Μονωδία ενός Πασσά
| ←Ὁ διανομεὺς τοῦ Χρόνου πρὸς τοὺς συνδρομητὰς αὐτοῦ | Ἡ Βάρβιτος Συγγραφέας: Μονῳδία ἑνὸς Πασσᾶ |
Ἀσμάτιον→ |
| Η Βάρβιτος, Αθήνα 1860 |
Ὅ,τι δὲν ἔκαμαν Σουλτάνοι
Σελίμαι καὶ Σουλεϊμάνοι,
Δόξαν ἂς ἔχῃ ὁ Προφήτης!
Τὸ ἔκαμ’ ὁ Ἀβδοὺλ Μεζίτης.
Ἀλλᾶ ἰλλάχ! εἰς πολλὰ ἔτη
Δόξα τιμὴ τῷ Μωαμέτῃ!
Ἀπὸ τὴν Λόνδρα ὡς τὸν Γάγγη
Ὅλοι ἐτούρκευσαν οἱ Φράγκοι.
Τοῦρκοι καὶ Φράγκοι ἐκστρατεύουν,
Καὶ μ’ εὐλογίας συνοδεύουν
Τὰς ἑνωμένας των δυνάμεις
Ὁ Πάπας κ’ ὁ Σεχοῦ Ἰσλάμης.
Ἀλλᾶ ἰλλάχ! κ.τ.λ.
Ἐγὼ δὲν πολεμῶ· ἀνάγκη
Δὲν εἶναι· πολεμοῦν οἱ Φράγκοι.
Καὶ τῶν ῥαϊάδων τὰς ἀλύσεις
Χαλκεύει δι’ ἡμᾶς ἡ Δύσις.
Ἀλλᾶ ἰλλάχ! κ.τ.λ.
Κινοῦν οἱ Εὐρωπαῖοι φίλοι
Ὑπὲρ ἡμῶν καὶ τὸ κονδύλι.
Κ’ αὐτὸ πολλάκις κατορθόνει
Ὅ,τι τὸ ξίφος κ’ ἡ ἀγχόνη.
Ἀλλᾶ ἰλλάχ! κ.τ.λ.
Μᾶς εἶναι οἱ γραμματισμένοι
Καὶ οἱ σοφοί των πωλημένοι.
Ὅλους ἡ Πόρτα τοὺς βραβεύει,
Καὶ τὴν παιδείαν προστατεύει!
Ἀλλᾶ ἰλλάχ! κ.τ.λ.
Διὰ τὸ ἄφθονον λιβάνι
Ὁ Λαμαρτῖνος γῆν λαμβάνει
Ὡς ποιητὴς, ἐκεῖ τριγύρου
Εἰς τὴν πατρίδα τοῦ Ὁμήρου.
Ἀλλᾶ ἰλλάχ! κ.τ.λ.
Ἂν νικηθοῦν οἱ Ῥῶσσ’ οἱ σκύλλοι,
Θὰ μᾶς δοθῇ τὸ Ἰσμαῆλι.
Κ’ ὡς ἤκουσ’ ἀπὸ Ἄγγλου στόμα,
Ἴσως καὶ ἡ Ἑλλὰς ἀκόμα.
Ἀλλᾶ ἰλλάχ! κ.τ.λ.
Πλὴν μὴ ὁ Φράγκος τὸ παιγνίδι
Τοῦ Καδῆ παίζῃ μὲ τὸ στρεῖδι;
Μὴ τὴν Ἀνατολὴν ἁρπάσῃ,
Κ’ Ἕλληνας, Τούρκους συμβιβάσῃ;
Ἀλλᾶ ἰλλάχ! κ.τ.λ.
Ἔξω τοιαῦται σκέψεις ἔξω!
’Σ τὰς κατακτήσεις μου ἂς τρέξω.
Κόρη τῆς Βάρνας, εὐσπλαγχνίσου,
Ἔλα, Οὐρὶ τοῦ Παραδείσου!
Ἀλλᾶ ἰλλάχ! κ.τ.λ.
Πλὴν σὺ, σκληρὰ, δὲν δυσωπεῖσαι·
Ἡ Σεβαστούπολίς μου εἶσαι.
Μὲ τὸ καλὸν ἢ μὲ τὴν βίαν
Σὲ θέλει ὁ Πασσᾶς συμβίαν.
Ἀλλᾶ ἰλλάχ! κ.τ.λ.
Ἀνεκαλύφθην! τί νὰ γίνω!
Ἔρχονται, φθάνουν· ἆ! ἐκεῖνο!
Ποῦ εἶσαι, φίλε μου Σαφέρη;
Ἕνα σχοινὶ κ’ ἕνα μαχαίρι!...
Ἀλλᾶ ἰλλάχ! εἰς πολλὰ ἔτη
Δόξα τιμὴ τῷ Μωαμέτῃ!
Ἀπὸ τὴν Λόνδρα ὡς τὸν Γάγγη
Ὅλοι ἐτούρκευσαν οἱ Φράγκοι!