Γνώσομαι, εἴ τι νέμεις ἀγαθοῖς πλέον, ἢ καὶ ὁ δειλὸς
ἐκ σέθεν ὡσαύτως ἶσον ὁδοιπόρ᾽ ἔχει.
«χαιρέτω οὗτος ὁ τύμβος» ἐρεῖς «ἐπεὶ Εὐρυμέδοντος
κεῖται τῆς ἱερῆς κοῦφος ὑπὲρ κεφαλῆς.»
Ἡ παῖς ᾤχετ᾽ ἄωρος ἐν ἑβδόμῳ ἥδ᾽ ἐνιαυτῷ
εἰς ᾿Αίδην πολλοῖς ἡλικίης προτέρη,
δειλαίη, ποθέουσα τὸν εἰκοσάμηνον ἀδελφόν,
νήπιον ἀστόργου γευσάμενον θανάτου.
αἰαῖ ἐλεινὰ παθοῦσα Περιστέρη, ὡς ἐν ἑτοίμῳ
ἀνθρώποις δαίμων θῆκε τὰ λυγρότατα.
Θᾶσαι τὸν ἀνδριάντα τοῦτον ὦ ξένε
σπουδᾷ, καὶ λέγ᾽ ἐπὴν ἐς οἶκον ἔνθῃς·
«Ἀνακρέοντος εἰκόν᾽ εἶδον ἐν Τέῳ
τῶν πρόσθ᾽ εἴ τι περισσὸν ᾠδοποιῶν.»
προσθεὶς δὲ χὥτι «τοῖς νέοισιν ἅδετο,»
ἐρεῖς ἀτρεκέως ὅλον τὸν ἄνδρα.
Ἅ τε φωνὰ Δώριος χὡνὴρ ὁ τὰν κωμῳδίαν
εὑρὼν ᾿Επίχαρμος.
ὦ Βάκχε, χάλκεόν νιν ἀντ᾽ ἀλαθινοῦ
τὶν ὧδ᾽ ἀνέθηκαν,
τοὶ Συρακόσσαις ἐνίδρυνται πεδωριστᾷ πόλει,
οἷ᾽ ἀνδρὶ πολίτᾳ,
