Του Δράμαλη

Του Δράμαλη

Δημοτικό τραγούδι

Φύσα μαΐστρο δροσερὲ κι’ ἀέρα τοῦ πελάγου,
νὰ πᾶς τὰ χαιρετίσµατα ’ς τοῦ Δράμαλη τὴ μάννα.
Τῆς Ῥούμελης οἱ µπέηδες, τοῦ Δράμαλη οἱ ἀγᾶδες
’ς τὸ Δερβενάκι κείτονται, ’ς τὸ χῶμα ξαπλωμένοι.
Στρῶμά χουνε τὴ μαύρη γῆς, προσκέφαλο λιθάρια
καὶ γι’ ἀπανωσκεπάσματα τοῦ φεγγαριοῦ τὴ λάµψη.

Κ’ ἕνα πουλάκι πέρασε καὶ τὸ συχνορωτᾶνε.
«Πουλί, πῶς πάει ὁ πόλεµος, τὸ κλέφτικο ντουφέκι;
—Μπροστὰ πάει ὁ Νικηταρᾶς, πίσω ὁ Κολοκοτρώνης,
καὶ παραπίσω οἱ Ἕλληνες μὲ τὰ σπαθιὰ ’ς τὰ χέρια».

Γράμματα πάνε κ’ ἔρχονται ’ς τῶν µπέηδων τὰ σπίτια.
Κλαῖνε τἀχούρια γι’ ἄλογα καὶ τὰ τζαμιὰ γιὰ Τούρκους,
κλαῖνε μαννούλαις γιὰ παιδιά, γυναῖκες γιὰ τοὺς ἄντρες.