Ετήσιον Ημερολόγιον του Έτους 1888/Η τυφλομυίγα
| ←Συνήθεις ἐκπλήξεις | Ἐτήσιον Ἡμερολόγιον τοῦ Ἔτους 1888 Ἡ τυφλομυῖγα |
Φρικώδεις ἀναμνήσεις ἐκ τοῦ χοροῦ τῆς ἀγγλικῆς πρεσβείας→ |
Η ΤΥΦΛΟΜΥΙΓΑ
— Παίζουμε τὴν τυφλομυῖγα; μ’ ἐρωτᾶνε καὶ γελοῦν.
Παίζουμε;
— Μετὰ χαρᾶς σας!
— θὰ σοῦ δέσουμε τὰ ’μάτια!
— Μὰ ὅποιαν πιάσουν οἱ δεμένοι τί τῆς κάνουν;
— τὴν φιλοῦν…
— Ἔτσι αἴ; θὰ μοῦ πληρώσῃς, καστανή μου τὰ γενάτια!
Καὶ μοῦ δένουνε τὰ μάτια καὶ ἐγὼ σἂν παλαβὸς
Τρέχω γύρω μέσ’ στὴ σάλα μὰ καμμιὰ δὲν κατορθόνω
Ἀπ’ τῂς τόσαις πεταλούδαις νὰ τσακώσω ὁ στραβὸς,
Ὅταν χράπ! τὰ χέρ’ ἀνοίγω καὶ τὴν φίλη μου τσακόνω!
Σ’ αὐτὸ τώρα τὸ σκοτάδι ποὖταν κόλασις, Ἀράπης,
Πῶς σὲ ηὗρα καστανή μου, θέλης νὰ τὸ ’πῶ σωστά;
— Ἂν μοῦ εἴχανε τὰ μάτια μὲ μανδύλι σφαλιστά.
Μ’ ὡδηγούσανε δύο ἄλλα: τὰ δυὸ μάτια τῆς ἀγάπης!
Ἀπρίλιος 1887Πτωχοπρόδρομος.