάνια βλέπουν το κακό που κάνουν στα κατώτερά τους όντα.