Σεμνότη
| Σεμνότη Συγγραφέας: |
Μὴ μοῦ πῇς, δὲ σὲ ρωτάω,
πῶς καὶ πόσο μ' ἀγαπᾷς·
φτάνει ἐγὼ νὰ σὲ κυτάω,
φτάνει ἐσὺ νὰ μὲ κυτᾷς.
Γιατί, φῶς μου, ἑνῷ γυρεύω
τέτοια χάρη μοναχά,
τὰ δύο μάτια ποῦ λατρεύω
γέρνεις πάντα χαμηλά;
Τὶ μ' ἀρέσεις! Πρὶν τὰ χείλη
μεταβιᾶς ν' ἀνοίξω ἐγώ,
ροδοστόλιστον Ἀπρίλη
εἰς τὴν ὄψη σου θωρῶ.
Σὲ θωράω σεμνὴν ἀκόμα,
σὰν τὴν ὥρα ποὖχα ἰδῇ
στοῦ προσώπου σου τὸ χρῶμα
τῆς ἀγάπης τὴν αὐγή.