Σε μια γυναίκα...
| Σε μια γυναίκα... Συγγραφέας: |
| 5-6.3.1940 |
Α΄
Έτσι χάνονται όσοι ειλικρινά μίλησαν (ή προσπάθησαν να μιλήσουν) στο διπλανό τους; Δεν ξέρετε πως η ειλικρίνεια συνεπάγεται υποχρεώσεις;
Καλό θα είταν να σας ξανάβλεπα, να ξαναμιλήσουμε και ύστερα, αν θέλετε, φεύγετε πάλι, είτε στη μοναξιά, είτε στην ξεκούραση, στον έρωτα ή στις καινούργιες φιλίες.
Β’
Τις τελευταίες φορές που σε είδα ανάμεσα στους άλλους, το βλέμμα σου, σαν μου μιλούσες, μου φάνηκε πως είχε θολώσει. Ή κάνω λάθος;
Κυλάει πάλι ανάμεσά μας η παρεξήγηση, η λησμοσύνη;
Όμως εγώ επιθυμώ το βλέμμα σου να πετάει στην παλάμη μου σαν πουλί· χτες ακόμα μούγραφες σαν αδελφή μου· γιατί λοιπόν δεν μαζεύεις τα φτερά σου, δεν έρχεσαι πλάι μου, ν’ ακούσουμε ο ένας τον άλλο μ’ εκείνη την ακέρια προσοχή που ακόμα δεν πετύχαμε, και που πρέπει να επιτύχουμε, αν θέλουμε η συνάντησή μας, η γνωριμία μας, η φιλία μας (ή ό,τι επιθυμούμε να γίνει η φιλία μας), να ταυτιστούνε κάποτε με τη μοίρα της ποίησης μαζί. Όχι που δε σε φαντάζομαι δοσμένη στο σύμπαν, αλλά θέλω να επιστρέφεις, θέλω να σε βλέπω να επιστρέφεις με τον τόνο της καλοσύνης να δονείται η καρδιά σου· σαν φτάνει η αυγή, σαν πέσει η νύχτα, οι άλλοι ρυθμοί τού εγώ σου να σωπαίνουν.