Ανάμνησις (Μορεάς)
| Ανάμνησις Τω φίλω Ε... Συγγραφέας: |
| Aπό την συλλογή "Τρυγόνες και έχιδναι". |
Κ' ἔτρεμαν σὰν τώρα τότε χωρὶς φύλλα τὰ κλωνάρια
στὸ ἀγκάλιασμα τοῦ νότου, στοῦ βορρηᾶ τὸ κρύο φιλί,
ἄσπρα 'γιάλιζαν τὰ χιόνια μὲς τὰ κίτρινα θυμάρια,
κ' ἐκρυβότανε στὸ λόγκο παγωμένο τὸ πουλί.
Ἄχ! θυμᾶσαι; Ὅλοι φλόγα, δυὸ ἀθῶα περιστέρια
τραγουδούσαμ' ἑνωμένα τῆς ἀγάπης τὴ φωτιά,
καὶ ῥωτούσαμε τοὺς κάμπους καὶ ῥωτούσαμε τ' ἀστέρια:
Πότ' ἐκείνης θ' ἀντικρύσῃ ἡ ματιά μας τὴ ματιά;
Καὶ τὴν θέλαμε ἐκείνη τῆς καρδιᾶς τὴν ἐρωμένη,
ἕνα τρυγονιοῦ τραγοῦδι ἕνα ὄνειρο γλυκό,
σὰν τὸ φύσημα τῆς αὔρας δροσερὴ καὶ μυρωμένη
μὲς τῆς νύχτας τὸ σκοτάδι ἓν' ἀστέρι ἐρωτικό.
Ἔλυωσαν τὰ κρύα χιόνια πάλι ἐδρόσισεν ἡ φτέρη!
Φεύγουν γλήγορα ᾑ ἡμέραις, φεύγει γλήγορα ὁ καιρός!
Ἔφυγε... καὶ σὺ ἀκόμα ἕνα προσκυνᾷς ἀστέρι,
σ' ἕναν τρέμει ἡ καρδιά σου, σ' ἕναν ἄγγελον ἐμπρός!
Ἄχ! μὲ πόσο βλέπω πόνο τὰ παλῃά μου ἐκεῖνα χρόνια
ἤτανε γιὰ μένα κόσμοι μία τρυφερὴ ματιά!
Ἂς στοιβάζονταν τὰ νέφια, ἂς στοιβάζονταν τὰ χιόνια,
εἶχε ἄνοιξ' ἡ ψυχή μου, ἡ καρδιά μου εἶχε φωτιά.