Γλώσσαι/Ξ

←Ν

Γλώσσαι Συγγραφέας: Ησύχιος Ξ

Ο→

<Ξαίνει>

*διαξέει AS. νήθει (ASvg), σωρεύει (vg). ἐργάζεται ἔρια AS. καὶ δέρειν ἱμάντι

†<ξενύει>

λήγει

<ξάνδαρος>

ζῷον ὅμοιον βοΐ, γενόμενον κατὰ τὸ Ἀτλαντικὸν πέλαγος

<ξανᾶν>

κοπιᾶν A τὴν χεῖρα

<ξανῆσαι>

κοπιᾶσαι (Soph. fr. 458)

<Ξανθή>

ἡ Τροία. καὶ ἡ καλή. καὶ ἡ πυῤῥά, ἢ *πυῤῥοειδής (ASvg)

<ξανθίζεσθαι>

*κοσμεῖσθαι τὰς τρίχας q. ASvg. <Λάκωνες> q. ἢ βάπτεσθαι αὐτάς. <Ἀθηναῖοι> q

<ξανθιμίας>

βόλου ὄνομα

<ξανθόν>

πυῤῥόν. καλόν. εὖ εἰργασμένον. χλωρόν. ὁ δὲ ποτα- μὸς Ξάνθος. καὶ ὄνομα

<ξάνιον>

κτένια, ἃ αἱ γυναῖκες χρῶνται πρὸς τὴν τρίχα, καὶ ἃ φοροῦσιν ἐν τοῖς δεραίοις

<Ξανθικά>

ἑορτὴ Μακεδόνων, Ξανδικοῦ μηνὸς ἢ Ξανθικοῦ ἀγο- μένη. ἔστι δὲ καθάρσιον τῶν στρατευμάτων

*<ξανθοῖσιν ὀρνέοις>

g ...

†<ξανίσσατο>

διενοήθη

<ξανῶ>

κοπιῶ

<ξέεσθαι>

σπανίζεσθαι

<ξεναγεῖ>

δέχεται ξένους. ἢ τῆς ὁδοῦ ἡγεμονεύει [ἢ ξενοδοχή- σας]

*<ξεναγοί>

οἱ τῆς ξένης ὁδοῦ ἡγούμενοι AS

*<ξεναγός>

ὁ τῶν ξένων ἡγούμενος ASgn

*<ξεναγωγήσας>

ξένον ὁδηγήσας AS(gn)

*<ξεναγῶν>

ξενοδοχῶν, ὁδηγῶν, καὶ ἄγων τοὺς ξένους Avg

<ξεναγία>

σύνταγμα <παρὰ Κρησί>. καὶ ὁ τούτων ἡγεμών ξεναγός q

*[<ξενάλογος>

ξένα συλλέγων] g

*<ξενία>

κατάλυμα, καταγώγιον (Philem. 22) (vg)

[*<ξενίζειν>

τὸ <ξένῃ> χρήσασθαι φωνῇ AS(g)]

*<ξενίζεται>

ξενοδοχεῖται (Act. ap. 10,32) g

*<ξενίζουσα>

ἀλλόφυλος. ἀήθης (vg). καινή (Esth. 3, 13e) (g)

<ξεστός>

ὡμαλισμένος. ἐξεσμένος

<ξεστοῖο>

ὡμαλισμένου. ἐξεσμένου (Ζ 244)

*<ξεῖνος>

ὁ ἀπὸ ξένης φίλος (Av) g

*<ξεῖνος>

φίλος (vn)

<ξείνια>

τὰ ξείνια δῶρα, χαριστήρια ξενίας (Λ 779)

<ξεινοδόκος>

ὑποδεχόμενος ξένους (σ 64). καὶ μάρτυς

<ξενοδόχος>

ὁμοίως

<ξεῖνοι>

Θεσσαλοί

<ξεῖνον>

ξένον (Ρ 150)

<ξεινοσύνης προσκηδέος>

τῆς τὴν οἰκειότητα ἐμποιούσης (φ 35)

<ξεινοῦσσαι>

ξενῶνες

<ξειρίς>

ἀρωματικόν τι φυτόν (Aristoph. fr. 831)

*[<ξενεοί>

στρατιῶται] AS

[<ξενήϊον>

φίλον]

<ξενηλασία>

τὸ μὴ ἐᾶν ξένους ἐπιμίγνυσθαι

<ξενηλατοῦνται>

τύπτεσθαι τοὺς ξένους ἐλαυνομένους (Ar. Av. 1013)

<ξενία>

ὑποδοχή r, φιλοτιμία, *[φιλία AS. δῶρα (Eur. Hec. 794) [κατάλυμα p, ἢ καταγώγιον]

<ξενίας δίκη>

ἐπὶ τῶν ὡς πολιτῶν μετεχόντων τῶν δημοσίων

*<ξενίζειν>

ξένῃ χρῆσθαι φωνῇ q. AS(g) n. ἢ ξένοις ἤθεσι AS(g)

*<ξενίζουσαν>

νεαράν (Esth. 3,13e) AS

<ξενοδοκοῦμαι>

μαρτύρομαι

*<ξενοδοκῶν>

ξενοδοχῶν. μαρτυρῶν AS

<ξένοι>

οἱ πολέμιοι. οἱ δὲ τοὺς Πέρσας (Hdt. 9,11,2). οἱ δὲ τοὺς ἀπὸ ξενίας φίλους. ἢ ξένους

*<ξενολόγος>

ξένους στρατιώτας συλλέγων ASn

<ξένος>

ὁ ὀθνεῖος. ὁ ἐπιξενούμενος

<ξεῖνος δ' οὗτος ἐμὸς πατρώϊος>

καὶ ξενοδοκῶν καὶ ξενο- δόχος (α 417)

*<ξενών>

κατάλυμα. ἢ μέγας ἀνδρών A

<ξενῶνες>

οἱ ἀνδρῶνες ὑπὸ Φρυγῶν

<ξενώσεται>

ὑποδέξεται

<ξερόν>

τὸ ξηρὸν τῆς γῆς. χέρσον (ε 402)

<ξέσαι>

τεμεῖν, κόψαι. ποιῆσαι. τεκτήνασθαι

<ξέσμα>

ξόανον

*<ξέσω>

ξύσω AS

[<ξέσαι>

κατασκεύασαι. εἰργάζου]

<ξεστήν>

ἐξεσμένην· "παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν" (η 174). λέγει δὲ καὶ συνθέτως· "ἐϋξέστῃς ἐλάτῃσιν" (Η 5)

<ξεστόν>

γλυπτόν r. λεῖον. ποιητόν

*<ξεστῇσιν>

εὖ ἐξεσμέναις, καλῶς <κατεσκευασμέναις> (Ζ 243) (Sn)

<ξέστριξ κριθή>

ἡ ἑξάστιχος. Κνίδιοι

<ξηραλοιφεῖν>

τὸ χωρὶς λουτροῦ ἀλείφεσθαι g. ἢ ξηροτριβεῖσθαι (Soph. fr. 454). <ξηρολουτεῖν>· τὸ αὐτό

†<ξήριγγοι>

ποταμοὶ ἀεὶ ῥέοντες

<ξηροκόλλα>

σύνθεσίς τις παρὰ τοῖς χρυσουργοῖς

<ξίμβαι>

ῥοιαί. Αἰολεῖς

†<ξίφαι>

τὰ ἐν ταῖς ῥυκάναις δρέπανα ἢ σιδήρια

*<ξιφήρους>

ξίφος ἐχούσης AS ξιφηφόρου (vg)

*<ξιφήρεις>

ξίφη κατέχοντες (Eur. Or. 1346) g

<ξιφίας>

ἰχθῦς ποιός. [καὶ Δῆλος.] <ξίφιος> ὁμοίως r

<ξιφίζειν>

ἀνατείνειν τὴν χεῖρα, καὶ ὀρχεῖσθαι

†<Ξιφίρου λιμήν>

Αἰσχύλος Γλαύκῳ Ποτνιεῖ (fr. 33). ὁ πορθμός. ταῦτα γὰρ πάντα [τὰ] περὶ Ῥήγιον Ὠρίων ...

<ξιφισμός>

σχῆμα ὀρχηστικὸν τῆς λεγομένης ἐμμελείας ὀρχήσεως

<ξιφιστής>

φορεύς. τελαμών

<ξιφισμάτων>

ὀρχημάτων

<ξιφιστύς>

μαχαιρομαχία, μάχη ἐκ χειρῶν

<ξιφοδρέπανον>

ἡ λεγομένη ἅρπη, ὅπλον

<ξιφομάχαιρα>

ἡ μεγάλη μάχαιρα (Theopomp. com. fr. 25)

*<ξιφοθήκη>

βελοθήκη AS

<ξίφος>

μάχαιρα. ἢ παραζώνιον. ὁμώνυμον <φάσγανον>. ξιφί- διον. καὶ πόα δέ τις

<ξιφύδρια>

κοχλία

<ξόανα>

*ἀγάλματα, εἴδωλα (ASvg), ζῴδια (g). κυρίως δὲ τὰ [ἐκ ξύλων ἐξεσμένα, ἢ λίθων r

<ξοανῶν προθύρων>

ἐξεσμένων

<ξοΐς>

μεταλλικὸν σκεῦος, καὶ λιθουργικόν

<ξοός>

ξυσμός. ὁλκός

<ξουθά>

οὐ μόνον ξανθά, ἀλλὰ καὶ λευκὰ καὶ πυῤῥά

<Ξουθίδαι>

οἱ Ἴωνες. Ἴων γὰρ Ξούθου

<ξουθόν>

λεπτόν. ἁπαλόν. ἐλαφρόν. ὑγρόν. πυῤῥόν. χλωρόν. †ἄργυρον. ξανθόν. πυκνόν. ὀξύ. τινὲς δὲ ποικίλον, εὐειδές, διαυγές

*<ξύει>

κατασπᾷ AS. γράφει· ASvg ὡς παρ' Ὁμήρῳ. ἔνθεν καὶ <ξύσματα> τὰ γράμματα vg

<ξυήλη>

ξυάλη. ἔστι δὲ καὶ ξιφίδιον, ὅ τινες <δρέπανον> λέγουσιν

[<ξύλαχος>

σύνδενδρος τόπος]

<ξυλεύς>

τὰ ξύλα παρέχων q AS. <παρὰ Κρησίν> AS. δοῦλος

<ξυλεύεσθαι>

ξυλίζεσθαι

*<ξυλιζομένην>

ξύλα συλλέγουσαν AS(vgn)

<ξύλινον καρπόν>

τῶν δένδρων (Lev. 27,30)

<ξυλίτης>

ἰχθῦς ποιός

<ξυληβόρος>

ξυλοφάγος

<ξυλλεκτόν>

συνειλεγμένον. παρεστός

<ξύλον πρῶτον>

βάθρον τὸ ἐν τῇ προεδρίᾳ, καὶ <ἐν> τῇ ἐκ- κλησίᾳ καὶ <ἐν> τῷ δικαστηρίῳ

<ξυλοφόρος>

ζῷόν τι ἱστορεῖται σκωλήκιον

*<ξυλόχοιο>

ὑλώδους τόπου (Φ 573) (r) (gn)

<ξύλοχος>

*σύνδενδρος τόπος AS(g) ps. καὶ ξυλώδης (Ε 162). δρυμός, ὕλη. ἢ θηρίου κοίτη

<ξυλοδωνίη>

τεκτοσύνη. ναυπήγησις. κωπηλασία. κυβέρνησις

*<ξυμβαίνοι>

συμφωνοῖ (Thuc. 4,4,2) AS(g)n

*<ξυμβῇ>

συμπέσῃ (Thuc. 1, 140,1 ..) ASn

<ξύμβλητε>

συνετύχετε

*<ξύμβληντο>

συνήντων, συνέβαλλον (Ξ 27 ..) AS

<ξυμβολιμαίας δίκας>

Ἀττικοὶ τὰς κατὰ συμβόλαια

<ξύμβολος>

μάντις ἡ εὖ συμβάλλειν δυναμένη

<ξυμβόλους>

τοὺς διὰ τῶν πταρμῶν οἰωνισμοὺς ἔλεγον. ἀνε- τίθεντο δὲ οὗτοι Δήμητρι. τινὲς δὲ τὰς διὰ τῆς φήμης γινο- μένας μαντείας, ἃς Φιλόχορός φησι Δήμητρα εὑρεῖν. Σοφο- κλῆ(ς) Ἀχαιῶν συλλόγῳ (fr. 152)

*<ξύμμαχοι>

σύμμαχοι Avgn

<ξυμφορά>

συντυχία. καὶ ἐπὶ ἀγαθοῦ τάσσεται <ὡς παρ' Αἰσχύλῳ ἐν Καβείροις>, καὶ ἐπὶ κακοῦ <παρὰ Σοφοκλεῖ> hm

<ξυνά>

κοινά (r.) S

<ξυνάγειραν>

συνήθροισαν

*[<ξυναίρεται>

συνάπτεται] ASg

*<ξυναλλαχθέντες>

κοινωνήσαντες ASs

<ξυναμοργός>

δρεψαμένη

*<ξυνάορον>

τὴν συμβιοῦσαν γυναῖκα, [γαμετήν (Eur. Or. 654) ASvgn

<ξυνάνεσθαι>

συνανύεσθαι

[<ξυνῆνες>

κοινωνοί]

<ξυνάοροι>

ἀδελφοί S. ἀδελφαί

*<ξυναρμόσας>

συνάψας vgSn. συνθήσας (Eur. Troad. 11?)

<ξυναυλίαν>

πᾶν πρᾶγμα δισσόν. τὴν ὑπὸ δύο ἐπιτελουμένην αὔλησιν· ὅταν γὰρ δύο αὐλῶσι, <ξυναυλία> λέγεται

*<ξυνάωρ>

εὐέα, δάμαρ, γυνή, ἄλοχος (Eur. Phoen. 1695) A

*<ξυναόρων>

ἀνδρῶν (Eur. Or. 1136) AS

*<ξυνέηκε>

συνέβαλεν (Α 8 ..) ASn

*<ξυνεμπόρους>

κοινωνούς (Eur. Bacch. 57) A (S)

*[<ξυνερεῖται>

συνέπεται] AS

*<ξυνερέται>

συνερέται AS

*<ξυνέται>

συμπολῖται AS

*<ξυνάοροι>

ἀδελφοί S

*<ξυνεβέβλητο>

συνεβέβλητο g. συνέτυχεν

*<ξυνελαύνεις>

συμβάλλεις (Φ 394) (S)

*<ξύνες>

σύνες. ἄκουσον (Β 26) ASvgn

<ξυνέσεσθαι>

συνεῖναι. συμβαλεῖν (η 270)

*<ξύνεσιν>

συνάφεσιν. *συμβολήν (κ 515) AS

<ξύνεσις>

ἡ εἰς τὸ αὐτὸ συμφωνία

<ξυνέχεται>

συμφέρεται

*<ξυνεχῶς>

συνεχῶς, διαπαντός ASvg

*<ξυνή>

κοινή (Ο 193) As

<ξύνηβος>

συμπότης. συνῆλιξ

*<ξυνήϊα>

κοινὰ καὶ ἀδιαίρετα χρήματα (Α 124) vgAS

<ξυνῆκα>

συνῆκα r. ἔγνων (Eur. Andr. 919)

<ξυνήλυσις>

σύνοδος

<ξυνήονες>

κοινωνοί (Hes. Theog. 595)

*<ξυνήορον>

κοινωνόν AS

<ξυνηρετήσεις>

συνήσεις. συζυγήσεις

*<ξύνθακος>

συγκάθεδρος (Eur. Or. 1637?) ASvg

[<ξυνθήματος>

σημείου (Thuc. 4,67,4 ..) ASvg]

<Ξυνιάς>

ὄνομα λίμνης

*<ξυνιέναι>

νοῆσαι ASvg. συνιέναι r. vg

*<ξύνιεν>

ἤκουεν (Α 273 v. l.)

*<ξυνιέντες>

συνιέντες (Plat. Theaet. 196 e?) AS

<ξυνίημι>

πέπεισμαι

*<ξύνιον>

ἤκουον AS. συνῆκαν (Α 273 v. l.) A

*<ξυνιόντας>

συμπορευομένους (Φ 390) (A)

<ξύνισαν>

συνήρχοντο (Ξ 393)

<ξυνίστορας>

συμπράκτορας

<ξύνιστρον>

νόμισμα

*†[<ξυνοθόκος>

ξενοδόχος] ASvg

<ξυννενοφυῖαν>

σκυθρωπήν (Ar. fr. 395)

<ξύνοδος>

σύνοδος. σύμπτωσις

<ξυνοί>

κοινοί. καὶ ὅροι

<ξυνομαρτεῖ>

ἀκολουθεῖ. συνομαρτεῖ

*<ξυνόν>

κοινόν (Π 262 ..) ASgn

<ξυνουσία>

συνήθεια. *συνουσία ASvgn

*<ξυνοχή>

συνοχή An

<ξυνοχῇσι>

τῷ συνέχοντι τόπῳ τοῦ καμπτῆρος, καὶ στενοῦντι ἀμφοτέρων τοὺς δρόμους (Ψ 330)

*<ξυνπονῆσαι>

συνάρασθαι. ἀντι[τοῦ]λαβέσθαι (Eur. Hec. 862 ..) AS

<ξυνστένομαι>

συνσπῶμαι. ξύομαι

<ξυνθήματος>

συνθήματος. ἔστι δὲ σημεῖον, ἢ πρόσφθεγμα, διδόμενον ἐπὶ γνωρισμῷ τῶν οἰκείων ἐν πολέμῳ ἢ ἑτέρᾳ τινὶ ἐπιβουλῇ (Thuc. 4,67, 4 ..)

<ξυνέχοιτο>

συνέχοιτο. συνείη h

<ξυντάσσεται>

συσκευάζεται

<ξυντυχεῖν>

συντυχεῖν

*<ξυνῳδά>

συνῳδά (Eur. Med. 1008 ..) ASvg

*<ξυνών>

συνών (Eur. Hipp. 17) Avgbp

*<ξυνωρίδα>

ζυγήν, <κυρίως δὲ> ἐπὶ τῶν ἡμιόνων. <Ὀρεύς> γὰρ ὁ ἡμίονος ASvg

*<ξυνωρίς>

ἅρμα <ἐκ δύο> ἵππων συνεζευγμένον AS(vg) n

<ξύομαι>

δέφομαι

<ξυόεσσαν>

εὖ ἐξεσμένην

<Ξυπεταία>

δῆμος τῆς Κεκροπίδος φυλῆς

<ξυρεῖ>

ἀκονᾷ

<ξύει>

τρίβει

<ξυρμεύεσθαι>

ἀδιακρίτως λαλεῖν. καὶ καυχᾶσθαι. Ἀττικοί

<ξυρόν>

τομόν. ἰσχνόν. ὀξύ

<ξῦσαι>

χαράξαι, ἐπιγράψαι

<ξυνεχῶς>

συνεχῶς, διαπαντός

*<ξυμβαίνοι>

συμφωνοῖ AS

<ξυσμά>

κνήφη. λέπρα (Sophr. fr. 53)

*<ξυσμός>

κνησμός r. Avgn

<ξυστάδες>

αἱ πυκναὶ ἄμπελοι. ἄμεινον δὲ τὰς εἰκῆ καὶ μὴ κατὰ στοῖχον πεφυτευμένας ἀκούειν

*<ξυστίδα>

τὸ λεπτὸν ὕφασμα ASvg. ἢ εἶδος ἐνδύματος (Theocr. 2,74)

*<ξυστίδες>

ποδήρη ἐνδύματα AS. ἢ χλανίδας κωμικάς S

<ξυστίς>

τραγικὸν ἔνδυμα (Cratin. fr. 268). τινὲς δὲ χιτῶνα ποδήρη γυναικεῖον. ἄλλοι τὸ λεπτόν ... παρὰ τὸ ξύεσθαι

<ξυστοῖς>

ἀκοντίοις (Ν 497)

<ξυστόν>

ἀκόντιον, δόρυ g κατεσκευασμένον. καὶ τόπος, ἔνθα οἱ ἀθληταὶ γυμνάζονται

*<ξυστός>

ὁμοίως [ἀνειμένος ἀθληταῖς τόπος q. ASvg

<ξυστρολήκυθον>

κάδη καὶ βησσία ἐλαίου λουτρικά

*<ξυστῷ>

τῷ δόρατι (Δ 469) g (Sn)

*<>ξωθεν>

ἔξωθεν (Eur. Alc. 950) Avgn

<Ξώλων>

ἔθνος βαρβάρων (Greg. Naz. epitaph. 146,1. 150,2)

†<ξώστρα>

ψυκτρίς, ψυκτρία