Ιστορία του Όθωνος Βασιλέως της Ελλάδος (1832-1862)/Προλεγόμενα
| Ἱστορία του Ὄθωνος Βασιλέως της Ἑλλάδος (1832-1862) Προλεγόμενα |
Εἰσαγωγή→ |
«Ἱστορίης δὲ μελέτω, ὦ παῖ, οὐ γὰρ μόνον
σέο, καὶ τὸν βίον ἐϋκλέα καὶ ἐπὶ πολλὰ χρή-
σιμον ἐς ἀνθρωπίνην μοίρην ἐπιτελέσει, ἀλλὰ
καὶ τὴν ψυχὴν ὀξυτέρην καὶ τηλαυγεστέρην.»
Ἱπποκράτης
Οὐδεὶς ἀρνεῖται ὅτι περὶ τοῦ παρ’ ἡμῖν ἀγῶνος τῆς Παλιγγενεσίας ἐγράφησαν τοσαῦτα ὑπό τε τῶν ἡμετέρων καὶ τῶν ἀλλογενῶν, ὡς καὶ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ πρώτου βασιλέως τῶν νέων Ἑλλήνων τοῦ Ὄθωνος τοῦ Α′, τόσον ἐν μονογραφίαις, ὅσον καὶ ἐν ταῖς καθόλου τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους ἱστορίαις, ὡς συνέχεια τῆς Βυζαντινῆς καὶ τῆς μετὰ τὴν ἅλωσιν τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἱστορίας τοῦ Ἔθνους ἡμῶν, ἀλλὰ πᾶσαι αὗται διά τε τὸ σοβαρὸν τοῦ ὕφους, τὸ σπάνιον καὶ τὸ ὀγκῶδες τοῦ ἔργου δὲν εἶναι προσιταὶ πρὸς πάντας τοὺς Ἕλληνας τοὺς ἐπιθυμοῦντας νὰ μάθωσι τὴν ἱστορίαν τῶν πρὸ ὀλίγων δεκαετηρίδων χρόνων. Εἶναι δὲ ὄντως ἀστεῖον νὰ καυχᾶταί τις ὅτι γινώσκει τὴν ἱστορίαν τῶν ἀρχαίων προγόνων ἡμῶν, τὴν τῶν μεσαιωνικῶν, τῆς Τουρκοκρατίας, τοῦ ἀγῶνος καὶ νὰ ἀγνοῇ πῶς κατόπιν τῆς ἐννεαετοῦς ἐκείνης ὑπερανθρώπου ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας ἡμῶν πάλης κατὰ τοῦ ἀπηνεστάτου τῶν ἐχθρῶν, ὃν τὸ τηλεβόλον τοῦ Ναυαρίνου κατασυνέτριψε καὶ ἵδρυσε τὸ νεαρὸν Ὲλληνικὸν Βασίλειον, ἐπὶ ποίων βάσεων, ἐπαγιώθη, τίς τὸ πρῶτον ἐβασίλευσεν αὐτοῦ, ποία ἡ κατὰ τὸ τριακονταετὲς χρονικὸν διάστημα τοῦ πρώτου βασιλέως ἐθνικὴ πρόοδος ἐν τοῖς διαφόροις στοιχείοις τοῦ πολιτισμοῦ, ποία ἡ ἐθνικὴ τῆς μεγάλης ἰδέας ἐνέργεια καὶ ποῖον τὸ τέλος τῆς πρώτης βασιλικῆς δυναστείας, ἣν διεδέχθη ἄλλη τις καὶ παραβάλλων ταῦτα πάντα πρὸς τὰ νῦν ἐπὶ τῆς δευτέρας ταύτης δυναστείας συμβαίνοντα, ἅπερ, ὡς σύγχρονα, ἔχει ὁ ἀναγνώστης πρὸ αὐτοῦ πρόσφατα, νὰ ἐξαγάγῃ τὸ τελικὸν ἀποτέλεσμα τῶν κρίσεων αὐτοῦ ἀσφαλές, μέλλον νὰ καθοδηγήσῃ αὐτὸν ἐν τῇ, μετὰ ταῦτα ὡς πολίτου ἐλευθέρου, πορεία αὐτοῦ. Τὴν ἱστορίαν λοιπὸν τοῦ βασιλέως τῆς Ἑλλάδος Ὄθωνος θέλομεν ἀφηγηθῇ λεπτομερῶς καὶ εὐλήπτως πρὸς γενικωτέραν διάδοσιν τῶν, κατὰ τὸν μακρὸν χρόνον τῆς βασιλείας αὐτοῦ, ποικίλων γεγονότων, ἅτινα ἐπέδρασαν τοιῶςδε ἢ τοιῶςδε ἐπὶ τῆς νεωτέρας Ἑλληνικῆς κοινωνίας.
Εἰς ταῦτα δὲ πάντα ἀπιδόντες καὶ ὡς βάσιν τῆς ἐργασίας ἡμῶν πάντα τὰ μέχρι τοῦδε ἐκδεδομένα ἱστορικὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Ὄθωνος ἔργα ἡμετέρων τε καὶ ξένων ἔχοντες, προβαίνομεν ἐπὶ τὴν ἔκδοσιν τῆς παρούσης Ἱστορίας τοῦ Ὄθωνος (1832-1862), πεποιθότες ὅτι πράττομεν ἔργον ἐθνικόν, ἔργον ὅπερ πολλὰς μὲν παρέσχε τῷ γράψαντι δυσχερείας ὡς ἐκ τῆς πληθύος τῶν πρὸς ἀλλήλους διαφωνούντων συγγραφέων, τῶν πρὸς ἀλλήλους ἕνεκεν πολιτικοῦ ἀνταγωνισμοῦ συγκρουομένων ἱστορικῶν, ἐξ ὧν ἐμέλλομεν νὰ ἀντλήσωμεν τὴν ἀληθῆ ἱστορίαν ἡμῶν, ἀλλ’ ὅμως καὶ μεγάλης τέρψεως καὶ ἐλπίδος ἐνέπλησεν ἡμᾶς, δούλους Ἕλληνας ὄντας, ἰδόντας ὅτι μόνον διὰ τοιούτων ὑπερεννεαετῶν ἀγώνων καὶ διὰ τοιούτων καὶ τηλικούτων θυσιῶν ἠδύνατο νὰ συμπαγῇ τὸ μικρὸν ἐκεῖνο ἐλεύθερον Ἑλληνικὸν Βασίλειον, παρ’ οὗ ἐλπίζει καὶ ἡ ἀλύτρωτος Ἑλλάς!
- Ἔγραφον ἐν Ἀθήναις τῇ 21ῃ Ἰουλίου 1892.
ΤΡΥΦΩΝ Ε. ΕΥΑΓΓΕΛΙΔΗΣ.