Ηώς
| Ηώς Συγγραφέας: |
| Aπό την συλλογή "Τρυγόνες και έχιδναι". |
Ἠχεῖ τὸ ἄλσος ὑπὸ ᾀσμάτων,
εἶναι πρωία ἐαρινή·
εἰς τὴν ἀγκάλην ψυχρῶν ὑδάτων
ἡ Νύμη λούεται ῥαδινή.
Ἀκτὶς ἡλίου διολισθαίνει,
διὰ τῶν θόλων κλάδων πυκνῶν,
κ' ἡ Πρόκνη ψάλλει θερμαινομένη,
ψίθυρος φύλλων, ψόφος φωνῶν.
Ἐντόμων σμῆνος βομβεῖ ἠρέμα,
ὅπου οἱ κλῶνες δροσοσταγεῖς,
ἀτάκτως πλέκουν ποικίλον στέμμα,
κυρτοί, διήκοντες μέχρι γῆς.
Ὁ κυνηγέτης βαίνει ποδάρκης
διὰ τῶν δένδρων καὶ τῶν φραγμῶν,
καὶ ἐνεδρεύων φέρει τὰς ἄρκυς,
κατὰ τὸ λάσιον τῶν δρυμῶν.
Ὀρχοῦντ' αἱ θέαιναι κατὰ στοῖχον
καὶ ψάλλει πέραν ἡ Ὀρειάς,
καὶ ἂν ἀκούσῃ βημάτων ἦχον,
κύπτει φιλόγελως ἡ Δρυάς.
Ὅπου δὲ μέρος βοτάνης πλῆρες,
ὅπου σπηλαίου κρυπτὴ ὀπή,
ἐκεῖ τὸ βῆμα φέρει μονῆρες
ἡ Κοσκινόμαντις σκυθρωπή.