quod multo rarius fit, in D aut F solo.[1] At qui saeculo tertio et alia et ex I iii 4–5, vi 39; V i 1; VIII viii 15–20 aliqua mutuatus est Athenaeus modo hanc modo illam eius testificatur recensionem. Eius enim codex cum C H habet I iii 4 προσῆγεν, omittit VIII viii 19 πόνον: cum H VIII viii 16 ὑποστόρνυσθαι habet: cum D F I iii 5 κατάπλεά, VIII viii 16 μὲν οὐκέτι τὰς εὐνς μόνον, 17 περὶ et σκιάδας: cum D VIII viii 18 ὡς. Nec minus quam Athenaeus variat Papyrus saeculi elusdem quam in volumine quinto Oxyrhynchearum papyrorum iuris publici fecerunt Grenfell et Hunt. Cum C H habet lectiones 22: cum D F 36; cum C D F contra H 4: cum H D F contra C 4: cum C, qui noviens hic ab H D F abhorret, ο: cum H contra C D F 1, cui addendum est fortasse οὐ δεήσει ubi σοὶ δεήσει H, δεήσει C D F. Quibus commodissime duabus subiungam tabulis eas quae superscriptae sunt correctiones:
Π | Π cor. |
μεμνοιτο D | μεμνωτο C H |
προς φιλους C | προσφιλεις D F |
σοθ ταυτα ακουσας C | ταυτα ακουσας σου: τοιαᾶτα ακούσας σου codd. |
αυτοις C H D | αυτοις σιτον F Stob. |
υποπτηξαι(?) H | υποπτηξαι αυτους οντας(?) C D F |
προσγιγνομενον C H | προσγενομενον D F |
ων μεν νυν CH | α μεν νυν F: ἃ μὲν ὦν G: ἃ μεν αὖ (sed αὖ in ras.) D |
ποριζεσθαι C H F | ποριζειν D |
Sed iam tunc exstitisse qualem in D F habemus
- ↑ Perraro aliquid frugis bonae habet Stob. quod in neutro horum est: adnotationem sapit πρᾳότης τις ubi ἁπλότης τις F, ἁπλότης cet. I iv 3. Nunquam cum C H contra D F facit.