Της Αγιά Σοφιάς

Της Αγιά Σοφιάς

Δημοτικό τραγούδι

Σημαίνει ὁ Θιός, σημαίνει ἡ γῆς, σημαίνουν τὰ ἐπουράνια,
σηµαίνει κ’ ἡ ἁγιὰ Σοφιά, τὸ µέγα μοναστῆρι,
μὲ τετρακόσια σήµαντρα κ’ ἑξηνταδυὸ καµπάναις,
κάθε καμπάνα καὶ παπᾶς, κάθε παπᾶς καὶ διᾶκος.
Ψάλλει ζερβὰ ὁ βασιλιᾶς, δεξιὰ ὁ πατριάρχης,
κι’ ἀπ’ τὴν πολλὴ τὴν ψαλμουδιὰ ἐσειόντανε οἱ κολόνναις.
Νὰ μποῦνε ’ς τὸ χερουβικὸ καὶ νά βγῃ ὁ βασιλέας,
φωνὴ τοὺς ἦρθε ἐξ οὐρανοῦ κι’ ἀπ’ ἀρχαγγέλου στόµα.
«Πάψετε τὸ χερουβικὸ κι’ ἃς χαμηλώσουν τ’ ἅγια,
παπᾶδες πᾶρτε τὰ γἱερά, καὶ σεῖς κεριὰ σβηστῆτε,
γιατί εἶναι θέληµα Θεοῦ ἡ Πόλη νὰ τουρκέψῃ.
Μὸν στεῖλτε λόγος ’ς τὴ Φραγκιά, νά ρτουνε τριὰ καράβια·
τό να νὰ πάρῃ τὸ σταυρὸ καὶ τἄλλο τὸ βαγγέλιο,
τὸ τρίτο, τὸ καλύτερο, τὴν ἅγια τράπεζά µας,

μὴ μᾶς τὴν πάρουν τὰ σκυλιὰ καὶ μᾶς τὴ μαγαρίσουν».
Ἡ Δέσποινα ταράχτηκε, κ’ ἐδάκρυσαν οἱ εἰκόνες.
«Σώπασε, κυρὰ Δέσποινα, καὶ μὴν πολυδακρύζῃς,
πάλι μὲ χρόνια, μὲ καιρούς, πάλι δικά σας εἶναι».