Τα ψηλά βουνά/Το τραγούδι στο νέο καράβι
| ←Στὸ νεροπρίονο | Τὰ ψηλὰ βουνὰ α' έκδοση, 1918 Συγγραφέας: Τὸ τραγούδι στὸ νέο καράβι |
Ὁ Σπύρος βρίσκει κάτι χρήσιμο→ |
66. Τὸ τραγούδι στὸ νέο καράβι.
Χαιρετισμοὺς στὴ θάλασσα!
Στ’ ἀκρογιάλια χαιρετισμούς!
Νά! σὲ στέριωσαν κιόλας. Σὲ βλέπω. Ξεκίνησες.
Φορτωμένο εἶσαι μὲ τὸ ξανθὸ σιτάρι, μὲ τὸ χρυσὸ καλαμπόκι.
«…Καλορίζικο! Καλοτάξιδο».
Στὴν πλώρη ἔχεις τὸ σταυρό. Στὴν πρύμνη ἔχεις τὸ βαγγέλιο.
Κι ἀνάμεσα ἔχεις τὴν Παναγιὰ Παρθένα μὲ τὸ καντήλι της ἀναμμένο.
Ἄσπροι γλάροι σ’ ἀκολουθοῦνε. Ἀπάνω στὰ κατάρτια σου ξεκουράζονται.
Ἄσπρα χωριὰ σὲ βλέπουν ἀπὸ πράσινους λόφους.
Ἄσπρες ἀκρογιαλιές παρακαλοῦν νὰ πᾶς ν’ ἀράξης.
Μάνες κι ἀδερφές φωνάζουν νὰ σταθῆς νὰ πάρης χαιρετίσματα.
Τὰ κύματα πηδοῦν ἀπάνω σου σὰν ἄλογα μ’ ἄσπρη χαίτη.
Οἱ μαῦροι κάβοι καρτεροῦν νὰ σὲ ἁρπάξουν.
Μὰ οἱ ναῦτες ἔχουν σκαλώσει στὰ σκοινιά. Ὁ καπετάνιος εἶναι παλικάρι.
Σὰν τὸ δελφίνι ποὺ σ’ ἀκολουθεῖ, χορεύεις ἀπάνω στὴν πράσινη θάλασσα.
Θὰ φτάσης! θὰ φτάσης!
Καὶ θ’ ἀράξης ἀνάμεσα στὰ πολλὰ κατάρτια.
Χαιρετισμοὺς νὰ πῆς στὰ μεγάλα λιμάνια.
Χαιρετισμοὺς στὴν Πόλη νὰ πῆς!
Πάντα καλὸς νὰ εἶναι ὁ γυρισμός σου. Πάντα νὰ φέρνης θησαυρούς. Μαῦρο μαντίλι νὰ μὴ φορεθῆ γιὰ σένα.
Καλορίζικο! Καλοτάξιδο!