Τροπάριο της Κασσιανής
- Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή,
- τὴν σὴν αἰσθομένη θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν,
- ὀδυρομένη, μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει.
- Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας,
- ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας.
- Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων,
- ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ
- κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας,
- ὁ κλίνας τοὺς οὐρανοὺς τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει.
- Καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας,
- ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις
- ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν,
- κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη.
- Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους
- τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσῶστα Σωτήρ μου;
- Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος.