Η Πάπισσα Ιωάννα/Μέρος Α: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Προσθήκη {{Πολυτονικό}} |
Διόρθωσις τόνων |
||
Γραμμή 16:
(Pascal, lettre XI).
</small></div>
<p>Ἀπὸ τοῦ μέσου ἄρχονται συνήθως οἱ ἐπικοὶ ποιηταί•
<p>Οὕτω θέλει ὁ Λατῖνος Ὀράτιος ἐν τῇ Ποιητικῇ• τοῦτο συνιστῶσι καὶ οἱ βιβλιοπῶλαι, ὁσάκις παραγγέλλουσι βιβλίον, ὁρίζοντες εἰς τὸν συγγραφέα τὸ μῆκος, τὸ πλάτος καὶ τὴν ὕλην αὐτοῦ ὡς τοῦ ἐνδύματος εἰς τὸν ῥάπτην. Τοιαύτη τέλος εἶναι ἡ κοινὴ μέθοδος• ἀλλ' ἐγὼ προτιμῶ ν' ἀρχίσω ἀπὸ τὴν ἀρχήν• ὁ δὲ ἀγαπῶν τὴν κλασικὴν ἀταξίαν δύναται ν'
<p>Ὁ μέγας Βύρων ἔλαβε τὴν ὑπομονὴν ν' ἀκούσῃ τάς φλυαρίας τῶν γραιῶν τῆς Σεβίλλης, ἵνα μάθῃ ἂν ἡ μήτηρ τοῦ
<p>Ὁ ἀνώνυμος λοιπὸν πατὴρ τῆς ἡρωίδος μου ἦτο Ἄγγλος μοναχός• ἐκ τίνος δὲ ἐπαρχίας δεν ἠδυνήθην να μάθω, μὴ οὔσης ἀκόμη διῃρημένης τῆς Βρεταννίας εἰς κομιτάτα πρὸς εὐκολίαν τῶν εἰσπρακτόρων. Κατήγετο δὲ ἐκ τῶν Ἑλλήνων ἐκείνων ἀποστόλων, οἵτινες ἐφύτευσαν τὸν πρῶτον σταυρὸν εἰς τὴν χλοερὰν Ἰρλανδίαν, καὶ ὑπῆρξε μαθητῆς τοῦ Ἐριγενοὺς Σκώτου, ὅστις πρῶτος ἐφεῦρε τὸν τρόπον τοῦ κατασκευάζειν ἀρχαία χειρόγραφα, δι' ὧν ἠπάτησε τοὺς τότε λογίους, ὡς ὁ Σιμωνίδης τοὺς Βερολινείους. Ταῦτα μόνα διέσωσεν ἡμῖν ἡ ἱστορία περὶ τοῦ πατρὸς τῆς Ἰωάννας. Ἡ δὲ μήτηρ αὐτῆς ἐκαλεῖτο Γιούθα, ἦτο ξανθὴ καὶ ἔβοσκε τάς χῆνας Σάξωνος βαρόνου. Οὗτος καταβὰς τὴν παραμονὴν συμποσίου, ἵνα ἐκλέξῃ τὴν παχυτέραν, ὠρέχθη καὶ τῆς ποιμενίδος, ἢν ἀπὸ τοῦ ὀρνιθῶνος μετέφερεν εἰς τὸν κοιτῶνα. Βαρυνθεὶς αὐτὴν μετ' ὀλίγον τὴν ἔδωκεν εἰς τὸν οἰνοχόον, ὁ οἰνοχόος εἰς τὸν μάγειρον καὶ οὗτος εἰς τὸν χυτροκόρον, ὅστις εὐλαβὴς ὢν ἀντήλλαξε τὴν νεάνιδα μετὰ τοῦ μοναχοῦ, λαβὼν ἀντ' αὐτῆς ὀδόντα τοῦ ἁγίου Γουτλάκου, τοῦ ζήσαντος καὶ ὁσίως τελευτήσαντος ἐντὸς λάκκου τινὸς τῆς Μερκίας. Οὕτω ἐξέπεσεν ἡ Γιούθα ἀπὸ τῆς κλίνης δεσπότου εἰς τάς ἀγκάλας καλογήρου, ὡς καὶ σήμερον ἐν Ἀγγλίᾳ οἱ ὑψηλοὶ πῖλοι ἀπὸ τῶν κροτάφων διπλωμάτου εἰς τὴν κεφαλὴν ἐπαίτου• καθότι εἰς τὸν εὐνομούμενον ἐκεῖνον τόπον πολλοὶ μὲν ἀποθνήσκουσι τῆς πείνης, πολλοὶ δὲ προσβάλλουσι τὴν αἰδῶ δι' ἔλλειψιν ὑποκαμίσου, ἀλλὰ πάντες γερουσιασταὶ καὶ νεκροθάπται, κόμητες καὶ ψωμοζήται φοροῦσι πῖλον ὑψηλόν, ὅστις θεωρεῖται ἐκεῖ ὡς τὸ παλλάδιον τῆς συνταγματικὴς ἰσότητος.</p>
<p>Τὸ συνοικέσιον ὑπῆρξεν εὐτυχές. Τὴν μὲν ἡμέραν περιήρχετο ὁ μοναχὸς τοὺς πέριξ πύργους, πωλῶν εὐχὰς καὶ κομβολόγια, τὸ δὲ ἑσπέρας ἐπέστρεφεν εἰς τὸ κελλίον ἔχων τάς χεῖρας ὑγρὰς ἀπὸ τὰ φιλήματα τῶν πιστῶν καὶ τὴν πήραν πλήρη ἄρτου, κρεάτων, πλακούντων καὶ καρύων• γεώμηλα δὲ δεν ὑπῆρχον ἀκόμη ἐν Ἀγγλίᾳ, ἀλλ' εἰσήχθησαν βραδύτερον μετὰ τοῦ συντάγματος πρὸς χρῆσιν τοῦ ἐλευθέρου λαοῦ, ὅτε ἐπελθούσης τῆς ἰσότητος, ἔπαυσαν οἱ ὑπηρέται να τρώγωσι καλὰ κρέατα εἰς τὴν αὐτὴν τράπεζαν μετὰ τοῦ αὐθέντου.</p>
| |||