Γεωγραφία Στοιχειώδης/Μέρος Β΄/Βιβλίον Β΄/Κεφάλαιον Β΄
| ←Κεφάλαιον Α΄ | Γεωγραφία στοιχειώδης μαθηματικὴ, φυσικὴ καὶ πολιτικὴ, ἀρχαία καὶ νεωτέρα, περιόδου Β′ Μέρος Β΄, Βιβλίον Β΄, Κεφάλαιον Β΄ |
Κεφάλαιον Γ΄→ |
Ἔκτασις ἐπιφαν: 40,378,000 χιλιάμετρα: ▭ (τετραγωνικά).
Πληθ. 660 ἑκατομμύρια.
421. Ἡ Ἀσία εἶναι τὸ μεγαλήτερον, τὸ εὐφορώτερον καὶ τὸ ἀρχαιότερον πολιτισθὲν ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη τοῦ παλαιοῦ κόσμου. Περιορίζεται δὲ πρὸς Β: ἀπὸ τήν Παγωμένην θάλασσαν ἕως εἰς τὸν πορθμὸν τὸν Βερίγγιον· πρὸς Ἀν: ἀπὸ τὸν Μεγάλον Ὠκεανόν· πρὸς Μ: ἀπὸ τὸν Ἰνδικόν· πρὸς Δ: ἀπὸ τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν, τὸν Ἰσθμὸν τοῦ Σουέζου, τὴν Μεσόγειον, τὴν Μαύρην θάλασσαν καὶ τὴν τοῦ Ἀζόφου, καὶ ἀπὸ τὰ Οὐράλια ἢ ἀπὸ τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ῥωσσίαν. Τὸ μέγιστον αὐτῆς μῆκος λαμβανόμενον ἀπὸ τὸν Ἰσθμὸν τοῦ Σουέζου ἕως τοῦ πορθμοῦ τοῦ Βεριγγίου εἷναι 2,700 λευγῶν, καὶ 1,500 τὸ μέγιστον αὐτῆς πλάτος, ἀπὸ τὴν Παγωμένην θάλασσαν ἕως τὸ Κομορῖνον ἀκρωτήριον. Δύναται δὲ νὰ διαιρεθῇ ἡ Ἀσία εἰς χώρας Βορείας, Δυτικὰς, Μεσημβρινὰς, Ἀνατολικὰς, καὶ εἰς Κεντρικάς.
422. Ἡ Ἀσία ἀπὸ τοῦ Βορείου παγωμένου Ὠκεανοῦ ἐκτεινομένη μέχρι τοῦ Ἰνδικοῦ (εἰς τὸν Ἰσημερινόν) καὶ ἀπὸ τῶν ὁρίων τῆς Εὐρώπης μέχρι τοῦ Εἰρηνικοῦ ἀντικρὺ τῆς Ἀμερικῆς, ἔχει 2,230,000 τετρ: λευγ: περίπου ἐπιφάνειαν· περιέχει ὅμως καὶ ἐρήμους ἐκτεταμένας καὶ ἀκάρπους, καὶ κλίματα, καὶ θερμοκρασίας διαφόρους. Οἱ βόρειοι τόποι αὐτῆς εἶναι ψυχρότατοι, περιέχοντες ἀπεράντους πεδιάδας ἀφόρους· αἱ πρὸς Ἀν: καὶ Δ: εἶναι εὔκρατοι καὶ εὔκαρποι· οἱ δὲ Μ: καὶ Μ-Δ: θερμοὶ καὶ εὐκαρπότατοι, διότι εἰς αὐτοὺς ἐπικρατοῦσι δύο ὧραι τοῦ ἔτους, ἡ τῶν ἀδιακόπων ὑετῶν ἢ ἡ τοῦ φθινοπώρου, καὶ ἡ τῆς ἀνομβρίας, ἢ ἡ τοῦ θέρους (ἀπὸ τὸν Μάρτιον ἕως τὸν Νοέμβριον). Εἰς τὸ κέντρον τῆς Ἀσίας ὑψοῦται ἓν ἀπέραντον ὀροπέδιον περικυκλούμενον ἀπὸ σειρὰς ὀρέων, αἵτινες διακλαδιζόμεναι καταβαίνουσιν ἕως εἰς ὅλας τὰς περικυκλούσας αὐτὴν θαλάσσας, τέσσαρας κλιτύας κυρίως σχηματίζουσαι· ἡ πρώτη ἐξ αὐτῶν ἀνήκει εἰς τὴν Παγωμένην θάλασσαν· ἡ δευτέρα εἰς τὸν Μέγαν Ὠκεανὸν καὶ τὰς ἐξ αὐτοῦ θαλάσσας τῆς Ἰαπονίας, Κίνας κλπ. ἡ τρίτη εἰς τὸν Ἰνδικὸν Ὠκεανὸν, καὶ ἡ τετάρτη εἰς τὴν Μεσόγειον θάλασσαν, Προποντίδα κλπ. Εἰς δὲ τὰς κεντρικὰς χώρας αὐτῆς, ἐν μέρει μὲν ὑπάρχουσιν ὄρη ὑψηλότητα καὶ αἰωνίως χιονοσκέπαστα (145)· ἐν μέρει δ’ ἐπικρατεῖ μεγάλη ἀμμώδης ἔρημος ἡ ἐπονομαζομένη Κόβη, ὅμοιαι μὲ τὴν ὁποίαν εὑρίσκονται καὶ ἄλλαι μικρότεραι εἰς τὰς Μ-Δ: χώρας. Αὐτοῦ δὲ πολλοὶ ποταμοὶ χάνονται καταπινόμενοι ὑπὸ τοῦ ἀμμώδους ἐδάφους, τὸ ὁποῖον διαῤῥέουσιν· ἄλλοι δὲ πάλιν ἐκβάλλουσιν εἰς λίμνας τυφλὰς, ἐκ τῶν ὁποίων αἱ ὀνομαστότεραι εἶναι ἡ Κασπία θάλασσα, ἡ Ἀραλὶς, ἡ Βαϊκάλη, ἡ Οὐρμία, ἡ Βάνη καὶ ἡ Νεκρὰ λεγομένη θάλασσα. Εἰς τὰ περὶ Φυσικῆς Γεωγραφίας ἐλαλήσαμεν ἰδίως περὶ τῶν ὀρέων, ποταμῶν, λιμνῶν, κόλπων, ἀκρωτηρίων κλπ. τῆς Ἀσίας (ἴδε 116. 121. 145. 174. 178). Ἐκ δέ τῶν κατοίκων αὐτῆς, οἱ μὲν κατοικοῦντες τὰς δυτικὰς καὶ δυτικομεσημβρινὰς χώρας αὐτῆς εἰσὶ τῆς Κιρκασίας φυλῆς διάφοροι ἔθνη· οἱ δὲ τὰς πέραν τοῦ Γάγγου Ἀνατολικὰς, τὰς Βορείους καὶ τὰς Κεντρικὰς, εἰσὶν ἔθνη τῆς Μογγολικῆς ἢ Ταρταρικῆς φυλῆς (182).
Προϊόντα. Ἐκ τῶν φυτῶν ἔχει ἴδια ἡ Ἀσία, εἰς τὰ θερμὰ αὐτῆς κλίματα γινόμενα, τὴν καφέαν, τὸ τεϊόδενδρον (ἀπὸ τοῦ ὁποίου τὰ φύλλα γίνεται τὸ τσάϊον), τὸ σακχαροκάλαμον, τοὺς φοίνικας, τὸ κακάον, λουλάκιον καὶ ὅλα τ’ ἀρωματοφόρα δένδρα, οἷον κιννάμωμον, πέπερι, κτλ. εἰς δὲ τὰ εὔκρατα παράγει ὅλα τὰ γεννήματα καὶ ὄσπρια, καὶ ἐξαίρετα ὀπωρικά. Ἐκ δὲ τῶν ζώων φέρει ὅλα τὰ πρὸς χρῆσιν τοῦ ἀνθρώπου συνήθη κτήνη καὶ βοσκήματα, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἡ Κάμηλος καὶ ἡ Γοργοκάμηλος εἰσὶν ἴδια κτήνη αὐτῆς τῆς Ἠπείρου, καθὼς καὶ οἱ ἵπποι τῆς Ἀραβίας καὶ τῆς Περσίας διακρίνωνται διὰ τὴν ὡραιότητα καὶ γοργότητα. Ἐκ δὲ τῶν ἀγρίων ζώων, εἰς μὲν τὰς ἀρκτῴας χώρας, εὑρίσκονται λευκαὶ ἄρκτοι, μαυραλώπεκες, ἰκτίδες καὶ ἄλλα ζῶα, τῶν ὁποίων τὰ δέρματα γίνονται γουναρικὰ πολύτιμα· εἰς δὲ τὰς μεσημβρινὰς ὁ ἐλέφας, ὁ ῥινόκερως, λέων, τίγρις, πάνθηρ, θὼς (τσακάλι), πολλὰ εἴδη πιθήκων, κροκόδειλοι, ψιττακοὶ, καὶ ἄλλα πτηνὰ λαμπρὸν ἔχοντα πτέρωμα, καὶ τὰ μαργαριτοφόρα ὀστρείδια, τὰ ὁποῖα ἁλιεύονται εἰς τὴν Ἰνδικὴν θάλασσαν. Ἐκ δὲ τῶν ὀρυκτῶν ἰδιάζοντα ἔχει τοὺς ἀδάμαντας καὶ ἄλλους πολυτίμους λίθους· μέταλλα δὲ δίδει ἀναλόγως ὀλιγώτερα παρὰ τὰς λοιπὰς Ἠπείρους· οἷον χρυσὸν, ἄργυρον, σίδηρον, χαλκὸν, λευκόχρυσον, καὶ κασσίτερον.
Ἡ Ἀσία ὑπῆρξεν ἡ πρώτη ἑστία τοῦ πολιτισμοῦ, ὅπου συνεστήθησαν καὶ τὰ ἀρχαιότερα καὶ ἰσχυρότερα βασίλεια· ἀλλὰ νῦν οἱ κάτοικοι αὐτῆς, ἔχοντες ἤθη ὅλως διαφέροντα ἀπὸ τὰ τῶν Εὐρωπαϊκῶν λαῶν, ἔμειναν πολὺ ὀπίσω αὐτῶν καὶ εἰς τὰς τέχνας καὶ εἰς τὰς ἐπιστήμας. Ἐν γένει χαρακτηρίζονται οἱ Ἀσιανοὶ ὡς μαλθακοὶ, τρυφηλοὶ καὶ ὀκνηροὶ, πλὴν ὀλίγων τινῶν ὀρεινῶν λαῶν καὶ τῶν Τατάρων. Τὰ δὲ φυσικὰ προϊόντα τοῦ τόπου καί τινα ἀντικείμενα βιομηχανίας, ἰδίως δὲ ὑφάσματα, τρέφουσι τὸ μὲ τὰς λοιπὰς Ἠπείρους τῆς οἰκουμένης, γινόμενον ἐκτεταμένον ἐμπόριον. Ὁ πληθυσμὸς τῆς Ἀσίας ὑπολογίζεται ἀπὸ 550—650 ἑκατομ.— Θρησκεία ἐπικρατοῦσα εἶναι ἡ Μωαμεθανικὴ, καὶ αἱ τῶν ἐθνικῶν διάφοροι εἰδωλολατρευτικαί (188). Αἰ δὲ Κυβερνήσεις εἶναι ὅλαι Μοναρχικαὶ ἀπόλυτοι.
Ἔκτασις ἐπιφαν: 12,000,000 χιλιαμ: ▭.
Πληθ. 4,500,000 κατοίκων.
423. Ὅλον τὸ τμῆμα τοῦτο ἀνήκει εἰς τὴν Ῥωσσίαν, συστῆνον τὴν Ἀσιατικὴν Ῥωσσίαν, ἥτις περιλαμβάνει τὴν Σιβηρίαν καὶ τὰς Καυκασίας χώρας· ἐκτεινόμενον δὲ ἀπὸ τῆς Εὐρώπης τὰ ὅρια ἕως εἰς τοῦ Βερίγγου τὸν πορθμὸν, καὶ ὃν τὸ τριτημόριον σχεδὸν τῆς Ἀσίας, ὑπερβαίνει καὶ αὐτὴν τὴν Εὐρώπην κατὰ τὴν ἔκτασιν, ἀλλὰ δὲν ἔχει κατοίκους περισσοτέρους τῶν 4 ½ ἑκατομ. Ἀπάσης ἀναλογίας φυλαττομένης ἡ Ἀσιατικὴ Ῥωσσία εἶναι κατοικημένη 58 φορὰς ὀλιγώτερον παρὰ τὴν Εὐρώπην.
Σημ. Ὅ τόπος οὗτος εἶναι κατεσκεπασμένος, πρὸς Β: μὲν ἀπὸ ἀπεράντους ἐρήμους τελματώδεις· πρὸς δὲ Μ: ἀπὸ πυκνότατα δάση καὶ στέπας (143), ὅπου περιπλανῶνται φυλαὶ νομάδων (197). Μ-Δ: κεῖνται αἱ Καυκάσιαι χῶραι μεταξὺ τοῦ Εὐξείνου Πόντου καὶ τῆς Κασπίας θαλάσσης, ἔχουσαι γλυκὺ καὶ γῆν εὔφορον. Εἰς δὲ τὴν Σιβηρίαν τὸ κρύος εἶναι πολὺ περισσότερον ἢ εἰς τὰς χώρας τῆς Εὐρώπης τὰς ὑπὸ ἴσον πλάτος κειμένας. Ὁ χειμὼν διαρκεῖ ἐννέα ἕως δέκα μῆνας, καὶ τὸ θερμόμετρον καταβαίνει ἐνίοτε εἰς τὸν 50 ἢ καὶ 60 βαθμὸν ὑπὸ τὸ 0. Πᾶν εἶδος καλλιεργείας ἐκλείπει εἰς τὴν 60 μοῖραν τοῦ πλάτους, καὶ σῖτος δὲν τελεσφορεῖ πέραν τῆς 55°· ἀλλ’ ὅμως πολλὰ μέρη μεσημβρινὰ εἶναι εὐφορώτατα, τὰ ὁποῖα μεταξὺ τῶν ἄλλων προϊόντων φέρουσι καὶ ῥᾶ (ῥαβέντι). Ἔχει δὲ καὶ πλούσια μεταλλεῖα χρυσοῦ, ἀργύρου, σιδήρου, χαλκοῦ καὶ μαλαχίτου λίθου, καὶ πλῆθος ἐξαγομένων δερμάτων Ῥέννων, ἀλωπέκων, Ἄρκτων, Σαμουριῶν, καὶ ἄλλων γουναρικῶν. Κατοικεῖται δ’ ὁ τόπος ὑπὸ πολλῶν καὶ διαφόρων λαῶν, μεταξὺ τῶν ὁποίων διακρίνωνται οἱ Καλμοῦκοι, οἱ Σαμοϊέται, οἵτινες κατοικοῦντες πρὸς Β: εἶναι φυλὴ ἀνθρώπων πολλὰ μικροσώμων· οἱ Τογγοῦζοι, οἱ Ὀστιάκοι καὶ οἱ Ἱακοῦται. Ἐξ αὐτῶν δὲ τῶν λαῶν οἱ μὲν εἰσὶ Χριστιανοὶ τοῦ Ἀνατολικοῦ δόγματος· οἱ δὲ, εἰδωλολάτροι, καὶ ἄλλοι Βουδισταί. Ἡ Σιβηρία ἔμεινεν ἄγνωστος εἰς τοὺς Εὐρωπαίους μέχρι τοῦ ΙΕ′ αἰῶνος· τότε οἱ Ῥῶσσοι κυνηγοῦντες τὰ ἐκεῖσε ζῶα, τὰ δίδοντα γουναρικὰ ἀνεκάλυψαν καὶ κατέκτησαν βαθμηδὸν τὸν τόπον ἀπὸ τὰ Οὐράλια μέχρι τοῦ Βεριγγίου πορθμοῦ, ἀποκαταστήσαντες διαφόρους ἀποικίας. Εἰς τὴν Σιβηρίαν ἐξορίζονται οἱ εἰς πολιτικὰ ἐγκλήματα κατὰ τῆς Κυβερνήσεως ὑποπίπτοντες.
Μῆκος μεταξὺ 56° μήκους Ἀν: καὶ 172° μήκους Δυτικοῦ.
Πλάτους Β: 48° 45′ καὶ 78.°
Μῆκος Ἀν: μεταξὺ 34° 50′ καὶ 48° 25′.
Πλάτος Β: 38° 50′ καὶ 45.°
425. αι καυκασιαι χωραι Μ-Δ: τῶν ἀνωτέρω κείμεναι, ἐκτείνονται ἐπὶ τῆς μεσημβρινῆς κλιτύος τοῦ Καυκάσου, μεταξὺ τῆς Κασπίας καὶ Μαύρης θαλάσσης, συνορεύουσαι πρὸς Μ: μετὰ τῆς Ἀσιατικῆς Τουρκίας καὶ τῆς Περσίας, καὶ ἔχουσαι ὅρια ἐν μέρει τὸν Ἀράξην ποτ: καὶ τὸ ὄρος Ἀραράτ. — Ἡ χώρα αὕτη συγκειμένη ἀπὸ τὴν ἀρχαίαν Κολχίδα (κειμένην πρὸς Δ:), τὴν Ἀλβανίαν (πρὸς Ἀν:) καὶ τὴν Ἰβηρίαν (ἐν τῷ μέσῳ), ἔχει μῆκος ἀπ’ Ἀν: πρὸς Δ: 1,150 χιλιαμέτρων καὶ πλάτος 300 ἀπὸ Β: πρὸς Μ: καὶ πληθυσμὸν περισσότερον ἢ ἡ Σιβηρία (περὶ τὰ 3 ἑκατομ:) διὰ τὸ γλυκὺ τοῦ κλίματος καὶ τὸ εὔφορον τοῦ τόπου. Αἰ τερπναὶ αὐτῆς κοιλάδες εὐφοροῦσιν ἀμπέλους, ἐλαίας, πολλὰ ὁπωροφόρα δένδρα, καὶ ἄλλα φυτὰ διάφορα. Οἱ δὲ κάτοικοι ἐκ διαφόρων ἐθνῶν, οἱ μὲν αὐτοδιοίκητοι διατελοῦντες, οἱ δὲ ὑποκείμενοι εἰς τοὺς Πέρσας ἢ εἰς τοὺς Τούρκους, ὑπετάχθησαν ὑπὸ τῆς Ῥωσσίας κατὰ τὸν παρόντα αἰῶνα. Διαιρεῖται δὲ πολιτικῶς ὁ τόπος οὗτος εἰς δύο τμήματα καὶ εἰς ἓξ ἐπαρχίας τὰς ἐξῆς — Κιρκασία (ἢ Διοίκησις τῆς Κιρκασίας), μεταξὺ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ῥωσσίας καὶ τῶν κορυφῶν τοῦ Καυκάσου, κατοικεῖται ὑπὸ διαφόρων μαχίμων λαῶν. — Πόλεις· Ἀνάπα· ἐχυρὰ καὶ εὐλίμενος εἰς τὸν Εὔξεινον Πόντον. — Ἀβασία· πρωτεύουσα Σουκοὺμ-καλὲ, φρούριον εἰς τὸν Εὔξεινον Πόντον ὁμοίως. — Ἰμηρεθία ἢ Μιγγρηλία Μ-Ἀν: πρωτεύουσα Κουταΐσιον (κάτ. 3 χιλ.). — Γεωργία (πληθ. 400 χιλ.) μεταξὺ Ἰμηρεθίας καὶ Ἁρμενίας, ἀπὸ τὰς κορυφὰς τοῦ Καυκάσου ἕως τοὺς κλάδους τοῦ Ἀραρὰτ ἐκτεινομένη, εἶναι ἡ ὡραιοτάτη, ἡ εὐφορωτάτη καὶ ἡ μᾶλλον κατοικουμένη τῶν Καυκασίων χωρῶν, ἓν μέρος τῆς ὁποίας παρεχωρήθη παρὰ τῶν Τούρκων κατὰ τὸ 1829. — Οἱ Γεωργιανοὶ (Γκιουρτζίδες) εἷναι χριστιανοὶ τοῦ Ἀνατολικοῦ δόγματος, πλέον πολιτισμένοι τῶν γειτόνων των, καὶ περίφημοι διὰ τὴν ὡραιότητά των. Πρωτεύουσα, Τιφλίσιον (40 χιλ. κατ.) παρὰ τὸν Κῦρον ποταμὸν, πρωτεύουσα ποτὲ τῆς Γεωργίας καὶ ἀξιόλογος, διὰ τὸ ἐμπόριόν της. — Κασπιανὴ ἢ αἱ καὶ ἄλλως λεγόμεναι· ά) ἡ Σχιρβανὴ, ἐπὶ τῆς Κασπίας θαλάσσης παραχωρηθεῖσα κατὰ τὸ 1812 ὑπὸ τῶν Περσῶν· κατοικεῖται δὲ ὑπὸ Περσῶν, Ἁρμενίων, Τουρκομάνων καὶ Γεωργιανῶν. Πρωτεύουσα Βακὼ, (κάτ. 4 χιλ.), λιμὴν ἀξιόλογος τῆς Κασπίας, ἔχων ἐμπόριον μὲ τὸ Ἁστραχάνιον· πλησίον αὐτῆς τῆς πόλεως ὑπάρχουσι πηγαὶ νάφθας, τῶν ὁποίων αἱ ἀναθυμιάσεις ἀναφλεγόμεναι αὐτομάτως, κάμνουσι τοὺς πυρολάτρας Πέρσας νὰ θεωρῶσιν αὐτὴν τὴν πόλιν ὡς ἱεράν· καὶ — β′) ἡ Δαγεστανὴ πρὸς Β: κατὰ μῆκος τοῦ Καυκάσου καὶ τῆς Κασπίας, κατοικουμένη ὑπὸ βαρβάρων λαῶν Μωαμεθανῶν καὶ εἰδωλολατρῶν, τρομερῶν διὰ τὰς λῃστείας των· ἡ Δερβάντη, ἐχυρὸν παράλιον φρούριον, εἶναι ἡ πρωτεύουσα. — Ἁρμενία, παρὰ τῆς Περσίας παραχωρηθεῖσα κατὰ τὸ 1828· πρωτεύουσα Ἐριβάνη (ἴδε κατωτ. 429).
Ἔκτασις ἐπιφ: 1,900,000 χιλιαμ: ▭ — Πληθ. 12,000,000.
Μῆκος Ἀν: μεταξὺ 23° 40′ καὶ 47.°
Πλάτος Β: μεταξὺ 30° καὶ 42.°
426. Ὑπὸ τὄνομα Ἀσιατικὴ Τουρκία περιλαμβάνεται τὸ μέρος τῆς Ἀσίας τὸ κείμενον μεταξὺ τοῦ Τίγριος πτ: τῆς Μαύρης καὶ τῆς Μεσογείου θαλάσσης Περιέχει δὲ πολλὰς περιφήμους χώρας ἢ Τοπαρχίας, οἷον·
Α′) Τὴν Ἀνατολὴν, παλαιὰ λεγομένην Μικρὰν Ἀσίαν, (τὴν ὡς χερσόνησον περιλαμβανομένην ὑπὸ τῆς Μαύρης θαλάσσης, τῆς Προποντίδος, τοῦ Αἰγαίου πελάγους καὶ τῆς Μεσογείου) εὐδαίμονά ποτε καὶ εὔκαρπον, ἀλλὰ νῦν ὁλιγανδροῦσαν καὶ κακῶς γεωργουμένην, ἐν ᾧ ἡ γῆ αὐτῆς εἶναι εὐφορωτάτη. Ἔχει χαλκοῦ μεταλλεῖα, καὶ προϊόντα διάφορα· οἷον μέταξαν, παμβάκιον, ὄπιον, νικοτιανὴν (ταβάκον)· κατασκευάζονται δὲ καὶ τάπητες ἀξιόλογοι, καὶ ἐκ τῶν μαλλίων τῶν αἰγῶν τῆς Ἀγκύρας τὰ λεγόμενα σαλιά.
427. Διαιρεῖται δὲ ἡ Ἀνατολὴ (Μικρὰ Ἀσία 203) εἰς πολλὰς ἐπαρχίας ἢ Πασσαλίκια (419). Αἱ ἐπισημότεραι πόλεις εἶναι· πρὸς Β: Σκούταρι (Χρυσόπολις) ἄντικρυ τῆς Κωνσταντινουπόλεως. — Προῦσα (κάτ! 100 χιλ:) εἰς τὴν Προποντίδα· ὀνομαστὴ διὰ τὰ θερμά της λουτρὰ, χρηματίσασα καὶ καθέδρα τῶν Σουλτάνων μέχρι τοῦ 1360.—Σινώπη καὶ Τραπεζοῦς, εἰς τὴν Μαύρην θάλασσαν· εἰς τὴν Τραπεζοῦντα (κάτ. 50 χιλ.) ἔστησαν τὴν καθέδραν των οἱ Βυζαντινοὶ Αὐτοκράτορες μετὰ τὴν ἅλωσιν τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὑπὸ τῶν Φράγκων.—Εἰς τὸ κέντρον, Ἄγκυρα, (κάτ. 35 χιλ.) ὀνομαστὴ διὰ τὰς αἶγάς της, τῶν ὁποίων τὰ ἔρια εἶναι λεπτὰ καὶ μεταξώδη. — Τοκάτι (κάτ. 100 χιλ.), μεγάλη πόλις καὶ γνωστὴ διὰ τ χαλκώματα αὐτῆς, κατασκευαζόμενα ἀπὸ τὸν χαλκὸν τὸν ἐξορυσσόμενον εἰς τὰ πλησίον αὐτῆς μεταλλεῖα.—Καΐσαρι (Καισάρεια), καὶ Κόνια (Ἰκόνιον), εἰς χώραν εὐφορωτάτην κειμένη. Πρὸς Δ: Σμύρνη (212), εἰς τὸν μυχὸν βαθυτάτου κόλπου τοῦ Αἰγαίου πελάγους, ἀρχαία καὶ νῦν ὀνομαστὴ διὰ τὸ ἐμπόριόν της πόλις (κάτ. 175 χιλ.). Πρὸς Μ: ἐπὶ τῆς Μεσογείου, Ἀττάλεια ἐπὶ τοῦ ὁμωνύμου κόλπου, καὶ Ἄδανα, καὶ πρὸς Δ: Ταρσὸς, πατρὶς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου (κάτ: 30 χιλ: ὧν πλεῖστοι Τοῦρκοι). Ὅλη ἡ Μεσημβρινὴ παραλία λέγεται Καραμανία.
Οἱ κάτοικοι τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀνάγονται κυρίως εἰς 4 λαοὺς διακεκριμένους, οἵ τινες εἰσί· ά) Τοῦρκοι τὰ 2/5 τοῦ ὅλου πληθυσμοῦ τῶν κατοίκων συνιστῶντες, καὶ δεσπόζοντες τῶν λοιπῶν, ὁμογενεῖς ὄντες μὲ τοὺς ἐν τῇ Εὐρωπαϊκῇ Τουρκίᾳ, ἀλλὰ βαρβαρώτεροι καὶ δεισιδαιμονέστεροι.—β′) Τουρκομάνοι (Τουρκομένιδες κοινῶς) τὸ 1/5 συνιστῶντες μόλις τοῦ ὅλου πληθυσμοῦ. Οὗτοι εἶναι λαὸς συγγενικὸς καὶ ὁμόθρησκος μὲ τοὺς Τούρκους, καταγόμενος ἀπὸ τοὺς μεταξὺ Κασπίας θαλάσσης καὶ Ἀραλίδος τόπους· ἀλλ’ ὡς νομάδες, ποιμάνοντες ποίμνια προβάτων καὶ ἀγέλας βουβάλων καὶ καμήλων, καὶ συχνάκις λῃστεύοντες, περιτρέχουσιν ὅλην τὴν χερσόνησον ὡς ἀνεξάρτητοι ὑπὸ τὴν ὁδηγίαν τῶν ἀρχηγῶν των, λεγομένων Βέϊδων. γ′) Γραικοὶ, ἰσάριθμα σχεδὸν μὲ τοὺς Τούρκους. Οὗτοι εἶναι οἱ ἀρχαιότεροι κάτοικοι τοῦ τόπου, ὁμογενεῖς μὲ τοὺς λοιποὺς Ἕλληνας· καὶ οἱ μὲν κατοικοῦντες περὶ τὰ παράλια, διέσωσαν καὶ τὰ ἤθη, καὶ τὴν γλῶσσαν, καὶ τὴν θρησκείαν τῶν νῦν Ἑλλήνων· οἱ δὲ εἰς τὰ μεσόγεια διασώζουσιν εἰσέτι μόνην τὴν θρησκείαν, λαλοῦσι δὲ Τουρκιστί. δ′) Ἁρμένιοι ὀλίγοι, καὶ ἔτι ὀλιγώτεροι Ἰουδαῖοι εἰς τὰς μεγαλοπόλεις κυρίως κατοικοῦντες καὶ μετερχόμενοι τὸ ἐμπόριον.
428.—Β′) Τὴν Ἁρμενίαν πρὸς Ἀν: τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τόπον ὀρεινότατον, εἰς τὸν ὁποῖον εἶναι καὶ τὸ ὅρος Ἀραρὰτ, ὅπου ἐστάθη ἡ Κιβωτὸς τοῦ Νῶε κατὰ τὴν ἱερὰν Γραφὴν ἐπὶ τοῦ Κατακλυσμοῦ. Εἰς αὐτὸν τὸν τόπον ἔχουσι τὰς πηγάς των καὶ οἱ ποταμοὶ Τίγρις καὶ Εὐφράτης. Οἱ κάτοικοι, λεγόμενοι Ἁρμένιοι, διασώζουσι τὴν ἰδίαν των διάλεκτον, πρεσβεύοντες τὴν χριστιανικὴν θρησκείαν. Ἑρζερούμη εἶναι ἡ ἐπισημοτάτη πόλις τοῦ τόπου καὶ κέντρον τοῦ μεταξὺ Τουρκίας καὶ Περσίας ἐμπορίου, περιέχουσα ὑπὲρ τὰς 130 χιλ: κατοίκων.
429. Ἡ ποτὲ Περσικὴ Ἁρμενία, ὅπου ὑπάρχουσιν αἱ λίμναι Βάνη καὶ Οὐρμία, καὶ οἱ ποταμοὶ Κιοὺρ (Κῦρος) καὶ Ἄρας (Ἀράξης) τὸ σύνορον μεταξὺ Ῥωσσίας καὶ Περσίας, ἀνήκει τὴν σήμερον εἰς τὴν Ῥωσσικὴν ἐπικράτειαν, παραχωρηθεῖσα κατὰ τὸ 1828 (425)· κατοικεῖται δὲ ὑπὸ Ἁρμενίων καὶ Τούρκων. Αὐτοῦ κεῖται ἡ ὑψηλοτέρα κορυφὴ τοῦ ὅρους Ἀραρὰτ, ἔχουσα, ὡς λέγουσιν, ὕψος 16 χιλ: ποδῶν, καὶ λίμνη Ἑριβάνη, ἔχουσα 12 λευγ: μῆκος καὶ 3 πλάτος. — Πρωτεύουσα Ἐρίβανον (κάτ. 15 χιλ.), πόλις ἐχυρὰ καὶ ἐμπορική. Πλησίον αὐτῆς ὑπάρχει μοναστήριον σημαντικὸν, ἕδρα τοῦ Πατριάρχου τῶν καθολικῶν Ἁρμενίων. — Τὸ νοτιοανατολικὸν μέρος αὐτῆς τῆς χώρας, συνορεῦον καὶ μὲ τὴν Περσίαν, κατοικεῖται ὑπὸ τῶν Κούρδων (Καρδούχων) τῶν ὁποίων καὶ ὁ τόπος ἰδίως ὀνομάζεται Κουρδιστὰν, μέρος του ὁποίου ὑπόκειται εἰς τὴν Τουρκίαν καὶ μέρος εἰς τὴν Περσίαν. Οἱ Κοῦρδοι δὲ οὗτοι, τὴν Μωαμεθανικὴν θρησκείαν πρεσβεύοντες, εἶναι λαὸς νομαδικὸς καὶ ληστρικὸς κατὰ φυλὰς ὑπὸ Βέϊδων διοικούμενος.
430.—Γ′) Τὴν Συρίαν, πρὸς Μ: μεταξὺ τοῦ Εὐφράτου καὶ τῆς Μεσογείου θαλάσσης περικλειομένην. Αὕτη ἡ χώρα ὑπὸ τῆς σειρᾶς τῶν ὀρέων τοῦ Λιβάνου καὶ Ἀντιλιβάνου διασχιζομένη, καὶ ὑπὸ τῶν ποταμῶν Ὀρόντου καὶ Ἰορδάνου ποτιζομένη, διαιρεῖται εἰς 4 ἐπαρχίας ἢ Πασσαλίκια ἐκ τῶν ἰδίων των πρωτευουσῶν ἐπονομαζόμενα, καὶ κατοικούμενα ὑπὸ Χριστιανῶν καὶ Ἀράβων κυρίως, καὶ ὑπὸ ὀλίγων Ἰουδαίων.
ά) Χαλέπι (Χαλυβὼν), πόλις ὀνομαστὴ διὰ τὸ ἐμπόριόν της, περιέχουσα 120 χιλ: κατοίκων, ἐξ ὧν οἱ περισσότεροι εἶναι Τοῦρκοι καὶ Ἄραβες. Εἰς τὴν περιοχὴν ταύτης τῆς ἐπαρχίας εἶναι ἡ Ἀντιόχεια ἐπὶ τοῦ Ὀρόντου ποτ: (10 χιλ. κατ.), ὅπου ἑδρεύει ὁ Ἀντιοχείας Ὀρθόδοξος Πατριάρχης, καὶ ἡ Ἀλεξανδρέτα, εἰς τὸν Ἰσσικὸν κόλπον, ἔχουσα καλὸν λιμένα, εἰς τὸν ὁποῖον πολλὰ πλοῖα συνέρχονται, ἀλλὰ νοσερὸν κλίμα.
β′) Τρίπολις, παράλιος καὶ εὐλίμενος, καὶ Λατακία (Λαοδίκεια) πάλαι ποτὲ εὐδαίμων καὶ πολυάνθρωπος.
γ′) Ἄκρη (καὶ Ἄκκα ἢ Πτολεμαῒς), μὲ φρούριον ἐχυρὸν καὶ μὲ λιμένα διάσημον (κάτ. 20 χιλ.). Αὐτοῦ πλησίον εἶναι τὰ ἐκ τοῦ Λιβάνου διακλαδιζόμενα δύο ὄρη, Θαβὼρ καὶ Καρμήλιον, ὀνομαστὰ, τὸ μὲν διὰ τὴν Μεταμόρφωσιν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν, τὸ δὲ, διὰ τοὺς ἐν αὐτῷ ἀσκητεύοντάς ποτε μοναχοὺς χριστιανοὺς ἐν ὀπαῖς καὶ σπηλαίοις. Εἰς τὸ αὐτὸ Πασσαλίκιον ἀνήκουσιν ἡ Βερούτη (Βηρυτὸς), ἡ Σεῒτ (Σιδὼν), Τσοὺρ (Τύρος), Ἰάφας (Ἰόππη) ἐπίνειον τῆς Ἱερουσαλὴμ, Γάζα, καὶ Βαλβὲκ (Ἡλιόπολις), ἐπίσημος διὰ τὰ διασωζόμενα ἀρχαῖα αὐτῆς ἐρείπια.
δ′) Πρὸς Ἀν: τῆς ἀνωτέρω εἰς τὸ ἐσωτερικὸν τὸ πασσαλίκιον τῆς Δαμασκοῦ· πρωτ: Δαμαοκὸς, πάλαι ποτὲ εὐδαίμων πόλις, καὶ νῦν ἡ πολυανθρωποτέρα αὐτῶν τῶν μερῶν (κάτ. 180 χιλ.), καὶ ὀνομαστὴ διὰ τὰ κατασκευαζόμενα εἰς αὐτὴν σπαθία, τὰ ἐπονομαζόμενα Δαμασκιά. Αὐτοῦ συνάζονται κατ’ ἔτος ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη τοῦ Τουρκικοῦ βασιλείου 30 — 50 χιλ. προσκυνητῶν, οἵτινες ἀπέρχονται ἐν συνοδίᾳ εἰς τὴν Μέκκαν, ἡγουμένου τοῦ Πασσᾶ τῆς Δαμασκοῦ, ὅστις διὰ τοῦτο ὀνομάζεται καὶ Χατζῆ Ἐμίρης. Εἰς ταύτην τὴν ἐπαρχίαν, ἀνήκει κειμένη πρὸς Μ: καὶ ἡ Παλαιστίνη, τῆς ὁποίας αἱ ἐπισημότεραι πόλεις εἶναι ἡ Ἰερουσαλὴμ, ὅπου εἶναι ὁ Ἅγιος Τάφος κάτ. 30 χιλ.)· ἡ Βηθλεὲμ, ὅπου ἐγεννήθη ὁ Κύριος ἡμῶν ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, κεῖται δύο λεύγας μακρὰν Μ-Ἀν: ἔχουσα 3 χιλ: κατ. — Ναβλοὺζ (Νεάπολις, παρὰ τὴν παλαιὰν Συχὲμ) καὶ Ἱεριχώ. Αὐτοῦ εἶναι ποταμὸς ὀνομαστὸς ὁ Ἰορδάνης, καὶ λίμνη ἡ Ἀσφαλῖτις, λεγομένη καὶ Νεκρὰ Θάλασσα (178).
Οἱ ἐπικρατέστεροι κάτοικοι τῆς Συρίας, ἐχούσης περὶ τὰ 2 ἑκατ: πληθυσμὸν εἶναι Ἑλληνικῆς καὶ Ἀραβικῆς καταγωγῆς· διότι οἱ μὲν Ἕλληνες ἐπὶ τῶν διαδόχων τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου ἐκράτησαν τοῦ τόπου· οἱ δὲ Ἄραβες κατέκτησαν αὐτὸν περὶ τὸν Ζ′ αἰῶνα μ. Χ. Εἰς τὸ ἐνδότερον ἐπὶ τοῦ Λιβάνου ὅρους, κατοικοῦσι τρεῖς μικρολαοὶ διάφοροι· ά) οἱ λεγόμενοι Αὐσάριοι ἢ Νοσάριοι ζῶσιν ἐπὶ τῶν βορείων τόπων τοῦ Λιβάνου ἕως 60 χιλ: περίπου, κατὰ φυλὰς διῃρημένοι, καὶ λατρεύοντες τὸν ἥλιον, καὶ πιστεύοντες τὴν μετεμψύχωσιν· ὑπολαμβάνουσι δέ τινες αὐτοὺς ὡς ἀπογόνους τῶν ἀρχαίων κατοίκων τοῦ τόπου Ἐθνικῶν. Ἐπὶ τῆς αὐτῆς σειρᾶς τοῦ Λιβάνου κατοικοῦσι β′) οἱ Δροῦσοι καὶ γ′) οἱ Μαρωνῖται. Καὶ οἱ μὲν Δροῦσοι εἶναι λαὸς μάχιμος, ἔχων θρησκείαν καὶ ἤθη ἴδια, εἰς ἑκατὸν χιλ. ψυχῶν συμποσούμενος· οἱ δὲ Μαρωνῖται, ἰσάριθμοι σχεδὸν μὲ αὐτοὺς, εἶναι χριστιανοὶ ἀναγνωρίζοντες τὴν κυριαρχίαν τοῦ Πάππα. Ἀμφότεροι δὲ ὑπάρχουσιν αὐτοδιοίκητοι μὲν, ἀλλ’ ὑποτελεῖς εἰς τὸν Σουλτάνον.
431. Πρὸς Ἀν: τοῦ Πασσαλικίου τῆς Δαμασκοῦ κεῖται ἡ χώρα ἡ διαῤῥεομένη ὑπὸ τοῦ ποταμοῦ Τίγριος καὶ Εὐφράτου, περιλαμβάνουσα — Δ′) Τὴν Διαρβερκίρην· αὕτη κατέχει τὸ βόρειον μέρος τῆς παλαιᾶς Μεσοποταμίας (228). Ἐπισημότεραι πόλεις. — Διαρβεκίρη (Ἄμιδα), πρωτεύουσα καὶ πολὺ ἐμπόριον ἔχουσα ὑφασμάτων καὶ μαροκινῶν. — Μοσούλη, ἐπὶ τοῦ Τίγριος ποταμοῦ κατάντικρυ τῆς παλαιᾶς πόλεως Νινευῆς, βιομήχανος καὶ ἐμπορικὴ (κάτ: 60 χιλ.)· δι’ αὐτῆς διήρχοντό ποτε τὰ ἐμπορεύματα τῶν Ἰνδιῶν, ὅθεν καὶ Μοσουλίναι ἐπωνομάσθησαν τὰ ἐκ τῶν Ἰνδιῶν λεπτὰ παμβάκινα ὑφάσματα εἰς τὴν Εὐρώπην μεταφερόμενα.
432.—Ε′) Τὸ Ἰρακαραβί, τὸ ὁποῖον ἐπέχει τὸ μεσημβρινὸν μέρος τῆς Μεσοποταμίας καὶ τὴν Βαβυλωνίαν χώραν, καὶ εὐφορεῖ φοινίκων πλῆθος εἰς τὰς Αὐάσεις αὐτῆς — Πόλεις· Βαγδάτη (Σελεύκεια), παρὰ τὸν Τίγριν κειμένη εἶναι μία τῶν μεγίστων πόλεων τῆς Ἀνατολῆς (κάτ. 100 χιλ.).—Πρὸς Ν: τῆς Βαγδάτης ἐπὶ τοῦ Εὐφράτου Χελλὰχ ἢ Χίλλαχ, πλησίον τῆς ὁποίας πρὸς Β: φαίνονται τὰ ἐρείπια τῆς Βαβυλῶνος.—Βάσσορα, ὀλίγον κατωτέρω τῆς συμβολῆς τοῦ Εὐφράτου καὶ Τίγριος, πλησίον τοῦ Περσικοῦ κόλπου, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἀποπλέουσιν εἰς τὰς Ἰνδίας (κάτοικοι 60 χιλ.).
433. Νῆσοι. Μεταξὺ τῶν νήσων τῆς Ἀσιατικῆς Τουρκίας αἱ ἀξιολογώτεραι εἰσί·—Τένεδος, Λῆμνος καὶ Ἴμβρος· ἄντικρυ τοῦ Ἑλλησπόντου. — Πρὸς τὰ Δυτ: παράλια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἡ Μιτυλήνη (Λέσβος), φέρουσα πολύ ἐλάδιον·—ἡ Χίος, γνωστὴ διὰ τὸ φιλέμπορον τῶν πρῴην κατοίκων της·—ἡ Σάμος, περίφημος εἰς τὴν νέαν μας ἱστορίαν διὰ τοὺς ὑπὲρ τῆς ἰδίας της ἀνεξαρτησίας ἀγῶνας·—ἡ Κὼς, εὐφοροῦσα λεμόνια καὶ πορτογάλλια· — πρὸς δὲ τὰ Μεσημβρινὰ, ἡ Ῥόδος, καὶ τέλος ἡ Κύπρος μεγίστη τῶν κατὰ τὴν Ἀνατολὴν νήσων, καὶ εὔφορος πολλῶν προϊόντων, καὶ μάλιστα κρασίων ἐκλεκτῶν, ἀλλὰ κακῶς γεωργουμένη, ἔχει 500 λευγ: ▭ ἐπιφάνειαν, καὶ μόλις 110 χιλ. κατ. — Πόλεις αὐτῆς εἶναι ἡ Φαμαγούστη (Ἀρσινόη), Λάρνακας, Πάφος καὶ Νικοσία, κάθεδρα τοῦ Πασσᾶ εἰς τὸ μέσον τῆς νήσου κειμένη (222).
Ἔκτασις ἐπιφαν. 2,800,000 χιλιάμ: ▭. — Πληθ. 12,000,000.
Μῆκος Ἀν: μεταξὺ 30° 20′ καὶ 50° 40′.
Πλάτος Β. μεταξὺ 12° 40′ καὶ 33° 45′.
434. Ἡ αραβια εἶναι μεγάλη Χερσόνησος, συνεχομένη πρὸς Β. μὲ τὴν Συρίαν (236 καὶ 431) καὶ περιοριζομένη ὑπὸ τῆς Ἀραβικῆς ἢ Ἐρυθρᾶς θαλάσσης, τοῦ Ἰνδικοῦ Ὠκεανοῦ καὶ τοῦ Περσικοῦ κόλπου· ἔρημος καὶ ἀμμώδης κατὰ τὸ πλεῖστον μέρος, ἔχει καί τινας εὐύδρους καὶ εὐφόρους τόπους, οἵ τινες παράγουσι φοίνικας, καφὲν εἰς τὰ μεσημβρινὰ μέρη περὶ τὴν Μόκκαν, ἀλωὴν, καὶ τὸ βάλσαμον τῆς Μέκκας.
Ἡ χερσόνησος τῆς Ἀραβίας παρίσταται ὡς ὀροπέδιον ἀποκλῖνον πρὸς τὸν Περσικὸν κόλπον καὶ ὑψούμενον πρὸς Δ: εἰς σειρὰν ὀρέων διερχομένην παρὰ τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν, καὶ ἀντερειδομένην εἰς τὸ ὄρος Σινᾶ, τὸ ὁποῖον ἐνόνεται μὲ τὸν Ἀντιλίβανον τῆς Συρίας. Ὁ τόπος ἐν γένει εἶναι ξηρὸς καὶ ἄνυδρος, διακοπτόμενος ὑπὸ ἀμμωδῶν ἐρήμων ἀπεράντων. Ἐκ τούτων ὀνομάζεται μέρος αὐτοῦ Ἀραβία ἔρημος. Τὸ δὲ Β-Δ: τὸ περιλαμβανόμενον μεταξὺ τῶν κόλπων τοῦ Σουὲζ καὶ τοῦ Ἀκαβὰδ λέγεται Πετραία Ἀραβία ἢ ἔρημος τοῦ Σινᾶ. Μικραὶ δέ τινες κοιλάδες καὶ παραλίαι, καὶ κατ’ ἐξοχὴν ἡ Ν-Δ: ὀνομάζονται Εὐδαίμων Ἀραβία, διότι εἰς αὐτὰ τὰ μέρη ὁ τόπος φαίνεται εὔφορος. Οἱ δὲ Ἄραβες διαιροῦνται εἰς Φελλάχους, ἤτοι γεωργοὺς ἔχοντας σταθερὰν διαμονὴν, καὶ εἰς Νομάδας ἢ Σκηνίτας ποιμένας, λεγομένους Βεδουΐνους. Ἱκανὸν μέρος τοῦ τόπου κατοικεῖται ὑπὸ τῶν ποιμένων τούτων, οἵ τινες ἄλλην ἰδιοκτησίαν δὲν ἔχουσι παρὰ τὰς σκηνάς των, τὰς καμήλους καὶ τοὺς ἵππους των· οὗτοι δ’ εἰσὶν εἴδους ἰδιάζοντος καὶ παλαιόθεν περιφήμου, λεγόμενα κοινῶς ἄλογα Ἀραβικὰ (τὸ πάλαι Νυσσαῖοι ἵπποι). Ἐπίσημα εἰς αὐτὴν ὄρη εἶναι τὸ Σινᾶ καὶ Χωρήβ.
435. Ἡ Ἀραβία συνιστᾷ πολλὰ κράτη, ἐξ ὧν τὰ κυριώτερα εἰσὶ τὸ τοῦ Σιερίφου τῆς Μέκκας, ὑποτελοῦς εἰς τὴν Ὑψηλὴν Πύλην, τοῦ Ἰμάμου τῆς Ὑεμένης, καὶ τοῦ Ἰμάμου ἢ Σουλτάνου τῆς Μασκάτης. Περιλαμβάνει δὲ ἓξ Τοπαρχίας τὰς ἑξῆς· τὴν Ἐδιϊὰζ (περιέχουσαν καὶ τὴν Πετραίαν Ἀραβίαν) ἐκτεινομένην ἀπὸ τοῦ Ἰσθμοῦ τοῦ Σουὲζ μέχρι τῆς 19° τοῦ πλάτους παρὰ τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν, ὅπου εἶναι ἡ Μέκκα καὶ Μεδινά.—Τὴν Νεδζιὲδ, μεσόγειον, ὅθεν ἐξῆλθον οἱ αἱρεσιῶται Βαχαβῖται, οἵ τινες ἔφερον τὰ τροπαιοῦχα των ὅπλα εἰς μέγα μέρος τῆς Ἀραβίας·—τὴν Τεχαμὰν καὶ Ὑεμένην, πρὸς τὸν πορθμὸν Βαβελμανδέλ·—τὴν Ἀδραμώτην πρὸς Ν. παρὰ τὸν Ἰνδικὸν Ὠκεανόν·—τὴν Ὀμάνην Ν-Ἀν. καὶ τὴν Βαχραίνην πρὸς Ἀν. Ἐκεῖ ἁλιεύονται τὰ ὡραιότατα μαργαριτάρια εἰς τὸν Περσικὸν κόλπον.
Πόλεις· Μεδινὰ (Ἰάτρυππα) 30 λεύγας ἀπὸ τῆς θαλάσσης καὶ 70 ἀπὸ τῆς Μέκκας (κάτ. 6 χιλ.). Εἰς αὐτὴν εἶναι ὁ τάφος τοῦ Μωάμεθ· ἔχει δὲ καὶ χωρίον εὐλίμενον εἰς τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν ὀνομαζόμενον Ἴαμπον. — Μέκκα πρὸς Ν: (κάτ. 34 χιλ.), πατρὶς τοῦ Μωάμεθ, ὅπου εἶναι καὶ ὁ δοξαζόμενος ἱερὸς τόπος, προσκύνημα σεβάσμιον ὅλων τῶν πρεσβευόντων τὰ τῆς θρησκείας αὐτοῦ Μωαμεθανῶν, λεγόμενος Βεῒτ Ἀλλὰχ (οἶκος θεοῦ), ἐν ᾧ εὑρίσκεται καὶ ὁ Κιαμπὲς, πιστευόμενος ὡς θυσιαστήριον οἰκοδομηθὲν παρ’ αὐτοῦ τοῦ Ἀβραὰμ εἰς προσκύνησιν τοῦ θεοῦ ([1]). Εἰς τὴν Μέκκαν, οὖσαν ἄλλως καὶ ἐμπορικὴν πόλιν, ἔρχονται ὅλοι οἱ προσκυνηταὶ Μωαμεθανοὶ, εἰς 30 χιλ: κατ’ ἔτος λογιζόμενοι· εἰς δὲ τὴν Μεδινὰν, μόνον οἱ ἐκ τῆς Δαμασκοῦ ἐρχόμενοι ἐν μεγάλῃ συνοδίᾳ προσκυνηταὶ, διότι αὐτόθεν διαβαίνουσιν ἀπερχόμενοι εἰς τὴν Μέκκαν — Γιϊδδὰ (ἢ Ἀσχιδδὰ κάτ. 15 χιλ.), 40 μίλ: μακρὰν τῆς Μέκκας εἰς τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν, λογίζεται ὡς λιμὴν αὐτῆς· εἶναι δὲ ἀποθήκη τῶν ἐμπορευμάτων τῆς Αἰγύπτου, τῆς Ἀραβίας καὶ τῶν Ἰνδιῶν.—Μόκκα (κάτ. 5 χιλ.), ἀξιόλογος λιμὴν ἐμπορικὸς τῆς Ὑεμένης εἰς τὴν αὐτὴν θάλασσαν, ὅθεν ἐξάγεται ὁ ἐξαίρετος καφὲς τῆς Μόκκας ἢ τῆς Ὑεμένης καλούμενος. — Ἄδεν πρὸς Ν: πρὸς τὸν πορθμὸν τοῦ Βαβελμανδέλου, εὐλίμενος καὶ ἐμπορικὴ, ὅπου οἱ Ἄγγλοι ἀποκατεστάθησαν κατὰ τὸ 1838 ([2]).—Μασκάτη,(κάτ. 60 χιλ.) ἐπὶ τῆς Ἀν: παραλίας πρὸς τὴν εἴσοδον τοῦ Περσικοῦ κόλπου, ἥτις λέγεται πορθμὸς τοῦ Ὀρμούσου, παράλιος καὶ ἐμπορικωτάτη, ἔχουσα εἰς τὰ πέριξ καὶ μεταλλεῖα μολύβδου. Εἰς αὐτὴν ἑδρεύει ὁ ἰσχυρὸς Ἰμάμης ἢ Σουλτάνος τῆς Μασκάτης, τοῦ ὁποίου ἡ ἐξουσία ἐκτείνεται ἐπὶ μέρους τῆς Ἀν: παραλίας, ἐπὶ ὅλης τῆς μεσημβρινῆς, καὶ ἐπὶ τῆς νήσου Σοκοτόρας, τῆς ἄντικρυ τοῦ Γαρδεφουΐου ἀκρωτηρίου τῆς Ἀφρικῆς.
ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ. Οἱ Ἄραβες, παλαιόθεν κατὰ μικρολαοὺς ζῶντες, ἐφάνησαν τρομεροὶ κατακτηταὶ τόν Ζ′. αἰῶνα, ἑνωθέντες διὰ τῆς θρησκείας τοῦ Μωάμεθ ὑπὸ τὸ κράτος τῶν διαδόχων αὐτοῦ, οἵ τινες ὠνομάζοντο Καλίφαι. Τότε ἐξήπλωσαν τὰς κατακτήσεις αὐτῶν ταχέως εἰς τὰς δυτικὰς χώρας τῆς Ἀσίας καὶ εἰς τὰς βορείας τῆς Ἀφρικῆς, ὅθεν διέβησαν καὶ εἰς τὴν Εὐρώπην κυριεύσαντες τὴν Ἱσπανίαν. Τὸ ἰσχυρὸν κράτος τῶν Καλιφῶν, ἐπὶ τῶν ὁποίων ἤνθησαν αἱ τέχναι καὶ αἱ ἐπιστῆμαι, ἐξησθενημένον ἀπὸ τῆς διαιρέσεις, κατεστράφη ὑπὸ τῶν Τούρκων, οἵ τινες ἐξουσιάζουσι μέχρι σήμερον, μετὰ πολλῶν ἄλλων τόπων ἐκείνου τοῦ Κράτους, καὶ μέρους τῆς Ἀραβίας, διοικουμένης ὑπὸ ἀρχηγῶν λεγομένων Σεΐκων, Ἰμάμιδων καὶ Σιερίφων. Ἡ δὲ ἐκεῖ γεννηθεῖσα Μωαμεθανικὴ θρησκεία, ἐπικρατεῖ ἀποκλειστικῶς καθ’ ὅλην τὴν Ἀραβίαν.
Ἔκτασις ἐπιφ: 1,200,000 χιλιαμ. ▭ — Πληθ. 10—12 ἑκατ.
Μῆκος Ἀνατ: μεταξὺ 42° καὶ 59.°
Πλάτος Β: μεταξὺ 25° 45′ καὶ 39° 30′.
436. Ἡ περσια κεῖται μεταξὺ Κασπίας θαλάσσης, Τουρκίας καὶ Περσικοῦ κόλπου, λεγομένη Ἰρὰν ὑπὸ τῶν κατοίκων τῆς Ἀνατολῆς· περιέχει δὲ ἀπεράντους πεδιάδας ἀνύδρους, ὀρεινοὺς τόπους, καὶ κοιλάδας τερπνὰς, φερούσας σταφυλὰς, φοίνικας, σῦκα, προῦνα, ἀπίδια, μῆλα καὶ πορτογάλλια. Ἔχει δὲ καὶ κτηνοτροφίαν ἀρίστην, καὶ βιομηχανίαν ἐπικερδῆ, διότι ἐξάγονται καὶ τάπητες πολυτελέστατοι, ὑφάσματα χρυσᾶ καὶ μεταξωτὰ, καὶ λίθοι πολύτιμοι καὶ μαργαριτάρια. Ἡ συκέα, ἡ ἀμυγδαλῆ, ἡ συκομωρέα, τὰ βεῤῥοίκοκκα, τὰ ῥόϊδα, καὶ τὰ ῥοδάκηνα ἀπὸ τὴν Περσίαν μετεφέρθησαν εἰς τὴν Εὐρώπην.
437. Ἡ κυρίως καλουμένη Περσία περιλαμβάνει 11 ἐπαρχίας, καὶ αἱ ἐπισημότεραι αὐτῆς πόλεις εἷναι αἱ ἑξῆς. — Ἰσπαχάνη, πρώην μητρόπολις παρὰ τὸν Ζενδερούτην ποταμὸν, ἔχουσα νῦν 60 χιλ: κατοίκων, ἐν ᾧ ποτε προσήγγιζε πρὸς τὸ ἑκατομ. — Τεχεράνη πρὸς Β: ἡ τωρινὴ μητρόπολις τοῦ βασιλείου, ὅπου διατρίβει ὁ Σάχης ἢ βασιλεὺς, περιέχει 140 χιλ. κατοίκων. — Ταυρὶς ἢ Ταβρὶς, μεγίστη καὶ ἐμπορικωτάτη πόλις (κάτ. 100 χιλ.), συχνάκις ὑπὸ τῶν πολέμων ἐρημωθεῖσα καὶ κατὰ τὸ 1724 ὑπὸ σεισμοῦ καταστραφεῖσα, ὅτε ἀπωλέσθησαν, ὡς λέγουσιν, ἑκατὸν χιλιάδες ψυχῶν. — Ἀμαδὰν (Ἐκτάβανα), ὅθεν ἐξάγονται πολλὰ καὶ καλὰ δέρματα κατειργασμένα (κάτ. 45 χιλ.). — Χιρὰζ, κειμένη εἰς κοιλάδα εὔφορον καὶ τερπνὴν, περίφημος διὰ τὸ κρασίον της (κάτ. 52 χιλ.). — Πλησίον αὐτῆς κεῖται ἡ κώμη Ἰσταχὰρ, ὅπου φαίνονται τὰ ἐρείπια τῆς Περσεπόλεως. Οἱ κάτοικοι τοῦ βασιλείου τούτου, φιλέμποροι καὶ βιομήχανοι, εἶναι ὅλοι Μωαμεθανοὶ, τῆς αἱρέσεως τοῦ Ἀλῆ, εἰσαχθείσης τῆς Μωαμεθανικῆς θρησκείας ὑπὸ τῶν Ἀράβων, κυριευσάντων τὸν τόπον περὶ τὸν Ζ′ αἰῶνα· εὑρίσκονται δὲ καί τινες εἰσέτι λατρευταὶ ταῦ Πυρὸς, Γουέρμποι ἢ Παρσοὶ (Πέρσαι) λεγόμενοι, διατηρήσαντες τὴν τῶν ἀρχαίων Περσῶν λατρείαν. — Ἡ Κυβέρνησις τοῦ τόπου εἶναι Μοναρχία Δεσποτική.
ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ. Ἡ νῦν Περσία κατέχει τὰς ἀρχαίας χώρας τῆς Μηδίας πρὸς τὸ Β-Δ: κειμένας· τῆς Σουσιανῆς πρὸς τὸ Δ· τῆς Περσίας, πρὸς Μ· τῆς Ὑρκανίας, πρὸς Β· τῆς Παρθυαίας πρὸς τὸ Β-Ἀν: καὶ τῆς Καρμανίας πρὸς τὸ Ν-Ἀν. — Κῦρος ὁ Α′. ἐθεμελίωσεν αὐτὸ τὸ βασίλειον κατὰ τὸν στ′. αἰῶνα π. Χ. ἐκταθὲν ἔπειτα μέχρι τῶν παραλίων τῆς Μεσογείου, ὅτε μετὰ δύο αἰῶνας καθυπέταξεν αὐτὸ Ἀλέξανδρος ὁ Μέγας, καὶ ἀφῆκε κληρονόμημα πρὸς τοὺς διαδόχους αὐτοῦ. Μετέπειτα οἱ Πάρθοι κατέκτησαν ὅλους τοὺς τόπους, τοὺς συνιστῶντας τὴν σήμερον αὐτὸ τὸ βασίλειον, μέχρι τοῦ Γ′. αἰῶνος μ. Χ. δεσπόσαντες αὐτοῦ, ὅτε οὐ Πέρσαι πάλιν ἐπανέλαβον τὴν ἐξουσίαν, τὴν ὁποίαν οἱ Ἄραβες τοῖς ἀφῄρεσαν κατὰ τὸν Ζ′. αἰῶνα μ. Χ. Οἱ Μογγόλοι κατεξουσίασαν καὶ αὐτοῦ περὶ τὸν ΙΓ′. αἰῶνα, περὶ δὲ τὸν ΙΔ′. συνέστη εἰς ἴδιον βασίλειον πάλιν Περσικόν.
| Ἔκτασις 900,000 χιλιάμ: ▭ | Ἔκτασις 380,000 χιλιαμ: ▭ |
| Πληθ. 10 ἑκατομ. | Πληθ. 2 ἑκατομ. |
| Μῆκος Ἀνατ: μεταξὺ 57° καὶ 69° 45′. | Μῆκος Ἀνατ: μεταξὺ 55° 45′ καὶ 67°. |
| Πλάτος Β: μεταξὺ 27° 50′, καὶ 37° 10′ | Πλάτος Β: μεταξὺ 25° καὶ 30° 15′. |
438. Πρὸς Ἀνατ: τῆς Περσίας, μεταξὺ ταύτης καὶ τῆς χώρας τῶν Σεΐκων, κεῖνται ἡ χώρα τῶν Ἀφγανῶν ἢ ἡ Ἀφγανιστανὴ, καὶ ἡ τῶν Βελούχων ἢ ἡ Βελουχιστανή. Ὁ τόπος ἔχει σειρὰς ὀρέων ὑψηλῶν, συνδεομένας μὲ τὴν τῶν Ἰμαλαίων, ἀμμώδεις πεδιάδας τινὰς, καὶ ἄλλας εὐφόρους γεννημάτων, φοινίκων, παμβακίου, σακχαροκαλάμου κτλ. Ὁ μόνος σημαντικὸς καὶ πλευστὸς ποταμὸς εἶναι ὁ Ἰνδὸς, ῥέων πρὸς Ἀν: καὶ γινόμενος τὸ ὅριον ταύτης τῆς χώρας καὶ τῆς τῶν Σεΐκων.
ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ. Ἀφγανιστανὴ λέγεται τὸ βόρειον μέρος τῆς χώρας, συγκειμένη ἀπὸ ἐπαρχίας ἀφαιρεθείσας ἀπὸ τὰς τῆς Περσίας καὶ τῆς Ἰνδικῆς. Οἱ Ἀφγανοὶ, πολλάκις κυριευθέντες ὑπὸ τῶν Περσῶν καὶ Μογγόλων, ἔμειναν αὐτόνομοι κατὰ τὸν ΙΗ′ αἰῶνα, ἀλλὰ κατὰ φυλὰς νομαδικὰς οἱ πλεῖστοι πολιτευόμενοι ὑπὸ ἀρχηγοὺς ἀπώλεσαν διὰ τὰς ἐμφυλίους διχονοίας των τὴν Κασεμιρίαν καὶ Λαχόρην, ἀξιολόγους ἐπαρχίας κυριευθείσας ὑπὸ τῶν Σεΐκων. Καὶ τὰ ἐν Ἰνδίᾳ δὲ Ἀγγλικὰ στρατεύματα, εἰσβαλόντα εἰς τὸν τόπον, ἐσύστησαν διαφόρους ἀρχηγοὺς ὑποτελεῖς· ἀλλὰ κατὰ τὸ 1842 ἠναγκάσθησαν ν’ ἀφήσωσι τὸν τόπον ἐλεύθερον. Ἐκτὸς τῶν Ἀφγανῶν κατοικοῦσι τὴν χώραν καὶ ἄλλαι φυλαὶ ὁμοίως νομαδικαὶ Βελούχων, Τουρκομάνων καὶ Οὐσβέκων. Οἱ Πέρσαι δὲ καὶ Ἰνδοὶ κατοικοῦσι κυρίως τὰς πόλεις, μετερχόμενοι τὰς τέχνας καὶ τὸ ἐμπόριον.Καὶ ἡ χώρα τῶν Βελούχων ὑπέκειτο ὁμοίως ὑπὸ τοὺς Πέρσας, τοὺς Ἰνδοὺς ἢ καὶ τοὺς Ἀφγανοὺς, ἀπὸ τὴν κυριότητα τῶν ὁποίων δὲν ἠδυνήθησαν ἐντελῶς ν’ ἀπαλλαχθῶσιν εἰ μὴ περὶ τὸν ΙΗ′ αἰῶνα· ἐσχάτως δὲ εἰσεχώρησαν καὶ αὐτόσε Ἀγγλικὰ στρατεύματα τῶν Ἰνδιῶν. Οἱ Βελοῦχοι ζῶσιν οἱ πλεῖστοι ὑπὸ σκηνὰς ὡς ὄντες νομάδες ὑποτασσόμενοι εἰς ἕνα Χάνην.
Ἡ χώρα τῶν Ἀφγανῶν διαιρεῖται κυρίως εἰς τρία τμήματα. Τὸ μὲν λέγεται Ἀφγανιστὰν ἰδίως, ἔχον πρωτεύουσαν τὴν Καβούλην (κάτ. 80 χιλ.), εἰς τὴν ὁποίαν ἑδρεύει ὁ ἡγεμὼν τῆς χώρας Σὰχ καὶ Παδισὰχ λεγόμενος, καὶ ὅπου γίνεται καὶ ἀρκετὸν ἐμπόριον, μάλιστα ἵππων.—Κανδαχάρη, ἐν τῷ μέσῳ τῆς χώρας (παλαιὰ Ἀλεξάνδρεια ἡ ἐν Ἀρίοις), ἄλλοτε πρωτεύουσα αὐτῆς, ἐχυρὰ καὶ ἐμπορικὴ (κάτ. 100 χιλ.).—Τὸ δὲ, λέγεται Χορασανία· πρωτεύουσα Ἐράτη (κάτ. 100 χιλ.), ὅπου κατασκευάζουσι τὰ Χορασανικὰ ξίφη. Αὕτη δὲ ἐχρημάτισε καὶ ἄλλοτε πρωτεύουσα μιᾶς ἐπικρατείας ὑποτελοῦς εἰς τὴν Περσίαν, καὶ οἱ Ἄγγλοι εἶχον συστήσει ἐκεῖ βασιλέα ἴδιον ([3]). Τὸ δὲ τρίτον λέγεται Μουλτάνη μὲ ὁμώνυμον πόλιν ἐχυρὰν καὶ βιομήχανον διαφόρων πανικῶν. Τὸ τμῆμα τοῦτο τελεῖ φόρον εἰς τοὺς Σεΐκους.
Ἡ δὲ Βελουχιστανὴ, κειμένη πρὸς Μ: καὶ διαβρεχομένη ὑπὸ τῆς Περσικῆς θαλάσσης, κατοικεῖται ὑπὸ τῶν Βελούχων (πληθ. 2 ἑκατομ.) τῶν πλείστων νομάδων καὶ σκηνιτῶν. Ὀλίγαι πόλεις ὑπάρχουσιν ἄξιαι λόγου εἰς τὴν χώραν διαιρουμένην εἰς ἓξ ἐπαρχίας. Κελάτη εἶναι ἡ πρωτεύουσα, ὅπου ἑδρεύει ὁ Χάνης (κάτ. 20 χιλ.). Οἱ Βελοῦχοι ὅλοι σχεδὸν, καθὼς καὶ οἱ Ἀφγανοὶ, εἰσὶ Μωαμεθανοὶ τῆς αἱρέσεως τοῦ Ὀμάρ.
Ἔκτασις ἐπιφαν: 4,000,000 χιλιαμ: ▭ — Πληθ. 155,000,900, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν ἐν τῇ Ἰνδοσινικῇ Ἀγγλικῶν κατακτήσεων
Μῆκος Ἀν: μεταξὺ 64° 40′ καὶ 91.°
Πλάτος Β: μεταξὺ 8° καὶ 35.°
439. Ἥ ινδικη (Ἰνδοστὰν) ἢ ινδια ἡ ἐντεῦθεν τοῦ Γάγγου, εἷναι ἡ μεγάλη χερσόνησος ἡ μεταξὺ τῶν ποταμῶν Γάγγου καὶ Ἰνδοῦ, καὶ τοῦ κόλπου τοῦ Ὀμανικοῦ καὶ τοῦ Βεγγαλικοῦ, ἔχουσα γῆν εὐφορωτάτην καὶ κλίμα διάφορον. Τὰ Ἰμαλαῖα ὄρη ὁρίζουσιν αὐτὴν πρὸς Β: ἀπὸ τὴν Μικρὰν Θιβετίαν, ὅθεν καὶ ὁ Ἰνδὸς ἔχει τὰς πηγάς του. Αὐτὰ εἶναι τὰ ὑψηλότατα τῶν γνωστῶν ὀρέων τῆς Ἀσίας, διότι ὁ πρηὼν αὐτοῦ ὁ λεγόμενος Τσαμουλάριος ἔχει ὕψος 8,700 μ. καὶ ὁ Δαυαλογερὴς 8,600 μ. Τὰ δὲ ὀνομαζόμενα Γαταῖα ὄρη διασχίζουσι τὴν Ἰνδικὴν ἀπὸ Β: πρὸς Δ: καὶ ἔπειτα πρὸς Ν: ἕως τὸ Κομορῖνον ἀκρωτήριον, πλησιάζοντα μᾶλλον εἰς τὴν δυτικὴν παραλίαν, τὴν καλουμένην τοῦ Μαλαβάρου, ἢ εἰς τὴν Ἀνατολικὴν λεγομένην τοῦ Κορομανδέλου, καὶ διαιροῦσι τὴν Χερσόνησον εἰς δύο μέρη, ἐξ ὧν τὸ μὲν βόρειον λέγεται κυρίως Ἰνδοστάνη, τὸ δὲ μεσημβρινὸν Δεκάνη. Ἐκ τούτου δὲ καθίσταται διάφορον καὶ τὸ κλίμα τοῦ τόπου, καὶ ὧραι τοῦ ἔτους ἐπικρατοῦσι δύο, ἡ τῶν ὑετῶν καὶ ἡ τῆς ἀνομβρίας· διότι ἄνεμοι περιοδικοὶ ἐπιπνέοντες, ποτὲ μὲν ἀπὸ τὸ Β-Ἀν: συνάγουσι τὰ νέφη ἐπὶ τῆς παραλίας τοῦ Κορομανδέλου, ποτὲ δὲ ἀπὸ τὸ Ν-Δ: φέρουσιν αὐτὰ ἐπὶ τῆς παραλίας τοῦ Μαλαβάρου, καὶ τοιουτρόπως, ἐν ᾧ καιρῷ ἡ μία παραλία ἔχει ἀφθόνους ὑετοὺς, ἡ ἑτέρα ἔχει ξηρὸν καὶ εὔδιον καιρόν. Οἱ δὲ ἐξ ὅλων τῶν ὀρέων ἀποῤῥέοντες μεγάλοι ποταμοὶ, καὶ πολλὰ παραπόταμα, καθιστῶσιν εὐφορωτάτας τὰς κοιλάδας καὶ τὰς πεδιάδας, ὥστε ἡ ὑπὸ τούτων καὶ τῶν περιοδικῶν ὑετῶν διατηρουμένη ὑγρασία, καὶ ἡ θερμότης τοῦ κλίματος ἀναδεικνύουσι τὴν βλάστησιν ὅλων τῶν φυτῶν ταχεῖαν καὶ εὔρωστον. Ἐκ τῶν Γαταίων ἀποῤῥέουσι μεγάλοι ποταμοὶ ὁ Ταπτῆς πρὸς Δ: οἱ δὲ Κισθνᾶς, Κοδαυερῆς, καὶ Καυερῆς πρὸς Ἀν.
Οὕτως ἡ γῆ καθισταμένη εὐφορωτάτη, καὶ πολυανθρωποτάτη οὖσα, φέρει ὅλων τῶν κλιμάτων τὰ φυτά· κυρίως δὲ παρέχει ἀφθόνως ὀρύζιον καὶ βανάνας, τὰ ὁποῖα εἶναι ἡ κυρία τροφὴ τῶν κατοίκων, κόμμι, σάκχαρι, Ἰνδικὸν (λουλάκιον), παμβάκιον, μέταξαν, ἀρώματα, μυρωδικὰ καὶ ἐξαίρετα ὀπωρικά. Οἱ κάτοικοι τεχνουργοῦσι καὶ πολυτελῆ ὑφάσματα μεταξωτὰ καὶ παμβακερὰ, καὶ περίφημα σάλια τὰ ἐπονομαζόμενα λαχουριά. Εὑρίσκονται δὲ καὶ ἀδαμάντων ὀρυγεῖα εἰς τὸν τόπον, καὶ μαργαριτάρια ὡραιότατα ἁλιεύονται εἰς τὰ παράλιά του, μεταλλεῖα ὅμως ἀργύρου ἢ χρυσοῦ δὲν ἔχει. Τρέφει δὲ καὶ πτηνὰ διάφορα, ἔχοντα λαμπρότατον καὶ στιλπνότατον πτέρωμα, οἷον, ψιττακούς, ταῶνας, Ἰνδιάνους (ἐκεῖθεν μεταφερθέντας εἰς τὴν Εὐρώπην) καὶ ἐκ τῶν μαστοφόρων πιθήκους, ἀντιλόπας, ἐλέφαντας καὶ καμήλους· καὶ αἱ μέγισται καὶ αἱ ἀγριώταται Τίγρεις κατοικοῦσι παρὰ τὰς ἐκβολὰς τοῦ Γάγγου, εἰς τὸν ὁποῖον καὶ ἓν εἶδος θηριωδέστατον κροκοδείλων ἐνοικεῖ, οἵ τινες λέγονται Καβιάλαι.
ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ. Οἱ Ἕλληνες εἶχον γνωρίσει τὸ βόρειον μέρος τῆς χερσονήσου ταύτης ἐπὶ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Οἱ Ἀφγανοὶ φαίνεται ὅτι ἐξουσίασαν τὸν τόπον πολὺν καιρὸν καὶ ἐπὶ τῆς δυναστείας αὐτῶν εἰσήχθη καὶ ἡ Μωαμεθανικὴ θρησκεία περὶ τὸν ΙΒ′. αἰῶνα μ. Χ. Περὶ τὸ 1502 ἐφάνησαν ἐκ τῶν Εὐρωπαίων οἱ Πορτογάλλοι πρῶτοι κατακτηταὶ εἰς τὰ μεσημβρινὰ μέρη τῆς Χερσονήσου· ἀλλὰ συγχρόνως καὶ οἱ Μογγόλοι ἐκυρίευσαν τὸ Β: μέρος (περὶ τὸ 1525), ἔχοντες ἡγεμόνα τὸν Βάβερον, ἐγγονὸν τοῦ Ταμερλάνου, καὶ συνέστησαν τὴν αὐτοκρατορίαν τοῦ μεγάλου Μογγόλου, ἥτις κατήντησε νὰ δεσπόζῃ σχεδὸν ὅλης τῆς χερσονήσου ἐπὶ τῆς Αὐτοκρατορίας τοῦ Αὐρηγγεΐβου. Τούτου δὲ ἀποθανόντος περὶ 1707, τὸ βασίλειον αὐτὸ τοῦ μεγάλου Μογγόλου ἤρχισε νὰ ἐξασθενῇ ἐκ τῶν ἐσωτερικῶν διαιρέσεων καὶ ἐκ τῶν πολέμων τῶν πρὸς τοὺς Μαράτας, λαος μαχίμους τῆς Ἰνδοστάνης, καὶ ἀπὸ τὴν εἰσβολὴν τῶν Περσῶν, συμβᾶσαν τὸ 1738, ἕως οὗ τέλος καὶ κατεστράφη ὑπὸ τῆς Ἀγγλικῆς ἑταιρίας τῆς ἐπὶ τῶν Ἰνδιῶν, κατασταθείσης κυρίας τὴν σήμερον ὅλης σχεδὸν τῆς Ἰνδικῆς.
440. Ἡ Ἰνδικὴ, ἔχουσα πληθυσμὸν (κατὰ τὴν προσφάτως γενομένην ἀπαρίθμησιν) ἕως 155 ἑκατομ: ψυχῶν, δύναται νὰ διαιρεθῇ πολιτικῶς, ὡς ἐκ τῶν κρατούντων αὐτῆς, εἰς 4 τμήματα τὰ ἑξῆς. Τὸ Α′. περιλαμβάνει τὰς Ἀγγλικὰς κατακτήσεις, περιεχούσας 90 ἑκατομ: κατ. Τὸ Β′. τὰ κράτη τὰ ὑποτελῆ ἢ σύμμαχα τῶν Ἄγγλων (πληθ. 40 ἑκατομ:). Τὸ Γ′. τὰ ἀνεξάρτητα (πληθ. 9 ἑκατομ:). Τὸ δὲ Δ′. τὰς κατακτήσεις τῶν ἄλλων Εὐρωπαίων, Δανῶν, Γάλλων καὶ Πορτογάλλων (πληθ. 400 χιλ.). Ἐκ δὲ τῶν κατοίκων, οἱ μὲν εἰσὶν ἰθαγενεῖς, οἱ Ἰνδοὶ ἕως 114 ἑκατ: οἱ πλεῖστοι ἀπράγμονες, καὶ ἀφιλοπόλεμοι καὶ μαλθακοὶ, πλὴν τῶν ὀρεινῶν (οἷοι οἱ Σεΐκοι καὶ Μαρᾶται), ἰσχυρῶν καὶ μαχίμων ὄντων· οἱ δὲ εἰσὶ ξένοι ἢ ἔποικοι, οἷον οἱ Μογγόλοι καὶ Ἀφγανοὶ, οἱ κυριεύσαντες ποτε τοῦ τόπου· οὗτοι δὲ πρεσβεύουσι τὴν Μωαμεθανικὴν θρησκείαν, συμποσούμενοι εἰς 16 ἑκατομ.—Οἱ Παρσοὶ (ἐξ ὧν κατάγονται οἱ Πέρσαι) ἕως 10 ἑκατομ: καὶ οὗτοι ὄντες ἔμποροι καὶ βιομήχανοι· ὀλίγαι χιλιάδες Ἁρμενίων, Ἑβραίων καὶ Ἀράβων μετερχομένων καὶ τούτων τὸ ἐμπόριον, καὶ τέλος οἱ κατακτηταὶ Εὐρωπαῖοι, Γάλλοι, Πορτογάλλοι καὶ Δανοὶ ἕως 5 χιλ. καὶ ἕως 40 χιλ. Ἄγγλων, οἵ τινες ὑπὲρ τὸν ἕνα ἤδη αἰῶνα δεσπόζουσι τοῦ πλείστου μέρους τῆς χώρας. Ἡ ἐπικρατοῦσα θρησκεία εἶναι ἡ Βραχμανικὴ, πρεσβεύουσα τρεῖς ὑπερτάτους θεοὺς, τὸν Βράχμαν ἤτοι Δημιουργὸν, τὸν Οὐϊσθνοῦ ἢ Βισθνοῦ ἢ συντηρητὴν, καὶ τὸν Χίβαν ἢ καταστροφέα, καὶ πλῆθος ἄλλων κατωτέρων θεῶν. Μετ’ αὐτήν εἶναι πλέον ἐξηπλωμένος ὁ Μωαμεθανισμός· ἡ δὲ τῶν Σεΐκων θρησκεία εἶναι ἀνάμιγμα Βραχμανικῆς καὶ Μωαμεθανικῆς. Ὁ Βουδισμὸς εἶναι διαδεδομένος εἰς τὰ ἀνατολικὰ, μέρη τῆς χώρας. Χριστιανοὶ δὲ τῶν διαφόρων αἱρέσεων ὑπάρχουσι περὶ τὰ δύο ἑκατομ: ([4]). Οἱ ἰθαγενεῖς, πρεσβεύοντες τὰ τοῦ Βραμισμοῦ δόγματα, ὑπάρχουσι διῃρημένοι ἀνέκαθεν εἰς γένη (Castes) ἢ τάξεις διακεκριμένας ἐκ τῶν ἐπαγγελμάτων, τὰ ὁποῖα παῖς παρὰ πατρός διαδέχεται ([5]). Αἰ δὲ τάξεις αὗται εἰσίν ἡ τῶν Βραμίνων (Βραχμάνων ἱερέων καὶ σοφῶν), ἡ τῶν στρατιωτικῶν, ἡ τῶν ἐμπόρων, καὶ ἡ τῶν τεχνιτῶν. — Γλῶσσαι δὲ λαλοῦνται διάφοροι, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἡ Περσικὴ, ἡ Βεγγαλικὴ καὶ ἡ Τελίγγη εἰσὶν οἱ ἐπικρατέστεραι.
441. Τὸ πλεῖστον μέρος τῆς χερσονήσου δεσπόζεται ὑπὸ τῶν Ἄγγλων. Μία ἐμπορικὴ ἑταιρία ἐξ αὐτῶν, ἐπονομαζομένη Ἀγγλικὴ ἑταιρία τῶν Ἰνδιῶν, ἔχει τὴν κατοχὴν καὶ τὴν διοίκησιν τοῦ τόπου ὑπὸ τὴν κυριαρχίαν τῆς Μεγάλης Βρεττανίας, τελοῦσα εἰς αὐτὴν ἐτήσιον φόρον ἕως 240 ἑκατομ: φράγκων· ἐκτεταμένα δὲ κράτη ὑπόκεινται εἰς τὴν ἄμεσον τῆς ἑταιρίας ταύτης διοίκησιν, καὶ αὐτὰ συνιστῶσι καὶ λέγονται κυρίως Κατακτήσεις Ἀγγλικαί. Ἐκτὸς δὲ τούτων ὑπάρχουσι καὶ ἄλλα ὑπὸ τὴν ἔμμεσον δεσποτείαν αὐτῆς διατελοῦντα, τὰ μὲν ὡς ὑποτελῆ, τὰ δὲ ὡς σύμμαχα καὶ προστατευόμενα. Ταῦτα διοικοῦνται μὲν κατὰ τὸ φαινόμενον ὑπὸ ἰθαγενῶν ἡγεμόνων, οἵτινες λέγονται ποῦ μὲν Ἐμίραι, ποῦ δὲ Νιζάμαι, καὶ ἀλλαχοῦ Ῥαγιάχαι ἢ Ναβάβαι· παρ’ αὐτοῖς δὲ πᾶσιν εἷς Ἄγγλος Ἁρμοστὴς ἑδρεύων, ἐπιτηρεῖ καὶ διέπει ἀληθῶς τὰ τοῦ Κράτους πράγματα· ὁ δὲ στρατὸς, δι’ οὗ κατέχει τὸν τόπον ἡ Ἑταιρία, συμποσοῦται εἰς 200 χιλ: ἐξ ὧν μόλις τὸ ⅛ εἷναι Ἄγγλοι, ἀξιωματικοὶ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, διοικοῦντες τὸν στρατὸν, ὄντα ἐξ Ἰθαγενῶν, τῶν μὲν στρατευομένων ἀμέσως ὑπ’ αὐτῆς τῆς Ἑταιρίας καὶ λεγομένων Σιπαίων, τῶν δὲ προσφερομένων ἀναλόγως παρὰ τῶν ὑποτελῶν Κρατῶν.
Αἰ κατακτήσεις τῆς Ἑταιρίας περιελήφθησαν κατὰ τὸ 1835 εἰς τέσσαρας διοικήσεις ἢ προεδρείας. Ἡ πρώτη δὲ καὶ κυρία πασῶν λέγεται ἡ Προεδρεία τῆς Καλκούτας ἢ τῆς Βεγγάλης, καὶ ταύτης ὁ Πρόεδρος λέγεται Γενικὸς Διευθυντὴς τῶν Ἰνδιῶν, διοριζόμενος ὑπὸ τῆς Κυβερνήσεως τῆς Ἀγγλίας, καὶ ἔχων τὴν ὑπερτάτην ἐξουσίαν καὶ τὸ δικαίωμα τοῦ πολέμου καὶ τῆς εἰρήνης. Ἡ Β′. εἶναι ἡ τῆς Ἄγρας, ἡ Γ′. ἡ τῆς Μαδράσης (αἱ δύο δὲ αὗται τελοῦσιν ὑπὸ τὴν Α′.) καὶ ἡ Δ′. ἡ τῆς Βομβάης. Εἰς ἑκάστην δ’ αὐτῶν ἀποτελοῦσιν οἱ πλησιόχωροι Ἰθαγενεῖς ἡγεμόνες, οἱ μὴ ὄντες ἀνεξάρτητοι.
Α′. Προεδρεία τῆς Βεγγάλης ἢ Καλκούτας· περιλαμβάνει οὐ μόνον τὸ Β-Ἀν: μέρος τῆς Ἰνδοστάνης, ἀλλὰ καὶ τῆς Δεκάνης τὸ βόρειον, διοικοῦσα ἐκτεταμένας χώρας. Εἰς τὴν ἐπαρχίαν τῆς Βεγγάλης, ἐκτεινομένην ἐπὶ τοῦ ὁμωνύμου κόλπου αὐτῆς, κεῖται ἡ πόλις Καλκοῦτα (κάτ. ἓν ἑκατομ: μετὰ τῶν προαστείων αὐτῆς) ἐπὶ ἑνὸς βραχίονος τοῦ Γάγγου, λεγομένου Οὐγγλῆ, πλευστοῦ καὶ ὑπὸ τῶν μεγαλητέρων πλοίων. Ἡ πόλις, ἐκτεινομένη μίαν λεύγαν περίπου, διαιρεῖται εἰς τρία· καὶ τὸ μὲν λέγεται Μαύρη πόλις, περιέχουσα τὰς οἰκίας τῶν Ἰθαγενῶν, κτιζομένας συνήθως μὲ πλίνθους ὀπτὰς (τοῦβλα) καὶ μὲ ἓν εἶδος πηλοῦ ἰσχυροῦ ἀναμιγνυομένου μὲ ἄχυρα, καὶ ἔχουσα ὁδοὺς στενὰς καὶ λοξὰς, καθώς ὅλαι αἱ πόλεις τῶν Ἰνδῶν· τὸ δὲ λέγεται Λευκὴ πόλις, ἔχουσα πλατεῖς καὶ εὐθεῖς, καὶ λιθοστρώτους δρόμους, καὶ κτίρια δημόσια καὶ ἰδιωτικὰ, πολλὰ καὶ καλὰ, οἷον ἐκκλησίας, Παγόδας (ναοὺς τῶν Ἰνδῶν), τζαμία, καὶ τὸ παλάτιον τοῦ Προέδρου· τὸ δὲ τρίτον περιλαμβάνει τὰ προάστεια ὁμοιάζοντα τὴν Μαύρην πόλιν. Ἓν φρούριον, κτισθὲν περὶ τὸ 1758 χωρητικὸν 15 χιλ: φρουρῶν, ὑπερασπίζει τὴν πόλιν, ἔχουσαν πολλὰ ἐργοστάσια καὶ τὸ σημαντικώτερον ἐμπόριον τῶν Ἰνδιῶν. — Ἄλλαι πόλεις. — Σιανδερναγόρη (κάτ. 40 χιλ.), πλησίον τῆς Καλκούτας, ἐμπορικὴ καὶ βιομήχανος, ὑποκειμένη εἰς τοὺς Γάλλους. — Δᾶκκα (κάτ. 200 χιλ:) ἐπὶ τοῦ Γάλλου μὲ κάλλιστα τεχνουργεῖα μοσουλίνων. — Πάτνα (κάτ. 300 χιλ.) Β-Δ: τῆς ἀνωτέρω, καὶ πλησίον τῆς ἀρχαίας Παλιβόθρας, πρωτεύουσα τῆς ἐπαρχίας Βαχάρης, ἐπὶ τοῦ Γάγγου κατὰ τὸν Ἰνδικὸν τρόπον κτισμένη· ἔχει ἐργοστάσια ὑφασμάτων μαλλίνων καὶ μεταξωτῶν, καὶ κυρίως τῆς προπαρασκευῆς τοῦ Ὀπίου. — Βεναρέζη (κάτ. 500 χιλ.), ἐπιλεγομένη ἡ Ἱερὰ πόλις τῶν Ἰνδῶν, τὴν ὁποίαν χιλιάδες προσκυνητῶν ἐπισκέπτονται, διότι εἰς αὐτὴν κυρίως κατοικοῦσιν οἱ Βραχμᾶνες, ἔχουσαν σχολεῖον αὐτῶν περίβλεπτον, καὶ ἀπείρους Παγόδας· τὸ σημαντικώτερον ἐμπόριον αὐτῆς εἶναι τὸ τῶν ἀδαμάντων.
Ὑποτελῆ κράτη εἰς τὴν Προεδρείαν τῆς Βεγγάλης εἶναι· ά) τὸ βασίλειον ἢ ἡ ἐπικράτεια τῆς Οὔδης, πρὸς Β: τοῦ Γάγγου, περιοριζομένη εἰς 2,700 τετραγωνικῶν λευγῶν ἔκτασιν καὶ 3 ἑκατομ: πληθ. — Ὁ ἡγεμὼν τοῦ τόπου φέρει τίτλον Ναβάβου, ἐκ Περσῶν ἔχων τὴν καταγωγὴν καὶ Μωαμεθανικὴν θρησκείαν· ἑδρεύει δ’ εἰς τὴν Λυκνόφην, ἢ Λουκνόβην, ἔχουσαν 300 χιλ: κατοίκ: πολλὰ παλάτια καὶ τζαμία περικαλλῆ. Αὕτη κατέστη ὀνομαστὴ κατὰ τὴν συμβᾶσαν ἐπανάστασιν τῶν Ἰνδῶν τὸ 1857.—β′.) Ἡ μικρὰ ἐπικράτεια τῆς Πάννης· πλησίον τῆς πρωτευούσης αὐτῆς εὑρίσκονται ὀρυγεῖα σημαντικὰ ἀδαμάντων.
Σημ. Ἤ Διοίκησις τῆς ἑταιρίας τῶν Ἰνδιῶν ἐκήρυξε κατὰ τὸ ἔτος 1857 ἔκπτωτον τοῦ θρόνου τὸν ἡγεμόνα τῆς Οὔδης, συγχωνεύσασα τὴν ἐπικράτειαν αὐτοῦ εἰς τὰς κατακτήσεις τῆς ἑταιρίας.
Β′. Προεδρεία τῆς Ἄγρας (ἢ τῆς Ἀλλαχαβάδης). Αὕτη ἐκτείνεται πρὸς Μ: καὶ Δ: τῆς Οὔδης. — Πόλεις· Ἀλλαχαβάδη ἐπὶ τῆς συμβολῆς τοῦ Τζιεμνάχου ποταμοῦ καὶ τοῦ Γάγγου, προσωρινὴ ἕδρα τῆς προεδρείας, ὅπου ἐνίοτε συχνάζουσιν ὑπὲρ τὰς 200 χιλ: προσκυνητῶν κατ’ ἔτος. — Ἄγγρα ἢ Ἄγρα ἐπὶ τοῦ Τζιεμνάχου ποταμοῦ (κάτ. 150 χιλ:) μεγάλη ποτὲ καὶ μεγαλοπρεπὴς πόλις, ὅτε ἦτο ἕδρα ἰσχυροῦ βασιλέως, τοῦ Μεγάλου Ἀχβάρου, κατοικουμένη ὑπὸ ἑνὸς ἑκατομ: ψυχῶν· νῦν σώζονταί τινα ἐρείπια τῶν μεγαλοπρεπῶν δημοσίων κτιρίων της, ἐν οἷς καὶ τὰ τοῦ Τζαμίου τοῦ ἐπονομαζομένου τῶν μαργαρίτων. — Δελὴ ἢ Δελχὴ πρὸς Β: τῆς ἀνωτέρω καὶ ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ πτ: ἐπίσης μεγάλη ποτὲ καὶ πολυάνθρωπος πόλις, χρηματίσασα καθέδρα τῆς μεγάλης αὐτοκρατορίας τῶν Μογγόλων, εἰς τὴν ὁποίαν οἱ ἀπόγονοι αὐτῶν ἔτι βασιλεύουσι ταπεινοὶ καὶ ἀσήμαντοι ὑπὸ τὴν δεσποτείαν τῶν Ἄγγλων· ἡ δὲ πόλις εἶναι νῦν εἰς μέρη ἠρειπωμένη καὶ σχεδὸν ἔρημος· διότι ἀπὸ δύο ἑκατομ: κατοίκων μόλις ἔχει νῦν 200 χιλ: διασώζουσά τινα ὡραῖα τζαμία καὶ τὸ αὐτοκρατορικὸν παλάτιον ([6]). — Κετέκη ἢ Κουττιάκη, παράλιος ἐπὶ τοῦ κόλπου τῆς Βεγγάλης (κάτ. 100 χιλ.). — Πρὸς Ν: αὐτῆς παρὰ τὸν κόλπον εἶναι ἡ Ἰαγερνάτη, μέγα καὶ ἱερὸν προσκύνημα τῶν Ἰνδῶν, ὅπου παρευρίσκονται πολλάκις ἓν ἑκατομ: προσκυνητῶν διὰ τὴν ἐκεῖ περίφημον Παγόδαν τοῦ Οὐϊσθνοῦ, οὖσαν ἓν τῶν θαυμάτων τῆς ἀρχαίας ἀρχιτεκτονικῆς τῶν Ἰνδῶν, ὅπου καὶ εἴδωλον αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ ὑπάρχει, ἔχον ἀντὶ ὀφθαλμῶν δύο μεγάλους ἀδάμαντας· ἡ περὶ τὴν Παγόδαν σχηματισμένη πόλις λέγεται Πουρὴ, εἰς ξηρὸν καὶ ἀμμώδη τόπον. Οἱ δεισιδαιμονέστεροι καὶ θεοβλαβέστεροι τῶν προσκυνητῶν Ἰνδῶν νομίζουσιν ὅτι ἁγιάζουσιν ἑαυτούς, ἐὰν πεσόντες πρὸ τῆς ἁμάξης, τῆς φερούσης ἐν λιτανείᾳ τὸ εἴδωλον τοῦ Θεοῦ, κατασυντριβῶσιν ὑπὸ τῶν τροχῶν αὐτῆς.
Σημ. Ἡ Προεδρεία αὕτη τῆς Ἄγρας, νῦν δὲν ὑπάρχει σνγχωνευθεῖσα μὲ τὴν πρώτην.
Γ′. Ἡ Προεδρεία τῆς Μαδράσης περιλαμβάνει τὸ μεγαλήτερον μέρος τῆς Δεκάνης, ὅλην τὴν ἀνατολικὴν παραλίαν καὶ μέρος τῆς νοτιοδυτικῆς, ἐξουσιάζουσα 15 ἑκατομ: κατ: καὶ χώραν πλέον τῶν 22 χιλ. τετραγωνικῶν λευγῶν, διαιρουμένην εἰς πολλὰς ἐπαρχίας· ἐκτὸς δὲ τούτων διοικεῖ καὶ ὅλα τὰ ἐκεῖ ὑποτελῆ κράτη. — Πόλεις· Μαδράση (ἢ Μάδρασα) ἐπὶ τῆς Ἀν: παραλίας τοῦ κόλπου τῆς Βεγγάλης, ἕδρα τῆς Προεδρείας, ἀλίμενος μὲν, ἀλλ’ ἔχουσα σημαντικὸν ἐμπόριον μὲ τὴν Σινικὴν, τὴν Περσίαν καὶ τὴν Μόκκαν. Διαιρεῖται δὲ καὶ αὐτὴ εἰς πόλιν Λευκὴν (τὴν τῶν Εὐρωπαίων) καὶ εἰς πόλιν Μαύρην (τὴν τῶν Ἰνδῶν)· εἰς τὴν πρώτην εὑρίσκονται ᾠκοδομημένα φρούριον ὀχυρὸν, στρατῶνες, νομισματοκοπεῖον, τὸ παλάτιον τοῦ διοικητοῦ κτλ. (κάτ. 460—500 χιλ.) — Σεριγγαπατάμη, εἰς τὴν ἐπαρχίαν τῆς Μαϊσούρης ἐπὶ νήσου σχηματιζομένης ὑπὸ τοῦ ποταμοῦ Καυερῆ, ἀρχαία καὶ μεγαλοπρεπής καθέδρα τοῦ Τιποοαΐβου, κατὰ τὸ 1799 πεσόντος εἰς τὴν πρὸς τοὺς Ἄγγλους μάχην, καὶ ταφέντος ἐκεῖ, πλησίον τοῦ πατρός του Οὐδεραλῆ· νῦν δὲ εἶναι ἡ πόλις ἐν μέρει ἠρειπωμένη καὶ ταπεινὴ, μόλις ἔχουσα 30 χιλ: κατοίκων.
Εἰς τὴν ἐπαρχίαν τοῦ Μαλαβάρου ἐπὶ τῆς Δυτικῆς παραλίας, Κοχίνη εὐλίμενος, ἐχυρὰ καὶ ἐμπορικὴ πόλις, πρώτη κατακτηθεῖσα ὑπὸ τῶν Εὐρωπαίων (τῶν Πορτογάλλων) κατὰ τὸ 1503· κυριευθεῖσα δὲ κατὰ τὸ 1663 ὑπὸ τῶν Ὁλλανδῶν, περιέπεσεν εἰς τὴν ἐξουσίαν τῶν Ἄγγλων κατὰ τὸ 1795. — Καλικότη, πρὸς Β: ἐπὶ τῆς αὐτῆς παραλίας, πρωτεύουσά ποτε τῆς ἐπαρχίας τοῦ Μαλαβάρου, πόλις, ἀφ’ ἧς καὶ τὰ ὑφάσματα ὠνομάσθησαν καλικότα, τὰ νῦν κοινότατα καὶ εἰς τὴν Εὐρώπην γενόμενα. Εἰς αὐτὴν πρώτην ἀπέβησαν κατὰ τὸ 1458 οἱ ἀνακαλύψαντες Πορτογάλλοι τὴν διὰ τοῦ Εὐέλπιδος Ἀκρωτηρίου θαλασοοπορίαν εἰς τὰς Ἰνδίας· διηρπάγη δὲ καί ἠρημώθη ὑπὸ τοῦ Τιποσαΐβου, ἀλλὰ νῦν ἀνέλαβεν αὖθις κατοικουμένη ὑπὸ 30 χιλ. — Πρὸς Β: Μαγγαλόρη καὶ Μασουλιπατάμη, παράλιοι καὶ ἐμπορικαὶ πόλεις.
Ἐξ αὐτῆς τῆς Προεδρείας ἐξαρτῶνται τὰ κράτη·1. Τοῦ Νιζάμου τῆς Ἁϋδεραβάδης, περιλαμβάνον τὸ βόρειον καὶ μεσόγειον μέρος τῆς Δεκάνης· εἷναι δὲ τὸ πλέον ἐκτεταμένον ἀπὸ τὰ ὑποτελῆ κράτη, ἔχον 12 χιλ: τετραγωνικῶν λευγῶν ἔκτασιν καὶ 10 περίπου ἑκατομ: κατοίκων. Ἁϋδεραβάδη εἶναι ἡ πρωτεύουσα, κατοικουμένη ὑπὸ 120 χιλ. ψυχῶν. Πρὸς Δ: αὐτῆς, τρεῖς λεύγας μακρὰν ἐπὶ ὄρους, κεῖται ἡ Γολκόνδα, ἡ ἀρχαία πρωτεύουσα καὶ ὀνομαστὴ διὰ τοὺς ἐξορυσσομένους πέριξ αὐτῆς ἀδάμαντας, τὰ νῦν σχεδὸν ἔρημος διά τὴν ἀκρασίαν τοῦ ἀέρος της.
2. Τὸ κράτος τοῦ Ῥαγιάχου τῆς Ναγπούρης, Β-Ἀν: τοῦ προτέρου, περιορισθὲν σχεδὸν εἰς τὸ ἥμισυ τῆς ἐπικρατείας του ὑπὸ τῶν Ἄγγλων κατὰ τὸ 1817. Μένει ἤδη ἔχον ἔκτασιν 8,000 λευγῶν τετρ: καὶ 3 ἒκατομ: κατ: Ναγπούρη εἶναι ἡ πρωτεύουσα ἐπὶ ποταμίου εἰς ὡραίαν πεδιάδα (κάτ. 80 χιλ.).
3. Τὸ κράτος τοῦ Ῥαγιάχου τῆς Σαταράχης. Καὶ εἰς τοῦτο ἐσύστησαν οἱ Ἄγγλοι κατὰ τὸ 1818 ἕνα ὑποτελῆ ἡγεμόνα Μαχράτην, περιλαμβάνων 1400 λεύγ: τετρ: ἐπιφάνειαν καὶ ἓν ἑκατομ: κατοίκων. Ἡ ἕδρα τοῦ ἡγεμόνος τῆς Σαταράχης εἶναι ἀσήμαντος. Ἡ Βεγιαπούρη ἦτο ἐπὶ τῆς ἀνεξαρτησίας τοῦ κράτους τούτου μεγίστη καὶ σημαντικὴ πόλις, ἔχουσα ἓν ἑκατομ: κατοίκων· διασώζει δ’ εἰσέτι ὀχυρώματά τινα, καὶ πολλὰ περικαλλῆ τζαμία καί Μαυσωλεῖα.
4. Ἡ ἐπικράτεια τῆς Μαϊσούρης, συστηθεῖσα ὑπὸ τῶν Ἄγγλων ἐκ τῶν λειψάνων τοῦ καταστραφέντος κράτους τοῦ Τιποσαΐβου, περιλαμβάνει 3,300 λευγ: τετρ: ἐπιφάνειαν καὶ 2—3 ἑκατομ: κατοίκων, διοικουμένῃ ὑπὸ ἑνὸς Ῥαγιάχου, τοῦ ὁποίου ἕδρα εἶναι ἡ Μαϊσούρη, τρεῖς λεύγ: πρὸς Ν: τῆς Σεριγγαπατάμης κειμένη, ἀπεγυμνώθη δ’ ἐσχάτως πάσης ἐξουσίας καὶ ὁ Ῥαγιάχης οὗτος παρὰ τῶν Ἄγγλων.
5. Ἡ ἐπικράτεια τοῦ Ῥαγιάχου τῆς Τραυαγγόρης περιλαμβάνει τὸ μεσημβρινὸν μέρος τῆς παραλίας τοῦ Μαλαβάρου ἀπὸ τὸ Κομορῖνον ἀκρωτήριον μέχρι τῆς Κοχίνης. Ὁ τόπος, ἂν καὶ ἀμμώδης, παράγει ἀρώματα, κατοικούμενος ὑπὸ ἑνὸς ἑκατομ: ψυχῶν, ἐξ ὧν τὸ 1/10 εἶναι Χριστιανοὶ, οἱ μὲν Δυτικοὶ, οἱ δὲ Νεστοριανοὶ, οἱ δὲ Θωμαϊσταί. — Τραυαγγόρη καὶ Τριουανδεράμη εἷναι πόλεις ὀλίγου λόγου ἄξιαι.
Α′. Προεδρεία τῆς Βομβάης. — Ἡ ἐπικράτεια τῆς Προεδρείας ταύτης, μικρὰ οὖσα τὸ πρῶτον, ηὐξήθη ἀπὸ τοῦ 1818 εἰς 8 χιλ: τετρ: λευγ: ἔκτασιν καὶ 11 ἑκατομ: πληθ: διὰ πολλῶν κατακτήσεων, τόπων ἀνηκόντων εἰς ἡγεμόνας Μαχράτας. Ἡ Προεδρεία τῆς Βομβάης ὑπόκειται ὑπὸ τὰς ἀμέσους διαταγὰς τοῦ Γενικοῦ Διοικητοῦ τῆς Βεγγάλης, ἐπιτηροῦσα τὰ ὑποτελῆ κράτη τὰ εἰς τὸ Β-Δ τῆς χερσονήσου. — Πρωτεύουσα Βομβάη, ἐπὶ μικρᾶς νήσου πλησιεστάτης εἰς τὴν ξηρὰν, ἔχουσα τὸν κάλλιστον καὶ μέγιστον τῶν λιμένων τῆς Ἰνδοστάνης, εἰς τὸν ὁποῖον καὶ οἱ Ἀγγλικοὶ στόλοι ἐκείνων τῶν θαλασσῶν ἐλλιμενίζονται, καὶ εἰς αὐτὴν συγκεντροῦται ὅλον τὸ ἐμπόριον, τὸ γινόμενον μὲ τὴν Ἀραβίαν καὶ Περσίαν· εἶναι δὲ αὕτη ἡ πόλις ἡ γενικὴ ἀποθήκη τοῦ πεπέρεως (πιπερίου), κατοικουμένη ὑπὸ 200 χιλ: οἵτινες εἶναι Ἰνδοὶ, Μουσουλμάνοι, Πορτογάλλοι καὶ Παρσοί. — Σαλσέτη, ἄλλη πλησίον νῆσος μεγαλητέρα, ἡνωμένη μὲ τὴν ἀνωτέρω διὰ προχώματος, καὶ κατοικουμένη ὑπὸ 50 χιλ: ψυχῶν. Πρὸς Ἀνατολὰς τῆς Βομβάης εἰς τὸ ἐσωτερικὸν—Ποῦνα (κάτ: 105 χιλ:) ἀρχαία καθέδρα τῶν Μαχρατῶν, οἵτινες πολὺν καιρὸν ἀποκρούσαντες τοὺς Μογγόλους, ὑπετάχθησαν τέλος ὑπὸ τῶν Ἄγγλων. — Σουράτη, πρὸς Β: τῆς Βομβάης εἰς τὴν εἴσοδον τοῦ Καμβαϊκοῦ κόλπου καὶ 6 λεύγας μακρὰν τῶν ἐκβολῶν τοῦ Ταπτῆ, ἐχυρὰ καὶ εὐλίμενος πόλις, ἔχουσα τεχνουργεῖα καὶ ἐκτεταμένον ἐμπόριον μὲ τὴν Ἀραβίαν καὶ Περσίαν (κάτ: 200 χιλ:). Αὐτοῦ ἔχουσιν οἱ Βραχμᾶνες καὶ δύο νοσοκομεῖα πρὸς θεραπείαν τῶν νοσούντων ζώων. — Καμβαῖα, εἰς τὸν μυχὸν τοῦ ἀπ’ αὐτῆς ὀνομαζομένου κόλπου, εἰς ὃν χύνεται καὶ ὁ Ναρβουδᾶς ποταμός· μεταξὺ δὲ τούτου τοῦ κόλπου καὶ τοῦ ἑτέρου, λεγομένου τῆς Κούτσης, κεῖται ἡ Γουζεράτη, χερσόνησος εὔφορος εἰς γεννήματα, ταβάκον καὶ ὀπωρικά. Εἰς αὐτὴν τὴν ἐπαρχίαν, καθὼς καὶ εἰς τὴν τῆς Κούτσης, καὶ εἰς τὴν χώραν, ἥτις ἐκτείνεται μέχρι τοῦ Ἀν: βραχίονος τοῦ Ἰνδοῦ, ὑπάρχουσι πολλοὶ αὐτοδιοίκητοι λαοὶ Μαχρατῶν ὑπὸ τὴν προστασίαν τῶν Ἄγγλων· εἰς δὲ τὸ ἐσωτερικὸν Β-Ἀν: κεῖται ἡ Ἀσμίρη, συνορεύουσα μὲ τὴν χώραν τῶν ἀνεξαρτήτων Μαχρατῶν, καὶ ἡ ἔρημος χώρα τῶν Ῥασβούτων, οἵτινες κατοικοῦντές τινας Αὐάσεις, μετέρχονται ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον βίον λῃστρικόν. Πρότερον οἱ ἡγεμόνες τῶν τόπων τούτων ὑπέκειντο εἰς τοὺς Μαχράτας, ἀπὸ δὲ τοῦ 1818 οἱ Ἄγγλοι, κυριεύσαντες τὴν ἐχυρὰν πόλιν Ἀσμίρην, κρατοῦσιν ὑποχειρίους τοὺς πέριξ ἡγεμονίσκους.
442. 1) Κατακτήσεις τῶν Πορτογάλλων (πληθ. 230 χιλ.). Ἐν ᾧ οὗτοι ἐφάνησαν οἱ πρῶτοι κατακτηταὶ τῆς Ἰνδικῆς χερσονήσου, ἐπεριωρίσθησαν νῦν νὰ ἐξουσιάζωσι τὴν χώραν τῆς Γόας, ἔχουσαν 90 λευγῶν τετραγ: ἔκτασιν καὶ 90 χιλ. κατ., καὶ μίαν ἄλλην μικρὰν νῆσον εὐλίμενον πλησίον τῆς Γουζεράτης. — Γόα, ἐπὶ νησιδίου εἰς τὴν δυτικήν παραλίαν, εἶναι ἡ ἕδρα τοῦ Διοικητοῦ τῶν Πορτογαλλικῶν κατακτήσεων, ἔχουσα ἄλλοτε 200 χιλ. κατ., νῦν δὲ μόλις 2 χιλ. διότι διὰ τὸ νοσῶδες, αὐτῆς οἱ κάτοικοι μετέβησαν εἰς τὸ ἀντίπεραν ἐπὶ τῆς στερεᾶς, συστήσαντες τὴν νέαν πόλιν τῆς Γόας (κατ. 30 χιλ.).
2) Τῶν Γάλλων (πληθ. 170 χιλ.). Ἐπὶ τῆς παραλίας τοῦ Κορομανδέλου ἔχουσι τὸ μικρὸν κράτος τῆς Ποντισιερῆς, περιέχον 60 χιλ. κατ. τῶν ὁποίων 25—30 χιλ. κατοικοῦσιν εἰς τὴν πρωτεύουσαν Ποντισιερὴν, ἕδραν οὖσαν τοῦ Γενικοῦ Διοικητοῦ τῶν ἐν Ἀσίᾳ Γαλλικῶν κατακτήσεων. — Σιανδερναγόρη, πλησίον τῆς Καλκούτας (κάτ: 40 χιλ.). — Καριδάλη (κατ. 15 χιλ.) ἐπὶ τοῦ Ταπτῆ ποτ: καὶ ἡ Μαχὴ (6 χιλ.), ἐπὶ τῆς παραλίας τοῦ Μαλαβάρου. — Κατὰ τὸ 1817 ἀπεδόθησαν αἱ δύο ἄνω ῥηθεῖσαι πρῶται πόλεις παρὰ τῶν Ἄγγλων εἰς τοὺς Γάλλους, μὲ συνθήκην νὰ μένωσιν ἄνευ ὀχυρωμάτων.
3) Τῶν Δανιμαρκίων (πληθ. 30 χιλ.). Εἰς τὴν Ἀν: παραλίαν ἡ πόλις Τραγκεβάρδη, κειμένη μεταξὺ δύο βραχιόνων τοῦ Καβερῆ ποτ: εὐλίμενος καὶ ἐχυρὰ, ἔδρα τοῦ διοικοῦντος (κάτ. 14 χιλ:), καὶ ἡ Σεραμπούρη πλησίον τῆς Καλκούτας.
Σημ. Ἐσχάτως οἱ Δανιμάρκιοι παρεχώρησαν τὰς μικρὰς ταύτας κατακτήσεις των εἰς τοὺς Ἄγγλους.
443. Κατὰ τὰ βορειοδυτικὰ τῆς Ἰνδοστάνης πρὸς τὰς χώρας τῶν Ἀφγανῶν καὶ Βελούχων κεῖνται· 1) ἡ χώρα τῶν Σεΐκων. — 2) ἡ Σίνδια. — 3) αἱ χῶραι τῶν Μαχρατῶν ἢ Μαρατῶν. — καὶ 4) ἡ ἐπικράτεια Νεπάλη πρὸς τὰ Ἀν: μέρη καὶ πρὸς Β: τῆς Βεγγάλης· ὅλα αὐτὰ τὰ κράτη κεῖνται εἰς τὴν κυρίως Ἰνδοστάνην, περιέχοντα περὶ τὰ 16 ἑκατομ: κατοίκων. 5) Αἰ νῆσοι Μαλεδῖβαι, ὑπὸ ἑνὸς Σουλτάνου Μωαμεθανοῦ διοικούμεναι, καὶ 6) αἱ νῆσοι Ἀνδαμάναι καὶ Νικοβάραι, αἵτινες κεῖνται εἰς τὸν κόλπον τῆς Βεγγάλης, κατεχόμεναι ὑπὸ τῶν ἰθαγενῶν.
1. Ἡ χώρα τῶν Σεΐκων, ἔθνους μαχίμου, πρὸς τὰς πηγὰς τοῦ Ἰνδοῦ ποταμοῦ, ὅστις διαῤῥέει αὐτὴν ἀπὸ Β: πρὸς Μ: ὁμοῦ μὲ τοὺς συμβάλλοντας εἰς αὐτὸν ποταμοὺς, ἐν οἷς καὶ ὁ Βεχούτης (Ὑδάσπης,) περιλαμβάνει τὴν ἐπαρχίαν τῆς Λαχόρης καὶ τὴν πρὸς Β: ὡραιοτάτην καὶ τερπνοτάτην κοιλάδα τῆς Ἀσίας. Ἡ κοιλὰς αὕτη, λεγομένη Κασιεμιρία, θεωρεῖται ὑπὸ τῶν Μωαμεθανῶν ὡς ὁ ἐπίγειος παράδεισος, εἰς ὃν ἐτέθη ὁ πρωτόπλαστος ἄνθρωπος, καὶ ὑπὸ τῶν Ἰνδῶν, ὡς ἡ πατρὶς τῶν Βραχμάνων. Ἡ χώρα ὅλη ἔχει ἐπιφάνειαν 9 χιλ: τετραγ: λευγῶν, καὶ πληθυσμὸν ὑπὲρ τὰ 5 ἑκατομ: ψυχῶν, διοικουμένων ὑπὸ ἀρχηγῶν ἀναγνωριζόντων τὴν κυριαρχίαν ἑνὸς λεγομένου Ῥαγιάχου ἢ βασιλέως τῆς Λαχόρης. — Πρωτεύουσα πόλις Λαχόρη (κάτ: 100 χιλ:), καθέδρα ἄλλοτε τῶν Μογγόλων αὑτοκρατόρων τοῦ τόπου. — Σιριναγούρη ἢ Κασιεμίρη, εἰς τὴν ὁμώνυμον αὐτῆς κοιλάδα, διαῤῥεομένη ὑπὸ τοῦ Ὑδάσπου (κάτ: 200 χιλ:)· εἰς τὰ πολυάριθμα ἐργοστάσια αὐτῆς ὑφαίνονται ἀπὸ τὰ ἔρια τῶν ἐκεῖ βοσκομένων Θιβετίων αἰγῶν ἕως 80 χιλ: κομμάτια σαλίων κατ’ ἔτος, τὰ ὁποῖα ἐπονομάζονται κασμίρια ὑπὸ τῶν Φράγκων, καὶ Λαχουριὰ ὑπὸ τῶν Μωαμεθανῶν, ἀπὸ τῆς πρωτευούσης Λαχόρης. Εἰς τοῦτον τὸν τόπον ὑπάρχει τοῦ ἀρχαίου Πώρου τὸ βασίλειον, τὸν ὁποῖον Ἀλέξανδρος ὁ Μέγας ἐνίκησεν. Ἡ ἐπαρχία τῆς Κασιεμίρης παρεχωρήθη κατὰ τὸ 1840 εἰς τοὺς Ἄγγλους διὰ συνθήκης, γινομένους κυρίους ἀπολύτους τοῦ σημαντικοῦ ἐμπορίου τῶν πολυτίμων ὑφασμάτων τοῦ τόπου.
2. Ἡ Σινδικὴ ἢ Σίνδια, ἀπὸ τοῦ Σὶνδ ἤτοι Ἰνδοῦ ποτ: λεγομένη, ὅστις ἐξερχόμενος τῆς Λαχόρης, εἰσέρχεται εἰς τὴν Ἀφγανιστανὴν, καὶ ἐκεῖθεν ἐπιστρέφων εἰς τὴν Ἰνδοστάνην, ποτίζει τὴν Σινδικὴν, εἰς τὴν ὁποίαν σχηματίζει ἓν Δέλτα, καὶ πολλὰς ἀμμώδεις νήσους. Πρωτ: Ὑδεραβάδη (κάτ: 20 χιλ:) καὶ καθέδρα τοῦ διοικοῦντος Ἐμίρη. — Τατάχη μεσημβρινωτάτη καὶ ἐμπορικὴ (κάτ: 20 χιλ:), ἐπὶ τῆς δεξιᾶς ὄχθης τοῦ Ἰνδοῦ (πληθ. 4 ἑκατομ.).
3. Ἡ χώρα τῶν Μαχρατῶν. Πολλοὶ τῶν Μαχρατῶν ἡγεμόνων ὑπόκεινται εἰς τὰς προεδρείας τῆς Ἄγρας καὶ Βομβάης, ὡς εἴπομεν· μένει ἤδη εἷς ἀνεξάρτητος λεγόμενος Μαχαραζιάχης, ἔχων ἐπικράτειαν 5 χιλ: τετραγ: λευγῶν, περιλαμβανομένην μεταξὺ τῶν ποταμῶν Τζουμνάχου, Ναρβουδᾶ καὶ Ταπτῆ, καὶ κατοικουμένης ὑπὸ 4 ἑκατομμ: ψυχῶν. Ἡ πρωτεύουσα, ὀνομαζομένη Ὀαγγένη, νομίζεται ἱερὰ ὑπὸ τῶν Ἰνδῶν, ἔχουσα 84 παγόδας καὶ 150 χιλ: κατοίκων· ὁ ἡγεμὼν οὗτος φυλάττει τοὺς θησαυρούς του εἰς σπήλαιον, ἐπὶ ἀποτόμου βράχου ὑψηλοῦ 342 ποδῶν· εἰς τοὺς πρόποδας δ’ αὐτοῦ ὑπάρχει καὶ πόλις, ὑπὸ 30 χιλ: ψυχῶν κατοικουμένη.
4. Ἡ ἐπικράτεια Νεπάλη κεῖται εἰς τὸ Ἀν-Β: μέρος τῆς Ἰνδοστάνης, ὁριζομένη πρὸς Β: ἀπὸ τὴν Θιβετίαν καὶ πρὸς Δ: ἀπὸ τὰς Ἀγγλικὰς κατακτήσεις· εἶναι τόπος ὀρεινὸς καὶ δασώδης, περικλειόμενος πρὸς Β: ἀπὸ τὰς ὑψηλοτέρας κορυφὰς τῶν Ἰμαλαΐων ὀρέων. Οἱ κάτοικοι εἰσὶν Ἰνδοὶ, μεταξὺ τῶν ὁποίων εὑρίσκονται καὶ φυλαὶ Μογγόλων καὶ Θιβετανῶν, συμποσούμενοι εἰς 2 ἑκατομ: περίπου ἐπὶ ἐκτάσεως 7 χιλ: λευγῶν τετραγωνικῶν. — Ἡ ἕδρα τοῦ ἡγεμόνος, Κατμανδοῦ λεγομένη, ἔχει ἕως 50 χιλ: κατοίκων.
5. Αἱ πρὸς Δ: τοῦ Κομορίνου Ἀκρωτηρίου κείμεναι Μαλεδῖβαι νῆσοι, καὶ πρὸς Β: τούτων οἱ Λακουεδῖβαι, σχηματίζουσι μακρὰν σειρὰν χιλιάδων νήσων, κατὰ σωρείας κειμένων. Καὶ αἱ μὲν Μαλεδῖβαι εἶναι ἕως 12 χιλ: τὸν ἀριθμὸν, ὅλαι μικραὶ καὶ μεγάλαι, ἀπρόσιτοι εἰς τὰ μεγάλα πλοῖα, διὰ τὰ περικυκλοῦντα αὐτὰς ὕφαλα στρώματα τῶν κοραλίων· μόνον δὲ 40—50 ἐξ αὐτῶν καλλιεργοῦνται καὶ κατοικοῦνται ὑπὸ εἰρηνικοῦ καὶ φιλεργοῦ λαοῦ, πρεσβεύοντος τὴν Μωαμεθανικὴν θρησκείαν, καὶ διοικουμένου ὑπὸ ἑνὸς Σουλτάνου. Αἰ δὲ Λακουεδῖβαι ἐξουσιάζονται ὑπὸ ἡγεμονίδος τῆς Ἰνδίας, τελούσης φόρον εἰς τοὺς Ἄγγλους· ἐξ αὐτῶν συνάζουσι καὶ τὰς καυρίδας, μικρά τινα κογχύλια, τὰ ὁποῖα μετεχειρίζοντο ὡς νόμισμα λεπτὸν εἰς τὰς Ἰνδίας.
444. Ἡ νῆσος Κεϋλάνη (Ταπροβάνη) κεῖται πρὸς Ἀν: τοῦ Κομορίνου, χωριζομένη ἀπὸ τὴν στερεὰν ὑπὸ πορθμοῦ, εἰς τὸν ὁποῖον ἁλιεύονται τὰ ὡραιότερα μαργαριτάρια τοῦ κόσμου. Ἡ νῆσος αὕτη, πρὸ ὀλίγου κατακτηθεῖσα ὑπὸ τῶν Ἄγγλων, δίδει ὅλα τὰ φαγώσιμα προϊόντα τῆς Ἰνδικῆς γῆς, καὶ ἐξαίρετον κιννάμωμον (κανέλλαν)· εὑρίσκεται δὲ καὶ ἐλεφαντόστεον ἄφθονον διὰ τὸ ἐκεῖ γεννώμενον πλῆθος τῶν ἐλεφάντων. — Κυριώτεραι πόλεις· Κανδῆ εἰς τὰ μεσόγεια. — Τριγγεμάλη, λιμὴν εὐρύχωρος. — Νεγόμβον, καὶ ἡ πρωτ: Κολόμβον, κείμεναι καὶ αὐταὶ εἰς τὰ παράλια. — Ἡ νῆσος αὕτη ὑπόκειται ἀπ’ εὐθείας εἰς τὸν βασιλέα τῆς Ἀγγλίας, μὴ διοικουμένη ὑπὸ τῆς ἑταιρίας τῶν Ἰνδιῶν.
445. Αἰ νῆσοι Ἀνδαμάναι καὶ Νικοβάραι κεῖνται εἰς τὸν κόλπον τῆς Βεγγάλης. Αἰ πρῶται κατοικοῦνται ὑπὸ ζωωδεστάτων ἀνθρώπων τῆς Αἰθιοπικῆς φυλῆς· αἱ δεύτεραι, συγκείμεναι ἀπὸ 7 μεγάλας καὶ 12 μικρὰς νήσους, εἶναι εὐκαρπότεραι, κατοικούμεναι ὑπὸ Ἰνδῶν (πληθ. 10 χιλ:) ἡμέρων καὶ φιλησύχων. Ὅλαι αἱ εἰρημέναι νῆσοι εἶναι δασώδεις καὶ δυσκραέστατοι, ὅθεν καὶ παρῃτήθησαν ὑπὸ τῶν Εὐρωπαίων.
Ἔκτασις ἐπιφαν: 2,058,000 χιλιάμ: ▭ — Πληθ. 23,000,000.
Μῆκος Ἀν: μεταξὺ 89° καὶ 107.°
Πλάτος Β: μεταξὺ 1° καὶ 28.°
447. Ἡ Ἀσάμη εἰς τὸ Β-Δ: τῆς χερσοννήσου, μεταξὺ Βεγγάλης, Βιρμανίας καὶ Βουτάνης (πληθ. 1 ἑκατομ.). Ὁ τόπος εἷναι ὀλίγον ἐγνωσμένος· μέρος δ’ αὐτοῦ, κυριευθὲν ὑπὸ τῶν Ἄγγλων, προσετέθη εἰς τὰς ἐν Ἰνδοστάνη κατακτήσεις των. Οἱ Ἀσάμιοι εἶναι Ἰνδοὶ τὸ γένος καὶ τῆς αὐτῆς θρησκείας, ἀλλὰ μαχιμώτεροι, ἔχοντες δεσποτικὴν κυβέρνησιν καὶ συχνοὺς ἐμφυλίους πολέμους — Ἰορχάτη λέγεται ἡ πρωτ: ἐπὶ τοῦ Δίκου ποτ: εἰς τὴν ὁποίαν ἑδρεύει καὶ ὁ Ῥαγιάχης.
448. Ἡ Βιρμανία (πληθ. 4 ἑκατομ.), ἢ τὸ Βασίλειον τῶν Βιρμάνων, ποτιζόμενον ὑπὸ τοῦ ποταμοῦ Αὔα ἢ Ἰραουαδδῆ. Σύγκειται δὲ ἀπὸ τὰ παλαιὰ βασίλεια τοῦ Αὔα, Ἀρακάνου, καὶ Πεγγοῦ, διαιρούμενον εἰς 8 ἐπαρχίας. Ἡ ἀρχαία πρωτεύουσα ὀνομάζεται Οὐμεραπούρα (κάτ: 150—190 χιλ:), τὴν ὁποίαν ἐγκατέλιπεν ὁ Αὐτοκράτωρ, διότι ἀπετεφρώθη ὑπὸ πυρκαϊᾶς τὸ παλάτιόν του κατὰ τὸ 1834, καὶ μετέβη εἰς τὴν Αὔαν. — Οἱ Ἄγγλοι ἐξουσιάζουσι τὸ Ἀράκανον καὶ τὰς ἐπαρχίας τὰς μεταξὺ τοῦ Πεγγοῦ, τῶν Μογγίων ὀρέων καὶ τοῦ Βεγγαλικοῦ κόλπου. Ὁ Βουδισμὸς εἶναι ἡ ἐπικρατοῦσα θρησκεία τῶν Βιρμάνων, οἵτινες λατρεύουσι τὸν Βούδαν, ὀνομάζοντες αὐτὸν Γαύδομον. Πιστεύουσι δὲ καὶ τὴν μετεμψύχωσιν, ὅθεν καὶ λατρεύουσιν ἕνα λευκὸν ἐλέφαντα, διατρέφοντες αὐτὸν εἰς μεγαλοπρεπῆ καὶ ἐστολισμένον οἶκον, πλησίον τοῦ αὐτοκρατορικοῦ Παλατίου· διότι δοξάζουσιν ὅτι ἡ ψυχὴ τοῦ Αὐτοκράτορος ἐμβαίνει εἰς τὸ σῶμα τούτου τοῦ ζώου, πρὶν ἀπέλθῃ εἰς τοὺς κόλπους τοῦ θεοῦ.
449. Τὸ Βασίλειον τῆς Σιάμης κεῖται Μ-Ἀν: τὸ δὲ Δ: μέρος κατεκυριεύθη ὑπὸ τῶν Βιρμάνων. Εἶναι δὲ μεγάλη κοιλὰς, ὡς ἡ τοῦ Νείλου, ποτιζομένη ὑπὸ τοῦ Μεϋνάνου ποτ. Οἱ κάτοικοι πρεσβεύουσι τὴν θρησκείαν τοῦ Σομμονακαδόμου, ἤτοι τοῦ Βούδα· οἱ δ’ ἱερεῖς αὐτῶν ὀνομάζονται Ταλαπουΐνοι παρὰ τῶν Εὐρωπαίων. Σιάμιον ἢ Ἰουθία ἦτο ἡ πρωτεύουσα, κτισμένη ἐπὶ πασσάλων, καὶ διακοπτομένη ὑπὸ πλήθους διωρύγων τοῦ Μεϋνάνου· νῦν δὲ ἡ Βαγκόκη πρὸς τὰς ἐκβολὰς τοῦ ποταμοῦ.
450. Ἡ χερσόννησος Μαλάκα ἢ Μαλαΐα κεῖται πρὸς Μ: ἐνόνεται δὲ μὲ τὴν στερεὰν διὰ τοῦ Ἰσθμοῦ τοῦ Τανασερὶμ, καὶ χωρίζεται ἀπὸ τὴν νῆσον Σουμάτραν διὰ τοῦ πορθμοῦ τῆς Μαλάκκας. Τὸ ἐσωτερικὸν εἶναι κατάσκεπον ἀπὸ μεγάλα δάση, γέμοντα ἐλεφάντων· οἱ δὲ κάτοικοι εἰσὶ Μαλαΐοι (182), πρεσβεύοντες τὰ τῆς Μωαμεθανικῆς θρησκείας. — Τὸ Μ: μέρος τῆς χερσοννήσου κατέχεται ὑπὸ λαῶν βαρβάρων, διοικουμένων ὑπὸ ἡγεμονίσκων ἀνεξαρτήτων. Τοῦ δὲ Β: μέρους, ἡ μὲν δυτικὴ παραλία ἀνήκει εἰς τοὺς Ἄγγλους· ἡ δὲ ἀνατολικὴ εἰς τὸ βασίλειον τῆς Σιάμης. Ἡ Μαλάκκα (κάτ. 12 χιλ.), εἶναι ἡ ἐπισημοτέρα πόλις, ἀνήκουσα εἰς τοὺς Ἄγγλους, εἰς δὲ τὴν παραλίαν κατάντικρυ τοῦ Τενασερὶμ εἶναι τὸ ἀρχιπέλαγος ἤτοι τὸ πολυνήσιον τοῦ Μεργουῆ.
Οἱ κάτοικοι τῆς νήσου Μαλάκκας φαίνονται καταγόμενοι ἀπό τινος φυλῆς ἰδιαζούσης, διεσπαρμένης καὶ εἰς πολλὰ μέρη τῆς Ὠκεανίας· λέγονται δὲ Μαλαῖοι (ἢ Μαλακκαῖοι) ἀπὸ τῆς νήσου ταύτης (182) πρεσβεύοντες τὰ τῆς Μωαμεθανικῆς θρησκείας· καὶ γλῶσσαν ἰδίαν ἔχουσιν ἐπικρατοῦσαν μεταξὺ τῶν ἐμπορευομένων ἐν ταῖς Ἰνδικαῖς χώραις.
451. Ἡ Αὐτοκρατορία τοῦ Ἀννάμου σύγκειται ἀπὸ τέσσαρα βασίλεια, τὸ τοῦ Τογκουΐνου, τὸ τοῦ Λάου, τῆς Καμβόϊας καὶ τῆς Κοσινσίνης, ἑνωθέντα κατὰ τὸ 1799 ὑπὸ τὸ κράτος τοῦ βασιλέως τοῦ Ἀννάμου. — Οἱ κάτοικοι εἶναι τῆς Μογγολικῆς φυλῆς, πρεσβεύοντες τὰ τοῦ Βουδισμοῦ, ὁ δὲ Αὐτοκράτωρ καὶ οἱ μεγιστᾶνες ἔχουσι τὴν θρησκείαν τῶν Σινῶν· εὑρίσκονται δὲ καὶ Χριστιανοὶ τοῦ Δυτικοῦ δόγματος ἕως 300 χιλιάδες, κατηχηθέντες κατὰ τὸν ΙΖ′. αἰῶνα ὑπὸ ἱεραποστόλων Γάλλων. Τὸ βασίλειον τῆς Καμβόΐας κεῖται πρὸς μεσημβρίαν καὶ τὸ τοῦ Λάου πρὸς Β: δι’ ὧν διαῤῥέει ὁ Μέκων ποταμὸς ἢ ὁ Κομβόϊος, πηγάζων ἀπὸ τὴν Θιβετίαν.
Τὸ Τογκουΐνον, ἢ Ἄνναμον, εἰς τὸν μυχὸν τοῦ ὁμωνύμου του κόλπου κείμενον, συνορεύει μὲ τὴν Κίναν, εἰς τὴν ὁποίαν ὑπέκειντο καὶ οἱ κάτοικοι αὐτοῦ, ἔχοντες πολλὴν ὁμοιότητα μὲ τοὺς Σίνας· ὀνομάζεται δὲ ἡ πρωτεύουσα αὐτοῦ τοῦ τόπου Κεχῶ (κάτ: 40 χιλ:), ἡ δὲ νῦν ἕδρα τοῦ Αὐτοκράτορος λέγεται Χουή (κάτ. 450 χιλ.), μεσημβρινωτέρα τῆς προτέρας, ἐχυρὰ καὶ παράλιος ἐπὶ τῆς Σινικῆς θαλάσσης. Πρὸς Μ: κεῖται ἡ Κοσινσίνη, παρεκτεινομένη παρὰ τὴν παραλίαν πρὸς Ἀν: τῆς Κομβόϊας. Εἶναι δὲ ὁ τόπος οὗτος καθ’ ὑπερβολὴν εὔφορος ὅλων τῶν προϊόντων τῆς Ἰνδικῆς. — Πλησίον τῆς παραλίας εἶναι σύμπλεγμα ἢ σωρεία νήσων καὶ σκοπέλων, Παρακέλαι καλούμεναι· πρὸς Μ: δὲ τῶν ἐκβολῶν τοῦ Μέκονος κεῖνται αἱ νῆσοι Πουμοκονδόραι, ὅπου ἐλλιμενίζονται τὰ ἀπερχόμενα εἰς τὴν Σινικὴν πλοῖα.
Σημ. Ὀλίγον γνωστὸν εἶναι εἰσέτι τὸ ἐσωτερικὸν τῆς Ἰνδοσινικῆς χώρας. Πολλαὶ σειραὶ ὀρέων διασχίζουσιν αὐτὴν, ἐξ ὧν ἡ σημαντικωτέρα, ἡ τῶν ὀρέων Μόγγων, διατρέχει αὐτὴν ἀπὸ Β: πρὸς Μ: μέχρι τῶν ἐσχάτων τῆς χερσονήσου Μαλάκκας, καὶ πολλοὶ ποταμοὶ ποτίζουσι καὶ γονιμοποιοῦσι τὴν χώραν, ἔχουσαν καὶ αὐτὴν δύο ὥρας τοῦ ἔτους τὴν τῶν ὑετῶν καὶ τὴν τῆς ἀνομβρίας, καὶ δύο συγκομιδὰς καρπῶν· Παράγει δὲ ἐν γένει ἡ χώρα ὀρύζιον, τὴν κυριωτέραν τροφὴν τῶν κατοίκων, καφὲν, τέϊον, σακχαροκάλαμον, καὶ πλῆθος ἄλλων ἀρωματικῶν καὶ ἰατρικῶν βοτανῶν· γεννᾷ τὸ κινναμωμοφόρον δένδρον, τὸ στεατόδενδρον, ἐξ οὗ ἐξάγουσιν ἓν παχὺ ἐλάδιον ἢ ὀξύγγιον καλὸν εἰς κατασκευὴν ὀξυγγοκηρίων, τὸ ἐβενόνδενδρον, καὶ ἓν ἄλλο ἔχον σκληρότατον ξύλον καὶ ἀξιόλογον εἰς ναυπηγίαν. Τάκη λεγόμενον· λαμβάνουσι δὲ τὰ ἐκεῖ φυόμενα δένδρα ὕψος καὶ πάχος ἐξαίσια· ἔχει δὲ καὶ μεταλλεῖα χρυσοῦ καὶ ἀργύρου, ἡ Βιρμανία μάλιστα καὶ ἡ Μαλάκκα, καὶ κασσιτέρου πλούσια, καὶ πολυτίμων λίθων ὀρυγεῖα καὶ μαρμάρων. Οἱ δὲ Βιρμανοὶ ἔχουσι καὶ βιομηχανίαν καινῶς ἀνεπτυγμένην, παρὰ τῶν Γάλλων διδαχθέντες τήν τε ναυπηγίαν καὶ ὁπλοποιΐαν, καθὼς καὶ τὴν κατεργασίαν τῆς μετάξης κλπ.
Ἔκτασις ἐπιφαν! 14,000,000 χιλιάμ: ▭ — Πληθ. 400 ἑκατ.
Μῆκος Ἀν: μεταξὺ 69° καὶ 139.°
Πλάτος Β: μεταξὺ 20° 30′ καὶ 56.°
452. Ὑπὸ τὄνομα σινικη αυτοκρατορια περιλαμβάνονται αἱ χῶραι αἱ ὑποκείμεναι ἀμέσως ἢ ἐμμέσως ὑπὸ τὸ Κράτος τῆς Σινικῆς ἐξουσίας. Οὕτω δ’ ἐκλαμβανομένη ἡ ἐπικράτεια αὕτη περιορίζεται πρὸς Β: μὲν ἀπὸ τῆς Ἀσιατικῆς Ῥωσσίας· πρὸς Δ: ὑπὸ τῆς ἀνεξαρτήτου Ταρταρίας ἢ Τουρκεστανῆς, καὶ τῆς Ἀφγανιστανῆς· πρὸς Μ: ὑπὸ τῶν 2 Ἰνδικῶν χερσοννήσων, καὶ πρὸς Ἀν: καὶ Μ-Ἀν: ὑπὸ τοῦ Ὠκεανοῦ· ἔχει δ’ ἔκτασιν ἴσην μὲ τὴν τῆς Ῥωσσικῆς Αὐτοκρατορίας ἢ μὲ τὰ ⅔ τῆς Ἀσίας· ἀλλὰ πλειότερον πληθ. παρ’ ἐκείνην καὶ παρ’ ὅλην τὴν Εὐρώπην, τῆς ὁποίας ὑπερβαίνει καὶ τὴν ἔκτασιν κατὰ 277 χιλ: τετραγ: λεύγας. Κατὰ τὴν δημοσιευθεῖσαν ἀπαρίθμησιν ἐπισήμως ὑπὸ τῆς Σινικῆς Κυβερνήσεως ἀνέβαινεν ὁ πληθυσμὸς τῆς Αὐτοκρατορίας ταύτης, κατὰ μὲν τὸ 1815 εἰς 371 ἑκατομ: κατὰ δὲ τὸ 1853 εἰς 396· ὅθεν πιθανῶς ὑπὸ πολλῶν ὑπολογίζεται ὁ πληθυσμὸς αὐτῆς σήμερον εἰς 400 περίπου ἑκατομ: οὔσης κατοικημένης, κατὰ λόγον τῆς ἐκτάσεώς της, ἴσα μὲ τὴν Εὐρώπην.
453. Διαιρεῖται δὲ εἰς τὴν ἰδίως Σινικὴν, εἰς τὴν Σινικὴν Ταρταρίαν, καὶ εἰς τὰ ὑποτελῆ κράτη. Ἡ ἰδίως Σινικὴ (Κίνα) κατὰ λόγον τῆς ἐκτάσεώς της ἔχει καὶ κλίμα παραλλάσσον, καὶ προϊόντα διάφορα. Ποῦ μὲν διασχιζόμενος ὁ τόπος ὑπὸ ὑψηλῶν ὀρέων, ποῦ δὲ σχηματίζων ἐκτεταμένας πεδιάδας, διαῤῥεῖται ὑπὸ ἀναριθμήτων ποταμίων, τῶν ὁποίων τὰ πλεῖστα συμβάλλουσιν εἰς τὰ δύο λεκανοπέδια τῶν δύο μεγίστων ποταμῶν τοῦ Ὀάγγου καὶ τοῦ Κιάγγου (174). Παρεκτὸς τούτων διατέμνεται προσέτι καὶ ὑπὸ πολλῶν διωρύγων, ἐξ ὧν πρωτίστη εἶναι ἡ ἐπονομαζομένη Αὐτοκρατορικὴ διώρυξ. Αὕτη, διατρέχουσα 600 λευγ: δρόμον, καὶ διασχίζουσα τὴν Σινικὴν ἀπὸ Μ: πρὸς Ἄρκτον, διέρχεται καὶ διὰ τοῦ Ὀάγγου ποτ: 70 μίλια ἄνω τῶν ἐκβολῶν αὐτοῦ· οὕτω δ’ εὐκολύνεται τὰ μέγιστα ἡ συγκοινωνία τῶν διαφόρων πόλεων, καὶ τὸ ἐσωτερικὸν ἐμπόριον.454. Καλλιεργοῦνται δὲ ἄριστα ὁ σῖτος, αἱ πατάται, τὰ γεώμηλα, ὀρύζιον, βέτελον, πέπερι κτλ. εἰς τὸν τόπον, ὅπου φύεται καὶ τὸ τεϊόδενδρον, τοῦ ὁποίου τὰ φύλλα ξηραινόμενα εἶναι πηγὴ ἄφθονος πλούτου εἰς τὴν Σινικὴν, διότι κατ’ ἔτος ἐξάγονται 46—50 ἑκατομμ: λίτραι τεΐου. Τὴν καμφορέαν, τὸ στεατόδενδρον (451), βοτάνας ἀρωματικὰς καὶ θεραπευτικὰς βλαστάνει ἐπίσης ἡ γῆ. Εὑρίσκονται δὲ καὶ μεταλλεῖα χαλκοῦ, λιθάνθρακες, καὶ αἱ τρεῖς οὐσίαι, ἐξ ὧν κατασκευάζεται τὸ ἀξιόλογον φαρφουρίον. Εἰς τὰ μεσημβρινὰ μέρη εὑρίσκονται ὅσα καὶ εἰς τὴν Ἰνδικὴν ζῶα καὶ θηρία, καὶ ἐλέφαντες καὶ κάμηλοι αἱ Βακτριαναὶ (αἱ ἔχουσαι δύο Ὕβους) καὶ προσέτι καὶ εἶδος βοὸς ἢ βουβάλου, ὅστις λέγεται Ὑὰκ, ἢ βούβαλος ἵππουρος· διότι ἡ οὐρὰ αὐτοῦ εἷναι ὡς ἡ τοῦ ἵππου, ἄλλα στιλπνὴ καὶ μεταξώδης· ὅθεν οἱ μὲν Τοῦρκοι καὶ Πέρσαι μεταχειρίζονται αὐτὰς ὡς τὰ χαρακτηριστικὰ σημεῖα τῆς ἀξίας τῶν Πασάδων, κατασκευάζοντες ἐξ αὐτῶν τὰ λεγόμενα τούϊα· οἱ δὲ Σῖναι φέρουσι δεσμίδας ἐκ τῶν τριχῶν αὐτῶν ὡς κόσμημα ἐπὶ τῶν πίλων των.
455. Ἡ ἰδίως Σινικὴ ἔχει ἔκτασιν 166,666 λευγ: τετρ: καὶ 200 ἑκατομ: πληθυσμὸν καὶ διαιρεῖται εἰς 15 νομοὺς, περιέχουσα, ὡς λέγεται, 5,000 πόλεις περιτειχισμένας, ἐξ ὧν αἱ πλειότεραι εἶναι πολλὰ μεγάλαι ὡς πρὸς τὸ πλῆθος τῶν κατοικούντων εἰς αὐτὰς, διότι περιέχουσι καὶ κήπους πολλὰ μεγάλους ([7]). Αἱ ἐπισημότεραι δὲ αὐτῶν εἷναι—τὸ πεκινον πρὸς Β: ἡ καθέδρα τοῦ βασιλείου, περιέχουσα ἓν καὶ ½ ἑκατ: κατ. ([8]). Ὀλίγον πρὸς Β: αὐτῆς εἶναι τὸ μέγα τεῖχος, ἔχον μῆκος 450 λευγῶν καὶ ὕψος 8 μέτρων, τὸ ὁποῖον ἔκτισάν ποτε οἱ Σῖναι διὰ νὰ ἐμποδίζωσι τὰς εἰσβολὰς τῶν Ταρτάρων. — Ναγκίνη πρὸς τὰ Ἀν: παράλια (κάτ: ἓν ἑκατομ:) ἐπὶ τοῦ ποτ: Κιάγκου, ὑπῆρξεν ἡ πρωτ: τοῦ βασιλείου μέχρι τοῦ 1420. Αὐτόθεν ἐξάγονται κατ’ ἔτος 20 χιλ: κομμάτια τῶν πανίων, τὰ ὁποῖα ἐξ αὐτῆς τῆς πόλεως ὀνομάζονται Ναγκῖναι. Αὐτοῦ εὑρίσκεται καὶ ὁ περίφημος πῦργος ὁ φαρφουρένιος, ἔχων ἐννέα ὀροφὰς ἢ πατωσίας καὶ ὕψος 65 μέτρ: (κάτ: 1,200,000).—Ἡ Καντὼν, πρὸς Μ: παράλιος εἰς τὸν μυχὸν τοῦ ὁμωνύμου αὐτῆς κόλπου καὶ εἰς τὸ στόμιον τοῦ ποταμοῦ Τσιουκιάγγου. Εἰς μόνον τὸν λιμένα αὐτῆς εἶχον τὴν ἄδειαν νὰ ἐμπορεύωνται οἱ Εὐρωπαῖοι ἐπὶ ῥητόν τινα χρόνον διαμένοντες· ὅθεν κατά τινας καιροὺς εὑρίσκονται ἕως 5 χιλ: πλοῖα ἐλλιμενιζόμενα εἰς αὐτὸν, καὶ μεγάλη ἐνέργεια καὶ δραστηριότης τοῦ ἐμπορίου καὶ τῆς βιομηχανίας φαίνεται ἐπικρατοῦσα· ὑπάρχουσι δὲ καὶ τυπογραφεῖα ἱκανὰ εἰς αὐτὴν τὴν πόλιν, εἰς τὰ ὁποῖα ἐκδίδονται ἐφημερίδες Ἀγγλιστὶ καὶ Σινιστί· λογίζονται δὲ τὸν πληθυσμὸν τῆς Καντῶνος εἰς 800 χιλ: ἐξ ὧν 100 χιλ: κατοικοῦσι πλησίον τῆς πόλεως ἐπὶ 40 χιλ: πλοιαρίων διεσπαρμένων ἐπὶ τοῦ ποταμοῦ. — Εἰς τὸ Μ: μέρος αὐτοῦ τοῦ κόλπου κεῖται ἡ νῆσος Μακαὼ ἡ Μακάων, ἔχουσα ὁμώνυμον πόλιν καὶ ἀνήκουσα εἰς τοὺς Πορτογάλλους. Πρὸς Ἀνατ: δὲ ταύτης εἶναι καὶ ἡ νῆσος Χογ-κόγγη, παραχωρηθεῖσα εἰς τοὺς Ἄγγλους ἀπὸ τοῦ 1842, ὅτε οἱ Σῖνοι κατατροπωθέντες ἀπ’ αὐτῶν, ἠναγκάσθησαν διὰ συνθήκης ν’ ἀνοίξωσιν εἰς τὸ Εὐρωπαϊκὸν ἐμπόριον, οὐ μόνον τὸν λιμένα τῆς Καντῶνος, ἀλλὰ καὶ τέσσαρας ἄλλους ἐπὶ τῶν ἐκτεταμένων ἐκείνων παραλίων. Ἡ δὲ Χογ-κόγγη, ξηρὰ καὶ ἔρημος πρότερον νῆσος, ἀνθεῖ νῦν διὰ τοῦ ἐμπορίου, κατοικουμένη ὑπὸ 15 χιλ: Ἄγγλων, καὶ ἄλλων ἐμπορευομένων ἐκεῖσε Εὐρωπαίων.
456. Οἱ Σῖνοι (ἢ οἱ Κινέζοι) φαίνονται ἡνωμένοι εἰς ἔθνος πρὸ χρόνων ἀμνημονεύτων, καὶ διατηροῦσιν ἔκτοτε τὴν αὐτὴν γλῶσσαν, τὸ αὐτὸ εἶδος τοῦ πολιτεύματος, τὸ ἀπόλυτον καὶ δεσποτικὸν, καὶ τοὺς αὐτοὺς νόμους, ἔχοντες ἤθη καὶ ἔθιμα πάντῃ διάφορα, καὶ πολιτισμὸν ἴδιον εἰς αὐτούς. Ἐγνώριζον πρὸ πολλῶν αἰώνων τὴν χρῆσιν τῆς πυροκόνεως, τῆς ναυτικῆς πυξίδος, τῆς τυπογραφίας καὶ ἄλλων τινῶν. Ἔχουσι δὲ πολλὰς χιλιάδας γραμμάτων, διότι πᾶσαν λέξιν γράφουσι μὲ ἴδιον σημεῖον. Ἡ θρησκεία τῶν Σινῶν ὀλίγον παραλλάσσει ἀπὸ τὴν τῶν Ἰνδῶν· διότι καὶ αὕτη εἶναι ἡ τοῦ Βούδα (λεγομένου αὐτόσε Φωῆ) τροποποιουμένη, καὶ οἱ ἱερεῖς αὐτῶν ζῶσιν ἄγαμοι λεγόμενοι Βόντζοι. Ὁ δὲ Αὐτοκράτωρ καὶ οἱ Μανδαρῖνοι (οἱ ἄρχοντες καὶ μεγιστᾶνες) πρεσβεύουσι τὴν τοῦ Κονφουκίου θρησκείαν, ὁμολογοῦντες ἓν ὑπέρτατον ὅν. Ὁ τόπος ὑπέφερε πολλὰς ἐπιδρομὰς τῶν Ταρτάρων, οἵτινες πολλάκις κατέκτησαν τὸ βασίλειον. Μία φυλὴ τῶν λεγομένων Μαντσιούρων, κατεκυρίευσε τοῦ τόπου τὸ 1644, καὶ ἔδωκε νέον γένος ἀρχόντων καὶ βασιλέων, διασωζόμενον μέχρι τῆς σήμερον. Ὁ δὲ βασιλεύων, ἐκτὸς ἄλλων πομπωδῶν ἐπωνυμιῶν, ὀνομάζεται καὶ Αὐτοκράτωρ τοῦ Οὐρανίου Κράτους· οἱ δὲ ὑπ’ αὐτὸν ἀποτελοῦντες λαοὶ τῆς Οὐρανίου ταύτης Αὐτοκρατορίας εἰσὶ τῆς Κιτρίνης ἢ Μογγολικῆς φυλῆς (182). Εἰς τὴν πρωτεύουσαν τῆς Αὐτοκρατορίας (τὸ Πεκῖνον) ὑπάρχουσι καὶ δύο Ἐκκλησίαι Ὀρθόδοξοι τῶν Ῥώσσων, ὑπηρετούμενοι ὑπὸ ἐπιτροπῆς δεκαμελοῦς, ἧς προΐσταται εἷς Ἀρχιμανδρίτης· τὸ δὲ 1858 ἠναγκάσθη ἡ Σινικὴ Κυβέρ: νὰ ὁμολογήσῃ διὰ συνθήκης ἀνεκτὸν τὸν χριστιανισμὸν πανταχοῦ τοῦ Κράτους, καθὼς καὶ τὸ πανταχοῦ ἐμπορεύεσθαι πάντας τοὺς Εὐρωπαίους.
457. η μεγαλη ἢ ἡ σινικη ταρταρια (καὶ Ταταρία), κειμένη πρὸς Β: τοῦ μεγάλου τείχους, μεταξὺ τῆς Σινικῆς καὶ Ἰαπονικῆς θαλάσσης, τῆς Σιβηρίας ἀπὸ Β: τῆς ἀνεξαρτήτου Ταρταρίας ἀπὸ Δ: καὶ τῶν Ἰνδιῶν ἀπὸ Μ: περιλαμβάνει·
Α′.) Τὴν Μαντσιουρίαν πρὸς Ἀν: λεγομένην καὶ Τουγγουζίαν. Ἡ χώρα αὕτη διαῤῥεομένη ὑπὸ τοῦ Ἀμύρου ἢ Σαγγαλιένου πτ: (174) ἀποκαθιστᾶται εὔφορος, ἔχουσα παχείας βοσκὰς, καὶ δάση γέμοντα ἀπὸ ἄγρια ζῶα καὶ μάλιστα τὰ δίδοντα καλὰ γουναρικά. Οἱ κάτοικοι (ἕως 700 χιλ:) εἶναι νομάδες καὶ κτηνοτρόφοι ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἐκ τῆς Μογγολικῆς φυλῆς, μεταξὺ τῶν ὁποίων οἱ ἐπονομαζόμενοι Μαντσιοῦροι εἶναι οἱ ἐπικρατέστεροι καὶ οἱ μαχιμώτεροι, ἐξ ὧν κατάγονται καὶ οἱ νῦν δεσπόζοντες τῆς Σινικῆς. Αἱ μόναι σημαντικαὶ πόλεις εἷναι ἡ Σαγαλιενούλα ἐπὶ τοῦ Ἀμύρου, ἐχυρωτάτη, ἐμπορευομένη γουναρικὰ, καὶ ἡ Μουκδένη, πρωτεύουσα.
Β′.) Τὴν Μογγολίαν, κειμένην πρὸς Δ: τῆς Μαντσιουρίας εἰς τὸ ὀροπέδιον τῆς Ἀσίας, τοῦ ὁποίου τὸ ὕψος ἄνω τῆς ἐπιφανείας τῆς θαλάσσης λογίζεται εἰς 8—10 χιλ: ποδῶν, καὶ ἐπὶ τοῦ ὁποίου ὑψοῦται ἔτι τὸ μέγα ἀτλαϊκὸν ὅρος (145). Αὐτοῦ ὑπάρχουσιν ἡ μεγάλη ἔρημος Κόβη ἢ τοῦ Χάμου, καὶ πολλοὶ ποταμοὶ, οἱ μὲν ῥέοντες πρὸς τὴν Σινικὴν, οἱ δὲ εἰς τὴν Παγωμένην θάλασσαν, οἱ δὲ εἰς λίμνας, ἐξ ὧν ἡ διασημοτέρα εἶναι ἡ Βαϊκάλη. Τὸ κλίμα εἶναι ψυχρότατον, μόνον δ’ εἰς τὰς κοιλάδας τὰς περὶ τὸ μακρὸν τεῖχος εἶναι εὔκρατον περὶ τοὺς δύο μήνας τοῦ θέρους, ὅτε καὶ οἱ Αὐτοκράτορες τῆς Σινικῆς διατρίβουσιν αὐτοῦ, ἔχοντες παλάτιον εἰς ἓν χωρίον λεγόμενον Βόλοχον. Οἱ κάτοικοι (πληθ. 3 ἑκατομ:) ζῶσι κατὰ διαφόρους φυλὰς νομαδικῶς, διατρεφόμενοι ἐκ τῆς κτηνοτροφίας κυρίως, ποιμαίνοντες ἀγέλας ἵππων, καμήλων, βοῶν, καὶ πλατυούρων προβάτων. Αὐτὰ δὲ τὰ ζῶα, καθὼς καὶ τὰ λοιπὰ τὰ παρ’ ἡμῖν κατοικίδια, εὑρίσκονται εἰσέτι καὶ ἄγρια εἰς τὸν αὐτὸν τόπον, ὅπου φύεται καὶ ὡραῖον ῥᾶ (ῥαβέντιον). Πόλεις δὲν ὑπάρχουσιν, εἰμή τινα χωρία· τοιαῦτα εἰσὶ τὸ Ζόχολον, ἡ Κουρῆ καὶ ἡ Μαϊματσίκη πρὸς τὰ Ῥωσσικὰ σύνορα. Ἀπὸ τὸν τόπον τοῦτον ἐξῆλθον οἱ μεγάλοι κατακτηταὶ Γεγκισχάνης καὶ Ταμερλάνος.
Γ’.) Τὴν Μικρὰν Βουχαρίαν (πρὸς Δ: τῆς Μογγολίας, πρὸς Β: τῆς Θιβετίας καὶ πρὸς Ἀν: τῆς ἀνεξαρτήτου Ταρταρίας). Ὁ τόπος οὗτος λέγεται κατὰ τοὺς Σίνας καὶ Τουρφανία ἀπὸ τῆς πρωτευούσης πόλεως Τουρφάνης. — Ἡ ἔρημος Κόβη καὶ τὰ Ἰμαλαΐα ὄρη ἐκτείνονται ἕως αὐτοῦ· Τὸ δὲ Β-Δ: μέρος, διαῤῥεόμενον ὑπὸ ποταμῶν, καταστήνεται εὔφορον. Οἱ κάτοικοι, ὄντες Ταρτάροι τῆς φυλῆς τῶν Βουχάρων (πληθ. 200 χιλ:), καὶ τῆς Μωαμεθανικῆς θρησκείας, καταγίνονται εἰς τὴν γεωργίαν καὶ τὸ ἐμπόριον, πλὴν ὀλίγων τινῶν ὄντων νομάδων· ὁ δὲ Χάνης αὐτῶν πρὸ ἑνὸς αἰῶνος ἀνεγνώρισε τὴν κυριαρχίαν τοῦ Αὐτοκράτορος τῆς Κίνας πληρόνων φόρων. — Πόλεις σημαντικαὶ, διὰ τῶν ὁποίων ἐνεργεῖται τὸ τῆς Σινικῆς ἐμπόριον μετὰ τῆς Εὐρώπης, εἶναι ἡ Τουρφάνη (κάτ: 30 χιλ:), ὅθεν διαβαίνουσιν αἱ ἐμπορικαὶ συνοδίαι· καὶ ἡ Ὑαρκάνδη ἐπὶ τοῦ Ὑαρκάνδου ποτ: (κάτ: 80 χιλ:) βιομήχανος καὶ ἐμπορικὴ, φρουρουμένη ὑπὸ τῶν Σινῶν.
458. Τὰ ὑπὸ τὴν προστασίαν τῆς Σινικῆς αὐτοκρατορίας ὑποτελῆ κράτη·
Α′.) Πρὸς Δ: ἡ Τιβετία ἤ Θιβετία (μεταξὺ Τουρφανίας, Ἰνδοστάνης καὶ Σινικῆς, καὶ τῆς ἀνεξαρτήτου Ταρταρίας) ἐπὶ τοῦ ἐκτεταμένου ὀροπεδίου τοῦ αὐτοῦ ὀνόματος ἐκτεινομένη· εἶναι εἷς ἐκ τῶν ὑψηλοτάτων τόπων τῆς ὑδρογείου σφαίρας, διότι ἡ ἐπιφάνεια τῶν κοιλάδων αὐτοῦ ἔχει ὕψος 8—10 χιλ: ποδῶν ἄνω τῆς ἐπιφανείας τῆς θαλάσσης. Ἔχει δὲ 75 χιλ: λευγῶν τετραγωνικῶν ἐπιφάνειαν καὶ ὄρη τὰ Ἰμαλαΐα (αὐτοῦ λεγόμενα ὄρη τῆς Θιβετίας Ἴμαος τῶν ἀρχαίων), ὑψηλότατα καὶ χιονοσκέπαστα, ὅθεν πηγάζουσι καὶ οἱ ποταμοὶ Γάγγης καὶ Βουραμπούτρης. Ὁ τόπος εἶναι ὀρεινὸς, ὑγιηρὸς καὶ ψυχρὸς, ἔχων πολλοὺς ποταμοὺς καὶ λίμνας ἐκτεταμένας. Οἱ κάτοικοι (ἓν ἕως δύο ἑκατομ:) τῆς Μογγολικῆς φυλῆς ὄντες, καταγίνονται κυρίως εἰς τὴν κτηνοτροφίαν, ἔχοντες κατ’ ἐξοχὴν ποίμνια πλατυούρων προβάτων, καὶ αἰγῶν τῶν Θιβετικῶν, τῶν ὁποίων τὸ ὑπὸ τὰς τρίχας φυόμενον χνούδιον δίδει τὰ λαχουρία σάλια. Πόλεις ἔχουσιν ὀλίγας καὶ θρησκείαν τὴν τοῦ Δαλαϊλάμα, ὅστις ἔχει καὶ κοσμικὴν ἐξουσίαν ὡς ὁ Πάπας ([9]). Λάσσα λέγεται ἡ πρωτεύουσα, διασημότατον ἔχουσα ναὸν τοῦ Δαλαϊλαμισμοῦ ἢ Χαμαμισμοῦ (188), δύο λύκεια, μίαν τυπογραφίαν, καὶ πλῆθος ἄλλων ναῶν καὶ μοναστηρίων εἰς τὰ πέριξ. Ὁ Δαλαϊλάμας κατοικεῖ εἰς ἓν μέγιστον μοναστήριον, ἔχον δέκα χιλιάδας οἰκημάτων· ἐπεκτείνει δὲ τὴν ἐξουσίαν του καὶ εἰς τὴν λεγομένην Μικρὰν Θιβετίαν, κειμένην Β-Δ: τῆς Μεγάλης, λεπτόγειον καὶ ἄκαρπον, ὀλίγην κριθὴν μόνον φέρουσαν. — Λάκκα ὀνομάζεται ἡ πρωτεύουσα αὐτῆς, ἐκ 500 οἰκιῶν συνισταμένη καὶ ἐμπορευομένη τὰ λαχουρία, καθὼς καὶ ἡ Λάσσα, εἰς τὴν ὁποίαν συνέρχονται πολλαὶ συνοδίαι ἐμπόρων.Β′.) 459. Ἡ Βουτάνη πρὸς τὰ ὅρια τῆς Ἰνδικῆς· εἶναι μεσημβρινώτερος τόπος καὶ εὐφορώτερος τῆς Θιβετίας, φέρων ὀρύζιον, γεννήματα καὶ ὀπωρικὰ παντὸς εἴδους. Οἱ κάτοικοι ἔχουσι τὰ αὐτὰ ἤθη καὶ ἔθιμα, καὶ θρησκείαν μὲ τοὺς Θιβετιανοὺς, καὶ ἴδιον Μέγαν Λάμαν, τὸν ὁποῖον ὀνομάζουσι Δαρμολάμαν, ἀναγνωρίζοντα εἰς τὰ θρησκευτικὰ τὴν κυριότητα τοῦ Μεγάλου Λάμα τῆς Θιβετίας. Τασιζυδόνη ὀνομάζεται ἡ πρωτεύουσα, ἐν ᾖ διαμένει ὁ Δαρμολάμας καὶ εἷς Ῥαζιάχης, ἢ πολιτικὸς ἄρχων· κατοικοῦσι δ’ ἀμφότεροι οὗτοι εἰς ἓν παλάτιον, χρησιμεῦον ὡς φρούριον ἐν ταὐτῷ καὶ ὡς ναός. Καὶ ὅλοι δ’ οἱ κατοικοῦντες εἰς αὐτὴν τὴν πόλιν εἶναι οἱ ἀνώτατοι ὑπάλληλοι καὶ 1500 μοναχοί· οἱ δὲ Σῖναι, ἄν καὶ ἔχωσιν ὑποτελῆ τὸν τόπον, δέν διατηροῦσιν ἐκεῖ οὐδὲ φρουρὰν, οὐδὲ ἄλλον τινὰ ἄρχοντα πολιτικόν.
Γ′.) 460. Ἡ Κορέα πρὸς Μ: τῆς Μαντσιουρίας ἐκτεινομένη περιλαμβάνει ἔκτασιν ἕως 17 χιλ: τετραγωνικῶν λευγῶν, ἀλλ’ εἶναι ὀλίγον ἐγνωσμένη εἰς τοὺς Εὐρωπαίους, διότι εἰς κἀνένα ἐξ αὐτῶν δὲν εἶναι συγχωρημένον νὰ διαμένῃ ἐκεῖ, καὶ ὅστις ξένος κατὰ κακὴν τύχην ἐκπέσῃ εἰς ἐκεῖνον τὸν τόπον, δὲν ἐξέρχεται πλέον. Λέγουσι δὲ ὅτι ἡ Κορέα εἶναι ὑποτελὴς συγχρόνως εἰς τὴν Σινικὴν καὶ εἰς τὴν Ἰαπονίαν, καὶ οἱ κάτοικοι αὐτῆς φαίνονται τῆς αὐτῆς καταγωγῆς μὲ τοὺς Μαντσιουρίους, πρεσβεύοντες τὴν θρησκείαν τοῦ Φωῆ.
Δ′.) Νῆσοι τινὲς παρακείμεναι εἰς τὴν Σινικὴν εἰσὶν ὑποτελεῖς εἰς αὐτὴν (463)· ὡς κυριώτεραι δ’ αὐτῶν ὀνομάζονται ἡ Ἀϊνάνη εἰς τὸν Τογκουΐνιον κόλπον, καὶ ἡ ἔτι Β-Ἀνατολικώτερον Ταϊουάνη ἢ Φορμόζα, ἔχουσα 3 χιλ: λευγ: τετρ: ἐπιφάνειαν. Ἀλλ’ αἱ νῆσοι αὗται δὲν εἶναι καλῶς ἐγνωσμέναι ὑπὸ τῶν Εὐρωπαίων.
Ἔκτασις ἐπιφαν: 2,000,000 χιλιαμ: ▭ — Πληθ. 7,000,000.
Μήκος Ἀν: μεταξὺ 48° 36′ καὶ 78.°
Πλάτος Β: μεταξὺ 35° καὶ 54.°
461. η ανεξαρτητος ταρταρια ἢ Τουρκεστανὴ (ἀπὸ τῶν Τούρκων ὀνομαζομένη, καταγομένων αὐτόθεν, ἢ Μεγάλη Βουχαρία κατ’ ἀντίθεσιν τῆς Μικρᾶς Βουχαρίας ἢ Τουρφανίας (457 Γ′) περιορίζεται πρὸς Β: ἀπὸ τὴν Ἀσιατικὴν Ῥωσσίαν, πρὸς Ἀν: ἀπὸ τὴν Σινικὴν Ταρταρίαν, πρὸς Δ: ἀπὸ τὴν Κασπίαν θάλασσαν, πρὸς Μ: ἀπὸ τὴν Περσίαν καὶ τὴν Ἀφγανιστανὴν, περιλαμβάνουσα 88—89 χιλ: λευγῶν τετραγωνικῶν ἔκτασιν· ἔχει ὄρη ὑψηλὰ, κοιλάδας εὐφόρους, καὶ ἀπεράντους ἐρήμους, καὶ τὴν Ἀράλην λίμνην, 3,337 λευγῶν τετραγωνικῶν ἔχουσαν ἔκτασιν, καὶ δεχομένην τρεῖς τῶν μεγίστων ποταμῶν τοῦ τόπου, ὅστις φέρει γεννήματα, ὀρύζιον, λινάριον, παμβάκιον καὶ ὡραῖα ὀπωρικά. Οἱ κάτοικοι 5—7 ἑκατομ: συμποσούμενοι, εἶναι ὅλοι Ταρτάροι καὶ Μωαμεθανοὶ τὴν θρησκείαν, ὑποδιαιρούμενοι εἰς πολλὰ γένη καὶ εἰς τέσσαρας φυλὰς, κυρίως· ὅθεν καὶ ἡ χώρα διαιρεῖται εἰς τέσσαρα τμήματα, τῶν ὁποίων τὸ σημαντικώτερον εἶναι τὸ τῆς Μεγάλης Βουχαρίας. Ὀνομάζονται δὲ οἱ τῆς πρώτης καὶ ἐπικρατεστέρας φυλῆς Οὐσβεκοι, οἵτινες κατὰ τὸν ΙΕ′ αἰῶνα ἦλθον ἀπὸ τὰς ὄχθας τοῦ Βόλγα, ὅλοι ὄντες μάχιμοι, σκηνῖται καὶ πάντοτε ἔφιπποι, ἔχοντες ὡς καλλίστην τροφὴν τὸ κρέας τῶν ἵππων των. Οἱ τῆς Β′) εἶναι οἱ Τοῦρκοι, ἐξ ὧν κατάγονται καὶ οἱ ἐν Εὐρώπῃ, μεταξὺ τῆς Ἀράλης καὶ τῆς Κασπίας θαλάσσης κατοικοῦντες· οἱ Τουρκομάνοι (Τουρκομένιδες) εἶναι ἄλλη γενεὰ αὐτῶν. Οἱ τῆς Γ′) λέγονται Κιργίσιοι, ὄντες νομάδες ἐπίσης καὶ ἄγριοι λῃσταί· Οἱ τῆς Δ′) οἱ Βουχάριοι εἶναι οἱ πλέον πολιτισμένοι, κατοικοῦντες εἰς τὰς πόλεις, καὶ μετερχόμενοι τὴν βιομηχανίαν καὶ τὸ ἐμπόριον. Ἑκάστη δὲ φυλὴ ἔχει ἕνα Χάνην ἡγεμόνα, καὶ ὅλοι ἀναγνωρίζουσι τὸν Μέγαν Χάνην τῆς Βουχάρας, ὅστις ἐπονομάζεται Ἐμίρης ἢ ἡγεμὼν τῶν πιστῶν.—Πόλεις· Βουχάρα (κάτ. 70 χιλ.), διάσημος πόλις ἄλλοτε ἐν τῇ Ἀσίᾳ διὰ τὰ πολλὰ σχολεῖά της, ἐκ τῶν ὁποίων ἐξήρχοντο οἱ πεπαιδευμένοι καὶ σοφοὶ τῶν Τούρκων, οἱ λεγόμενοι Μουλάδες· καὶ νῦν δὲ ὀνομαστὴ διὰ τὸ μὲ τὴν Ῥωσσίαν, Περσίαν καὶ τὴν Σινικὴν ἐμπόριόν της. — Σαμαρκάνδα (κάτ. 10 χιλ.), ἐμπορικὴ πόλις, ἔχουσα τεχνουργεῖα μετάξης καὶ χαρτίου, καὶ ἓν σχολεῖον Μωαμεθανικόν. Αὐτὴ ἐχρημάτισεν ἡ πρωτεύουσα τοῦ Ταμερλάνου κατὰ τὸ 1400. — Βάλκα (τὰ Βάκτρα τῶν ἀρχαίων κάτ. 5 χιλ.) λογίζεται ὡς ἡ ἀρχαιοτάτη πόλις τῆς Οἰκουμένης.
Οὗτος εἶναι ὁ τόπος ὁ ὑπὸ τῶν παλαιῶν ὀνομαζόμενος ἢ ἐντὸς τοῦ Ἰμάου Σκυθία, κατοικούμενος ὑπὸ τῶν Μασαγετῶν, Σακῶν, Σογδιανῶν, Χορασμίων καὶ ἄλλων ἀρχαίων λαῶν. Ἐντεῦθεν δ’ ἐξῆλθον οἱ Οὖνοι, οἱ Ἀλανοὶ, οἱ Τοῦρκοι, καὶ ἄλλοι μάχιμοι λαοὶ, οἱ ἐπελθόντες καὶ κατακτήσαντες πολλοὺς τόπους τῆς Ἀσίας καὶ τῆς Εὐρώπης. Αὐτόθεν ἐξῆλθε καὶ ὁ δορυκτήτωρ Ταμερλάνος περὶ τὰ τέλη τῆς ιδ′. ἑκατονταετηρίδος. Ἐκ τῶν Κιργισίων φυλαί τινες ἀνεγνώρισαν ἐσχάτως τὴν προστασίαν τῆς Ῥωσσίας, ἥτις ἀγωνίζεται νὰ διαδώσῃ μεταξὺ αὐτῶν τῶν Βαρβάρων τὸν Χριστιανισμόν.Ἔκτασις ἐπιφαν: 500,000 χιλιάμ: ▭ — Πληθ. 30 ἑκατομ.
Μῆκος Ἀν: μεταξὺ 127° καὶ 149.°
Πλάτος Β: μεταξὺ 29° καὶ 50.°
462. Ἡ ἐπικράτεια αὕτη σύγκειται ἐκ πολλῶν νήσων κειμένων ἄντικρυ τῆς Χερσοννήσου τῆς Κορέας καὶ τῆς Μαντσιουρίας (457 καὶ 460) ἐκ τῶν ὁποίων αἱ τρεῖς εἶναι αἱ μεγαλήτεραι, ἔχουσαι ἔκτασιν 19,500 λευγῶν τετραγωνικῶν, ἡ Νιφὼν, ἡ Σικόφη καὶ ἡ Κιουσιώ.
Κατὰ τὸ 1542 οἱ Εὐρωπαῖοι περιῆλθον μόνον αὐτὰς τὰς νήσους, διότι καὶ αὐτοῦ ἡ εἴσοδος αὐτῶν εἶναι ἀπηγορευμένη αὐστηρότερον ἢ εἰς τὴν Σινικὴν, ὅθεν ἀγνοεῖται ἡ ἀκριβὴς κατάστασις τοῦ τόπου. Φαίνεται δὲ ὅτι οἱ Ἰάπονες κατάγονται ἐξ ἀποίκων Σινῶν, τοὺς ὁποίους νῦν ὑπερβαίνουσιν εἰς τὸν πολιτισμὸν καὶ εἰς τὴν βιομηχανίαν, καὶ τὴν τέχνην τοῦ πολέμου. Ὁ τόπος, ἂν καὶ οὐχὶ πολλὰ εὔφορος διὰ τὸ ὀρεινὸν αὐτοῦ καὶ τὸ ψυχρὸν καὶ κάθυγρον κλίμα του, φαίνεται ὅμως κάλλιστα καλλιεργημένος διὰ τὴν φιλοπονίαν τῶν κατοίκων, διαῤῥεόμενος καὶ ὑπὸ πολλῶν ποταμῶν συγκοινωνούντων διὰ διωρύγων. Ἔχει δὲ καὶ μεταλλεῖα χρυσοῦ, ἀργύρου, χαλκοῦ, σιδήρου, κασσιτέρου καὶ πολυτίμων λίθων, καὶ φέρει ὅσα σχεδὸν καὶ ἡ Σινική. Ἡ ἐπιμέλεια τῆς γεωργίας ἠλάττωσε πολὺ τὰ ἄγρια ζῶα, καὶ ἐκ τῶν ἡμέρων δὲ τρέφονται μόνον ἵπποι ὀλίγοι καὶ πλῆθος βοῶν. Ἡ κυρία τροφή τῶν Ἰαπόνων εἶναι ὀρύζιον καὶ ὀψάρια· θρησκείαν δ’ ἔχουσι τὴν τοῦ Βούδδα καὶ τὴν τοῦ Σίντου (αὕτη εἶναι εἶδος τροποποιημένου Δολαϊλαμισμοῦ). Ὁ ἀρχηγὸς τῆς τελευταίας ταύτης θρησκείας, λεγόμενος Δαΐρης, εἶχε πραγματικῶς καὶ τὴν πολιτικὴν ἐξουσίαν· ἀλλὰ περὶ τὸν ιστ′ αἰῶνα, ὁ ὑπ’ ἐκεῖνον πολιτικὸς ἄρχων, ὀνομαζόμενος Κοῦβος, ἀφήρπασε τὴν ἐξουσίαν ὅλην καὶ περιώρισεν ἐκεῖνον εἰς μόνα τὰ Πνευματικά. Ἔκτοτε ὁ Δαΐρης κατοικεῖ κεκλεισμένος εἰς τὸ παλάτιόν του εἰς Μίακον, ἀόρατος εἰς τὸν λαὸν, καὶ λατρευόμενος ὑπ’ αὐτοῦ ὡς θεός· ὁ δὲ Κοῦβος διατρίβει εἰς τὴν Ἰεδὼ, μετερχόμενος δεσποτικῶς τὴν κοσμικὴν ἐξουσίαν. Περὶ τὸ 1542 εἰσήχθη καὶ ὁ Χριστιανισμὸς εἰς τὴν Ἰαπονίαν ἀπὸ τῶν Πορτογάλλων, λαβόντων καὶ χώρας εἰς ἀποικισμὸν, καὶ πολλοὶ ἡγεμόνες ἔγειναν χριστιανοὶ, ἀλλὰ περὶ τὸ 1597 ἤρχισεν ὁ καταδιωγμὸς τῶν Χριστιανῶν μέχρι τοῦ 1638, ὅτε πόλεμοι ἐμφύλιοι καὶ ἀνήκουστοι σκληρότητες κατέστρεψαν ἐξ ὁλοκλήρου τὴν Χριστιανικὴν θρησκείαν. Ἔκτοτε δὲ εἶναι φρικτὴ ἡ ξενηλασία ἡ κατὰ τῶν Εὐρωπαίων· μόνοι δὲ οἱ Ὀλλανδοὶ, μὲ δύο ἢ τρία πλοῖα κατ’ ἔτος ἔχουσι τὴν ἄδειαν νὰ ἐλλιμενίζωνται εἰς Ναγκασάκην πρὸς ἐμπορίαν. Αἰ Ἰαπονικαὶ νῆσοι φαίνονται ὅτι ἔχουσι πολλὰ ἡφαίστεια, καὶ ἡ περικυκλοῦσα αὐτὰς θάλασσα εἶναι ἡ ἐπικινδυνωδεστάτη πασῶν τῶν θαλασσῶν διὰ τὰς ἐν αὐτῇ συμβαινούσας πυκνὰς ὁμίχλας καὶ τοὺς συνεχεῖς τυφῶνας καὶ λαίλαπας.
Πόλεις· — Ὑεδὼ εἰς τὴν Νιφόνα, εἶναι ἡ μεγίστη καὶ ὡραιοτάτη τῶν Ἀσιατικῶν πόλεων, ἔχουσα περὶ τὰς 7 λεύγ: περίμετρον καὶ 1 καὶ ½ ἑκατομ. κατοίκων· εἰς αὐτὴν ἑδρεύει ὁ Κοῦβος ἢ Αὐτοκράτωρ, οἱ μεγιστᾶνες καὶ οἱ διοικηταὶ τῶν ἐπαρχιῶν, οἵτινες ἀναχωροῦντες ἐξ αὐτῆς εἶναι ὑπόχρεοι ν’ ἀφίνωσι τὰ τέκνα των ὡς ὁμήρους. Ἔπαθε δ’ ἡ πόλις αὕτη δεινῶς ὑπὸ σεισμοῦ φοβεροῦ, συμβάντος τὴν 11 Νοεμβρ. 1855, ὅτε 54 ναοὶ, 100 χιλ. οἴκων, καὶ 30 χιλ: κατ: κατεστράφησαν, πολλῶν καταπεσόντων οἴκων ἢ καταποθέντων ὑπὸ τῆς γῆς, διανοιχθείσης εἰς διάφορα μέρη — Μίακον (κάτ. 500 χιλ.), ἀρχαία πρωτεύουσα καὶ ἡ νῦν ἕδρα τοῦ Δαΐρη, καὶ ἡ ἑστία τῆς φιλολογίας καὶ τῶν ἐπιστημῶν τῶν ἐν Ἰαπονίᾳ. Ἡ ἐπαρχία, εἰς ἣν ἀνήκει αὕτη ἡ πόλις, εἶναι ἀφημένη ὡς ψώμισμα εἰς τὸν Δαΐρην. — Ναγκασάκη εἰς τὴν νῆσον Κιουσιὼ, ὅπου οἱ Ὁλλανδοὶ καὶ οἱ Σῖναι ἔχουσι τὴν ἄδειαν νὰ ἑλλιμενίζωνται πρὸς ἐμπορίαν. — Ἡ Σικόφη, νῆσος Β-Ἀν. τῆς ἀνωτέρω ἐπίσης κατοικημένη καὶ καλλιεργημένη, δὲν ἐπατήθη ποτὲ ὑπὸ Εὐρωπαίων.
463. Πρὸς Β: τῆς Νιφόνος εἶναι τὸ ἀρχιπέλαγος τῆς Ἰεσσοῦς, συγκείμενον ά) ὑπὸ δύο μεγάλων νήσων, ἐξ ὧν ἡ μὲν λέγεται Ἰεσσὼ, ἔχουσα πολλὰ ἡφαίστεια· ἡ δὲ Τσιόκα ἢ Σεγαλιανὴ, χωριζομένη ἀπὸ τὴν Μαντσιουρίαν διὰ τοῦ πόρου ἢ τοῦ πορθμοῦ τῆς Ταρταρίας. Αὗται δέ μετ’ ἄλλων πέριξ μικροτέρων, ὑπόκεινται εἰς τὴν Ἰαπονίαν, κατοικούμεναι ὑπὸ τῶν Ἀϊνῶν, λαοῦ ἀγνώστου· β′) ὑπὸ σειρᾶς μικροτέρων νήσων, αἵτινες μετὰ τῶν Κουρίλων (424) κλείουσι πρὸς Ἀν: τὴν θάλασσαν τῆς Ὀχότσικας ἢ Καμισιάτικας.
- ↑ Εἷς ἐπικριτὴς ἀνώνυμος εἰς τὴν Ἀθηνᾶν (τοῦ 1841), ἐπικρίνων τὴν ά. ἔκδοσιν τῆς παρούσης Γεωγραφίας, κατέκρινε πικρῶς καὶ τὰ λεχθέντα, ὅτι εἰς τὴν Μεδινὰν εἶναι ὁ τάφος τοῦ Μωάμεθ, καὶ εἰς τὴν Μέκκαν ὁ Κιαμπὲς, νομίζων ὅτι ταῦτα εἶναι ἓν καὶ τὸ αὐτὸ πρᾶγμα. Ἕνεκα τούτου ἐστοχάσθην καλὸν νὰ ἐξηγήσω ἐνταῦθα τὰ τοῦ Κιαμπέ· (ἴδε Cours Meth: dé Geogr. par Chochard et Muotz)· καὶ αἱ λοιπαὶ αὐτοῦ κρίσεις ἦσαν σχεδὸν ἴσα μὲ τὴν ἀνωτέρω ὀρθαί.
- ↑ Καὶ ἄλλην νέαν κατάκτησιν ἔκαμαν οἱ Ἄγγλοι εἰς ἐκεῖνα τὰ μέρη κατὰ τὸ 1857. Ὑπάρχει νῆσος Περίμη λεγομένη, πλησίον τοῦ πορθμοῦ Βαβυελ-μανδὲλ, ἀπέναντι τοῦ ὁμωνύμου ἀκρωτηρίου τῆς Ἀραβικῆς χερσονήσου, ἥτις κατελήφθη ὑπὸ τῆς Ἀγγλίας ὡς κλεῖς τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης. Ἡ νῆσος αὕτη, ἴση τὸ μέγεθος μὲ τὴν Μελίτην, ξηρὰ καὶ ἄκαρπος, ἔχει λιμένα εὐρύχωρον καὶ ἀσφαλέστατον, ἐν ᾧ Ἀγγλικὸς στόλος σταθμεύων καθίσταται κύριος τῆς ἐν τῇ Ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ θαλασσοπλοΐας.
- ↑ Ἡ Περσία, εἰς τὴν ἐπικράτειαν τῆς ὁποίας Β-Ἀν: ἔγκειται ἡ Χορασανία, ἐκυρίευσε τὴν Ἐράτην, ἀλλὰ καταπολεμηθεῖσα ὑπὸ τῆς Ἀγγλίας ἐσχάτως, ἠναγκάσθη κατὰ τὴν γενομένην εἰρήνην νὰ παραιτήσῃ αὐτὴν τὸ 1857.
- ↑ Εἶναι δὲ καὶ Χριστιανοὶ ἰθαγενεῖς, Θωμαϊσταὶ ἐπονομαζόμενοι ἀπὸ τοῦ Ἀποστόλου Θωμᾶ, τοῦ κηρύξαντος τὸ Εὐαγγέλιον εἰς τὰς Ἰνδίας. Οὗτοι εἰς ὀλίγας χιλιάδας (30—40) συμποσούμενοι, κατοικοῦσι τὴν παραλίαν τοῦ Μαλαβάρου ὑπὸ τὴν προστασίαν τῶν Ἄγγλων, διοικούμενοι ὑπὸ τῶν γερόντων καὶ τῶν ἱερέων αὐτῶν νυμφευομένων. Ὁ Μ.
- ↑ Ἕκαστον τῶν γενῶν τούτων διακρίνεται μὲ ἴδιον ὄνομα. Οἱ τοῦ πρώτου τούτου λέγονται Βραχμᾶνες· οὗτοι εἶναι οἱ σοφοὶ, ἐξ ὧν γίνονται ἱερεῖς, δικασταὶ καὶ ὑπάλληλοι. Οἱ τοῦ Β′. λέγονται Ξατρίαι, ὄντες πολεμισταί· ἐξ αὐτοῦ τοῦ γένους ἦσαν πάντοτε οἱ ἡγεμόνες καὶ εἰς αὐτὸ ἀνήκουσιν οἱ Μαρᾶται. Σεΐκοι, Ῥαιποῦται καὶ Ναΐραι, λαοὶ φιλοπόλεμοι καὶ μαχιμώτατοι ὡς ἱππεῖς· εἰς τοὺς ἐκ τοῦ γένους τούτου συγχωρεῖ ἡ θρησκεία καὶ τὴν κρεωφαγίαν. Οἱ τοῦ Γ′. γένους λέγονται Βίζαι, ὄντες γεωργοὶ καὶ ἔμποροι. Οἱ ἐκ τῶν τριῶν τούτων γενῶν θεωροῦνται ὡς εὐγενεῖς, διδασκόμενοι καὶ τὰ ἱερὰ βιβλία. Οἱ τοῦ τετάρτου γένους λέγονται Σοῦδραι, μετερχόμενοι ὅλας τὰς βαναύσους τέχνας, τὰς ὁποίας παῖς παρὰ πατρὸς διδάσκεται. Οἱ δὲ Παρίαι φαίνονται ὅτι εἶναι τὰ καθάρματα ὅλων τῶν γενῶν, ἀποστρεφόμενοι ὑπὸ πάντων τῶν ἄλλων καὶ θεωρούμενοι ὡς βέβηλοι καὶ μικροί. Ὁ Παρίας δὲν τολμᾷ νὰ πλησιάσῃ ἢ νὰ ἐγγίσῃ τὸν Ἰνδόν· ἐάν ποτε ἀναγκασθῇ νὰ τὸν λαλήσῃ, πρέπει νὰ κρατῇ τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐμπρὸς εἰς τὸ στόμα του, διὰ νὰ μὴ τὸν μιάνῃ μὲ τὴν ἀναπνοήν του. Ὁ δὲ ἐγγιζόμενος ἀπὸ Παρίαν Ἰνδὸς ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ τὸν φονεύσῃ ἀνεξετάστως. Οἱ Ἄγγλοι μεταχειρίζονται αὐτοὺς ὡς στρατιώτας. Τὸ δὲ παράδοξον, εἶναι ὅτι οἱ οὕτως ἀνηλεῶς προσφερόμενοι πρὸς τοὺς ὁμοίους των ἀνθρώπους Ἰνδοὶ ἔχουσιν εἰς τὰς μεγαλοπόλεις των νοσοκομεῖα δημόσια, ὅπου νοσηλεύουσι τὰ ἄῤῥωστα ζῶα, διότι πολλὰ ἐξ’ αὐτῶν πιστεύουσιν ὡς ἱερὰ καὶ ἅγια. Ὁ Μ.
- ↑ Περὶ τὰ μέσα τοῦ παρελθόντος αἰῶνος ὁ Ναδὶρ Σὰχ τῆς Περσίας, ἐκπορθήσας τὴν Δελὴ, κατέσφαξε καὶ ἀνεσκολόπισεν ἀπαξάπαντας τοὺς κατοίκους. Καὶ κατὰ τὸ 1857 ἡ αὐτὴ πόλις, οὖσα τὸ κέντρον τῶν ἐπαναστάντων Ἰνδῶν τοῦ βορείου τμήματος τῆς χώρας, ὑπέστη ἀρκετὴν καταστροφήν.
- ↑ Ὀνομάζουσι πόλεις τὰς περιτειχισμένας, καὶ πολλαὶ ἐξ αὐτῶν ἔχουσι κατοίκους ἀπὸ 500 χιλ: μέχρι ἑνὸς ἑκατομ. αἱ δὲ ἀτείχιστοι, ὅσον πληθυσμὸν καὶ ἂν ἔχωσι λέγονται κῶμαι ἢ χωρία· ὅθεν καὶ τοιαῦτα πολλὰ ὑπάρχουσιν ἕως 25 χιλ: πληθυσμὸν ἔχοντα.
- ↑ Καὶ 2 ½ μετὰ τῶν προαστείων.
- ↑ Λάμας λέγουσι τοὺς ἱερεῖς, ὄντας ἀπείρους εἰς αὐτὸν τὸν τόπον· Δαλαϊλάμας δὲ λέγεται ὁ Μέγας Λάμας, εἰς τὸν ὁποῖον κατ’ αὐτοὺς εἶναι ἐνσεσαρκωμένος ὁ θεὸς, γινόμενος ὁρατὸς ἐπὶ γῆς· ἐπειδὴ δὲ πρεσβεύουσι καὶ δευτερεύοντας θεοὺς, τὸν πρῶτον αὐτῶν ὀνομάζουσι Ξάκαν (ὅστις εἶναι ὁ Βούδας τῶν Ἰνδῶν καὶ ὁ Φωῆς τῶν Σινῶν) καὶ, πιστεύοντες καὶ τὴν μετεμψύχωσιν, δοξάζουσιν ὅτι καὶ αὐτὸς λαμβάνει μορφὴν ἀνθρωπίνην, ὅθεν εἶναι καὶ ἐκείνου ἄλλος Λάμας δευτερεύων καὶ λεγόμενος Βογδολάμας. Οὗτοι δὲ οἱ ἀνώτατοι δύο Λάμαι συμμερίζονται τὴν ἐξουσίαν τοῦ τόπου καὶ διοικοῦσιν αὐτὸν ὡς κυριάρχαι ἀπόλυτοι. Οἱ Λάμαι μένουσιν ἄγαμοι, ἔχουσι σκληραγωγίας καὶ νηστείας ζῶντες καὶ εἰς μοναστήρια.