Aντίγραφον αναφοράς του Μινιστερίου των ναυτικών
| Ἀντίγραφον ἀναφορᾶς τοῦ Μινιστερίου τῶν ναυτικῶν |
Άριθ. 257.
Ὁ ἡμέτερος ἑλληνικὸς στόλος, παραβαλλόμενος μετὰ τοῦ ἐχθρικοῦ, εἶναι πολὺ ἀδυνατώτερος, συγκρινόμενος δὲ ὡς πρὸς τὴν μεγαλοψυχίαν καὶ ἐμπειρίαν τῶν Ελλήνων μὲ τὴν ἀψυχίαν καὶ ἀμάθειαν τῶν Ὀθωμανών, οἱ Ἕλληνες ὑπερβαίνουσι πολλῷ τῷ μέτρῳ τοὺς ἐχθρούς.
Τὰ ἑλληνικὰ πλοῖα νὰ τεθῶσιν εἰς γραμμὴν μάχης μετὰ τῶν ἐχθρικῶν καὶ νὰ δυνηθοῦν νὰ τὸν βλάψουν ὡς δεῖ, δὲν εἰμποροῦν ὄχι δια τὴν σμικρότητα τῶν ἑλληνικῶν πλοίων ὡς πρὸς τὰ ἐχθρικά, ἀλλὰ διὰ τὴν σμικρότητα τῶν ἑλληνικῶν κανονίων ὡς πρὸς τὰ ἐχθρικά. Ποία σύγκρισις βάλλας δώδεκα λιτρῶν μὲ βάλλαν σαράντα ὀκτώ; Ἀλλ᾽ ἡ μεγαλοψυχία τῶν Ἑλλήνων ἐμποδίζει τὸν ἐχθρὸν εἰς τὸ νὰ βλάψῃ τὰς νήσους τοῦ Αἰγαίου Πελάγους καὶ νὰ κάμῃ προόδους κατὰ τοῦ ἔθνους, καὶ διὰ τοῦτο καιροφυλακτοῦσιν ἄνεμον εὐόδιον καὶ θέσιν τόπου, ἵνα τὰ ἐχθρικὰ μόνον βλαφθῶσιν καὶ τὰ ἡμέτερα διασωθῶσιν.
Οἱ ναύαρχοι καὶ λοιποὶ κυβερνῆται τοῦ ἑλληνικοῦ στόλου, διὰ τῆς μεγίστης αὑτῶν ἐμπειρίας, εὗρον ἔν μόνον μέσον πρὸς ὄλεθρον τοῦ ἐχθρικοῦ στόλου, τὸ ὁποῖον εἶναι τὰ θεῖα ἡφαίστεια΄ τοῦτα δὲ τὰ θεῖα ἡφαίστεια ἔκαυσαν τοῦ ἐχθροῦ, θείᾳ δυνάμει, ἕως τοῦ νῦν τρία βασσέλα καὶ ἕτερα ἄλλα κατεσύντριψαν.
Οἱ τῶν ἡφαιστείων κυβερνῆται καὶ ναῦται εἰσὶ τῷ ὄντι ἄνδρες ἥρωες, διότι εἰς ταύτην τὴν περίστασιν ἐδείχθησαν ἡρώων γόνοι, ἐπειδὴ καὶ διὰ τὴν ἀγάπην καὶ ἐλευθερίαν τῆς φίλης ἡμῶν πατρίδος ἀπεφάσισαν νὰ παραβλέψουν γονεῖς, γυναῖκας καὶ τέκνα, καὶ νὰ θυσιάσουν τὴν ἰδίαν ζωὴν ὥσπερ τοὺς πάλαι περὶ τὸν Λεωνίδαν.
Τοὺς τοιούτους ἡ πατρίς, ἐκτὸς τῶν ὀλίγων χρημάτων, τὰ ὁποῖα δωρεὰν τοὺς δίδονται, δὲν πρέπει νὰ τοὺς ἀντιβραβεύσῃ μὲ ἕν βραβεῖον ἱκανὸν τοῦ νὰ θρέφῃ τοὺς γονεῖς, γυναῖκας καὶ τέχνα των, τὸ ὁποῖον καὶ νὰ μείνῃ δεῖγμα ἑλληνικῆς βραβεύσεως εἰς τοὺς μεταγενεστέρους;
Περὶ τούτου τὸ Μινιστέριον τοῦτο γνωμοδοτεῖ νὰ δοθῇ ἑκάστου τῶν ναυτῶν ἐξ ἐκείνων, οἳτινες ἐπυρπόλησαν τὰ βασσέλα, τόσα στέμματα γῆς, ὅσα κριθῶσιν εὔλογον ἀπὸ τὴν ὑπερτάτην Διοίκησιν, μὲ ἓν δίπλωμα ἀξιώματος εἰς τιμὴν τῆς φαμελίας του καὶ ἕν ἀργυροῦν παράσημον τιμῆς εἰς αὐτούς.
Ἐὰν τὸ τοιοῦτον ἐγκριθῇ καὶ γένῃ πασίδηλον διὰ μιᾶς προκηρύξεως, τότε θέλει παρακινήσει ἡ ἃμιλλα τοὺς Ἕλληνας, ποῖος πρῶτος νὰ τρέξῃ πρὸς πυρπολισμὸν τοῦ ἐχθρικοῦ στόλου. Τοῦτο ἐγκρίνει τὸ Μινιστέριον τῶν ναυτικῶν ὠφέλιμον τῇ πατρίδι, τὸ ὁποῖον καὶ καθυποβάλλει ἐπ ὄψει τῆς Διοικήσεως, ἵνα πράξῃ ὃ ἂν ἐγκρίνῃ ὠφελιμώτερον.
Ἐν Ἄργει, τῇ 22 Ἰουνίου 1822.
Φραντσέσκος Βούλγαρης,
Ἰωάννης Νικόλα Λαζάρου,
Χ. Ἀνδρέας Ἀργύρη.
Γεράσιμος Κώπας.
Ὃτι ἴσον ἀπαράλλακτον τῷ πρωτοτύπῳ
(Τ. Σ.)
Ἰωάννης Βιζούλας.