Γκαίτε και Μπετόβεν
| Γκαῖτε καὶ Μπετόβεν Συγγραφέας: |
| Δημοσιεύθηκε στο Ετήσιον Ημερολόγιον του Έτους 1889 του Κωνσταντίνου Σκόκου |
ΓΚΑΙΤΕ και ΜΠΕΤΟΒΕΝ[1]
Ὅλο ψηλά, καὶ πιὸ ψηλά! πετοῦνε ἐκεῖ πέρα,
ποῦ τοῦ ὡραίου ἡ ἀθάνατη πηγή!
Ἡ μουσική, τὰ λόγια των, ὡσὰν ἀπ’ ἄλλη σφαῖρα,
ἀντιλαλοῦνε καὶ μαγεύουνε τὴ γῆ.
Ἀπὸ τοῦ λόγου τὰ δεσμὰ ἡ ποίησις γλυτόνει
καὶ σὰν ποτάμι ἐναρμόνιον κυλᾷ·
κ’ οἱ ἄπιαστοι, ἐλεύθεροι τῆς ἁρμονίας τόνοι
θαρρεῖς πῶς ψάλλουν ὡσὰν λόγια ὑψηλά.
Ψηλά! ψηλά! — Σἂν ἀετοὶ μοῦ φαίνονται μεγάλοι,
ποῦ στὰ οὐράνια ὑπερήφανοι γυρνοῦν.
Τώρα ὁ ἕνας προπερνᾷ, τώρα ὁ ἄλλος πάλι.
κι’ ἀναστενάζει ὁ ἀγέρας ποῦ περνοῦν.
Ὑψόνουνται μὲ δύναμι, μὲ χάρι ταξειδεύουν
στοῦ οὐρανοῦ τὴ θάλασσα τὴ λαμπερή,
ὥς ποῦ κ’ οἱ δυὸ σιγὰ σιγὰ ἐκεῖ ψηλὰ χωνεύουν,
ποῦ ἡ ματιὰ μας νὰ τοὺς φθάσῃ δὲν μπορεῖ.
Ἐν Μονάχῳ 1877.
Αριστομενησ Προβελεγιοσ
- ↑ Τὸ ποίημα τοῦτο ἐγράφη μετὰ τὴν ἀκρόασιν τοῦ Ἐγμούντου τοῦ Γκαῖτε, καὶ τῆς τραγῳδίας ταύτης ποιηθείσης μουσικῆς τοῦ Μπετόβεν.