Μια εικόνα
| ←Ἕνα προοίμιο | Μιὰ εἰκόνα Συγγραφέας: |
La Rosa→ |
| Λυρικά ποιήματα, Αναμνήσεις (1876) |
Tò ἀνάστημά μου εἶνε ψηλὸ,
Τὸ χρῶμά μου μελαχροινό·
’Σ τὰ μαῦρά μου σγουρὰ μαλλιὰ
Ἔπεσε χιόνι συφορά!
Μάτια ποῦ κλέφτανε καρδιαὶς,
Καὶ τώρα μούντζαις θηλυκαίς.
Στόμα μικρὸ, μύτη χυτή,
Λίγο τὸ πρόσωπο μακρύ.
Οὔτε παχὺς, οὔτε λιγνός,
Πιλιὸ καλὸς παρά κακός.
Ἔχω περσότερη καρδιὰ
Παρὰ ’ς τὴν κούτρα μου μυαλά....
Τί τὰ στρίφεις καὶ τὰ κλώθεις;
Καθὼς βλέπω δὲν μὲ νοιώθεις
Καὶ βογκομαχᾷς σὰν Ῥοῦσσος...
Βρὲ εἶμ’ Ἀντώνης ὁ Μανοῦσος.