Εθνικόν Ημερολόγιον του Έτους 1892/Ανέκδοτον Γέρω-Κολοκοτρώνη
| ←Τῷ φίλῳ Ι. Παπαλεξάνδρου ἐπὶ τῷ θανάτῳ τοῦ μικροῦ του ἀγγέλου Ἀλέξανδρου | Ἐθνικὸν Ἡμερολόγιον τοῦ Ἔτους 1892 Συγγραφέας: Ἀνέκδοτον Γέρω-Κολοκοτρώνη |
Οἱ Ἐβραίοι καὶ ἡ περὶ αὐτῶν πρόληψις ἐν τῇ ἑλληνικῇ ποιήσει→ |
ΙΚΡΟΝ πρὸ τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, δύο τῶν μελῶν τῆς φιλικῆς ἑταιρίας ἐν Κερκύρᾳ, ὁ Σπύρος Βαρούχας, πατὴρ τοῦ ἀντισυνταγματάρχου φαρμακοποιοῦ Ἀλεξάνδρου Σ. Βαρούχα καὶ ὁ Πέτρος Φουκᾶς, ἕνεκα ἀσημάντου αἰτίας ἀλλ’ ἐν ἐξάψει, ἐλθόντες εἰς ἔριδα, ἀντήλλαξαν λόγους, ὧν ἀπόρροια ἦτο νὰ καλέσῃ ὁ πρῶτος τὸν ἕτερον εἰς μονομαχίαν διὰ πιστολίου μέχρι θανάτου.
Μάρτυρες ὡρίσθησαν ἐκ μέρους τοῦ Βαρούχα ὁ γέρω - Κολοκοτρώνης, ὅστις ἐκτὸς τῆς ἀδελφοπονήσεως ἦτο παλαιόθεν ἀτομικὸς φίλος του, καὶ εἷς ἄλλος, ἐκ δὲ τοῦ Φουκᾶ δύο ἕτεροι ἐπίσης ἀδελφοποιοί.
Ὡρίσθη ἡ ἀπόστασις δέκα πέντε βημάτων, ἐτοποθέτησαν τὰ θύματα — καθόσον ἀμφότεροι ἦσαν ἄριστοι σκοπευταὶ — καὶ ἀνεμένετο τὸ σύνθημα ἐκ μέρους τῶν μαρτύρων, ὅπως ἀμοιβαιοπυροβοληθῶσιν, ὅτε ὁ γέρω - Κολοκοτρώνης διὰ βαρείας φωνῆς καὶ ὅλως ἐν συγκινήσει φωνάζει: «Σταθῆτε! ἡ πατρίδα θέλει νὰ μαζώξῃ συντρόφους νὰ σκοτωθοῦν σὲ περίστασι γι’ αὐτὴ μονάχα καὶ ὄχι νὰ σκοτόνωνται γιὰ ψύλλου πήδημα ἀναμεταξύ των. Τώρα ἂν θέλετε νὰ σκοτωθῆτε, ἡ πατρίδα θὰ καταρασθῇ καὶ τὸν φονιᾶ καὶ τὸν σκοτωμένο». Καὶ λέγων ταῦτα ἐδάκρυσε προσθεὶς μετὰ φωνῆς κλαυθμηρᾶς «ἐμπρὸς λοιπόν».
Οἱ διαφερόμενοι τότε, ἀντὶ νὰ πυροβοληθῶσι, τὸν ἠτένισαν καὶ ἀνελύθησαν εἰς δάκρυα. Τοῦτο ἰδὼν ὁ στρατηγὸς καὶ φιλόσοφος μάστορης γέρων, «ἐλᾶτε, φωνάζει, νὰ μὲ φιλήσετε καὶ μένα καὶ τοὺς ἄλλους συντρόφους ποῦ μᾶς ἐκάματε νὰ κλάψουμε».
Αὐτοστιγμεὶ ἐρρίφθησαν ἀμφότεροι εἰς τὰς ἀγκάλας του, τὸν ἐφίλησαν καὶ ἐφιλήθησαν μεταξύ των. Καὶ ἔκτοτε ἐγένοντο καὶ πλέον ἐγκάρδιοι ἀδελφοποιτοί.
Τωόντι, ὅταν οἱ ἄνθρωποι τῶν ἔργων σκοποῦσι μεγάλα πράγματα, λέγουσι διὰ μικρὰ συμβαίνοντα τὸ τοῦ Δάντου «guarda et passa» ἰδὲ καὶ διάβα.
Φαλεζ