Μύθος 29: Λύκος και αρνίον
| Λύκος και αρνίον Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Λύκος και αρήν. |
Εἰς πηγῆς μικρὸ κλωνὶ
ἐξεδίψα ἓν ἀρνί·
ἦλθε λύκος ἐκεῖ νῆστις καὶ ζητῶν νὰ εὕρῃ τί,
ηὗρε τὸ ἀρνὶ ὁ κλέπτης καὶ τὸ εἶπε «διατί
τὸ νερ' ὅπου ἐγὼ πίνω
τὸ ἐθόλωσες κ' ἐκεῖνο;»
Τὸ ἀρνὶ τὸν ἀπεκρίθη χῦνον νεκρικὴν φωνήν,
ἐξοχώτατε! ὀλίγην λάβετε ὑπομονὴν,
καὶ ἰδέτε ἠμπορῶ
νὰ θολώσω τὸ νερὸ,
ἀφ' οὗ εἶμαι ὑποκάτω ἀπὸ τὴν πηγὴν τρεῖς πήχαις;
- Πλὴν τὸν περασμένον χρόνον εἰς τὸ στόμα σου μὲ εἶχες·
- ἐκλαμπρότατε! δὲν εἶχα τότε γεννηθῆ ἀκόμα·
πῶς λοιπὸν ἐγὼ ἠμπόρουν διὰ σᾶς ν' ἀνοίξω στόμα;
- Τ' ἄνοιξεν ὁ ἀδελφός σου· - ὑψηλότατε δὲν ἔχω
ἀδελφὸν ἐγὼ, καὶ μόνο κ' ἔρημο καὶ μαῦρο τρέχω·
- ἂν δὲν τ' ἄνοιξεν ἐκεῖνος, τ' ἄνοιξαν ἄλλοι σου φίλοι,
τ' ἄνοιξαν οἱ φύλακές σου βοσκοὶ τόσοι, τόσοι σκύλοι·
ἐξοχώτατον μὲ κράζεις· ἐκλαμπρότατον μὲ λέγεις·
ὑψηλότατον μὲ θέλεις· πλὴν πεινῶ κ' εἰς τοῦτο πταίγεις·
αὐτὰ εἶπε· κ' ἐν τῷ ἅμα ὁ κακοῦργος τὸ ἁρπάζει
καὶ χωρὶς δικονομίας ἄλλο ἄρθρον τὸ σπαράζει.
Ἐπιμύθιον.
Τὸ τρανώτερον ὑπάρχει δίκαιον τοῦ τρανωτέρου·
δίκαιον δὲν εἶναι ἄλλο, ἢ τὸ τοῦ δυνατοτέρου·
δι' αὐτὸ τοὺς νόμους μόνον καθιστᾶτε δυνατοὺς
ἄνω καὶ τῶν βασιλέων ἀνεγείροντες αὐτούς.