Ψυχοφίλημα
| Ψυχοφίλημα Συγγραφέας: |
| Τα έργα του Λορέντσου Μαβίλη (1922) |
Χρυσάρμενα ὀνείρατα ἀργοπλένε
Στὰ πέλαγα τοῦ πόθου οἱ φαντασίες
Καὶ κατὰ κεῖ ἀρμενίζουν, ὅπου ἐπῆες,
Ὅπου τὰ μάτια σου, ἄστρα γελοκλαῖνε,
Ὅπου ἀπάρθενος φέγγεις, λατρεμένε
Κρίνε τῆς ὀμορφιᾶς, κ’ οἱ μελῳδίες
Τῶν τραγουδιῶν μου σμίγουν τὲς μαγεῖες,
Ποῦ μὲς τ’ ἁγνά σου χείλη σιγοπνένε.—
Χάρου, καρδιά μου θλίβερη, καὶ ἀγάλλου!
Πέρασε ἡ μαύρη νύχτα κ’ ἡ ἄγρια μπόρα·
Ἄνθι καὶ σὺ μικρὸ μὲς τοῦ μεγάλου
Κόσμου τὸ περιβόλι, ἄνοιξε τώρα.
Δὲν ἤξερε ἡ ψυχή μου νὰ φιλήσῃ·
Τώρα ξέρει.—Ὢ πανάχραντο μεθύσι!
ΝΟΕΜΒ. 96