Το φτερό του χρόνου
| Το φτερό του χρόνου Συγγραφέας: |
| Εφημερίδα Αθήναι, 1/1/1918 |
Στὰ δέντρα τὰ γυμνὰ ὁ Χειμῶνας κάθησε·
κι’ ὁ ἄνεμος ὁ κρύος στὸ πέρασμά του
μετανοιωμένος, κλαίει γιὰτὰ τριαντάφυλλα
ποῦ ἐσώριασε νεκρὰ στὸ χῶμα κάτου.
Τὸ περιβόλι μᾶς κυττάει περίλυπο
σὰ λαβωμένο πλάσμα ποὺ πεθαίνει
κι’ ἀκούγεται στὰ φύλλα τὸ περπάτημα
τῆς Νύχτας τῆς σκυφτῆς ποῦ κατεβαίνει.
Καὶ τὸ καμπαναρειὸ, ποῦ πέρα ὑψώνεται
σὰν φάρος στῶν ψυχῶν τὴν τρικυμία,
ποῦ ἡ Μοῖρα τῶν ἀνθρώπων στέκει ξάγρυπνη
καὶ μελετάει τὶς ὦρες μία-μία,
ξυπνάει τὶς πειὸ βαθύτερες ἐνθύμησες
καὶ λέει μὲ μιὰ φωνὴ τρικυμισμένη·
-Ἀκοῦτε, τὸ φτερὸ τοῦ Χρόνου ἀκούραστο
τὸν ἥσκιο σου ὅλο ἀφήνοντας, μακραίνει...