Η Κόρη και η Παντρεμμένη
| Η Κόρη και η Παντρεμμένη Τη κυρία Ν* Συγγραφέας: |
| Aπό την συλλογή "Τρυγόνες και έχιδναι". |
Είδα παρθένα γελαστή στα κάτασπρα ‘ντυμένη,
να της στολίζουν τα μαλλιά ξανθής μυρτιάς οι κλώνοι
αχ! Σατανά χλωμόγελο και φλόγα κολασμένη
της Πανδρεμμένης η ματιά μες στην καρδιά πληγώνει.
Πουλί του κάμπου τρυφερό μες στο κλουβί κλεισμένο,
η Κόρη σαν χλωρή ιτιά πάντα σκυφτά κυττάζει,
η Πανδρεμμένη ελεύθερο, γεράκι αγριωμένο,
φωτιά φαρμακοπότιστη κάθε ματιά της στάζει,
Όταν ο γέρος σύζυγος κρατή στην αγκαλιά του
όλος τραγούδια και χαραίς το τρυφερό παιδί της,
ενώ χαϊδεύει αφρόντιστη τα καστανά μαλλιά του,
θυμάται αυτόν που εχάρηκε το ολοάφρατο κορμί της.
Κ’ είναι η κόρη φουντωτό μπουμπούκι, στα κλαδιά του
προσμένει μια χρυσή νυχτιά όλο χαρά και χάρι,
για νανοιχτή μυριόφυλλο, να χύση τη δροσιά του
μ’ ένα ανθισμένο φίλημα στου γάμου το κλινάρι.
Αχ! αν αυτό το φτωχικό της λύρας μου τραγούδι
ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη σου έχει φέρει,
δεν θέλω ψευτοφίλημα, ερωτικό λουλούδι,
θέλω μια νύχτα στο ακριβό της αγκαλιάς σου αστέρι.