(Συντρόφισσα ήμουν κάποτε...)

(Συντρόφισσα ήμουν κάποτε...)
Συγγραφέας:
Από τη συλλογή «Ηχώ στο Χάος»



Συντρόφισσα ήμουν κάποτε σ’ ό,τι γλυκό στην Πλάση,
σ’ ό,τι τερπνό κι’ ωραίο αγαπητή.
Μου χαμογέλαε η θάλασσα, με κλέβανε τα δάση
κ’ ήμουν μαζί τους μόνο θαρρετή.

Κάποτε να χαμογελώ σ’ ένα άβγαλτο λουλούδι
με βρήκε κάποιος νέος περαστικός.
«Πάμε μαζί;» μούπε γλυκιά η φωνή του σαν τραγούδι
και μου άπλωσε το χέρι σα δικός.

Δε πρόφτασεν η υπόσχεση να λάμψη στη ματιά μου
και τα νερά μου πήραν τη φωνή,
όλα τα μύρα ξαφνικά κοιμίσαν την καρδιά μου
κ’ έφυγε αυτός και πια δε θα φανή.

Μα φύγαν κι’ όλοι οι σύντροφοι, που τόσο μ’ αγαπήσαν.
Όλα τα ωραία της Πλάσης, τα τερπνά,
τα όνειρα που τους χάρισα στη Νύχτα τα σκορπίσαν
και το άβγαλτο άνθος πια δε μου μηνά.