Στη Χλόη
| Στη Χλόη Συγγραφέας: |
Θωρώ σου, Χλόη, κι άδικα
θελ' απομαραθούν
οι κρίνοι, τα τριαντάφυλλα
στην όψι σου που ανθούν.
Διαβατικά τ' ανθρώπινα
σαν ποταμιού νερό,
τα νειάτα χάρου, κόρη μου,
μη χάνης τον καιρό,
πλακώνουν τα γεράματα
προμιού τα φανταστής,
κι αν μετανιώσης ύστερα
διπλά θα παιδευτής.
Τις σαγιτιές του Έρωτα
μη τις καταφρονάς.
Και μη τα δασκαλέματα
ακούς της Αθηνάς.
Τα ήθη, Χλόη, ημέρωσε,
μη θες να τυραγνάς,
η φύση δε σου χάρισε
καρδιά να μη πονάς.
Τηράς την ψεύτραν Άρτεμι;
Δεν ξέρεις, σε γελάει,
και με τον Ενδυμίωνα
κρυφά συχνομιλάει.
Τη νειότη χάρου, κόρη μου,
ογλήγωρα απανθεί,
κι αφού τινάς την έχασε,
χαμένα την ποθεί.