Ψυχή βαθιά
| Ψυχή βαθιά Συγγραφέας: |
| Περιοδικό Ελεύθερα Γράμματα, Τεύχος 9, 7 Ιουλίου 1945 |
Ἔσφιξ, ὁ κλοιὸς τριγύρω. Τὰ καπλάνια
λυσοῦνε τώρα κυκλωμένα.
Καμμιά δὲν καρτεροῦν βοήθεια ἀπ’ ὄξω.
Πρέπει νὰ σπάσει ὁ κλοιός! Πρέπει νὰ σπάσει!
Σκληρὸ θάν’ τὸ γιουρούσι, μὰ θὰ γίνει!
Ἀντρεία καὶ Τόλμη
γνώριμες ἀρετὲς γιὰ τὸν Ἀντάρτη!
Μὰ χρειάζετ’ ἕνα σύνθημα, μιὰ λέξη,
μιὰ σπίθα στὸ μπαρούτι...
Νά ποὺ ἄξαφνα τὴ βρήκε ὁ Παπαζήσης:
— «Ψυχὴ βαθιά!»
Τὰ γιαταγάνια ἀστράφτουν.
Οἱ μπαταριὲς τραντάζουν τὸ ρουμάνι.
«Ψυχὴ βαθιά!» κι’ οἱ κάμποι ἀντιλαλοῦνε.
Ποτάμι τρέχει τὸ αἶμα τῶν Ναζίδων·
κουφάρια φράζουν τὰ χαντάκια.
«Ψυχὴ βαθιά!» Σπάζει ἀπὸ δῶθε ὁ κύκλος.
Ὣς νὰ τὸν κλείσουν πάλι ἀλλοῦθε σπάζει,
ἐδὼθε - ἀλλοῦθε, σύγχιση καὶ τρόμος,
ψυχὲς λυγοῦν, ψυχὲς θεριέβουν,
οἱ Οὖννοι σκορπᾶνε. Δῶθε- ἀλλοῦθε
σὰ σίφουνας περνοῦν οἱ Ἀντάρτες!
Στὴν πέρα τὴν πλαγιὰ σύναξη. Οὔτ’ ἕνας
δὲν ἔμεινε στοῦ ἐχτροῦ τὰ χέρια. Τώρα
καινούρια μάχη πάλι θ’ ἀρχινήσει.
—«Ψυχὴ βαθιά κι’ ἡ νίκη εἶναι δική μας!»
Δική σας πάντα ἡ Νίκη!
Ψυχὴ βαθιά τὸ σύνθημα ἀπομένει,
ψυχὴ βαθιά στὸ χιόνι, στὸ χαλάζι,
ψυχὴ βαθιά στὴν παγωνιὰ τοῦ λόγγου,
ψυχὴ βαθιά στὸ νυχτοστρατοκόπι,
ψυχὴ βαθιά στὴν ἄγρια πείνα,
ψυχὴ βαθιά στὸ φρούμασμα τῆς δίψας,
ψυχὴ βαθιά στὴ μάνιτα τῆς μάχης,
ψυχὴ βαθιά κι’ ὅταν σὲ βρεῖ τὸ βόλι!
ψυχὴ βαθιά! Κανεὶς δέν πάει χαμένος!
ψυχὴ βαθιά! Μυριάδες ἀκλουθάνε!
Τί φούντωνε τὴ θείαν ὁρμή σας
κορφὲς καὶ ράχες καὶ φαράγγια
νὰ δρασκελᾶτε,
ξυπόλητοι καὶ πεινασμένοι,
δίχως ἄχνα παράπονου στὰ χείλη,
φορτωμένοι τὴ βαριὰ ἀρματωσιά σας;
Τὴν καρδιά σας ποιὸς ἔκανε ἀτσαλένια,
μὲ τὸ γέλιο, τὸ χούγιασμα τοῦ θριάμβου
ν’ ἀντικρύζετ’ ἀκόμα καὶ τὸ Χάρο;
Ψυχὴ βαθιά τὸ σύνθημα καὶ τώρα.
Ξαρμάτωτοι καὶ προδομένοι,
στ’ ἀνήλιαγα μπουντρούμια,
στῆς αἰσχρὴς ἀβανιᾶς τὸ φαρμάκι,
στοὺς δρόμους, στὶς βρισιές, στὰ μαρτύρια,
τὴ σιδερένια ἀντοχὴ ποιὸς σᾶς τὴ δίνει;
«Ψυχὴ βαθιά» ὁ ἕνας στὸν ἄλλον κράζει,
»ψυχὴ βαθιά, δική μας πάντα ἡ Νίκη!»
Ναί, δική σας! Ἡ ἀτράνταχτη Πίστη
γιὰ τὸν ἄγιο σκοπὸ σᾶς θεριέβει
καὶ πετρώνει τὴ θέλησή σας!
Ὤ δική σας ἡ Νίκη, δική σας!
Γιατὶ κάθε σας πράξη τὴ διαφεντεύει
ὁ ἠθικὸς τῆς αὐταπάρνησης νόμος:
γιὰ σᾶς τίποτα, κι’ ὅλα γιὰ τοὺς ἄλλους!
Πίστη κι’ ἐλπίδα σας θεμελιωμένες
στῆς Ἀλήθειας τὸ ἀσάλευτο κάστρο
ποὺ λουσμένη προβαίνει
μέσ’ ἀπ’ τὸ φῶς ποὺ σκορπίζ’ ἡ Ἱστορία
γιὰ τοῦ Ἀνθρώπου τὴν πάλη τὴν αἰώνια
γιὰ λευτεριά καὶ δικαιοσύνη,
γιὰ τ’ ἀγαθά —πανανθρώπινο χτῆμα-
γιὰ τὴ γῆ, τὸ νερό, τὸν ἀγέρα.
Ψυχὴ βαθιά κι’ εὐλογητὸς ὁ Ἀγῶνας!
Ψυχὴ βαθιά! Τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου
κοντά σας πιὰ γιὰ νὰ χαρεῖτε
δίκια καὶ λεύτερη Πατρίδα!
Ψυχὴ βαθιά! Δική σας πάντα ἡ Νίκη!